Kurs postrzegania aury
AURA: Wprowadzenie
Nie ma nic paranormalnego we Wszechświecie, poza naszym
ograniczonym rozumieniem Natury. To, co myślimy, że wiemy o
świecie jest jedynie maleńką kroplą w Ocenie Wiedzy.
W odległej przeszłości ludzie podziwiali rzeczy, których nie
mogli wyjaśnić i nazywali je "cudami". Dawno temu, ludzie byli
zdolni widzieć aury. Zaawansowani duchowo ludzie tacy jak Budda,
Chrystus i ich najbliżsi uczniowie byli malowani ze złotymi
aureolami (tzw. halo) wokół głów, ponieważ niektórzy z malarzy
potrafili postrzegać aury.
W Australii w niewielkim mieście West Kimberleys można
znalez
ć prehistoryczne malowidła jaskiniowe (po prawej), sprzed wielu
tysięcy lat, przedstawiające ludzi ze złotymi aureolami (zdjęcie dzięki
uprzejmości G.L. Walsha). Natura dała nam wszystko, czego potrzeba,
aby zobaczyć aury. Wszystko, czego potrzeba, to wiedzy jak użyć
zmysłów i świadomych wysiłków. Jeśli zdecydujesz się nie próbować,
NIGDY nie zobaczysz aury. Z drugiej strony, kiedy zobaczysz coś sam,
nie będziesz już więcej musiał polegać na cudzych słowach. Będziesz
WIEDZIAA
. I możesz wykorzystać swoją wiedzę, aby nauczyć się jeszcze więcej.
Wielu wielkich ludzi w przeszłości narzekało, że "mamy oczy, ale nie widzimy". W
dalszej części tego artykułu odkryjesz, co mieli na myśli.
KAŻDY może w pewnym stopniu widzieć aurę. Zamiast tworzyć z nowo nabytej
umiejętności tajemnicę, moim celem jest pokazanie wszystkim, do czego zdolne są nasze
oczy. Kiedy niemal każdy (w tym dzieci) widzą podobne rzeczy, uważam że jest to częścią
naszej Natury i że zasługuje na naszą uwagę.
Ta strona podsumowuje zawartość kursu poświęconego widzeniu i odczytywaniu aury
Dr Toma J. Chalko. Poniższy tekst jest jedynie skrótem zawartości jego książek. Dla
uzyskania lepszych efektów powinieneś od czasu do czasu korzystać z oryginalnych wydań.
Czym jest aura?
Wszystko we wszechświecie wydaje się być po prostu wibracją. Każdy atom, każda
część atomu, każdy elektron, każda elementarna cząstka, nawet nasze myśli i świadomość są
po prostu wibracjami. W związku z tym, możemy zdefiniować aurę jako elektrofotoniczne
wibracje odpowiedzialne za zewnętrzne przejawy pewnych obiektów (jak np. światło
atmosferyczne). Ta definicja jest wystarczająca dla celów czytania aury, pod warunkiem, że
będziemy trenować się w widzeniu jej wibracji.
Aura wokół żyjących obiektów (ludzi, roślin) zmienia się w czasie, czasami bardzo
szybko. Aura wokół przedmiotów martwych (kamieni, kryształów, wody) jest praktycznie
niezmienna. Powyższe fakty były obserwowane przez rosyjskiego naukowca, który
wykorzystał tzw. efekt kirlianowski do studiowania aur przez ostatnie 50 lat.
Aura wokół ludzi częściowo składa się z promieniowania elektromagnetycznego o
zakresie rozpiętości od mikrofal aż po promieniowanie UV. Niska częstotliwość mikrofal i
części widma (ciepłoty ciała) wydaje się być powiązana z niskimi poziomami funkcjonowania
naszego ciała (struktura DNA, metabolizm, krążenie itp.), podczas gdy wysoka częstotliwość
(promieniowanie UV) bardziej związana jest z naszą świadomą aktywnością, taką jak
myślenie, twórczość, zamiary, poczucie humoru i emocje. Rosyjscy naukowcy, którzy wydają
się wyprzedzać o jakieś trzy dekady pozostałych badaczy aury, przeprowadzają eksperymenty
sugerujące, że nasze DNA może zostać zmienione poprzez oddziaływanie na jego
mikrofalową aurę. Część aury o wysokiej częstotliwości jest niezwykle ważna i najbardziej
interesująca, ale również najmniej odkryta. I ta część może być widziana naszymi oczami.
