Streszczenie









POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY


Ocena funkcji sztucznych zastawek aortalnych o małym pierścieniu 19, 21, 23 mm przy użyciu echokardiografii obciążeniowej.

Tomasz Niklewski, Marian Zembala, Jacek Sikora, Jerzy Foremny, Tomasz Kukulski, Lech Poloński
Śląskie Centrum Chorób Serca, Zabrze

Celem pracy było wykazanie przydatności echokardiograficznego testu dobutaminowego (DTE) w ocenie funkcji wysiłkowej małopierścieniowych sztucznych zastawek aortalnych.

MATERIAŁ I METODYKA: U 45 chorych (śr. wieku 53 lat, 30K, 15M) z implantowaną z powodu stenozy sztuczną zastawką aortalną o pierścieniu 19-23 mm (śr. EF=51%) wykonano DTE podając w odstępach 5 minutowych wzrastające o 5 µg/kg/min dawki dobutaminy max. do 40 µg/kg/minutę, uzyskując śr. akcję serca ok. 110/min. ø 19 mm - 13 chorych, ø 21 mm - 20, ø 23 mm - 12 chorych. Średni czas od operacji wynosił 36 miesięcy.

WYNIKI: U ponad 2/3 badanych obserwowano wyraźną poprawę wydolności fizycznej, oraz zmniejszenie masy mięśnia lewej komory w porównaniu ze stanem sprzed zabiegu operacyjnego. Zastawki ø 19 mm u chorych z BSA > 1,7m2 dawały istotnie wyższy średni gradient wysiłkowy w porównaniu z zastawkami ø 21 i 23 mm. Najmniejszą wartość gradientów wykazała zastawka St.Jude21 oraz Sorin23, najwyższą Medtronic19. Wykazano tendencję do wzrostu gradientu wysiłkowego ocenianych zastawek pomiędzy 3 i 4 rokiem obserwacji, bez zmian wartości gradientu spoczynkowego w zależności od czasu od operacji. Nie uwidoczniono istotnej różnicy wartości gradientów spoczynkowych oraz wysiłkowych w zależności od wieku chorych.

WNIOSKI: Wykazano przydatność DTE w odległej, wysiłkowej ocenie funkcji sztucznych zastawek aortalnych o małym pierścieniu. Wysoki gradient spoczynkowy oraz wzrost gradientu wysiłkowego badanych zastawek w 4 letniej obserwacji nie wykazał korelacji z poprawą wydolności fizycznej chorych.








POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY

© Copyright by Polskie Towarzystwo Kardiologiczne 2001