"Największe oszustwa i proroctwa Świadków Jehowy. Fałszywi prorocy tłumaczą się" (Świadkowie Jehowy Pod Lupą) / Zastosowanie / Destrukcyjne sekty / Świadkowie Jehowy / Artykuł Największe oszustwa i proroctwa Świadków Jehowy Fałszywi prorocy tłumaczą się
Zdefiniować fałszywego proroka nie jest rzeczą trudną. Jest nim każdy, kogo
przepowiednie się nie wypełniają. Jest to definicja ogólna. Pismo Św.
wielokrotnie wspomina o fałszywych prorokach i podaje kryteria ich
rozpoznawania.

W Księdze Powtórzonego Prawa odnajdujemy test na fałszywego proroka
Boga:



"Wszakże prorok, który ośmieli się mówić w moim imieniu słowo,
którego mu nie nakazałem mówić, albo który będzie przemawiał w imieniu innych
bogów, taki prorok poniesie śmierć. A jeśli powiesz w swoim sercu: Po
czym poznamy słowo, którego Pan nie wypowiedział? Jeżeli słowo, które
wypowiedział prorok nie w imieniu Pana, nie spełni się i nie nastąpi,
jest ono słowem, którego Pan nie wypowiedział, lecz w zuchwalstwie
wypowiedział je prorok; więc nie bój się go". (Pwt
18:20-22)

Test ten dotyczy fałszywych proroków działających w imieniu czy powołujących
się na imię Boga. Nie oznacza to jednak, że jeśli ktoś się na to imię nie
powołuje, a przepowiada coś, co się nie spełnia nie zasługuje na miano
fałszywego proroka. Ktoś taki jest zawsze fałszywym prorokiem z definicji
ogólnej. A jakie definicje fałszywych proroków przedstawiają Świadkowie Jehowy?
Oto niektóre z nich:


"Jeśli te proroctwa się nie spełniły i jeśli wszelka możliwość
spełnienia się minęła, to tym prorokom można dowieść, że są fałszywi."
[1] ( "Prophecy"
(Proroctwo), s. 22, wyd. ang. 1929 r.)


"Lecz można zapytać: Skąd mamy wiedzieć, czy ktoś jest
prawdziwym czy fałszywym prorokiem? (...) Jeśli jest on prawdziwym prorokiem,
jego przesłanie wypełni się, dokładnie jak to było przepowiadane. Jeśli jest
fałszywym prorokiem jego proroctwo nie spełni się." ("Strażnica"
1930, 15 maja, s. 154, wyd. ang.)


"Różnica między prawdziwym a fałszywym prorokiem jest taka, że
pierwszy wypowiada słowo Pana a drugi swoje własne urojenia i domysły."
("Strażnica" 1930, 15 maja, s. 155, wyd. ang.)


"Ich proroctwa nie wypełniły się. Dlatego są oni fałszywymi
prorokami; a ludzie nie powinni już im dłużej ufać jako swym
przewodnikom." ("Strażnica" 1930, 15 maja, s. 156, wyd.
ang.)


"To prawda, że w przeszłości pewni ludzie przepowiadali
'koniec świata', podając nawet dokładne daty. (...) Nic się jednak nie
działo. 'Koniec' nie nastąpił. Ludzie ci okazali się fałszywymi
prorokami." ("Przebudźcie się!" nr 1, lata 1970-79, s. 22, wyd.
pol.)

Zwróćmy uwagę jak trafnie opisali fałszywych proroków. Wszystkie te
definicje można bez żadnych wątpliwości zastosować do Świadków Jehowy (zob. poprzedni rozdział). Ileż tam dat i
zapowiedzi, które się nie spełniły. Czy jednak Świadkowie Jehowy są fałszywymi
prorokami tylko z definicji ogólnej? Bynajmniej.

Najpierw jednak musimy zwrócić uwagę na fakt, że w swojej literaturze
przyznają się do swych proroctw. Oto niektóre przykłady:


"Wierni ludzie Boga na ziemi podkreślali znaczenie takich dat
jak 1914, 1918, 1925. Mieli wiele do powiedzenia na temat tych dat i tego, co
miało nastąpić, ale wszystko, co głosili nie spełniło się." [2] ( "Vindication"
(Usprawiedliwienie) [3] t. 1, s.
146, wyd. ang.)


