Kurs postrzegania aury


AURA: Wprowadzenie



Nie ma nic paranormalnego we Wszechświecie, poza naszym ograniczonym
rozumieniem Natury. To, co myślimy, że wiemy o świecie jest jedynie maleńką
kroplą w Ocenie Wiedzy.

W odległej przeszłości ludzie podziwiali rzeczy, których nie mogli wyjaśnić i
nazywali je "cudami". Dawno temu, ludzie byli zdolni widzieć aury. Zaawansowani
duchowo ludzie tacy jak Budda, Chrystus i ich najbliżsi uczniowie byli malowani
ze złotymi aureolami (tzw. halo) wokół głów, ponieważ niektórzy z malarzy
potrafili postrzegać aury.




W Australii w niewielkim mieście West Kimberleys można znaleźć prehistoryczne
malowidła jaskiniowe (po prawej), sprzed wielu tysięcy lat, przedstawiające
ludzi ze złotymi aureolami (zdjęcie dzięki uprzejmości G.L. Walsha). Natura
dała nam wszystko, czego potrzeba, aby zobaczyć aury. Wszystko, czego potrzeba,
to wiedzy jak użyć zmysłów i świadomych wysiłków. Jeśli zdecydujesz się nie
próbować, NIGDY nie zobaczysz aury. Z drugiej strony, kiedy zobaczysz coś sam,
nie będziesz już więcej musiał polegać na cudzych słowach. Będziesz WIEDZIAŁ. I
możesz wykorzystać swoją wiedzę, aby nauczyć się jeszcze więcej.

Wielu wielkich ludzi w przeszłości narzekało, że "mamy oczy, ale nie widzimy".
W dalszej części tego artykułu odkryjesz, co mieli na myśli.

KAŻDY może w pewnym stopniu widzieć aurę. Zamiast tworzyć z nowo nabytej
umiejętności tajemnicę, moim celem jest pokazanie wszystkim, do czego zdolne są
nasze oczy. Kiedy niemal każdy (w tym dzieci) widzą podobne rzeczy, uważam że
jest to częścią naszej Natury i że zasługuje na naszą uwagę.

Ta strona podsumowuje zawartość kursu poświęconego widzeniu i odczytywaniu aury
Dr Toma J. Chalko. Poniższy tekst jest jedynie skrótem zawartości jego książek.
Dla uzyskania lepszych efektów powinieneś od czasu do czasu korzystać z
oryginalnych wydań.

Czym jest aura?

Wszystko we wszechświecie wydaje się być po prostu wibracją. Każdy atom, każda
część atomu, każdy elektron, każda elementarna cząstka, nawet nasze myśli i
świadomość są po prostu wibracjami. W związku z tym, możemy zdefiniować aurę
jako elektrofotoniczne wibracje odpowiedzialne za zewnętrzne przejawy pewnych
obiektów (jak np. światło atmosferyczne). Ta definicja jest wystarczająca dla
celów czytania aury, pod warunkiem, że będziemy trenować się w widzeniu jej
wibracji.

Aura wokół żyjących obiektów (ludzi, roślin) zmienia się w czasie, czasami
bardzo szybko. Aura wokół przedmiotów martwych (kamieni, kryształów, wody) jest
praktycznie niezmienna. Powyższe fakty były obserwowane przez rosyjskiego
naukowca, który wykorzystał tzw. efekt kirlianowski do studiowania aur przez
ostatnie 50 lat.

Aura wokół ludzi częściowo składa się z promieniowania elektromagnetycznego o
zakresie rozpiętości od mikrofal aż po promieniowanie UV. Niska częstotliwość
mikrofal i części widma (ciepłoty ciała) wydaje się być powiązana z niskimi
poziomami funkcjonowania naszego ciała (struktura DNA, metabolizm, krążenie
itp.), podczas gdy wysoka częstotliwość (promieniowanie UV) bardziej związana
jest z naszą świadomą aktywnością, taką jak myślenie, twórczość, zamiary,
poczucie humoru i emocje. Rosyjscy naukowcy, którzy wydają się wyprzedzać o
jakieś trzy dekady pozostałych badaczy aury, przeprowadzają eksperymenty
sugerujące, że nasze DNA może zostać zmienione poprzez oddziaływanie na jego
mikrofalową aurę. Część aury o wysokiej częstotliwości jest niezwykle ważna i
najbardziej interesująca, ale również najmniej odkryta. I ta część może być
widziana naszymi oczami.