Dlaczego widzenie aury jest nam potrzebne?
Kolory i intensywność aury, zwłaszcza wokół i ponad głową mają szczególne
znaczenie. Obserwując czyjąś aurę możesz dostrzec myśli tej osoby, zanim usłyszysz je
wyrażone werbalnie. Jeśli nie zgadza się to z tym, co mówi ta osoba, zawsze zobaczysz, kiedy
ktoś kłamie. Nikt nie może Ci niezauważenie skłamać, stojąc przed tobą. Nie możemy
oszukać aury. Pokazuje ona prawdziwą naturę i intencje, które każdy może zobaczyć.
Aura jest także duchowym znakiem rozpoznawczym. Kiedy widzisz osobę z jasną,
czystą aurą, możesz być pewien, że osoba taka jest dobra i duchowo zaawansowana, nawet
jeśli on/ona jest osobą skromną i sama nie jest świadoma tego. Kiedy widzisz osobę z szarą
lub ciemną aurą, możesz być prawie pewnym, że taka osoba ma nieczyste intencje, bez
względu na to, jak jest imponująca, elokwentna, wykształcona, jak dobrze się prezentuje i jest
ubrana.
SZCZEGÓLNIE ważne jest sprawdzanie aury wszelkich religijnych przywódców,
"nauczycieli duchowych", "mistrzów" lub "guru". Takie osoby powinny mieć dobrze
widoczne żółto-złote halo wokół głowy. Jeśli on/ona nie posiada go, lepiej trzymaj się od tej
osoby z daleka.
Wstępowanie do sekt lub wyznawanie religii stworzonych przez niekompetentnych
ludzi bez "dobrej" aury jest bardzo niebezpieczne dla twojej świadomości. Dlaczego
niebezpieczne? Kiedy przychodzi czas prawdziwego wykorzystania informacji
zgromadzonych w twojej świadomości w czasie obecnego życia, może okazać się, że nie ma
w niej nic użytecznego, jeśli poświęcisz swoje życie na odprawianie rytuałów i ślepe
podążanie za innymi ludz
mi. W takich wypadkach konieczne jest ponowne nauczenie się
wszystkiego od początku. Większość sekt, religii i politycznych liderów, myśli tylko o dwóch
rzeczach: pieniądzach i władzy, by móc rządzić ludz
mi. I Ty możesz to zobaczyć w ich
aurach. Wyobraz
sobie zmiany na ziemi, gdyby wszyscy ludzie zobaczyli aury swoich
przywódców i zaczęli wybierać ich w oparciu o wygląd aur.
Dzięki odczytywaniu aury możliwa jest diagnoza dolegliwości ciała (chorób) na długo
przed tym, zanim pojawią się ich fizyczne objawy. Poprzez świadome kontrolowanie swojej
aury możesz leczyć się samodzielnie, na bieżąco.
Poza tym, leczenie ciała fizycznego jest niczym w porównaniu z tym, jak widzenie i
odczytywanie aury może przyczynić się do rozwoju naszej świadomości, rozwoju duchowego
i świadomości naszej Natury.
Każdy posiada aurę. Ale u większość ludzi na ziemi jest ona bardzo słaba i mroczna.
Wydaje się to być konsekwencją stylu życia, podporządkowanego materialistycznym
poglądom, uniemożliwiającym i tłumiącym rozwój świadomości, kultywującym strach,
zawiść, zazdrość i inne podobne emocje. Takie podejście tłumi Prawdziwą Naturę tych ludzi,
a ich aury wydają się być również przygaszone.
Kiedy będziesz uczyć się widzieć aurę, bądz
przygotowany na naprawdę TRUDNE
PYTANIE: "Czy możesz mi powiedzieć jak wygląda moja aura?" i sytuacje, kiedy nie
widzisz żadnej aury lub widzisz coś, o czym nie chcesz mówić. Jedną z najlepszych
odpowiedzi jest: "dlaczego nie nauczysz się jej widzieć samemu?". I to jest jeden z głównych
powodów, dla których uczę ludzi widzieć aury.