"Pilnie wyczekując drugiego przyjścia Jezusa, Świadkowie
Jehowy podawali przypuszczalne daty, które później okazały się błędne. Z tego
powodu niektórzy nazywają ich fałszywymi prorokami. Świadkowie nigdy jednak
nie twierdzili, że wygłaszają te zapowiedzi w 'imieniu
Jahwe'. Nigdy nie mówili: 'To są słowa Jehowy'"
("Przebudźcie się!" 1993, nr 4, s.4, wyd. pol., podkreślenia
dodane)


"Niekiedy od określonej daty oczekiwaliśmy więcej niż Pismo
nas do tego upoważniało." ("Strażnica" 1994, nr 9, s.25, wyd.
pol.)


"Świadkowie Jehowy nie mówią, że są natchnionymi
prorokami. Popełniali błędy. Tak jak Apostołowie Jezusa
Chrystusa niekiedy żywią błędne oczekiwania (...). Wprawdzie
popełniali omyłki pod względem zrozumienia, co się miało wydarzyć przy końcu
niektórych czasów, ale nie dopuścili się utraty wiary". (
"Prowadzenie rozmów na podstawie Pism", s. 106, wyd. pol. 1991 r.,
podkreślenia dodane)


"Na przykład w różnych okresach współczesnej historii Świadków
Jehowy ich gorące pragnienie usprawiedliwienia zwierzchnictwa Jehowy prowadziło
do przedwczesnych wniosków dotyczących tego, kiedy nastąpi koniec niegodziwego
systemu rzeczy". ( "Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa
Bożego", s. 709, wyd. pol. 1995 r.)

Jak widać, przyznają się, ale przy okazji próbują się usprawiedliwiać.
Zapominają o ogólnej definicji fałszywego proroka. Przyjrzyjmy się ich
argumentom.

1. "Nie jesteśmy natchnionymi prorokami."

Nikomu nie przyszłoby do głowy, żeby ktoś natchniony przez Boga mógł być
fałszywym prorokiem. Nikt też nie uważa, że fałszywy prorok musi twierdzić, że
jest natchniony przez Boga, aby można go było usprawiedliwić, gdy przepowiada
jakieś "mrzonki". Argument ten należy zdecydowanie odrzucić. Inna
sprawa, że niektóre wypowiedzi Świadków Jehowy wydają się wskazywać na ich
przekonanie o niebiańskiej inspiracji:


"Nie ma powodu, aby zmieniać liczby; to są Boże daty,
nie nasze; 1914 nie jest datą początku lecz końca."
("Strażnica" 1894, 15 lipca, s. 226, wyd. ang., podkreślenie
dodane)


"Odbiło się we mnie głębokie przekonanie, pisze
'starszy' J. A. Bohnet, 'że żadne ludzkie stworzenie nie jest
autorem 'Światła', że żaden człowiek nie mógł napisać tej książki
i nikt jej nie napisał... Bracie, byłeś jedynie użyty za narzędzie do
sporządzenia 'Światła'. Jehowa jest autorem tegoż pisma".
(Fragment listu do Rutherforda, art."Listy z pola pracy" zamieszczony
w "Strażnicy" z 1931 roku, s. 208) [4]



"To wskazywałoby na to, że Świadkowie Jehowy obecnie głoszą
dobrą nowinę o Królestwie pod kierownictwem i wsparciem
aniołów (Obj. 14:6-7; Mat. 25:31-32). A ponieważ żadne słowo czy
dzieło Jehowy nie może zawieść, narody zobaczą spełnienie się tego, co ci
świadkowie głoszą, kierowani z niebios." ("Strażnica" 1972, 1
kwietnia, s. 200, wyd. ang., podkr. dodane)


"Pod kierownictwem aniołów" (Taki tekst
umieszczono pod rysunkiem znajdującym się w "Strażnicy" z 1983 r, nr
6, s. 18, wyd. pol.) Ma on potwierdzać, że Świadkowie Jehowy głoszą "dobrą
nowinę" pod kierownictwem aniołów).


