Analiza techniczno - ekonomiczna zastosowania :
GEOSYNTETYKÓW
w konstrukcjach naprawy nawierzchni ulic
projektów budowlanych branży drogowej.
Umocnienie podbudowy i nawierzchni dróg:
Przy projektowaniu nawierzchni drogowych w obowiązującym w Polsce
Katalogu Typowych Konstrukcji Nawierzchni Podatnych i Półsztywnych muszą
być spełnione warunki odnośnie wymaganej nośności podłoża - wtórny moduł
odkształcenia powinien być co najmniej równy 100MPa, wskaz
nik zagęszczenia
1,00 - dla kategorii ruchu KR1 i KR2 .
Konstrukcje nawierzchni podatnych i półsztywnych powinny być wykonywane
na podłożu niewysadzinowym grupy nośności G1, charakteryzującym się
wartościami wskaz
nika zagęszczenia i modułu sprężystości ( wtórny moduł
odkształcenia ) j.w.
Podłoże nawierzchni zaszeregowane do innej grupy nośności powinno być
doprowadzone do grupy nośności G1 poprzez :
1. wymianę warstwy gruntu podłoża nawierzchni na warstwę gruntu lub
materiału niewysadzinowego.
2. ułożenie dodatkowych warstw podłoża nawierzchni.
Ad1.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z
dnia 02.03.1999r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny
odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, grubości warstw gruntu
podlegających wymianie można zmniejszyć gdy pod wymienionym gruntem
podłoże zostanie wzmocnione geosyntetykiem.
W szczególności zaleca się wykonanie wzmocnienia geosyntetykiem podłoża
nawierzchni gdy jest ono sklasyfikowane w grupie nośności G3 lub G4 (
grupy nośności określa tabela A i B zał.4 do powyższego rozporządzenia ).
Wzmocnienie podłoża nawierzchni geosyntetykiem zaleca się także w
wypadku przebudowy podłoża z nadmiernie nawilgoconych rodzimych
gruntów spoistych w stanie miękkoplastycznym i plastycznym.
We wszystkich tych przypadkach wykonanie wzmocnienia geosyntetykami
powinno być zaprojektowane indywidualnie z uwzględnieniem cech gruntów,
właściwości technicznych geosyntetyków oraz możliwości uzyskania
wymaganych charakterystyk podłoża.
Ad2.
Ułożenie dodatkowych warstw podłoża nawierzchni na podłożach o grupie
nośności G2, G3, G4 określono w punkcie 5.2. rozporządzenia j.w.
W zależności od rodzaju podłoża ,warunków hydrogeologicznych
projektowanego charakteru drogi można przyjąć różne warianty budowy kolejnych
jej warstw.
Zastosowanie geosyntetyków geokrat - geowłóknin tworzących swoją strukturą
plaster miodu przenoszą obciążenia na miękkich gruntach .
Strukturalna postać geokrat = komórki, wypełnione odpowiedniej wielkości
kruszywem i poddane zgęszczeniu powoduje znaczne zwiększenie nośności i
odporności na deformacje .
Naprężenia przekazywane przez koła pojazdu powodują wzrost naprężeń
pionowych w gruncie wypełniającym komórki płyty co z kolei wywołuje wzrost
sił parcia na moletowane ściany komórek.
Elastyczne taśmy geokrat przejmują część tych sił a pozostała ich część
napierając na sąsiednie komórki przyczynia się do powstania w nich sił odporu =
parcia biernego .
Komórki współpracując ze sobą w przestrzennej strukturze geokrat powodują
stałe dogęszczanie już wsypanej do ich wnętrza warstw gruntu, wciągają do
współpracy duże powierzchnie podłoża co znacznie redukuje wielkość naprężeń
pionowych przekazywanych lokalnie na podłoże .
Dla słabego podłoża ma to bardzo duże znaczenie ponieważ może być ono
wykorzystane do konstruowania budowli i obiektów inżynierskich,
Wzajemne blokowanie się komórek praktycznie uniemożliwia przesuwanie się
segmentów geokrat ograniczając ich nierównomierne osiadanie .