Usługi remontowo  budowlane:
" Tynki gipsowe i cementowo-wapienne, suche tynki,
" Ścianki działowe i murowanie, wylewki,
" Gładzie, malowanie, wykończenia wnętrz;
Informacje: Tel. [phone];
[e-mail],
Gładzie gipsowe
Tekst: Andrzej Nawrocki
Gładzie stosujemy zarówno do wykańczania nowego domu, jak i podczas prac remontowych.
Dzięki nim tanio i sprawnie można stworzyć idealnie równe podłoże do malowania.
Nawet starannie wykonane tynki cementowe czy cementowo-wapienne nie mają idealnie
gładkiej powierzchni - ich faktura jest naturalnie chropowata. Jeśli wolimy mieć
nieskazitelnie gładkie ściany, przed malowaniem powinny zostać wyrównane cieniutką
warstwą gładzi gipsowej. Jest to czynność na pozór bardzo prosta, wymaga jednak dużej
dokładności i wprawy.
Do czego przyda się gładz

Z gipsowej gładzi zrobimy 2-3-milimetrową warstwę wyrównującą na tynku cementowym,
cementowo-wapiennym, wapiennym lub gipsowym. Można nią też wykańczać powierzchnię
płyt gipsowo-kartonowych, gipsowo-włóknowych lub włóknowo-cementowych, choć
zazwyczaj inwestorzy decydują się jedynie na wypełnienie spoin między takimi płytami.
Jeśli podłoże jest na całej powierzchni równe i niezniszczone, gładz
może też zastąpić tynk.
Takie kryterium spełniają prefabrykowane ściany z betonu albo keramzytobetonu oraz
silikatowe ściany murowane na pełną spoinę.
Rodzaje gładzi gipsowych
Gładzie zwykłe. Są to suche mieszanki, które wymagają rozrobienia z odpowiednią ilością
wody. Po przygotowaniu mają postać gęstoplastycznej masy, którą trzeba zużyć w ciągu
godziny, co daje wykonawcy sporo czasu na "dopieszczenie" powierzchni ścian, by były
możliwie najgładsze.
Gładzie nanosi się warstwą grubości 1-3 mm (nie powinna przekraczać 5 mm). W sprzedaży
są gładzie do nakładania jedną warstwą lub kilkoma - w 20-minutowych odstępach (metodą
"mokre na mokre"). Niektóre gładzie można wygładzać na mokro, bez póz
niejszego
szlifowania, co eliminuje uciążliwe pylenie, dzięki czemu po zakończeniu robót niepotrzebne
jest żmudne sprzątanie.
Gładzie białe. Po ułożeniu mają wyjątkowo białą barwę, są bowiem produkowane z gipsu
alabastrowego. Dzięki takim śnieżnobiałym gładziom na malowanie ścian na biało lub w
jakimkolwiek jasnym kolorze można zużyć mniej farby. Wystarczy bowiem nanieść zaledwie
jedną jej warstwę, by nie przebijał kolor podłoża.
Gipsowe masy szpachlowe. Są to zaprawy produkowane głównie z myślą o wykańczaniu
spoin między płytami g-k, ale nadają się też do wygładzania ścian - można nimi niwelować
nierówności dochodzące do 5 mm. W przeciwieństwie do gładzi nanosi się je warstwami.
1
Zwykłe masy szpachlowe są nieco tańsze od gładzi, ale wzbogacone mikrowłóknami kosztują
dwa lub trzy razy więcej.
----------------
Zalety i wady gładzi
+ Podobnie jak inne wyroby gipsowe należą do najzdrowszych materiałów budowlanych - nie
zawierają żadnych szkodliwych domieszek.
+ Zapewniają pomieszczeniom przyjazny mikroklimat - wchłaniając lub oddając nadmiar
wilgoci.
+ Nadają się na wszystkie podłoża mineralne.
+ Ich nanoszenie jest łatwe.
+ Są tanie.
- Podczas szlifowania bardzo pylą.
- Nie są zbyt odporne na wilgoć.
- Powodują korozję stali.
- Wykończone gładzią ściany mogą wydawać się przesadnie, wręcz nienaturalnie gładkie.
Miejsca nie dla gładzi
Gładzie, podobnie jak i inne wyroby gipsowe, z
le znoszą kontakt z wodą i wilgocią. Tam,
gdzie jest wilgotno, na przykład w łazienkach, lepiej wykończyć ściany materiałem mniej
nasiąkliwym.
mogłaby wtedy popękać. Lepiej wcześniej nanieść na taką ścianę tynk cementowo-wapienny i
dopiero potem pomyśleć o jego wygładzeniu.