"Za pośrednictwem teokratycznej służby kaznodziejskiej oraz
innych zebrań zborowych i kursów uczy ich głosić Słowo, dzięki czemu potrafią
dobitnie przemawiać 'językiem ludzi uczonych'. Wkłada w ich
usta swoje słowa i rozsyła, by oznajmiali Jego wyroki"publicznie
i od domu do domu." ( "Wspaniały finał Objawienia bliski", s. 153,
wyd. pol., podkr. dodane)

2. "Nie prorokowaliśmy w imię Boże."

Świadkowie Jehowy, twierdząc, że nie wypowiadali swych proroctw w imieniu
Bożym, po prostu kłamią. Oto teksty, gdzie wyraźnie stwierdzali, że swoje nauki
głoszą w imieniu Boga:

"Prorokują oni gdyż występują w imieniu
Boga" [Świadkowie Jehowy o sobie - przyp. C. P.]
("Strażnica" 1972, nr 8, s.24, wyd. pol., podkreślenie
dodane)


"Rzecz zrozumiała, iż na wydawców i zwolenników Strażnicy oraz
związanych z nią innych publikacji takie występowanie i przemawianie w
imieniu Boga proroka Jeremiasza od roku 1879
nakładało pewien obowiązek." ("Strażnica" 1978, nr 7, s. 6, wyd.
pol.. podkr. dodane)

Tekst ten ukazał się w 1978 roku. Wynika z niego, że przynajmniej od 1879 do
1978 r. Towarzystwo Strażnica przemawiało w imieniu Boga. W okresie tym
wypowiedziano praktycznie wszystkie większe proroctwa dotyczące końca świata,
powtórnego przyjścia Jezusa i zmartwychwstania patriarchów Starego
Testamentu.


"Ten 'prorok' nie był jednym człowiekiem, lecz był
grupą mężczyzn i kobiet. (...) Dzisiaj są oni znani jako chrześcijańscy
Świadkowie Jehowy. (...) Oczywiście, łatwo jest powiedzieć, że ta grupa działa
jako 'prorok' Boga. Inną rzeczą jest to udowodnić. (...). A dokładniej,
czy była inna grupa, której Jehowa chciałby dać polecenie przemawiania
jako 'prorok' w Jego imieniu." ("Strażnica"
1972, 1 kwietnia, s. 197, wyd. ang., podkr. dodane) [5]


3. Prorocy i Apostołowie fałszywymi prorokami?

Jednym z najbardziej bulwersujących argumentów jakiego próbują używać
Świadkowie Jehowy na obronę swoich fałszywych proroctw jest powoływanie się na
Biblię.


"Prawda, że pewne oczekiwane wydarzenia nie rozegrały się w
spodziewanym czasie, chociaż zdawały się mieć oparcie w chronologii biblijnej.
czy jednak nie jest o wiele lepiej popełnić jakieś omyłki wskutek zbyt
niecierpliwego oczekiwania na urzeczywistnienie się zamierzeń Bożych niż
przespać spełnienie się proroctwa biblijnego?" ("Strażnica"
1985, nr 12, s. 15, wyd. pol., podkr. dodane)

Tak więc to, co wszyscy nazywają fałszywym prorokowaniem, Świadkowie Jehowy
określają mianem wzmagania czujności. Świadkowie Jehowy, chcąc usprawiedliwić
swoje nieudane przepowiednie, powołują się m.in. na następujące fragmenty Pisma
Św.:



" ... a oni myśleli, że Królestwo Boże zaraz się zjawi". (Łk
19:11) [6]




"Odpowiedział mu Jezus: Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co
tobie do tego? Ty pójdź za mną. Rozeszła się wśród braci wieść, że uczeń ów nie
umrze. Ale Jezus nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: Jeśli ja chcę, aby
pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego?" (J 21:22-23)




"Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela? Odpowiedział
im: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile..." (Dz 1:6-7)




"Gdy Dawid zamieszkał w swoim domu, rzekł do proroka Natana: Oto ja
mieszkam w pałacu cedrowym, Arka zaś Przymierza Jahwe pod zasłonami namiotu!
Natan powiedział do Dawida: Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Bóg
jest z tobą. Lecz tejże samej nocy Bóg skierował do Natana następujące słowa:
Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Jahwe: Nie ty zbudujesz mi dom na
mieszkanie". (1 Krn 17:1-4)