Dlaczego widzenie aury jest nam potrzebne?

Kolory i intensywność aury, zwłaszcza wokół i ponad głową mają szczególne
znaczenie. Obserwując czyjąś aurę możesz dostrzec myśli tej osoby, zanim
usłyszysz je wyrażone werbalnie. Jeśli nie zgadza się to z tym, co mówi ta
osoba, zawsze zobaczysz, kiedy ktoś kłamie. Nikt nie może Ci niezauważenie
skłamać, stojąc przed tobą. Nie możemy oszukać aury. Pokazuje ona prawdziwą
naturę i intencje, które każdy może zobaczyć.

Aura jest także duchowym znakiem rozpoznawczym. Kiedy widzisz osobę z jasną,
czystą aurą, możesz być pewien, że osoba taka jest dobra i duchowo
zaawansowana, nawet jeśli on/ona jest osobą skromną i sama nie jest świadoma
tego. Kiedy widzisz osobę z szarą lub ciemną aurą, możesz być prawie pewnym, że
taka osoba ma nieczyste intencje, bez względu na to, jak jest imponująca,
elokwentna, wykształcona, jak dobrze się prezentuje i jest ubrana.

SZCZEGÓLNIE ważne jest sprawdzanie aury wszelkich religijnych przywódców,
"nauczycieli duchowych", "mistrzów" lub "guru". Takie osoby powinny mieć dobrze
widoczne żółto-złote halo wokół głowy. Jeśli on/ona nie posiada go, lepiej
trzymaj się od tej osoby z daleka.

Wstępowanie do sekt lub wyznawanie religii stworzonych przez niekompetentnych
ludzi bez "dobrej" aury jest bardzo niebezpieczne dla twojej świadomości.
Dlaczego niebezpieczne? Kiedy przychodzi czas prawdziwego wykorzystania
informacji zgromadzonych w twojej świadomości w czasie obecnego życia, może
okazać się, że nie ma w niej nic użytecznego, jeśli poświęcisz swoje życie na
odprawianie rytuałów i ślepe podążanie za innymi ludźmi. W takich wypadkach
konieczne jest ponowne nauczenie się wszystkiego od początku. Większość sekt,
religii i politycznych liderów, myśli tylko o dwóch rzeczach: pieniądzach i
władzy, by móc rządzić ludźmi. I Ty możesz to zobaczyć w ich aurach. Wyobraź
sobie zmiany na ziemi, gdyby wszyscy ludzie zobaczyli aury swoich przywódców i
zaczęli wybierać ich w oparciu o wygląd aur.

Dzięki odczytywaniu aury możliwa jest diagnoza dolegliwości ciała (chorób) na
długo przed tym, zanim pojawią się ich fizyczne objawy. Poprzez świadome
kontrolowanie swojej aury możesz leczyć się samodzielnie, na bieżąco.

Poza tym, leczenie ciała fizycznego jest niczym w porównaniu z tym, jak
widzenie i odczytywanie aury może przyczynić się do rozwoju naszej świadomości,
rozwoju duchowego i świadomości naszej Natury.

Każdy posiada aurę. Ale u większość ludzi na ziemi jest ona bardzo słaba i
mroczna. Wydaje się to być konsekwencją stylu życia, podporządkowanego
materialistycznym poglądom, uniemożliwiającym i tłumiącym rozwój świadomości,
kultywującym strach, zawiść, zazdrość i inne podobne emocje. Takie podejście
tłumi Prawdziwą Naturę tych ludzi, a ich aury wydają się być również
przygaszone.

Kiedy będziesz uczyć się widzieć aurę, bądź przygotowany na naprawdę TRUDNE
PYTANIE: "Czy możesz mi powiedzieć jak wygląda moja aura?" i sytuacje, kiedy
nie widzisz żadnej aury lub widzisz coś, o czym nie chcesz mówić. Jedną z
najlepszych odpowiedzi jest: "dlaczego nie nauczysz się jej widzieć samemu?". I
to jest jeden z głównych powodów, dla których uczę ludzi widzieć aury.

Kiedy ludzie zdają sobie sprawę, że ich aura jest widoczna i wielu ludzi jest w
stanie ją zobaczyć, zaczynają uważać na to, co myślą. Będą starać się widzieć i
ulepszać swoją własną aurę. W procesie tym będą stawać się lepszymi i
mądrzejszymi oraz nabędą zdolność do rozpoznawania zamiarów innych ludzi.
Oczywiście, cały świat stanie się lepszym, jeśli ludzie zaczną widzieć i
odczytywać aury.


Dzieci i aura

Bardzo małe dzieci (do 5 lat) widzą aury w sposób naturalny. Niemowlęta często
patrzą PONAD osobę stojącą przed nimi. Jeśli nie podoba im się kolor aury nad
głową lub jeśli jest on inny od koloru aury ich rodziców, płaczą bez względu na
to, jak szeroko uśmiecha się ta osoba.

Dzieci mają dużo jaśniejsze i silniejsze aury niż większość dorosłych, którzy
są zazwyczaj całkowicie zniewoleni przez świat materialistyczny, a ich Natura
jest stłumiona przez powierzchowne wzorce postępowania. Kiedy nauczyłem mojego
12-letniego syna widzieć jego własną aurę, powiedział mi, że gdy był mały
potrafił widzieć aurę prawie przez cały czas. Ale nikt nie zwracał na to uwagi,
więc myślał, że jest to nieważne i może coś jest nie w porządku z jego
wzrokiem. To typowy scenariusz. W mojej opinii dzieci powinny się uczyć widzieć
i odczytywać aurę w podstawówce, aby nigdy nie utraciły swojej naturalnej
zdolności.


Postrzeganie aury

Nasze oczy

Naszymi oczami możemy dostrzec niewielki zakres częstotliwości wibracji
elektromagnetycznych (EM) od 0,3 do 0,7 mikrometrów - od fioletu do czerwieni.
Połączenie częstotliwości wibracji we wspomnianym zakresie postrzegamy wzrokiem
jako kolor. Możemy dokładnie mierzyć to połączenie poprzez rejestrowanie
spektrum światła, używając w tym celu specjalnych instrumentów, zwanych
spektrofotometrami.

Kolory postrzegane przez nasze oczy są tylko częścią dużo bardziej złożonej
rzeczywistości: złożonych wibracji światła (jak również innych wibracji). To
wyjaśnia, dlaczego musimy zdefiniować spektrum i wyjaśnić, w jaki sposób
postrzegamy kolor za pośrednictwem naszych oczu.


Jak zobaczyć aurę: rozwijanie zdolności widzenia aurycznego
Chcąc zobaczyć aurę musimy:
� zwiększyć wrażliwość naszych oczu i
� rozszerzyć zakres postrzeganych wibracji poza widzialne światło.

Wydaje się, że możemy to osiągnąć poprzez:
� używanie i trenowanie widzenia peryferyjnego (bocznego)
� zwiększenie naświetlania
� poprawę procesów odbioru bodźców wizualnych w mózgu - poprawę komunikacji
pomiędzy prawą i lewą półkulą mózgową

Widzenie peryferyjne

Dlaczego powinniśmy używać widzenia peryferyjnego? Nasza siatkówka (część oka
złożona ze światłoczułych komórek) jest mniej zużyta po bokach niż w części
środkowej. Centralna część siatkówki jest ciągle używana i przez lata doznaje
wielu uszkodzeń pod wpływem nadmiernego i/lub sztucznego promieniowania (TV,
komputery, sztuczne światło itd.). Także my ćwiczyliśmy widzenie centralne na
wiele sposobów przez wiele lat.

Małe dzieci widzą aury znacznie łatwiej, ponieważ ich widzenie centralne nie
jest jeszcze uszkodzone. Potem idą do szkoły - mówi się im, aby używały wzroku
w pewien określony sposób i stopniowo tracą one naturalną zdolność do
postrzegania aury.


Zwiększanie naświetlania

Kiedy chcemy zrobić zdjęcie na ciemnym tle, musimy zwiększyć czas naświetlania
filmu. Możemy zastosować tę zasadę również w stosunku do naszych oczu, poprzez
koncentrowanie się przez chwilę dokładnie na JEDNYM miejscu (30-60 sekund).

Kiedy wzrok przesunie się lub poruszy się obraz przed naszymi oczami, obraz
jest uśredniany przez nasze oczy (25 klatek filmowych na sekundę wydaje się być
ciągłym ruchem). Kiedy koncentrujemy się na konkretnym miejscu, zwiększamy
naszą wrażliwość, ponieważ uśredniamy wpadające światło, kumulując jego efekt.

Nasze światłoczułe komórki (komórki zielone i niebieskie), działające jak
sensory wibracyjne, przypominają odbiorniki radiowe nastawione na trzy "kolory"
RGB. Kiedy chcesz osiągnąć wysokie wibracje, powiedzmy huśtawki - możesz to
zrobić używając bardzo słabej siły nacisku, ale powtarzając tę czynność przez
dłuższy czas. Koncentrując wzrok na jednym miejscu, osiągasz bardzo podobny
efekt: poprzez bardzo małą stymulację możesz stopniowo rozkołysać swoje
foto-czułe komórki do wysokich wibracji, co przyniesie efekty w postaci bodźców
wzrokowych, otrzymywanych przez mózg.


Ćwiczenie koncentracji (1)

Ustaw rysunek około 1.5 metra przed oczami. Patrz dokładnie na czarny punkt
przez 30 sekund lub dłużej i obserwuj kolorowe pola za pośrednictwem widzenia
peryferyjnego. Oprzyj się pokusie patrzenia gdziekolwiek indziej poza czarną
kropkę.



Zauważ, że kolorowe pola wydają się być otoczone przez aurę w różnych kolorach.
Kiedy sensory peryferyjne są przez pewien czas stymulowane, otrzymujemy czucie
kolorów zupełnie inne od tego, jakie pojawia się, gdy używamy wzroku
centralnego. Im dłużej się koncentrujesz, tym jaśniejsza jest "aura" wokół
kolorowych rysunków, ponieważ twoja wrażliwość wzrasta. Wczoraj mogłeś oglądać
ten rysunek przez godziny i nie widzieć nic. Koncentracja na JEDNYM miejscu
przez dłuższy czas jest kluczem. Ćwiczenie to ma na celu zademonstrowanie
zasady jak patrzeć, aby zobaczyć ludzką aurę poprzez uświadomienie pewnych
specyficznych zdolności twojego wzroku i percepcji.


Ćwiczenie koncentracji (2)

To ćwiczenie ma na celu stymulację komunikacji pomiędzy obiema półkulami
mózgowymi, a tym samym zwiększenie "mocy działania" potrzebnej, aby zobaczyć
aurę. Umieść poniższy rysunek około metr przed sobą. Wyciągnij ręce przed
siebie tak, aby jeden z palców znalazł się pomiędzy i nieco poniżej kół.



To ćwiczenie okazuje się być wyjątkowo dobroczynne: wykonywanie go przez 5
minut zdaje się podwajać rozmiar aury elektrofotonicznej, zapisanej przez
bioelektrograf.

Krzyż będzie początkowo pływał i wydawał się niestabilny. Eksperymentuj z
odległością palca od oczu, aby osiągnąć obraz idealnego krzyża. Osiągniesz
znaczące korzyści po 3-5 minutach utrzymywania obrazu idealnie zrównoważonego
krzyża, najlepiej bez mrugania, ale magicznym czasem wydaje się być 45 minut
koncentracji na raz, co da Ci odczucie PRAWDZIWEJ różnicy w mentalnych i
aurycznych zdolnościach.

Eksperymentując z ćwiczeniami najlepiej jest zacząć od minuty lub dwóch i
stopniowo zwiększać czas z każdym tygodniem. Krótka i intensywna koncentracja
jest lepsza niż długa, przerywana z powodu braku umiejętności.

Stopniowo, z praktyką powinieneś być zdolny osiągnąć i utrzymać obraz krzyża
bez palca. Podczas jego utrzymywania, spróbuj postrzegać dwa pozostałe koła,
jak i wszystko dookoła używając wzroku peryferyjnego. Kiedy będziesz mógł badać
otoczenie przy użyciu wzroku peryferyjnego, bez utraty obrazu krzyża (i
koncentracji), jesteś gotowy do widzenia i odczytywania aury.


Zaawansowane stopnie koncentracji

Jedna belka krzyża wydaje się być zazwyczaj przed drugą. To oznacza, że jedna z
Twoich półkul mózgowych dominuje nad drugą. Mężczyźni zazwyczaj widzą poziomą
belkę przed pionową (dominacja lewej półkuli) a kobiety - pionową przed poziomą
(dominacja prawej półkuli).

Spróbuj dostrzec "ukrytą" belkę przed sobą i utrzymać ją tak długo jak to tylko
możliwe, za każdym razem gdy będziesz tego chciał. Ostatnim poziomem
koncentracji jest otrzymanie i podtrzymanie idealnie zbalansowanego krzyża z
czterema ramionami o podobnej intensywności, co jest równoznaczne z
osiągnięciem doskonałej równowagi pomiędzy półkulami. Wielu ludzi doświadczyło
niezwykłych efektów działania tego ćwiczenia. Po pierwsze, koncentracja staje
się zdecydowanie głębsza. Po drugie, po 2-3 minutach wydaje się że tracisz
wzrok, a jasne tło zmienia barwę na fiolet lub róż. Oznacza to, że twoja
wrażliwość i świadomość wspaniale się zwiększa.


Kolory i ich auryczne pary

W ćwiczeniach koncentracji 1 i 2 zauważyliśmy, że faktyczny kolor obiektu
otoczony jest aurą o innym kolorze. Te auryczne kolory nie są przypadkowe.
Poniżej jest lista aurycznych par kolorów dla wszystkich czystych kolorów tęczy
(kolory monochromatyczne).
czerwony daje turkusową aurę, turkusowy daje czerwoną aurę
pomarańczowy daje niebieską aurę, niebieski daje pomarańczową aurę
żółty daje fioletową aurę, fioletowy daje żółtą aurę
zielony daje różową aurę, różowy daje zieloną aurę
Powyższe zestawienie odnosi się także do pośrednich kolorów, na przykład
żółtozielony daje różowofioletową aurę. Zauważ, że powyższe pary są INNE niż
uzupełniające pary kolorów promowane przez naukę i sztukę na świecie. Każde
dziecko może się zgodzić z tym, że powyższe pary kolorów są prawdziwe.

Uważne rozglądanie się wokół udowadnia, że Natura bardzo lubi auryczne pary.
Weź jakiegokolwiek kolorowego ptaka i możesz być pewnym, że ptak ten będzie
miał również turkusowe ubarwienie. To samo odnosi się do
niebiesko-pomarańczowych, żółto-fioletowych i różowo-zielonych kombinacji, nie
tylko w przypadku ptaków, ale i ryb, motyli, kwiatów, etc. - wszystko co jest
żywo ubarwione przez naturę. Czy zauważyłeś, że większość kwiatów na ziemi,
które rosną na drzewach i są otoczone zielonymi liśćmi są fioletowe, różowe lub
czerwone? Auryczne pary w naturze są bardzo stymulujące i często wywołują
obezwładniające poczucie piękna i szczęścia.

Musisz zapamiętać i dobrze znać powyższe auryczne pary. Dlaczego? Ponieważ
jeśli widzisz różową aurę wokół kogoś w zielonej sukience, istnieje wysokie
prawdopodobieństwo że widzisz aurę sukienki, a nie osoby.


Postrzeganie aury

To ćwiczenie jest zaprojektowane tak, aby zobaczyć aurę po raz pierwszy i/lub
ćwiczyć się w jej widzeniu. Ważny jest wybór odpowiednich warunków: nie tylko
widzisz aurę lepiej, ale także zwiększasz swoją pewność co do tego, co
widzisz.