Kiedy ludzie zdają sobie sprawę, że ich aura jest widoczna i wielu ludzi jest w stanie
ją zobaczyć, zaczynają uważać na to, co myślą. Będą starać się widzieć i ulepszać swoją
własną aurę. W procesie tym będą stawać się lepszymi i mądrzejszymi oraz nabędą zdolność
do rozpoznawania zamiarów innych ludzi. Oczywiście, cały świat stanie się lepszym, jeśli
ludzie zaczną widzieć i odczytywać aury.
Dzieci i aura
Bardzo małe dzieci (do 5 lat) widzą aury w sposób naturalny. Niemowlęta często
patrzą PONAD osobę stojącą przed nimi. Jeśli nie podoba im się kolor aury nad głową lub
jeśli jest on inny od koloru aury ich rodziców, płaczą bez względu na to, jak szeroko
uśmiecha się ta osoba.
Dzieci mają dużo jaśniejsze i silniejsze aury niż większość dorosłych, którzy są
zazwyczaj całkowicie zniewoleni przez świat materialistyczny, a ich Natura jest stłumiona
przez powierzchowne wzorce postępowania. Kiedy nauczyłem mojego 12-letniego syna
widzieć jego własną aurę, powiedział mi, że gdy był mały potrafił widzieć aurę prawie przez
cały czas. Ale nikt nie zwracał na to uwagi, więc myślał, że jest to nieważne i może coś jest
nie w porządku z jego wzrokiem. To typowy scenariusz. W mojej opinii dzieci powinny się
uczyć widzieć i odczytywać aurę w podstawówce, aby nigdy nie utraciły swojej naturalnej
zdolności.
Postrzeganie aury
Nasze oczy
Naszymi oczami możemy dostrzec niewielki zakres częstotliwości wibracji
elektromagnetycznych (EM) od 0,3 do 0,7 mikrometrów - od fioletu do czerwieni. Połączenie
częstotliwości wibracji we wspomnianym zakresie postrzegamy wzrokiem jako kolor.
Możemy dokładnie mierzyć to połączenie poprzez rejestrowanie spektrum światła, używając
w tym celu specjalnych instrumentów, zwanych spektrofotometrami.
Kolory postrzegane przez nasze oczy są tylko częścią dużo bardziej złożonej
rzeczywistości: złożonych wibracji światła (jak również innych wibracji). To wyjaśnia,
dlaczego musimy zdefiniować spektrum i wyjaśnić, w jaki sposób postrzegamy kolor za
pośrednictwem naszych oczu.
Jak zobaczyć aurę: rozwijanie zdolności widzenia aurycznego
Chcąc zobaczyć aurę musimy:
" zwiększyć wrażliwość naszych oczu i
" rozszerzyć zakres postrzeganych wibracji poza widzialne światło.
Wydaje się, że możemy to osiągnąć poprzez:
" używanie i trenowanie widzenia peryferyjnego (bocznego)
" zwiększenie naświetlania
" poprawę procesów odbioru bodz
ców wizualnych w mózgu - poprawę komunikacji
pomiędzy prawą i lewą półkulą mózgową
Widzenie peryferyjne
Dlaczego powinniśmy używać widzenia peryferyjnego? Nasza siatkówka (część oka
złożona ze światłoczułych komórek) jest mniej zużyta po bokach niż w części środkowej.
Centralna część siatkówki jest ciągle używana i przez lata doznaje wielu uszkodzeń pod
wpływem nadmiernego i/lub sztucznego promieniowania (TV, komputery, sztuczne światło
itd.). Także my ćwiczyliśmy widzenie centralne na wiele sposobów przez wiele lat.
Małe dzieci widzą aury znacznie łatwiej, ponieważ ich widzenie centralne nie jest
jeszcze uszkodzone. Potem idą do szkoły - mówi się im, aby używały wzroku w pewien
określony sposób i stopniowo tracą one naturalną zdolność do postrzegania aury.
Zwiększanie naświetlania
Kiedy chcemy zrobić zdjęcie na ciemnym tle, musimy zwiększyć czas naświetlania
filmu. Możemy zastosować tę zasadę również w stosunku do naszych oczu, poprzez
koncentrowanie się przez chwilę dokładnie na JEDNYM miejscu (30-60 sekund).
