Dlaczego ojciec Goriot jest postacią tragiczną ?











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Pozytywizm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Dlaczego ojciec Goriot
jest postacią tragiczną ?










kategoria:   J.polski
zakres:   Pozytywizm
dodano:   1999-08-28




"Ojciec Goriot" to
powieść Honoriusza Balzaca, pozytywistycznego pisarza, u którego
możemy jednak zauważyć jeszcze wpływy romantyzmu. Ta pozycja jest
jedną z wielu wchodzących w skład ogromnego dzieła o wspólnym tytule
"Komedia ludzka". Honoriusz Balzac pisząc powieść pragnął zawrzeć w
swym dziele najważniejsze problemy porewolucyjnych czasów Francji, w
której dorastał i która miała wpływ na jego twórczość. Ujął on w
przejmujący sposób losy światka Paryskiego, gdzie głównym
wyznacznikiem pozycji osoby w społeczeństwie był pieniądz. Śledził
amoralność i zepsucie głównie ludzi "wyższych sfer". "Komedia ludzka
to wierny obraz społeczeństwa kapitalistycznego, którego ani nikt
przed nim, a ni po min nie stworzył. Za swoją twórczość nazwany
został kronikarzem życia francuskiego. Honoriusz Balzac w "Ojcu
Goriot" pokazał wielką przepaść jaka dzieli ludzi ubogich i
bogatych. Inspiracją do napisania tej powieści stała się historia
poznana podczas prawniczej praktyki, dotycząca pewnego ojca, który
błagał o szklankę wody i nikt przez dwadzieścia godzin agonii nie
przyszedł mu z pomocą, jedna jego córka była na balu, a druga w
teatrze. Obie wiedział jednak w jakim stanie jest ich ojciec.
Tytułowy bohater wraz z upływem czasu, a więc i zmniejszaniem się
jego zasobów pieniężnych przenosił się na coraz to wyższe piętra
pensjonatu pani Vauquer. W tym okresie powstały liczne karykatury, w
których przedstawiono francuską kamienicę, stanowiącą przekrój
ówczesnego społeczeństwa: na pierwsze piętro z balkonem wchodzą
wystrojeni goście, na drugie piętro, gdzie mieszka wielopokoleniowa
rodzina wdrapują się znajomi, na trzecie, zajmowane przez studentów,
zwykłych robotników skrada się komornik, na schodach prowadzących na
piętro czwarte znajduje się już tylko kot. Tytułowy bohater -
ojciec Goriot był w przeszłości handlarzem mąki. Wykupił on interes
swego pana, gdy ten zginął w pierwszych rozruchach w czasie
rewolucji francuskiej. Dorobił się wielkiego majątku, ponieważ w
czasie wojny ceny zboża gwałtownie wzrosły. W tle jego powodzenia
można dostrzec komentarz dotyczący sposobu osiągnięcia dobrej
pozycji finansowej. Poślubił kobietę, którą bardzo kochał. Owocem
ich miłości były dwie córki: Delfina i Anastazja. Po siedmiu bardzo
szczęśliwych latach pożycia małżeńskiego umarła mu żona. Całe
uczucie, skoncentrowane przedtem głównie na małżonce skierował na
swoje córki. Od tego niewątpliwie przełomowego momentu każde jego
posunięcie było przysłowiową cegiełką dokładaną do budowy jego
tragedii. Ojciec Goriot dawał swoim córkom wielką ilość zarobionych
pieniędzy. Mimo, że poświęcił im całe swoje życie przekazał im
jedynie wartości materialne, a nie duchowe. Dzięki jego ogromnej
fortunie córki powychodziły według niego dobrze za mąż, Jego
zięciowie byli żądni pieniędzy starego, poczciwego człowieka. Córki