"A posłaniec, który poszedł, aby przywołać Micheasza, rzekł do niego
tak: Oto wszystkie wypowiedzi proroków są jednakowo pomyślne dla króla; oby i
twoje słowo było jak słowo każdego z nich; przepowiadaj dobrze! A Micheasz
odpowiedział: Jako żyje Pan, będę mówił tylko to, co powie mój Bóg. A gdy
przyszedł do króla, rzekł król do niego: Micheaszu, czy mamy ruszyć przeciwko
Ramot Gileadzkiemu na wojnę, czy mamy tego zaniechać? A on odpowiedział:
Wyruszcie, a poszczęści się wam i zostaną wydani w wasze ręce! Wtedy król rzekł
do niego: Ileż razy mam cię zaklinać, abyś mi nie mówił nic innego, jak tylko
prawdę w imieniu Pana? Wtedy rzekł: Widziałem całego Izraela rozproszonego po
górach jak owce, które nie mają pasterza. Pan zaś rzekł: Ci nie mają (2 Krn
18:12-16)




"A Jonasz rozpoczął wędrówkę do miasta, odbywając drogę jednego dnia,
wołał tak: Jeszcze czterdzieści dni pozostaje do zburzenia Niniwy. Wtedy
obywatele Niniwy uwierzyli w Boga, ogłosili post i oblekli się we włosiennice,
wielcy i mali(...) A gdy bóg widział ich postępowanie, że zawrócili ze swojej
złej drogi, wtedy użalił się Bóg nieszczęścia, które postanowił zesłać na nich,
i nie uczynił tego". (Mi 3:4-5,10)


Tych fragmentów jest jeszcze więcej, ale żaden z nich, nawet w najmniejszym
stopniu, nie przypomina niespełnionych proroctw końca świata serwowanych przez
Świadków Jehowy.

To, że uczniowie Jezusa myśleli, pytali, niewłaściwie rozumieli słowa Jezusa
w żadnym wypadku nie przypomina wszystkich tych dat, z którymi Świadkowie
Jehowy żywili jakieś nadzieje. Wypowiedzi uczniów w przytoczonych przez
Świadków Jehowy fragmentach (1-3) jak i w pozostałych nie przytoczonych tutaj,
a stosowanych przez nich, miały charakter osobisty. Uczniowie np. nie
nauczali innych, że "Królestwo Boże zaraz się zjawi", chociaż sami
mogli tak myśleć. [7] Zupełnie
inaczej miała się sprawa z zapowiedziami końca świata, czy nadejścia Armagedonu
w literaturze Towarzystwa Strażnica. Ciało Kierownicze Świadków Jehowy
przepowiadając różne daty, bezwzględnie wymagało od szeregowych wyznawców, aby
w te daty wierzyli. W przeciwnym wypadku groziło im wykluczenie z
organizacji.

Jeśli chodzi o wypowiedź proroka Natana (fragment 4), to zwróćmy uwagę, że
jego wypowiedź skierowana do Dawida: "Uczyń wszystko, co zamierzasz w
sercu, gdyż Bóg jest z tobą" nie była słowem od Boga, lecz słowem, które
Natan wypowiedział od siebie. Dalej dowiadujemy się, że Bóg kieruje do proroka
słowa, które nie są zgodne z tym, co sam prorok Natan przekazał Dawidowi. Jest
tu wyraźnie zaznaczona różnica między słowem proroka a słowem Boga. W
literaturze Świadków Jehowy takiej różnicy próżno by szukać. Wszystko, co
głoszą, głoszą w imieniu Boga (zob. wyżej).

Prorok Micheasz (fragment 5) przepowiadając pomyślność wyprawie króla
Achaba, po prostu, ironizował i mówił to, co król chciał usłyszeć. A że była to
ironia, świadczy o tym reakcja króla Achaba: "Ileż razy mam cię zaklinać,
abyś mi nie mówił nic innego, jak tylko prawdę w imieniu Pana?" Następnie
prorok wypowiedział to, co faktycznie Bóg miał do powiedzenia królowi. Używanie
tego fragmentu przez Świadków Jehowy na poparcie swoich fałszywych proroctw nie
znajduje w tym fragmencie żadnych podstaw.