Kiedy wzrok przesunie się lub poruszy się obraz przed naszymi oczami, obraz jest
uśredniany przez nasze oczy (25 klatek filmowych na sekundę wydaje się być ciągłym
ruchem). Kiedy koncentrujemy się na konkretnym miejscu, zwiększamy naszą wrażliwość,
ponieważ uśredniamy wpadające światło, kumulując jego efekt.
Nasze światłoczułe komórki (komórki zielone i niebieskie), działające jak sensory
wibracyjne, przypominają odbiorniki radiowe nastawione na trzy "kolory" RGB. Kiedy
chcesz osiągnąć wysokie wibracje, powiedzmy huśtawki - możesz to zrobić używając bardzo
słabej siły nacisku, ale powtarzając tę czynność przez dłuższy czas. Koncentrując wzrok na
jednym miejscu, osiągasz bardzo podobny efekt: poprzez bardzo małą stymulację możesz
stopniowo rozkołysać swoje foto-czułe komórki do wysokich wibracji, co przyniesie efekty w
postaci bodz
ców wzrokowych, otrzymywanych przez mózg.
Ćwiczenie koncentracji (1)
Ustaw rysunek około 1.5 metra przed oczami. Patrz dokładnie na czarny punkt przez
30 sekund lub dłużej i obserwuj kolorowe pola za pośrednictwem widzenia peryferyjnego.
Oprzyj się pokusie patrzenia gdziekolwiek indziej poza czarną kropkę.
Zauważ, że kolorowe pola wydają się być otoczone przez aurę w różnych kolorach. Kiedy
sensory peryferyjne są przez pewien czas stymulowane, otrzymujemy czucie kolorów
zupełnie inne od tego, jakie pojawia się, gdy używamy wzroku centralnego. Im dłużej się
koncentrujesz, tym jaśniejsza jest "aura" wokół kolorowych rysunków, ponieważ twoja
wrażliwość wzrasta. Wczoraj mogłeś oglądać ten rysunek przez godziny i nie widzieć nic.
Koncentracja na JEDNYM miejscu przez dłuższy czas jest kluczem. Ćwiczenie to ma na celu
zademonstrowanie zasady jak patrzeć, aby zobaczyć ludzką aurę poprzez uświadomienie
pewnych specyficznych zdolności twojego wzroku i percepcji.
Ćwiczenie koncentracji (2)
To ćwiczenie ma na celu stymulację komunikacji pomiędzy obiema półkulami
mózgowymi, a tym samym zwiększenie "mocy działania" potrzebnej, aby zobaczyć aurę.
Umieść poniższy rysunek około metr przed sobą. Wyciągnij ręce przed siebie tak, aby jeden z
palców znalazł się pomiędzy i nieco poniżej kół.
To ćwiczenie okazuje się być wyjątkowo dobroczynne: wykonywanie go przez 5 minut zdaje
się podwajać rozmiar aury elektrofotonicznej, zapisanej przez bioelektrograf.
Krzyż będzie początkowo pływał i wydawał się niestabilny. Eksperymentuj z
odległością palca od oczu, aby osiągnąć obraz idealnego krzyża. Osiągniesz znaczące
korzyści po 3-5 minutach utrzymywania obrazu idealnie zrównoważonego krzyża, najlepiej
bez mrugania, ale magicznym czasem wydaje się być 45 minut koncentracji na raz, co da Ci
odczucie PRAWDZIWEJ różnicy w mentalnych i aurycznych zdolnościach.
Eksperymentując z ćwiczeniami najlepiej jest zacząć od minuty lub dwóch i
stopniowo zwiększać czas z każdym tygodniem. Krótka i intensywna koncentracja jest lepsza
niż długa, przerywana z powodu braku umiejętności.
Stopniowo, z praktyką powinieneś być zdolny osiągnąć i utrzymać obraz krzyża bez
palca. Podczas jego utrzymywania, spróbuj postrzegać dwa pozostałe koła, jak i wszystko
dookoła używając wzroku peryferyjnego. Kiedy będziesz mógł badać otoczenie przy użyciu
wzroku peryferyjnego, bez utraty obrazu krzyża (i koncentracji), jesteś gotowy do widzenia i
odczytywania aury.