dostały się do wyższych sfer, tam gdzie prostemu, niewykształconemu
i nie mającemu nazwiska szlacheckiego człowiekowi wstęp był
zabroniony. Delfina i Anastazja zmusiły Goriota, aby zaprzestał
pracować w swoim ukochanym zawodzie. Ich ojcu nie przystoi być
handlarzem mąką. To było kolejne upokorzenie dla niego, on jednak
nie podzielał tego zdania. W zasadzie sam tego nie zauważał,
ponieważ żył nie swoim życiem, a swoich córek. Był gotowy na
wszystko, byle tylko zapewnić szczęście swoim dzieciom "Córki to (.)
mój nałóg moje kochanki, wszystko". Myślał, że w ten sposób
zdobędzie sobie ich miłość "Pieniądz daje wszystko, nawet dzieci".
Uważał, że pieniądze są gwarancją miłości, wszystkiego co człowiek
chciałby mieć "Pieniądz to życie, pieniądz może wszystko". Z czasem
ojciec Goriot musiał wyprowadzić się na stałe od córek. Zamieszkał
wtedy w pensjonacie pani Vauquer. Sam mówił o sobie, że się
wyprowadził, aby nie przeszkadzać swoim ukochanym dzieciom. W
rzeczywistości jednak został prawie siłą wypchnięty za drzwi zarówno
przez zięciów, jak i przez swoje córki. Tak, więc musiał zmienić cel
i sens swego życia, aby Delfina i Anastazja były zadowolone. On sam
uważał je za ideały, nie zauważał jednak jakie są naprawdę.
Utrzymywał nawet kochanka córki Delfiny de Nucingen, wykupywał jej
weksle. Eugeniusz de Rastignac był świadkiem kiedy ojciec Goriot
pakował własną srebrną zastawę, którą dostał od swojej żony, i
wynosił ją do lichwiarza, aby spłacić długi swojej własnej córki. W
miarę upływu czasu pieniądz zaczął czynić spustoszenie moralne w
sercach obu córek, a miał zapewnić im szczęście, a jemu wdzięczność.
Anastazja i Delfina odwiedzały swojego ojca, wtedy tylko, kiedy
potrzebowały jego pieniędzy. Zupełna klęka ojca Goriot była tylko
kwestią czasu. Taka tragiczne sytuacja utrzymała się aż do jego
śmierci. Ostatnie tygodnie swojego życia spędził w pełnej nędzy,
opuszczony przez swoją rodzinę. Jedynymi osobami, które czuwały przy
jego łożu byli Eugeniusz i Bianchon, student medycyny. Już będąc w
stanie osłabienia sprzedał swoje ostatnie wartościowe rzeczy, aby
Anastazja miała pieniądze na suknię balową. Kiedy zbliżała się jego
śmierć Eugeniusz postanowił zawiadomić obie o zbliżającej się
tragedii. Student próbował nawiązać rozmowę o umierającym ojcu z
Delfiną de Nucingen Była ona żoną bankiera i do pełni szczęścia
brakowało jej tytułu który mógł byc pośrednio przyznany przez
znajomość z de Rastignac'kiem. Na balu kuzynki Eugeniusza, hrabiny
de Beauseant, na który Delfina została zaproszona i mogłaby się tam
pokazać wraz z nim i wślizgnąć w krąg paryskiej elity. "- Ależ,
pani ojciec. - Jeszcze ojciec! - przerwała - . Pomówimy o ojcu
jadąc na bal" "- Pani. - Spiesz! Ani słowa" "- I cóż,
jak się ma ojciec? - rzekła pani de Nucingen, skoro wrócił już w
stroju balowym. - Bardzo źle - odparł - jeśli chcesz mi dać
dowód przywiązania, wstąpmy do niego. - Owszem - rzekła - ale po
balu" Eugeniusz zachodząc do drugiej z córek rozmawiał najpierw
z jej mężem. Usłyszał od niego następujące słowa: "Panie -
odparł chłodno hrabia - mógł pan już zauważyć, że ja nie żywię
