Z zewnątrz hiszpańsko-niemiecki samochód sprawia wrażenie usportowionej limuzyny klasy średniej. Opływowa sylwetka zbliżona do klina i duża powierzchnia szyb dodają mu nowoczesności. Duże drzwi otwierają się szeroko, dzięki czemu pasażerowie mogą wsiadać i wysiadać bez zbędnej gimnastyki. Wnętrze kabiny ma przyjemny wygląd i jest przyzwoicie wykończone. Ilość wolnej przestrzeni, którą mają do dyspozycji zarówno osoby podróżujące na przednich fotelach, jak i zajmujące miejsca na tylnej kanapie, powinna zadowolić większość użytkowników. Układ zegarów, rozmieszczenie przełączników, delikatnie zaokrąglona deska rozdzielcza wykonane zostały z subtelną prostotą. Przyciski i dźwigienki są praktyczne w obsłudze, wspomaganie układu kierowniczego ułatwia manewry, a widoczność jest bardzo dobra. Jedynie przy cofaniu trudno ocenić, gdzie kończy się tył. Pomimo dość dużych wymiarów kabiny pasażerskiej konstruktorom Toledo udało się uzyskać bardzo dużo miejsca na przedział bagażowy. Ma on jedną z największych pojemności w tej klasie aut - 550 litrów. W razie potrzeby po złożeniu tylnej kanapy można ją powiększyć nawet do 1360 litrów. Cały kufer jest wyłożony dywanikiem, podobnie jak tylna strona kanapy. Pojemne schowki wygospodarowano w ściankach bocznych. Pokrywa bagażnika otwiera się wysoko do góry, jednak również dość wysoko przebiega krawędź załadunku.

Sportowy silnik 90-konny silnik Toledo 1.8 zapewnia niezłe osiągi i wykonuje swoją pracę bez wielkiego hałasu

Do prędkości maksymalnej wynoszącej 182 km/h, jak i przyspieszenia od 0 do 100 km/h w 13,3 s (dane testowe) nie można mieć zastrzeżeń, aczkolwiek mogłyby być nieco lepsze. 5-biegowa skrzynia przekładniowa idealnie współgra z silnikiem. Jazda pod górkę nie wiąże się z częstą redukcją biegów, a elastyczność podczas wyprzedzania należy uznać za dobrą. Wyraźnie lepsze wyniki podczas rozpędzania gwarantuje jednostka 2.0 (obydwa występują też jako 16V). Wprawdzie przestarzały technologicznie silnik pod względem osiągów i elastyczności na tle konkurencji wypada całkiem dobrze, to w porównaniu zużycia paliwa ustępuje miejsca rywalom. Producent podaje, że Toledo z silnikiem o pojemności 1781 ccm na przejechanie 100 km ma zużywać średnio 8,1 litra paliwa. Wartości uzyskiwane w praktyce znacząco odbiegają od danych katalogowych. W mieście auto potrzebuje nawet 13 litrów paliwa na przejechanie 100 km, średnio jest to nieco ponad 9 l. Prowadząc Seata czuje się rękę konstruktorów z Wolfsburga.

Samochód jest stabilny i dobrze trzyma się drogi

Zawieszenie, mimo że dość twarde, pozwala na komfortową jazdę. Zalecana jest jednak ostrożność przy gwałtownym odejmowaniu nogi z gazu na zakrętach, gdyż wyraźnie odczuwa się wówczas zarzucanie tyłem. Po uwzględnieniu tego mankamentu można uznać, że samochód prowadzi się łatwo i pewnie, a precyzyjnie reagujące hamulce zapewniają bezpieczeństwo. Bezproblemowy W rozdziale "Eksploatacja" Toledo zbiera sporo punktów. Auto nie sprawia większych problemów, nie wymaga również zbyt częstych przeglądów. Bolączką modelu są nietrwałe fabryczne amortyzatory olejowe, wytrzymujące średnio 30-40 tys. km, dlatego lepiej je zastąpić gazowymi. Po przekroczeniu 100 tys. km zaczynają pojawiać się problemy z wyciekającym olejem ze skrzyni biegów. Trzeba także zacząć się przymierzać do remontu zawieszenia, które jest bardzo podatne na jakość polskich dróg. Nie wysilony silnik zapewnia długą bezawaryjną pracę. Przebiegi między naprawami szacowane są na minimum 200 tys. km. W celu uniknięcia poważnych uszkodzeń jednostki napędowej bardzo ważne jest przestrzeganie regularnej wymiany paska rozrządu. Wprawdzie instrukcja mówi o 90 tys. km, ale serwisy autoryzowane zalecają wymianę paska co 60-70 tys. Usterki instalacji elektrycznej praktycznie nie występują, a jeśli się pojawią, dotyczą najczęściej czujnika temperatury silnika.
ARTYKUŁ ze strony http://www.auto-swiat.pl/1-seat-toledo-18i-ukrywany-potencjal