Zaawansowane stopnie koncentracji
Jedna belka krzyża wydaje się być zazwyczaj przed drugą. To oznacza, że jedna z
Twoich półkul mózgowych dominuje nad drugą. Mężczyz
ni zazwyczaj widzą poziomą belkę
przed pionową (dominacja lewej półkuli) a kobiety - pionową przed poziomą (dominacja
prawej półkuli).
Spróbuj dostrzec "ukrytą" belkę przed sobą i utrzymać ją tak długo jak to tylko
możliwe, za każdym razem gdy będziesz tego chciał. Ostatnim poziomem koncentracji jest
otrzymanie i podtrzymanie idealnie zbalansowanego krzyża z czterema ramionami o
podobnej intensywności, co jest równoznaczne z osiągnięciem doskonałej równowagi
pomiędzy półkulami. Wielu ludzi doświadczyło niezwykłych efektów działania tego
ćwiczenia. Po pierwsze, koncentracja staje się zdecydowanie głębsza. Po drugie, po 2-3
minutach wydaje się że tracisz wzrok, a jasne tło zmienia barwę na fiolet lub róż. Oznacza to,
że twoja wrażliwość i świadomość wspaniale się zwiększa.
Kolory i ich auryczne pary
W ćwiczeniach koncentracji 1 i 2 zauważyliśmy, że faktyczny kolor obiektu otoczony
jest aurą o innym kolorze. Te auryczne kolory nie są przypadkowe. Poniżej jest lista
aurycznych par kolorów dla wszystkich czystych kolorów tęczy (kolory monochromatyczne).
czerwony daje turkusową aurę, turkusowy daje czerwoną aurę
pomarańczowy daje niebieską aurę, niebieski daje pomarańczową aurę
żółty daje fioletową aurę, fioletowy daje żółtą aurę
zielony daje różową aurę, różowy daje zieloną aurę
Powyższe zestawienie odnosi się także do pośrednich kolorów, na przykład żółtozielony
daje różowofioletową aurę. Zauważ, że powyższe pary są INNE niż uzupełniające pary
kolorów promowane przez naukę i sztukę na świecie. Każde dziecko może się zgodzić z tym,
że powyższe pary kolorów są prawdziwe.
Uważne rozglądanie się wokół udowadnia, że Natura bardzo lubi auryczne pary. Wez

jakiegokolwiek kolorowego ptaka i możesz być pewnym, że ptak ten będzie miał również
turkusowe ubarwienie. To samo odnosi się do niebiesko-pomarańczowych, żółto-fioletowych
i różowo-zielonych kombinacji, nie tylko w przypadku ptaków, ale i ryb, motyli, kwiatów,
etc. - wszystko co jest żywo ubarwione przez naturę. Czy zauważyłeś, że większość kwiatów
na ziemi, które rosną na drzewach i są otoczone zielonymi liśćmi są fioletowe, różowe lub
czerwone? Auryczne pary w naturze są bardzo stymulujące i często wywołują
obezwładniające poczucie piękna i szczęścia.
Musisz zapamiętać i dobrze znać powyższe auryczne pary. Dlaczego? Ponieważ jeśli
widzisz różową aurę wokół kogoś w zielonej sukience, istnieje wysokie prawdopodobieństwo
że widzisz aurę sukienki, a nie osoby.
Postrzeganie aury
To ćwiczenie jest zaprojektowane tak, aby zobaczyć aurę po raz pierwszy i/lub
ćwiczyć się w jej widzeniu. Ważny jest wybór odpowiednich warunków: nie tylko widzisz
aurę lepiej, ale także zwiększasz swoją pewność co do tego, co widzisz.
1. Posadz
osobę, której aurę chcesz oglądać na bardzo delikatnie oświetlonym jasnym
(białym) tle. Kolorowe tło będzie zmieniało barwę aury, więc będzie ci potrzebna
dodatkowa wiedza o kombinacji kolorów. Pewne kombinacje tła i kolorów aury mogą
powodować błędy interpretacyjne.
2. Wybierz jeden punkt, na który będziesz się patrzył. Środek czoła jest bardzo dobry.
Jest to miejsce zwane Czakrą Brwiową lub Trzecim Okiem. W pewnych kulturach
(Indie) rysuje się znaczek na czole. Takie oznaczenie w dawnych czasach mogło
oznaczać zaproszenie do patrzenia i oglądania aury.