Nie wolno zapominać i o tym, że warstwa zwykłej gładzi gipsowej jest na tyle cienka, iż nie
zamaskuje głębokich rys i znacznych nierówności na powierzchni ścian czy sufitów. Takie
miejsca lepiej wcześniej wypełnić zaprawą renowacyjną i - jeśli to konieczne - zabezpieczyć
siatką (taką samą, jaką wzmacnia się spoiny między płytami gipsowo-kartonowymi). Dopiero
po takim przygotowaniu powierzchni rozprowadza się na niej gładz
gipsową. Gładz
, tak jak
pozostałe produkty z gipsu, może powodować korozję stali. Nie powinna więc stykać się z
elementami stalowymi (chyba że są ocynkowane, niklowane lub chromowane), a jeśli nie da
się temu zapobiec, powinny one zostać najpierw zabezpieczone antykorozyjnie, na przykład
pomalowane odpowiednim preparatem.
------------------------
Wygładzanie z zasadami
Wykonywanie gładzi jest stosunkowo proste i nie zajmuje zbyt dużo czasu. Powinno się
składać z niżej opisanych etapów.
Przygotowanie podłoża. Powierzchnie przeznaczone do wykańczania gładzią muszą być
suche, czyste, stabilne i nieprzemarznięte. Nakładanie masy na podłoże kruche lub
2
odpadające to wyrzucenie pieniędzy w błoto. Najpierw z remontowanych ścian trzeba
pozdejmować wszelkie wiszące na nich przedmioty. Potem usunąć stare tapety i farby.
Wystające elementy stalowe zabezpieczyć farbą antykorozyjną. Jeśli w podłożu są rysy,
należy je poszerzyć, oczyścić szczotką i wypełnić elastyczną masą szpachlową, najlepiej taką,
która ma w swym składzie mikrowłókna. Większe ubytki wypełnia się takim samym tynkiem
lub zaprawą renowacyjną. Do zalepienia dziur po kołkach wystarczy zwykły gips budowlany
lub masa szpachlowa.
Oczyszczone i wyrównane ściany należy pomalować polimerowym preparatem gruntującym,
aby zmniejszyć ich chłonność i zwiększyć przyczepność. Jeśli się tego nie zrobi, będą póz
niej
odciągać wodę ze świeżo naniesionej masy. W efekcie, po wyschnięciu, na gładzi pojawiłaby
się siatka pęknięć. W zasadzie każde podłoże mineralne wymaga jednokrotnego gruntowania.
Wykonywanie gładzi można rozpocząć dopiero po 24 godzinach po nałożeniu gruntu.
Przygotowanie masy gipsowej. Suchą mieszankę wsypuje się do wiaderka z wodą i po 5
minutach nasiąkania rozrabia wiertarką z mieszadłem. Porcje zaprawy należy tak dobierać, by
starczały na około 40 minut pracy. Każdą kolejną porcję należy przygotowywać w czystym
wiaderku, gdyż zaschnięte resztki zaprawy gipsowej przyspieszają wiązanie świeżo
rozrobionej masy. Nie wolno też dolewać wody do zaprawy, gdyż powstaną wówczas
zbrylenia. Dobrze wyrobiona masa powinna mieć konsystencję taką, jaką ma masło w
temperaturze pokojowej.
Gipsowanie sufitu. Nanoszenie gładzi gipsowej zaczyna się od sufitów. Kiedy przystępuje się
do pracy, temperatura powietrza w pomieszczeniu nie powinna być niższa niż 5�C. Gładz

nanosi się przeważnie jednowarstwowo, gładką pacą ze stali nierdzewnej. Można nią
zniwelować nierówności o głębokości dochodzącej do 3-5 mm. Gdy są one większe, lepiej i
taniej jest nanieść warstwę tynku gipsowego. Masę szpachlową, którą można zastąpić gładz
,
nanosi się kilkoma cienkimi warstwami w półgodzinnych odstępach (metodą "mokre na
mokre"). Każda kolejna warstwa musi być jednak cieńsza od poprzedniej.
Gipsowanie wnęk okiennych i drzwiowych. Narożniki wnęk okiennych i drzwiowych trzeba
wzmocnić kątownikami aluminiowymi. Wtapia się je w świeżo naniesioną masę gipsową, a
póz
niej zaszpachlowuje.
Gipsowanie ścian. Podobnie jak na sufity, masę gipsową nanosi się stalową pacą nierdzewną.
Doświadczeni tynkarze nanoszą ją zwykle jedną warstwą. Czasem jednak konieczne jest
nanoszenie rozrobionej mieszanki kilkoma warstwami - wtedy trzeba pamiętać, że każda
kolejna warstwa powinna być cieńsza od poprzedniej.
Szlifowanie. Kiedy temperatura nie przekracza 20�C, a wilgotność wynosi 60%, gładz
będzie
schła milimetr na dobę. Dopiero gdy całkiem wyschnie i okaże się, że nie jest idealnie równa,
można ją przeszlifować pacą z siatką ścierną numer 100, a póz
niej - drugi raz - z siatką numer
180 lub specjalną szlifierką zwaną flexem. Dobre gładzie, po odpowiednio starannym
nałożeniu nie wymagają szlifowania.
Gruntowanie i malowanie - na drugi dzień po wygładzaniu ścian można je dalej wykańczać.
Przeszlifowane trzeba oczyścić szczotką z pyłu i zagruntować. Następnego dnia pracę mogą
rozpocząć malarze.
3