Zasady wykonywania prób wysiłkowych


Zasady wykonywania prób wysiłkowych
Stanowisko American Heart Association
wg Exercise standards for testing and training
A statement for healthcare professionals from the American Heart Association
G.F. Fletcher, G.J. Balady, E.A. Amsterdam, B. Chaitman, R. Eckel, J. Fleg, V.F. Froelicher, A.S. Leon, I.L. Pia, R. Rodney,
D.G. Simons-Morton, M.A. Williams, T. Bazzarre
Circulation, 2001; 104: 1694 1740
Zasady wykonywania Wrób wysiłkowych nien podejmować żadnych szczególnych wysił-
(Od Redakcji: ponizej przedstawiamy obszerne
fragmenty dokumentu, który w caÅ‚oÅ›ci ukazaÅ‚ siÄ™ ków fizycznych w ciaÛgu przynajmniej 12 godzin
w przekÅ‚adzie w  Circulation  wydanie polskie nr przed planowanaÛ próbaÛ.
1/2002. Skrót rozdziału poświęconego treningowi
Jeżeli próbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ wykonuje siÄ™ w celach
fizycznemu zostanie opublikowany w następnym
diagnostycznych, można rozważyć odstawienie
numerze  Medycyny Praktycznej .)
leków, ponieważ niektóre z nich (zwÅ‚aszcza ²-blo-
kery) osÅ‚abiajaÛ reakcje na wysiÅ‚ek i utrudniajaÛ
Celem tego raportu jest przedstawienie uaktu- interpretację wyników. Nie ma formalnych wy-
alnionych standardów i wytycznych wykonywania
tycznych dotyczaÛcych odstawiania leków, lecz
prób wysiłkowych i prowadzenia treningu zarówno
nagÅ‚e zaprzestanie podawania ²-blokerów cho-
u osób bez objawów klinicznych chorób sercowo-
rym z niedawno przebytym ostrym incydentem
naczyniowych, jak i z rozpoznaną chorobą układu
wieńcowym może wywołać zjawisko odbicia.
sercowo-naczyniowego. Wytyczne te sÄ… skierowane
Jednak większość pacjentów poddaje się próbie
do lekarzy, pielęgniarek, fizykoterapeutów, specja-
podczas stosowania dotychczasowego leczenia.
listów, techników oraz innych pracowników służby
Ważne jest, by na podstawie wywiadu określić,
zdrowia zaangażowanych w wykonywanie prób
jakie leki chory przyjmuje, aby lekarz miał świa-
wysiłkowych i prowadzenie treningu w tych popu-
domość możliwego istnienia zaburzeń elektroli-
lacjach. (...) StanowiÄ… one uaktualnienie wytycz-
towych i skutków hemodynamicznych zwiaÛza-
nych American Heart Association (AHA) z 1995 ro-
nych z lekami nasercowymi.
ku (p. także Med. Prakt. 12/97, s. 113 141 i 1/98,
Należy zebrać krótki wywiad i przeprowadzić
s. 97 104  przyp. red.). (& )
badanie przedmiotowe, by wykluczyć istnienie
przeciwwskazań do wykonania próby (tab. 1)
lub wykryć istotne klinicznie objawy, takie jak
szmer sercowy, rytmy cwałowe i świsty lub rzę-
żenia nad polami pÅ‚ucnymi. Chorych z nasilajaÛ-
Zasady wykonywania próby
caÛ siÄ™ niestabilnaÛ dÅ‚awicaÛ piersiowaÛ lub niewy-
wysiłkowej
równanaÛ niewydolnoÅ›ciaÛ serca w wywiadach
nie należy poddawać próbie wysiłkowej do cza-
su, aż ich stan kliniczny się ustabilizuje. Bada-
Przygotowanie pacjenta
nie przedmiotowe serca powinno wskazać cho-
rych z zastawkowaÛ lub wrodzonaÛ wadaÛ serca.
