Koniec spektaklu
W kosmosie kilka skał,
Zlepionych całkiem przypadkiem,
I otulonych wodą,
Jakby szmaragdu dodatkiem,
A wśród ich koronkowej piany,
Jak gdyby zmarszczonych tiuli,
Kilka wysp  lądów,
Bojaz
liwie się do nich tuli&
Oto planeta Ziemia,
Nasz dom, nasza komnata,
Na której się wszystko ściera&
Na której się wszystko splata&
Ścierają się różne rasy,
Poglądy, wiar tysiące&
Uczucia i nauki,
Co chwila coś głoszące,
Ścierają się ze sobą,
Nawet cywilizacje&
Bo wszyscy chcą wszystkich pokonać,
I& narzucić swoje racje&
A jak to długo potrwa?
Nikt nie wie?
Lecz ja wiem&
I powiem to tutaj właśnie,
- Gdy wszystkiego,
Na Ziemi zabraknie&
A przez czarny pył,
Słońce  już nie wzejdzie 
I przez nas,
Dla nas zgaśnie& & &
--------------------------------------------------------------------------------------------------
I& kurtyna powoli opadnie,
I teatr opustoszeje,
- A Przyroda  do końca posprząta,
I wszystko w nic rozwieje& & &
I. Iwańska
Warszawa 2015-12-28