Geneza i treść mitu sarnackiego.











Piątek, 21 Kwietnia Imieniny obchodzą: Anzelm, Feliks, Bartosz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Barok
>
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Geneza i treść mitu
sarnackiego.










kategoria:   J.polski
zakres:   Barok
dodano:   1999-07-21




Sarmatyzm to
pojęcie złożone. Obejmuje ono obyczajowość oraz kulturę duchową i
umysłową Rzeczpospolitej szlacheckiej od schyłku wieku XVI aż po
czasy rozbiorów. Pojęciem tym określa się również swoisty sposób
bycia - rubaszność., bujność obyczaju, a także mentalność ówczesnej
polskiej szlachty. Sarmatyzm można również w kategoriach ideologii
szlacheckiej, która sankcjonowała szczególne miejsce szlachty w
społecznej kulturze Rzeczpospolitej. Poprzez odwołania do
legendarnej Sarmacji - krainy starożytnej Słowian - szlachta
potwierdzała własny rodowód, czując się spadkobierczynią
rycersko-ziemiańskich tradycji Polski i Słowiańszczyzny w ogóle.
Stopniowo w ciągu XVII wieku pojęcie Sarmaty zaczęto utożsamiać z
polskim szlachcicem - ziemianinem i gospodarzem. Podkreślaniu
polskości idei sarmackiej towarzyszyła niechęć do cudzoziemszczyzny,
do wszelkich elementów obcych rodzimemu obyczajowi. Ta niechęć
kształtowała także hasła tradycjonalizmu, gloryfikacji dawnych praw
i obyczajów, w tym także polskiego ustroju państwowego.
Szlachcic-rycerz był obrońcą złotej wolności, systemu
społeczno-państwowego, który gwarantował mu uprzywilejowane miejsce
w Rzeczpospolitej. Już w XVII wieku w ideologii sarmackiej
ujawniły się hasła mesjanistyczne, propagowane i rozwijane przez
Kościół. Polska, jej obywatele, a więc rycerska szlachta, miała
odegrać szczególną rolę w całej wschodniej Europie poprzez
krzewienie idei chrześcijańskich. Szlachcic - obrońca wiary, obrońca
NMP - stawał na straży chrześcijańskiej Europy, strzegł przed
niebezpieczeństwem pogaństwa i innowierstwa. Polska odgrywała w
ideologii sarmackiej zaszczytną rolę "przedmurza chrześcijaństwa" -
najdalej na wschód wysuniętego bastionu Rzymu. W drugiej
połowie XVII wieku życie kulturalne i obyczajowe szlachty ulegało
stopniowemu zwyrodnieniu. Pisarze późnego baroku między innymi
Wacław Potocki, Wespazjan Kochowski, podjęli zdecydowaną krytykę
przejawów życia szlacheckiego, akcentując zawłaszcza
niezrealizowanie przez nią podstawowych zasad ideologii sarmackiej.
Krytyce - podkreślamy to mocno - podlegała nie sama ideologia, ale
właśnie odstępstwa od niej.







Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000