33.
Porównaj kinetykę czasowa potencjałów czynnościowych
znanych Ci komórek (komórek nerwowych, mięśnia
szkieletowego, mięśnia sercowego) oraz węzła zatokowo- przedsionkowego.

 

Cały przebieg potencjału czynnościowego dla komórki nerwowej jest rzędu kilku milisekund, dla
komórki mięśnia
szkieletowego rzędu kilkudziesięciu, a sercowego nawet kilkuset milisekund. Przebieg
potencjału czynnościowego komórki mięśniowej serca różni się wyraźnie od potencjału czynnościowego kom. nerwowej lub mięśnia szkieletowego. Po
gwałtownej depolaryzacji błona przepolaryzowuje się, tak że potencjał wewnętrznej strony błony
przyjmuje wartość do +20 mV. Stan przepolaryzowania utrzymuje się przez dłuższy czas (ok. 150 ms),
potencjał utrzymuje się na poziomie +20
(-10) mV po czym spada i błona
repolaryzuje się do stanu spoczynkowego. Potencjał czynnościowy węzła nie utrzymuje się na stałym poziomie, a
stopniowo rośnie;
gdy potencjał błonowy osiągnie wartość progu pobudliwości następuje depolaryzacja, po czym powrót do stanu wyjściowego. Węzeł zatokowo

przedsionkowy zachowuje się podobnie do układu wykonującego drgania
relaksacyjne.