ZGORZEL GAZOWA



S. Dziubek "Choroby zakaźne i pasożytnicze"
M. Zatouroff "Objawy fizykalne"




EPIDEMIOLOGIA:

�




ETIOLOGIA:

� Clostridium perfringens :

laseczka beztlenowa
nieruchoma, wytwarza otoczkę
w hodowlach rzadko zarodnikuje
toksyny (12) :
a (występuje w zgorzeli, działa hemolizująco, uszkadza płytki krwi i naczynia
włosowate)
b, e, i. (zwiększają przepuszczalność naczyń włosowatych)




PATOGENEZA:

� warunki sprzyjające zakażeniu :

zanieczyszczone rany głębokie (kłute)
rany z martwicą tkanek (miażdżone)
ciało obce w ranie
rany po zabiegach chirurgicznych w obszarach niedokrwionych
zwłaszcza gdy w.wym. rany zanieczyszczone są nawozem, lub glebą


OBRAZ KLINICZNY:

� okres wylęgania :

1
3 dni

� okres pełnoobjawowy :

początkowo zmiany ograniczone są do okolicy rany
potem proces szerzy się na okoliczne tkanki obejmując również zdrowe mięśnie i
doprowadzajac do ich martwicy
najpierw pojawia się w ranie silny, gwałtowny ból i obrzęk
z rany sączy się posokowata wydzielina
przy ucisku wyczuwa się obecność gazu (crepitatio)
skóra okolicy rany :
napięta
marmurkowata, blada z odcieniem niebieskawym
wyraźnie chłodna
rozwój choroby jest dosć szybki, poszerza się obszar zmian martwiczych i
występowania gazu
temperatura �
tachykardia
niekiedy wymioty i biegunka
zaburzenia świadomości pojawiają się przeważnie dopiero przed zgonem

� badania labolatoryjne :

w ciężkich przypadkach cechy hemolizy

� RTG :

znajdujący się w tkankach gaz uwidacznia obrysy przegród mięśniowych jako
czarne cienie na białym tle tkanek miękich






ROZPOZNANIE:

� na podstawie obrazu klinicznego
� posiew materiału na specjalnym podłożu (ropa, wydzielina, bioptat, krew w
przypadku posocznicy)




RÓŻNICOWANIE:

� rozległe zapalenie tkanek miękkich i powięzi bez matrwicy mieśni :

najgroźniejsza forma zakażeń beztlenowcami
bardzo szybkie, płaszczyznowe szerzenie się zman wzdłuż powięzi z towarzyszącym
ropieniem i zbieraniem gazu w tkance
bardzo szybko (parę godzin) narasta toksemia
chory zwykle umiera w krótkim czasie

� zgorzel Fourniera :

wywołana zwykle beztlenowymi paciorkowcami w połączeniu z innymi bakteriami
ropotwórczymi
ból i obrzęk początkowo dotyczą skóry i tkanki podskórnej moszny
potem stopniowo przenoszą się na okolicę odbytu, członek, oraz powłoki brzuszne
zajęta skóra i tkanka podskórna ulegają martwicy (gnilny zapach)
zmiany ogólne w postaci toksemii

� zakażenie beztlenowcami ograniczone wyłącznie do rany :

często wywołane mieszaną florą bakteryjną (tlenową i beztlenową)
zmiany ograniczone do skóry i tkanki podskórnej z obecnością gazu pod skórą
zazwyczaj niebolesne i bez obrzęku
spotyka się np. w przypadku owrzodzeń stóp i okolicy odbytu u chorych na
cukrzycę


� miejscowe ropne zapalenie mięśnia :

u narkomanów wstrzykujących sobie heroinę
z wytworzeniem gazu
nie mają tendencji do rozprzestrzeniania się



LECZENIE:

� antybiotyki :

początkowo terapia empiryczna, potem wg. antybiogramu

benzylopenicylina (penicylina G) :
powyżej 20 mln. j./dz
klindamycyna
chloramfenikol
aminoglikozydy
przy nie uszkodzonej czynnosci nerek
cefalosporyny

� metronidazol :

podaje się łacznie z antybiotykami

� chirurgiczne opracowanie rany :

nacięcie skóry i tkanki podskórnej w celu udostępnienia tlenu
drenaż rany

� tlenoterapia :

w komorze hiperbarycznej leczenie czystym tlenem o � do 3 atm. ciśnieniu
kilkakrotnie co 8
12 godzin przez 1
2 godziny

� leczenie ogólne :

- uzupełnienie elektrolitów, wody i białka


POWIKŁANIA:

�


ROKOWANIE:

�


PROFILAKTYKA:

� właściwe zaopatrzenie rany


PATRZ TEŻ:

