Paryż - tło zdarzeń w powieści H. Balzaka "Ojciec Goriot"











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Pozytywizm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Paryż - tło zdarzeń w
powieści H. Balzaka "Ojciec Goriot"










kategoria:   J.polski
zakres:   Pozytywizm
dodano:   2000-02-07




Akcję powieści
Balzac umieścił w Paryżu, mieście wielkich karier i sprzeczności.
Można więc mówić, że tworzy ono tło zdarzeń, ale jest zarazem jakby
bohaterem wpływającym na ich przebieg. Paryż jest tu ukazany poprzez
charakterystyczne miejsca, ale również poprzez panujące w nim prawa
organizujące życie społeczeństwa. Balzac przedstawia stolicę jako
określoną przestrzeń i – co ważniejsze – zbiorowość ludzką podległą
pewnym zasadom gry. Akcja osadzona w konkretnym miejscu przebiega z
zachowaniem pełni realizmu. Tej regule odpowiada także obraz Paryża,
z zaułkami, salonami, pensjonatami, domami hazardu oraz sposób
przedstawienia stosunków społecznych. To właśnie owo „paryskie
piekło” określa kondycję moralną ludzi. Najwyższa wartość ówczesnego
Paryża – pieniądz – ustanawia relacje towarzyskie i rodzinne,
decyduje o uznaniu i randze obywateli. Nie liczą się podstawowe
zasady etyczne, uczucia i godność. Nie ma miejsca na sentymenty,
wrażliwość, szlachetność, honor. Paryż lat dwudziestych XIX
wieku to miejsce, w którym można obserwować wiele sprzeczności –
ujawniają się one zwłaszcza w kontraście warunków życia warstw
najuboższych i arystokracji ukazanym w powieści z całą brutalnością
realizmu. Wiele uwagi Balzac poświęcił przedstawieniu dwu środowisk:
biedoty zamieszkującej w pensjonacie pani Vauquer i arystokracji –
bywalcom salonów, miłośnikom sztuki (teatr) i swobodnych związków
uczuciowych. Bardziej zróżnicowaną grupę bohaterów stanowią w
powieści pensjonariusze: studenci, niekochany stary ojciec,
odtrącona córka, stara panna, bezbarwny przeciętniak, szlachetny
przestępca. Świat paryskiej elity jest bardziej jednorodny. Różnice
dotyczą w zasadzie tylko pochodzenia. Nowobogaccy uzyskują jednak
pozycję towarzyską podobną arystokracji rodowej, ponieważ łączy ją z
nią fakt posiadania wielkich dóbr. Łącznikiem pomiędzy obu
światami jest Eugeniusz Rastignac, zarówno mieszkaniec skromnego
pensjonatu, jak i bywalec salonów. Jego wrażliwe spojrzenie i
zdolność oceny obu środowisk ujawniają rażące kontrasty. Tłem
przeżyć i codziennej wegetacji osób z nizin społecznych są wnętrza
domu pani Vauquer. Najpierw czytelnik zapoznaje się z opisem domu
widzianego z zewnątrz, dziedzińca, na którym przebywają hodowane tu
zwierzęta, by potem poznać kolejne kondygnacje i niektóre
pomieszczenia począwszy od parteru. Miejscem spotkań mieszkańców
pensjonatu jest jadalnia albo salon. Wyposażenie, meble i różne
sprzęty, są stare i zużyte. Wśród kurzu i pożółkłych serwet znajduje
się wiele tandetnych bibelotów, w kuchni do garnków zagląda kot
właścicielki lokalu. Narrator mówi o charakterystycznym, budzącym
wstręt „odorze pensjonatu”. Ubiory bohaterów często nieświeże lub po
prostu zniszczone łachmany dopełniają atmosfery miejsca.
Zupełnie inny Paryż obserwuje czytelnik poprzez opisy salonów,
wyposażonych zgodnie z wymaganiami aktualnej mody, gdzie wszystko
jest kosztowne, drogie, zazwyczaj dobrze skomponowane i gustowne.
Efektownie wyposażone wnętrza wypełnia gwar balu, szept flirtu,
wesołość rozmów towarzyskich lub odgłosy znudzenia a czasem
rodzinnej awantury. Gościom usługuje grono lokajów i pokojówek.
Bogate stroje i biżuteria, drogie pachnidła i powozy – oto inny
obraz Paryża, Innym znakiem tego miasta jest cmentarz Pere –
Lachaise podczas nędznego, ponurego pogrzebu ojca Goriot – miejsce,
o którym wspaniali, bogaci Paryżanie nie chcą myśleć i pamiętać.
Tak określone warunki życia kształtują charaktery i postawy
bohaterów. W każdym z tych miejsc o pozycji człowieka decyduje to,
co posiada, ile dóbr zdołał zgromadzić. Obok pochodzenia społecznego
liczy się równie mocno stan majątkowy, dlatego zasady życia, styl
bycia, zachowanie i wrażliwość zostały podporządkowane temu prostemu
miernikowi wartości człowieka. Właśnie ta reguła ustanawia wzajemne
relacje, hierarchię społeczną, bezwzględnie i stanowczo ustala
obowiązujący porządek. Tak ukazane i drobiazgowo scharakteryzowane
społeczeństwo w różnych jego warstwach to także obraz Paryża. Jest
on równocześnie tłem i sednem przedstawionych spraw. Częstokroć
określano dzieło Balzaka jako przekaz historycznej prawdy o epoce.
Taką wartość mają charaktery ludzi tego okresu i – oczywiście –
wnikliwie ukazane i zanalizowane tło akcji – rzetelnie oddana
topografia miasta, wystroje wnętrz, detale strojów, które mogą być
traktowane jako źródło do badań warunków i stylu życia, obyczajów
oraz przemian społecznych zachodzących w Francji w pierwszej połowie
XIX wieku.







Autor: Aneta

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000