zbytniej czułości dla pana Goriot. Postąpił sobie niegodnie wobec
mojej żony, stał się nieszczęściem mego życia, widzę w nim wroga
mego spokoju. Żyje czy umiera, to mi zupełnie obojętne (.) Mam
obecnie ważniejsze rzeczy" Córka Anastazja rzekła: "Powiedz pan
ojcu, że gdyby znał położenie, w którym się znajduję, przebaczyłby
mi" Gdy Eugeniusz udał się do Delfiny zastał ją leżącą w łóżku.
Powiedziała, że nie może jechać do ojca, ponieważ ma do niej przyjść
lekarz, gdyż obawiała się "poważniejszego przeziębienia". Ojciec
Goriot zmarł opuszczony przez swoje córki, przez te osoby, które
kochał przez całe życie. Jednak w ostatnich chwilach przed śmiercią
zdał sobie sprawę z nicości i bezsensowności swoich działań, które w
rezultacie nie przyniosły mu miłości. Zobaczył, że jego córki są
nieczułe na jego uczucie, "Obie mają serca z kamienia". Za wszelką
cenę chciał zobaczyć Anastazję i Delfinę przez śmiercią i mówi
Rastignac'owi ". gdyby nawet miały przyjść przez chciwość, wolę aby
mnie oszukały, zobaczę je". Kilka minut później wie już, że jego
ukochane córki nie przyjdą "Oto moja nagroda: opuszczenie! To
nikczemnice, zbrodniarki: brzydzę się nimi, przeklinam je". Obcy
człowiek staje się dla niego bliższy jak własne dzieci ".dobry
sąsiedzie, moje drogie dziecko, idź! Ty jesteś dobry, chciałbym ci
podziękować, ale nic nie mogę ci dać prócz błogosławieństwa". Ojciec
Goriot wyraża zdanie "trzeba umrzeć, żeby wiedzieć co to dzieci".
Śmierć demaskuje prawdziwe oblicze człowieka, jego uczucia. Pierwsza
z córek zjawiła się już kiedy ojciec nie żył. Na samym pogrzebie
jechały dwa puste powozy Anastazji i Delfiny. Obraz "Ojciec
Goriot" pokazuje jaki zgubny wpływ mają pieniądze, oraz brak
wychowania. Ojciec Goriot jest niewątpliwie postacią tragiczną,
jednak z własnej winy, ponieważ kiedy córki były małe on tylko im
dawał, a nie wymagał. Obie córki miały już jako nastoletnie
dziewczyny swoje własne powozy, co w środowisku drobnomieszczaństwa
było zjawiskiem rzadkim, wręcz niespotykanym. Chorym wytworem umysłu
ojca Goriot było zaburzenie korelacji między osobą rodzica, a
dzieckiem, postawienie osoby dziecka na pierwszym planie, kiedy jego
wnętrze duchowe jest jeszcze niewykształcone i niewłaściwe
wychowanie prowadzi do utraty wszelkich uczuć. W sytuacji takiej nie
ma mowy o miłości. Gdy człowiek opiera się wyłącznie na wartościach
materialnych zawsze czeka go rozczarowanie i klęska. To, że córki
nie przyszły do umierającego ojca, jest wielką zniewagą w stosunku
do niego. Obowiązkiem wręcz jest być na łożu śmierci i wysłuchać
ostatniej woli, która jest świętą. Myślę, że ojciec Goriot jest sam
sobie winien. Charakter jego córek, ich sposób odnoszenia się do
własnego ojca jest wynikiem długotrwałego procesu wychowywania w
duchu materializmu. Brak w nim było uczuć, których później ojciec
nie mógł się doczekać. Człowieka na życie należy wyposażyć w bagaż
wartości duchowych. Tragizm ojca Goriot jest wynikiem jego własnych
działań i zgubnego wpływu społeczeństwa.







Autor: Marcin Szembek

Ocena : 5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000