LOGIKA  wykłady
1. Czym się zajmuje logika
Logika jako nauka zajmuje się analizą języka i czynności badawczych ( rozumienie,
definiowanie , w celu podania takich reguł posługiwania się językiem i wykonywanie
owych czynności , które uczyniłyby tę działalność możliwie jak najbardziej skuteczną.
- definicja logiki jako nauki
Logika ( gr. Logos znaczy m.in., myślenie , rozumowanie, język , czsem też słowo).
- struktura logiki
logika formalna - która zajmuje się schematami rozumowań niezawodnych ( od
prawdziwych przesłąnek , do prawdziwych wniosków)
semiotyka- opisuje język z punktu widzenia konstrukcji systemów formalnych oraz
skuteczności posługiwania się nim do innych celów
metodologia nauk - ( czynności badawcze , twierdzenie , teorie z prakseologią. Żeby nauka
istniała muszą być spełnione trzy warunki:
-przedmiot badawczy
metoda badania
zastosowanie praktyczne ( użyteczność)
przydatność
Czynności myślenia:
Myślenie jest czynnością obejmującą różnorodne procesy , jak planowanie, wnioskowanie ,
itp., Myślenie jest czynnością umysłową pozwalającą na przetwarzaniu informacji o
przedmiotach i ich klasach. Operacji umysłowych nie jesteśmy w stanie zaobserwować ,
gdyż zawarte są one w wyodrębnionych spostrzeżeniach i pojęciach , np., uczeń ma ustalić
zbiór punktów przestrzeni, wspólnych dla kuli i stożka wpisanego w kulę . W toku myślenia
uczeń operuje wyobrażeniami w których zakodowane są informacje o bryłach i ich
wzajemnych relacjach . W wyniku tych operacji wyciąga określone wnioski. Czynność
myślenia jest łańcuchem operacji umysł za pomocą których przetwarzamy informacje czyli
treści zakodowane w spostrz. Wyobrażeniach i pojęciach.
Struktura czynności myślenia:
Trzy elementarne składniki:
1. informacje - o świecie , które są materiałem myślenia
2. obserwacje - czyli elementarne transformacje umysłowe, za pomocą których
przetwarzamy materiał myślenia
3. Reguły ( metody , taktyki , strategie) czyli to co wpływa na uporządkowanie kolejnych
operacji i dzięki regułom łańcuch operacji ma prawidłowy charakter
Rola myślenia w rozwiązywaniu problemów
Problem jest rodzajem zadania , którego podmiot nie może rozwiązać za pomocą
posiadanych wiadomości , umiejętności i nawyków
Fazy rozwiązywania problemów
1. Dostrzeganie problemu ( uświadomienie , że zasób posiadanej wiedzy nie wystarcza do
osiągnięcia planowanego celu.
2. Analiza sytuacji problemowej ( badanie , rozbieżności między tym co jest dane , a tym
co jest pożądane)
3. Wytwarzanie pomysłów rozwiązania ( faza produktywna , tworzenie nowych informacji,
hipotez, metod działania - pojawianie się pomysłów , rozwiązania problemów)
4. Weryfikacja pomysłów ( sprawdzenie ich wartości, myślenie twórcze)
- jak się uczyć logiki
Logiki nie można opanować w ciągu kilku dni, choćby ktoś poświęcał cały dzień na
naukę : trzeba się jej uczyć przez dłuższy okres czasu, systematycznie, poświęcając
codziennie choćby pół godziny . Logiki nie można się nauczyć czytając cały podręcznik
od początku do końca dziesięć razy. Trzeba się uczyć rozdziałami i dopiero wtedy , gdy
się wtedy opanuje materiał z danego rozdziału, można brać się do nauki następnych
rozdziałów.
Aby sprawdzić czy materiał danego rozdziału został już w pełni opanowany, należy w
odrębnym zeszycie starannie przerabiać zadania wskazane po danym rozdziale.
Odpowiedzi należy formułować w postaci w pełni rozwiniętych zdań , a nie w postaci
skróconej. Odpowiedz
należy uzasadnić. Kto ma pewność że zrozumiał i nalezycie
rozwiązał 80-90% zadań dotyczących danego rozdziału, ten może rozpoczynać
studiowanie następnego rozdziału.
Aby mieć pożytek z nauki logiki trzeba nie tyle się uczyć pamięciowo definicji i praw
logicznych, ale starać się je całkowicie i dokładnie rozumieć ; ten kto dobrze zrozumie
co w danej kwestii chodzi , na pewni nie zapomni formułek , które same przez się nie są
najważniejsze.
Aby skontrolować czy rozumie się jakieś pojęcie , trzeba przed rozpoczęciem nauki w
danym dniu napisać , nie patrząc na książki , definicje pojęć , z którymi zapoznaliśmy się
w dniu poprzednim. Po zapisaniu sobie definicji , należy je porównać z definicjami
podanymi w podręczniku, zastanawiając się czy różnice są istotne czy nie
Stale należy sobie notować na osobnych kartach wszystkie nasuwające się niejasności
lub wątpliwości i to możliwie w formie konkretnych pytań.
Najlepiej uczyć się logiki w zespołach 3-4 osobowych, które pracują w ten sposób, że po
samodzielnym przestudiowaniu materiału i przerobieniu zadań przez członków zespołu
spotykają się oni raz na tydzień lub raz na dwa tygodnie, aby wzajemnie przepytać się z
przerobionych materiałów i omówić wątpliwości.