Godne zauważenia w przepowiedniach proroków Natana i Micheasza jest to, że
ich słowa zostały skorygowane przez słowo Boga zanim nastąpiło zdarzenie, o
którym mówili. Świadkowie Jehowy natomiast nie odwoływali swych proroctw, lecz
co najwyżej po fakcie na nowo je interpretowali.

Prorok Jonasz (fragment 6) przepowiadał zburzenie Niniwy. Niniwa się
nawróciła. Bóg odwołał to, co głosił Jonasz. Czy świadczy to o tym, że Jonasz
był fałszywym prorokiem? Żadną miarą. Pismo Święte trzeba czytać całościowo,
uwzględniając szerszy kontekst poszczególnych wypowiedzi. Zwróćmy uwagę na
słowa proroka Jeremiasza:


"Raz grożę narodowi i królestwu, że je wykorzenię, wywrócę i
zniszczę, Lecz jeżeli się ów naród odwróci od swojej złości, z powodu której mu
groziłem, to pożałuję tego zła, które zamierzałem mu uczynić." (Jr
18:7-8)

Niniwa spełniła warunki, aby słowa proroka Jonasza mogły być odwołane. Czy
Świadkowie Jehowy mają prawo do tego, aby powoływać się na ten fragment?
Najpierw musieliby wykazać, że przepowiadane przez nich daty: 1914, 1925, 1975
i wiele innych nie spełniły się, gdyż miało miejsce wielkie nawrócenie świata i
dlatego Bóg odwołał swe wyroki. Niestety, nic takiego nie miało miejsca.

Podsumowując powyższe teksty, musimy mieć na uwadze jeszcze jeden element.
Gdyby Pismo Święte zawierało w sobie jakiś fragment, który mógłby posłużyć do
usprawiedliwienia jakiś fałszywych proroctw, czy wypowiedzi, to wówczas każdy
fałszywy prorok, nie tylko Świadkowie Jehowy, mógłby się na ten fragment
powoływać i oczyszczać z zarzutu fałszywego prorokowania. Podobnie to, gdy
Piotr zaparł się Jezusa i skłamał, że Go nie zna (Mt 26:69 -75), nie oznacza,
że możemy tolerować kłamstwo... Nie możemy powoływać się na zachowanie św.
Pawła, który biernie przypatrywał się jak kamienowano Szczepana (Dz 7:59) ani
na zachowanie uczniów Jezusa, którzy odpędzali dzieci od Niego (Mt 19:13 -15).
Tylko hipokryta może szukać na kartach Pisma Św. usprawiedliwienia dla swoich
czynów.




[1] Cyt.
za: D. Reed, op. cit., s. 80.


[2] Cyt.
za: D. Reed, op. cit., s. 80.


[3]
Publikacja wydana w 1931 r.


[4] Por.
Ks. Ufniarski, op. cit., s. 27; książka "Light" (Światło) została
wydana w j. ang. w 1930 roku.


[5] Por.
D. Magnani, The Watchtower Files: Dialogue with a Jehovah's Witness, (Z
archiwum Strażnicy: dialog ze Świadkiem Jehowy), Minneapolis 1985, s. 68.


[6] Por.

Prowadzenie rozmów.., s. 104.


[7] W tym
czasie wielu Żydów spodziewało się, że Mesjasz, zapowiadany od wieków przez
proroków, miał przywrócić świetność Izraela. Były to oczekiwania polityczne.
Także uczniowie Jezusa nie byli wolni od takich przypuszczeń.
[ Powrót do spisu treści ] Tytuł "Największe oszustwa i proroctwa Świadków Jehowy", podtytuł: "Fałszywi prorocy tłumaczą się"URL: http://www.watchtower.com.pl/podolski_tlumaczenia.phtmlAutor: Cezary PodolskiWprowadzono: 2001-02-13 (id:69). Ostatnie zmiany: 2001-08-04 «Hits: 453 razy od 2001-02-14. (stat:--300384)» Chrześcijański Ośrodek Apologetyczny Copyright © 1999-2001 Jarosław Zabiełło (http://Apologetyka.com)