Przygotowania do próby wysiÅ‚kowej obejmujaÛ:
Ponieważ odpowiedz hemodynamiczna na wysi-
Poinformowanie pacjenta, by nie spożywał po-
łek może być u tych chorych nieprawidłowa,
siłku i nie palił papierosów przez 3 godziny
przed próbaÛ. W razie potrzeby w dowolnym mo- wymagajaÛ oni zawsze dokÅ‚adnego monitorowa-
mencie może się napić wody. Ważne jest odpo- nia i niekiedy wcześniejszego zakończenia pró-
wiednie ubranie, a zwÅ‚aszcza obuwie. Nie powi- by. SzczególnaÛ ostrożność należy zachować
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 21
standardowy obraz EKG poprzez przesunięcie
Tabela 1. Bezwzględne i względne przeciwwska-
zania do wykonania próby wysiłkowej osi serca w prawo i zwiększenie amplitudy za-
łamków w odprowadzeniach znad ściany dol-
bezwzględne
nej. To może spowodować zniknięcie załamka Q
u pacjenta z udokumentowanym, przebytym
świeży zawał serca (pierwsze 2 doby)
zawałem ściany dolnej z załamkiem Q.
niestabilna dławica piersiowa dużego ryzyka
Należy wykonać EKG i zmierzyć ciśnienie tęt-
nieopanowane zaburzenia rytmu serca, wywołujące
nicze w pozycji stojaÛcej (siedzaÛcej w przypad-
dolegliwości lub zaburzenia hemodynamiczne
ku próby na cykloergometrze rowerowym), aby
stwierdzić nieprawidłowości w zakresie regula-
czynne zapalenie wsierdzia
cji naczyniowej oraz zmiany pozycyjne, a zwła-
objawowe ciężkie zwężenie ujścia aortalnego
szcza obniżenie odcinka ST.
niewyrównana objawowa niewydolność serca Należy szczegółowo wyjaśnić procedurę bada-
nia, zwracajaÛc uwagÄ™ na zagrożenia i możliwe
ostry zator tętnicy płucnej lub zawał płuca
powikłania. Należy pouczyć pacjenta, jak ma wy-
ostra choroba niezwiązana z sercem, która może mieć
konać próbę; pouczenie powinno obejmować de-
wpływ na wykonanie próby wysiłkowej lub pogorszyć
monstracjÄ™ praktycznaÛ. Jeżeli nieprawidÅ‚owo-
się w czasie wysiłku (np. zakażenie, niewydolność
ści w zakresie układu mięśniowo-szkieletowego
nerek, nadczynność tarczycy)
lub pewne ograniczenia ortopedyczne stanowiaÛ
ostre zapalenie mięśnia sercowego lub osierdzia
problem, należy zmodyfikować protokół badania.
niesprawność fizyczna, która może uniemożliwić
bezpieczne i właściwe wykonanie próby
Rejestracja elektrokardiogramu
brak zgody na badanie
względne*
Przygotowanie skóry
zwężenie pnia lewej tętnicy wieńcowej lub jego
odpowiednik
Najważniejszym punktem ukÅ‚adu rejestrujaÛce-
go z elektrodaÛ i wzmacniaczem jest miejsce konta-
umiarkowane zwężenie ujścia w wadzie zastawkowej
ktu elektrody ze skóraÛ. UsuniÄ™cie powierzchownej
serca
warstwy skóry znacznie obniża jej oporność,
zaburzenia elektrolitowe
zmniejszajaÛc w ten sposób stosunek sygnaÅ‚u do za-
tachyarytmie lub bradyarytmie kłóceń. Miejsca przyłożenia elektrod należy naj-
pierw ogolić, a nastÄ™pnie przetrzeć gazikiem nasaÛ-
migotanie przedsionków z niekontrolowaną czynnością
czonym alkoholem. Po wysuszeniu skóry miejsca
komór
te należy zaznaczyć mazakiem i przetrzeć delikat-
kardiomiopatia przerostowa
nym papierem ściernym lub szorstkim materia-
łem. Po tych zabiegach oporność skóry powinna się
upośledzenie umysłowe uniemożliwiające współpracę
zmniejszyć do d"5000 omów.
zaawansowany blok AV
Elektrody i przewody
* Próbę wysiłkową można wykonać, pomijając przeciwwskazania
względne, gdy korzyści przewyższają ryzyko związane z wysiłkiem.
Dostępnych jest wiele elektrod używanych do
prób wysiÅ‚kowych. Najlepsze saÛ zbudowane z pÅ‚y-
tek srebrnych lub kuleczek kryształów chlorku
w przypadku podwyższonego ciśnienia tętnicze-
srebra, ponieważ majaÛ najmniejsze napiÄ™cie wyj-
go i stenozy aortalnej.
ścia. Należy się upewnić, czy żel do elektrod jest
Jeśli wskazanie do wykonania próby nie jest ja-
wilgotny.
sne, należy spytać o to chorego oraz skontakto-
Przewody Å‚aÛczaÛce elektrody z rejestratorem po-
wać siÄ™ z lekarzem kierujaÛcym go na badanie.
winny być lekkie, giętkie i dobrze chronione. Więk-
Należy wykonać spoczynkowy standardowy,
szość dostępnych w sprzedaży przewodów do prób
12-odprowadzeniowy elektrokardiogram (EKG),
wysiłkowych jest tak skonstruowana, by zmniej-
ponieważ może się on różnić od spoczynkowego
szyć artefakty zwiaÛzane z poruszaniem siÄ™. Prze-
EKG wykonanego bezpoÅ›rednio przed próbaÛ.
wody saÛ na ogół przydatne do użycia przez okoÅ‚o
EKG z elektrodami na tułowiu zniekształca rok. (...)
22 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
Rys. 1. Rozmieszczenie ele-
ktrod 12-odprowadzenio-
wego EKG. RA  prawe ramiÄ™;
LA  lewe ramiÄ™; RL  prawa
kończyna dolna; LL  lewa
kończyna dolna
dokrwienie, które pojawia się równie często w od-
Mnogie odprowadzenia
prowadzeniu V2 i aVF, jak i w V5.
Ponieważ podczas wysiłku nie można uzyskać
wysokiej jakości standardowego 12-odprowadze-
Rejestratory
niowego EKG z elektrodami umieszczonymi na
kończynach, wybiera się inne miejsca przyłożenia
Istnieje wiele dobrych urzaÛdzeÅ„, których celem
elektrod. Sposób rozmieszczenia elektrod ma
jest rejestracja wysokiej jakości danych EKG pod-
wpływ na nachylenie odcinka ST i jego amplitudę.
czas wysiÅ‚ku. W wielu aparatach znajdujaÛ siÄ™ mi-
Umieszczanie elektrod za każdym razem w innych
kroprocesory do generowania uśrednionych krzy-
miejscach uniemożliwia analizÄ™ porównawczaÛ za-
wych oraz wykonywania pomiarów elektrokardio-
łamków. W celu porównania należy w standardo-
graficznych. Lekarz musi porównać rzeczywisty
wym, spoczynkowym 12-odprowadzeniowym EKG
zapis analogowy z danymi opracowanymi przez
przesunaÛć elektrody koÅ„czynowe w kierunku nad- komputer, aby ocenić ich wiarygodność. Na prze-
garstków i kostek, a pacjent powinien się znajdo- twarzaniu danych przez komputer nie można w peł-
ni polegać, ponieważ oprogramowanie nie eliminu-
wać w pozycji leżaÛcej na plecach. Różnice można
je wszystkich zakłóceń, a dostępne algorytmy nie
zminimalizować, umieszczajaÛc elektrody ramie-
odpowiadajaÛ potrzebom.
niowe jak najbliżej barków, a te z kończyn dolnych
 poniżej pÄ™pka oraz rejestrujaÛc spoczynkowy EKG
w pozycji leżaÛcej (rys. 1). Wszelkie zmiany uÅ‚oże-
Aparatura i protokoły
nia elektrod należy odnotować na rysunku.
(...) Bieżnia ruchoma oraz cykloergometr rowe-
rowy to obecnie najczęściej stosowane urzaÛdzenia
Względna czułość odprowadzeń
sÅ‚użaÛce do wykonywania dynamicznych prób wy-
Boczne odprowadzenia przedsercowe (V4 V6) po- siłkowych.
zwalajaÛ na wykrycie 90% wszystkich przypadków
obniżenia odcinka ST, obserwowanych w układach
Rower
wieloodprowadzeniowych. Uniesienie odcinka ST
(w obszarach bez zaÅ‚amka Q) jest rzadkaÛ, ale waż- Rowery z hamulcami elektrycznymi zmieniajaÛ
naÛ zmianaÛ, spowodowanaÛ przez peÅ‚noÅ›cienne nie- opór stawiany obracajaÛcym siÄ™ pedaÅ‚om (ergome-
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 23
try niezależne od szybkoÅ›ci), umożliwiajaÛc lepszaÛ i stopnia nachylenia, oraz musi być dokÅ‚adnie
kontrolÄ™ obciaÛżenia, co jest istotne, gdyż czÄ™sto pa- wykalibrowana.
cjenci, którzy saÛ zmÄ™czeni lub nie potrafiaÛ współ-
pracować w trakcie badania, zmniejszajaÛ szybkość
Å" ProtokoÅ‚y
pedałowania. Największe wartości VO2 i częstotli-
wości rytmu serca uzyskuje się przy prędkości pe-
Protokoły klinicznych prób wysiłkowych obej-
daÅ‚owania wynoszaÛcej 50 80 obrotów na minutÄ™.
mujaÛ wstÄ™pnaÛ rozgrzewkÄ™ (maÅ‚e obciaÛżenie), zwiÄ™k-
Rowery saÛ wyskalowane w kilopondach (kp) lub
szajaÛcy siÄ™, nieprzerwany wysiÅ‚ek, z rosnaÛcym ob-
w watach (W); 1 W równa się około 6 kilopondome-
ciaÛżeniem i odpowiednim przedziaÅ‚em czasu jego
trom na minutę (kpm/min). Ponieważ wysiłek na
trwania na każdym etapie oraz okres odpoczynku
cykloergometrze rowerowym nie ma zwiaÛzku
po wysiłku. W przypadku cykloergometru rowero-
z masaÛ ciaÅ‚a, kilopondy lub waty można przeliczać
wego poczaÛtkowe obciaÛżenie wynosi zwykle 10 lub
na zużycie tlenu w mililitrach na minutę. MET-y
25 W (150 kpm/min), i zwiększa się o 25 W co 2 lub
(MET  równoważnik metaboliczny [metabolic
3 minuty, aż do osiaÛgniÄ™cia koÅ„cowych celów bada-
equivalent] jest jednostkaÛ spoczynkowego poboru
nia. Jeśli zamiast wysiłku na ergometrze wykonuje
tlenu [ok. 3,5 ml O2 na kilogram masy ciała na mi-
siÄ™ próbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ polegajaÛcaÛ na pracy koÅ„czyn
Å"
nutÄ™]) uzyskuje siÄ™, dzielaÛc VO2 (w ml/min) przez ilo- górnych, można wykorzystać podobny protokół, po-
czyn masy ciała (w kg) x 3,5. Liczbę 3,5 przyjmuje
za tym że obciaÛżenie poczaÛtkowe jest mniejsze, po-
siÄ™ jako wartość odpowiadajaÛcaÛ zużyciu tlenu
dobnie jak kolejne wzrosty obciaÛżenia. Najczęściej
w spoczynku i wyraża w mililitrach O2 na kilo-
stosuje siÄ™ w takim badaniu zwiÄ™kszanie obciaÛże-
gram masy ciała na minutę. (...)
nia etapami trwajaÛcymi po 2 minuty.
W porównaniu z bieżniaÛ ruchomaÛ cykloergo-
W użyciu jest kilka różnych protokołów próby
metr rowerowy jest zwykle tańszy, zajmuje mniej
na bieżni ruchomej (...). Do zalet protokołu Bruce a
miejsca i pracuje ciszej. Ruchy górnej połowy ciała
należy jego stosowanie w wielu opublikowanych
saÛ zwykle ograniczone, dziÄ™ki czemu Å‚atwiej jest
badaniach oraz przydatność 3-minutowych etapów
uzyskać pomiary ciśnienia tętniczego oraz reje-
dla zdobycia danych dotyczaÛcych submaksymalnego
strować EKG. Należy zwrócić uwagę, by nie dopu-
wysiÅ‚ku. Wadami tego protokoÅ‚u saÛ duże przyrosty
ścić do izometrycznego lub oporowego wysiłku koń-
obciaÛżenia pomiÄ™dzy poszczególnymi etapami, któ-
Å"
czyn górnych podczas trzymania uchwytów.
re mogaÛ zmniejszyć dokÅ‚adność szacowania VO2max
Głównym ograniczeniem prób wysiłkowych na
oraz możliwość zarówno biegu, jak i chodu w czwar-
cykloergometrze rowerowym jest dyskomfort i zmÄ™-
tym etapie próby, co prowadzi do różnych kosztów
czenie mięśni czworogłowych. Zmęczenie kończyn
tlenowych. Niektóre osoby saÛ zmuszone przed-
dolnych u nieprzyzwyczajonego do jazdy na rowe-
wcześnie zakończyć wysiłek z powodu dolegliwości
rze pacjenta może go skłonić do zakończenia próby
ze strony układu mięśniowo-szkieletowego lub nie-
przed osiaÛgniÄ™ciem prawdziwego maksymalnego
możnoÅ›ci sprostania dużym przyrostom obciaÛże-
Å" Å"
zużycia tlenu (VO2max ). Dlatego VO2max u osób nie-
nia. U osób z ograniczonaÛ wydolnoÅ›ciaÛ wysiÅ‚kowaÛ
przyzwyczajonych do jazdy na rowerze jest o 10
można poczaÛtkowo stosować etap zerowy lub po-
15% mniejsze w czasie próby na cykloergometrze
łówkowy (1 km/h przy stopniach nachylenia 0%
niż na bieżni ruchomej.
i 5%). Optymalny protokół dla każdej próby powi-
nien trwać 6 12 minut i być dostosowany do możli-
wości pacjenta.