Poszczególne partie materiału należy przerabiać bezwzględnie w terminach wskazanych
planem nauki, gdyż nadrabianie opóz
nień może być z czasem bardzo trudne .
Przed zajęciami z logiki należy choćby pobieżnie przejrzeć następne rozdziały, gdyż
ułatwi to w znacznym stopniu korzystanie z wykładu czy ćwiczeń. Opisane tu sposoby
uczenia się logiki wymagają dużego wysiłku, zwłaszcza od samouków , ale bierne
 obkuwanie się logiki jest bezowocnym marnowaniem czasu
2. Język i jego podstawowe funkcje
Podstawy teorii komunikacji, czynności werbalne czyli mówienie, posługiwanie się
określonym językiem należą do dominujących czynności ludzkich.
Czemu służy język?
Pełni funkcję komunikacyjną - służącą procesowi porozumiewania się wzajemnego ludzi.
Proces porozumiewania się ludzi analizowany jest w teorii komunikacji, której
matematyczny wykaz znajdujemy w tzw. Teorii informacji
Schemat procesu komunikowania się:
------------------------------------------------
Językowa forma procesu komunikowania się :
Przekazywanie informacji od nadawcy do odbiorcy za pomocą kodu znanego nadawcy i
odbiorcy oraz kanału którym przekaz jest przenoszony
Definicja języka:
1. Język to system znaków dz
więkowych syntaktycznych i semantycznych rządzących
kombinacją tych znaków w akt mowy.
2. Zasób wyrazów , zwrotów i form określonych przez reguły gramatyczne jako narzędzie
porozumiewania się przez członków jednego narodu społeczeństwa : mowa np. j. polski j.
Angielski.
3. Reguły dotyczące:
4. Fonetyki- związany zgodny z wymową ; dz
więkowy, głoskowy
5. Syntatyki- dotyczącą składni teorii , składni logicznej
6. Semantyki- odnoszący się do znaczenia wyrazów
Poziomy struktury języka:
1. Fonemy - najmniejsze elemnety dz
więkowe ( w piśmie litery)
2. Morfemy - najmniejsze części znaczeniowe , znaczące ( wyrazy słowa)
3. Zdanie
http://notatek.pl/postawy-logiki-czym-zajmuje-sie-logika?notatka
- znaki pierwotne
- znaki pochodne
- funkcje języka (syntaktyczna, semantyczna, pragmatyczna)  Jeśli reguły znaczeniowe
jakiegoś języka nakazują odnosić jakieś poszczególne słowo czy wyrażenie złożone tego
języka do określonego przedmioty , to mówimy , że słowo czy wyrażenie oznacza ten
przedmiot w danym języku. Funkcja opisowa tzw zajmuje się wypowiedziami pewnego
kształtu jako środkiem opisu, że tak a tak jest , a tak czy tak nie jest. Funkcję polegającą
na wyrażaniu przez wypowiedzi naszych przeżyć różnego rodzaju nazywamy funkcją
ekspresyjną tych wypowiedzi. Funkcja opisowa i funkcja ekspresyjna są o siebie w
dużym stopniu niezależne
4. Rodzaje nazw i ich zakres - Nazwa - jest to wyraz albo wyrażenie które nadaje się na
przedmiot lub orzecznik orzeczenia imiennego w zdaniu Ze względu na ilość wyrazów
wchodzących w skład nazwy rozróżniamy nazwy proste , składająvce się z jednego tylko
wyrazu i nazwy złożóne składające się z więcej jak jednego wyrazu
- nazwy przedmiotowe i bezprzedmiotowe
- nazwy relatywne i nierelatywne
- nazwy zbiorowe i niezbiorowe- Nazwy , których desygnatami są nie poszczególne
rzeczy lecz agregaty złożone z poszczególnych rzeczy nazywamy nazwami zbiorowymi
( kolektywnymi). Nie jest więc desygnatem nazwy zbiorowej " miejska rada narodowa"
ktoś kto jest desygnatem nazwy " radny miejskiej rady narodowej" i odwrotnie. Co
innego radny , a co innego rada. Czy jakaś nazwa jest nazwą zbiorową , czy nie to w
pewnej mierze zależy od sposobu patrzenia na przedmioty oznaczone daną nazwą
- stosunki między zakresami nazw - zakres nazwy - to klasa wszystkich desygnatów danej
nazwy. A więc zakres nazwy " student" to klasa wszystkich z osobna branych osób ,
zktórych każda jest studentem
- Nazwy można dzielić;
- Według ilości wyrazów składowych - na proste i złożone
- Według tego, do czego się odnoszą - na konkretne i abstakcyjne
- Według sposobu wskazywania desygnatów - na generalne i indywidualne
- Według ilości desygnatów- na ogólne , jednostkowe i puste
- Według struktury desygnatów - na zbiorowe i niezbiorowe
Do badania stosunków między zakresami nazw musimy wprowadzić pojęcie klasy
uniwersalnej przedmiotów oraz klasy negatywnej w stosunku do jakiejś danej klasy. Klasa
uniwersalna przedmiotów to klasa obejmującas wszelkie przedmioty na świecie. Jest to klasa
odpowiadająca zakresowi nazw takich jak  przedmiot  coś lub ktoś  cokolwiek .
Pozostała część klasy uniwersalnej czyli dopełnienie wydzielonego podzbioru do klasy
uniwersalnej nazywamy klasą negatywną w stosunku do klasy uprzednio wydzielonej.