Posadź osobę, której aurę chcesz oglądać na bardzo delikatnie oświetlonym
jasnym (białym) tle. Kolorowe tło będzie zmieniało barwę aury, więc będzie ci
potrzebna dodatkowa wiedza o kombinacji kolorów. Pewne kombinacje tła i kolorów
aury mogą powodować błędy interpretacyjne.
Wybierz jeden punkt, na który będziesz się patrzył. Środek czoła jest bardzo
dobry. Jest to miejsce zwane Czakrą Brwiową lub Trzecim Okiem. W pewnych
kulturach (Indie) rysuje się znaczek na czole. Takie oznaczenie w dawnych
czasach mogło oznaczać zaproszenie do patrzenia i oglądania aury.
Patrz na ten punkt przez 30 - 60 sekund lub dłużej
Po 30 sekundach obejrzyj otoczenie wzrokiem peryferyjnym, ciągle patrząc na ten
sam punkt. Kontynuowanie koncentracji jest bardzo ważne. Powstrzymaj pokusę
rozglądania się wokół. Powinieneś dostrzec, że tło tuż obok osoby jest
jaśniejsze i ma inny kolor niż tło dalej od niej. To jest twoja własna
percepcja aury. Im dłużej się koncentrujesz, tym lepiej będziesz to widział.
Pamiętaj, koncentracja na jednym punkcie zwiększa twoją wrażliwość poprzez
kumulowanie efektu wibracji aury wpadających do oka.

"Fotografia" aury

Po wystarczająco długiej koncentracji mającej na celu zobaczenie aury, zamknij
oczy. Przez sekundę lub dwie będziesz widział tylko aurę. Bądź przygotowany.
Masz tylko jedną, może dwie sekundy zanim twoje światłoczułe komórki przestaną
wibrować i przesyłać bodźce wzrokowe do mózgu. Jeśli to przepuścisz, musisz
zacząć koncentrację od nowa. Poeksperymentuj, jak szybko i wolno możesz zamknąć
oczy.


Obserwacja aury innych ludzi

Najlepiej patrzeć bezpośrednio na czyjąś czakrę brwiową (trzecie oko lub oko
mądrości, umieszczone 1.5 cm powyżej nosa, pomiędzy oczami) i próbuj osiągnąć
stan umysłu podobny do technik koncentracyjnych opisanych powyżej przez co
najmniej 30-60 sekund. Można także z podobnymi rezultatami patrzeć na czakry
gardła i serca. Niemniej jednak, jeśli koncentrujesz się na czyjejś klatce
piersiowej wygląda to tak niezwykle, że osoba, której aurę oglądasz jest
zazwyczaj tym bardzo zaniepokojona. Natomiast patrząc na czyjąś czakrę brwiową,
możesz nadal kontynuować konwersację.

Podsumowując, potrzebne ci bardzo delikatnie oświetlone tło, najlepiej bez
cieni. Z czasem, każde jednolicie oświetlone tło (jak np. niebieskie niebo)
będzie wystarczające.


Jak zobaczyć własną aurę?

Stań około 1.5 na przeciwko lustra odpowiednich rozmiarów. Na początku
najlepiej jest, gdy tło za tobą jest białe i nie ma na nim cieni. Oświetlenie
powinno być bardzo delikatne i jednolite, nie jaskrawe. Powtarzaj instrukcje
zamieszczone powyżej dotyczące widzenia aury.

Ćwicz przez co najmniej 10-15 minut każdego dnia, aby zwiększyć wrażliwość i
rozwinąć wzrok auryczny. Pamiętaj, że praktyka jest konieczna dla rozwoju
widzenia aurycznego.


Widzenie aury a powidoki

Jednym z najczęściej zadawanych pytań jest: " czy moje oczy bawią się ze mną?"
Odpowiedź brzmi "nie", po prostu nauczyłeś się właśnie zwracać uwagę na to, do
czego zdolne są twoje oczy. Sensory światła w oczach (czerwony, zielony i
niebieski) są sensorami wibracji, które w dużej mierze są nieliniowe i
posiadają pamięć. Konsekwencją pamięci jest to, że może ona oscylować powyżej
kilku sekund po przerwaniu stymulacji wzrokowej.

Ta pamięć stymulacji wizualnej jest często postrzegana jako powidok. Powidoki
mają dokładnie ten sam kształt, co oryginalny obiekt. Powidoki przedmiotów
otoczonych aurą są większe od oryginalnego obiektu. Zwiększenie powidoku
przypisuje się wibracjom aury i obecnie nazywa się "fotografowaniem" aury. Jest
zatem ważne, aby skupiać wzrok na jednym punkcie obserwując aurę i pokonując
pragnienie zmiany punktu skupienia; w przeciwnym wypadku aurę można pomylić z
powidokiem obiektu.