Bieżnia ruchoma
ProtokoÅ‚y nachylenia zaczynajaÛ siÄ™ od stosun-
Bieżnia powinna być wyposażona w poręcze kowo małego przesuwu bieżni, który stopniowo na-
z przodu i(lub) z boków, uÅ‚atwiajaÛce badanemu rasta do momentu, aż pacjent idzie dużymi kroka-
utrzymanie równowagi. Należy jednak przestrze- mi. KaÛt nachylenia zwiÄ™ksza siÄ™ stopniowo w sta-
gać przed silnym trzymaniem siÄ™ porÄ™czy z przodu Å‚ych odstÄ™pach czasu (tzn. 10 60 s), poczynajaÛc od
lub z boków, ponieważ ta czynność podtrzymuje stopnia 0, ze wzrostem obciaÛżenia obliczonym we-
masÄ™ ciaÅ‚a i przez to zmniejsza obciaÛżenie na każ- dÅ‚ug szacunkowej wydolnoÅ›ci wysiÅ‚kowej pacjenta,
dym z etapów. Gdy pacjenci przyzwyczajaÛ siÄ™ do tak by próba zakoÅ„czyÅ‚a siÄ™ w ciaÛgu 6 12 minut.
chodzenia po bieżni, pomocne może siÄ™ okazać zdjÄ™- W tym typie protokoÅ‚u obciaÛżenie roÅ›nie w sposób
cie raÛk z porÄ™czy, zaciÅ›niÄ™cie ich w pięść i poÅ‚ożenie ciaÛgÅ‚y i nie osiaÛga siÄ™ etapu staÅ‚ego obciaÛżenia.
po jednym palcu obu raÛk na porÄ™czach dla utrzy- Ograniczeniem protokołów nachylenia jest konie-
mania równowagi. Bieżnia powinna mieć możli- czność określania wydolności czynnościowej na
wość zmiany zarówno prędkości przesuwu, jak podstawie skali aktywności i odpowiedniego dosto-
24 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
sowania nachylenia bieżni. Niedocenienie lub prze-
Tabela 2. Powikłania próby wysiłkowej
cenienie wydolności wysiłkowej powoduje niekie-
ze strony serca
dy, że próba staje się testem wytrzymałościowym
lub musi zostać przedwcześnie zakończona. Proto-
bradyarytmie
koły prób wysiłkowych powinny być dobierane
tachyarytmie
indywidualnie dla każdego pacjenta. Dziewię-
ostre zespoły wieńcowe
ciominutowy protokół nachylenia o małych stop-
niach wzrostu ma wiele zalet, między innymi do-
niewydolność serca
kładniej oszacowuje wartości MET.
hipotonia, omdlenie i wstrzÄ…s
Próba polegajaÛca na 6-minutowym spacerze
zgon
jest dobrym testem czynnościowym, który można
zastosować do oceny wydolności wysiłkowej u cho-
pozasercowe
rych ze znacznym upośledzeniem czynności lewej
uraz układu mięśniowo-szkieletowego
komory lub z chorobaÛ zarostowaÛ tÄ™tnic obwodo-
wych, jeÅ›li nie saÛ oni w stanie wykonać próby na
uszkodzenie tkanek miękkich
cykloergometrze rowerowym ani na bieżni rucho-
inne
mej. Chorym poleca się spacer wzdłuż korytarza
duże zmęczenie (złe samopoczucie), niekiedy
długości około 30 m swoim własnym tempem, tak
utrzymujące się przez wiele dni; zawroty głowy;
aby przeszli jak najdÅ‚uższy dystans w ciaÛgu 6 mi-
zasłabnięcie; ból w różnych częściach ciała; opóznione
nut. Pod koniec tego 6-minutowego okresu reje-
poczucie choroby
struje się cały pokonany dystans oraz objawy od-
czuwane przez pacjenta. W tym protokole wyko-
rzystuje siÄ™ obciaÛżenie submaksymalne i dlatego
W tabeli 2. wymieniono 3 klasy powikÅ‚aÅ„ bÄ™daÛcych
Å"
jego wynik słabo koreluje z VO2max. Monitorowania
skutkiem prób wysiłkowych.