3. Patrz na ten punkt przez 30 - 60 sekund lub dłużej
4. Po 30 sekundach obejrzyj otoczenie wzrokiem peryferyjnym, ciągle patrząc na ten
sam punkt. Kontynuowanie koncentracji jest bardzo ważne. Powstrzymaj pokusę
rozglądania się wokół. Powinieneś dostrzec, że tło tuż obok osoby jest jaśniejsze i ma
inny kolor niż tło dalej od niej. To jest twoja własna percepcja aury. Im dłużej się
koncentrujesz, tym lepiej będziesz to widział. Pamiętaj, koncentracja na jednym
punkcie zwiększa twoją wrażliwość poprzez kumulowanie efektu wibracji aury
wpadających do oka.
"Fotografia" aury
Po wystarczająco długiej koncentracji mającej na celu zobaczenie aury, zamknij oczy.
Przez sekundę lub dwie będziesz widział tylko aurę. Bądz
przygotowany. Masz tylko jedną,
może dwie sekundy zanim twoje światłoczułe komórki przestaną wibrować i przesyłać
bodz
ce wzrokowe do mózgu. Jeśli to przepuścisz, musisz zacząć koncentrację od nowa.
Poeksperymentuj, jak szybko i wolno możesz zamknąć oczy.
Obserwacja aury innych ludzi
Najlepiej patrzeć bezpośrednio na czyjąś czakrę brwiową (trzecie oko lub oko
mądrości, umieszczone 1.5 cm powyżej nosa, pomiędzy oczami) i próbuj osiągnąć stan
umysłu podobny do technik koncentracyjnych opisanych powyżej przez co najmniej 30-60
sekund. Można także z podobnymi rezultatami patrzeć na czakry gardła i serca. Niemniej
jednak, jeśli koncentrujesz się na czyjejś klatce piersiowej wygląda to tak niezwykle, że
osoba, której aurę oglądasz jest zazwyczaj tym bardzo zaniepokojona. Natomiast patrząc na
czyjąś czakrę brwiową, możesz nadal kontynuować konwersację.
Podsumowując, potrzebne ci bardzo delikatnie oświetlone tło, najlepiej bez cieni. Z
czasem, każde jednolicie oświetlone tło (jak np. niebieskie niebo) będzie wystarczające.
Jak zobaczyć własną aurę?
Stań około 1.5 na przeciwko lustra odpowiednich rozmiarów. Na początku najlepiej
jest, gdy tło za tobą jest białe i nie ma na nim cieni. Oświetlenie powinno być bardzo
delikatne i jednolite, nie jaskrawe. Powtarzaj instrukcje zamieszczone powyżej dotyczące
widzenia aury.
Ćwicz przez co najmniej 10-15 minut każdego dnia, aby zwiększyć wrażliwość i
rozwinąć wzrok auryczny. Pamiętaj, że praktyka jest konieczna dla rozwoju widzenia
aurycznego.
Widzenie aury a powidoki
Jednym z najczęściej zadawanych pytań jest: " czy moje oczy bawią się ze mną?"
Odpowiedz
brzmi "nie", po prostu nauczyłeś się właśnie zwracać uwagę na to, do czego
zdolne są twoje oczy. Sensory światła w oczach (czerwony, zielony i niebieski) są sensorami
wibracji, które w dużej mierze są nieliniowe i posiadają pamięć. Konsekwencją pamięci jest
to, że może ona oscylować powyżej kilku sekund po przerwaniu stymulacji wzrokowej.
Ta pamięć stymulacji wizualnej jest często postrzegana jako powidok. Powidoki mają
dokładnie ten sam kształt, co oryginalny obiekt. Powidoki przedmiotów otoczonych aurą są
większe od oryginalnego obiektu. Zwiększenie powidoku przypisuje się wibracjom aury i
obecnie nazywa się "fotografowaniem" aury. Jest zatem ważne, aby skupiać wzrok na jednym
punkcie obserwując aurę i pokonując pragnienie zmiany punktu skupienia; w przeciwnym
wypadku aurę można pomylić z powidokiem obiektu.