EKG nie prowadzi siÄ™ rutynowo, co ogranicza jego
Dobra ocena kliniczna odgrywa najważniejszaÛ
dokÅ‚adność diagnostycznaÛ.
rolę w ustalaniu wskazań i przeciwwskazań do wy-
konania próby wysiłkowej. Choć bezwzględne
przeciwwskazania nie podlegajaÛ dyskusji, to w wy-
Nadzorowanie próby wysiłkowej i jej
branych przypadkach ze względnymi przeciw-
interpretacja
wskazaniami nawet submaksymalna próba wysił-
kowa może dostarczyć cennych informacji. W tabe-
Próby wysiłkowe powinien przeprowadzać jedy-
li 1. wymieniono bezwzględne i względne przeciw-
nie dobrze wyszkolony personel z wystarczajaÛcaÛ
wskazania do wykonania próby wysiłkowej. Przy
znajomoÅ›ciaÛ fizjologii wysiÅ‚ku. Tylko technicy, fi-
każdej procedurze, w której istnieje ryzyko wystaÛ-
zjolodzy, pielÄ™gniarki i lekarze znajaÛcy prawidÅ‚owe
pienia powikłań, lekarz powinien być pewny, że ba-
i nieprawidÅ‚owe reakcje w czasie wysiÅ‚ku mogaÛ
dany rozumie zagrożenia i korzyÅ›ci wynikajaÛce
rozpoznać niepożaÛdane skutki lub im zapobiec.
z badania, oraz uzyskać Å›wiadomaÛ pisemnaÛ zgodÄ™
Niezbędny jest łatwy dostęp do sprzętu, leków oraz
pacjenta na jej wykonanie.
personelu wyszkolonego w zakresie resuscytacji
Próba wysiłkowa powinna być wykonana pod
kraÛżeniowo-oddechowej. (...)
nadzorem odpowiednio przeszkolonego lekarza.
Chociaż się uważa, że próba wysiłkowa jest bez-
Lekarz ten powinien odpowiadać za właściwe wy-
pieczna, to istniejaÛ doniesienia o zawaÅ‚ach serca
posażenie pracowni prób wysiłkowych oraz facho-
oraz zgonach. Liczne zestawienia potwierdzajaÛ, że
wość personelu zajmujaÛcego siÄ™ ich wykonywa-
u pacjentów z chorobaÛ wieÅ„cowaÛ na każde 10 000
niem. Stopień koniecznego podczas próby nadzoru
prób wysiÅ‚kowych można oczekiwać wystaÛpienia
nad pacjentem może być uwarunkowany jego sta-
aż 10 zawałów serca, zgonów lub obu tych zdarzeń
nem klinicznym; określa go lekarz lub wyznaczony
Å‚aÛcznie. Ryzyko jest wiÄ™ksze u chorych po przeby-
przez niego członek zespołu na podstawie danych
tym zawale serca oraz u poddanych diagnostyce
z wywiadu, krótkiego badania fizycznego oraz
z powodu złośliwych arytmii komorowych. Prze-
standardowego 12-odprowadzeniowego EKG wy-
glaÛd podsumowujaÛcy wyniki 8 badaÅ„ poÅ›wiÄ™conych
konanego bezpoÅ›rednio przed próbaÛ. Lekarz powi-
ocenie częstości występowania nagłej śmierci ser- nien dokonać interpretacji danych otrzymanych
cowej w trakcie próby wysiÅ‚kowej ujawniÅ‚ wskaz- podczas próby oraz zaproponować dalszaÛ diagno-
niki od 0,0 (w 4 badaniach) do 5 na 100 000 badaÅ„. stykÄ™ lub leczenie. Osoba przeprowadzajaÛca próbÄ™
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 25
Tabela 3. Skala Borga do oszacowania Tabela 4. Czterostopniowa skala nasilenia dławicy
odczuwanego wysiłku piersiowej do oceny tolerancji wysiłku
w czasie próby*
Skala 20-
stopniowa Opis Stopień
6 początek bólu, niewielkiego, ale odczuwa- 1
nego jak zwykły dławicowy ból wysiłkowy
7 minimalny
lub dyskomfort wysiłkowy, który jest znany
pacjentowi
8
taki sam ból umiarkowanie silny i zdecydo- 2
9 bardzo lekki
wanie nieprzyjemny, lecz jeszcze tolerowany
przez chorego
10
silny ból dławicowy, którego natężenie jest 3
11 dość lekki
tak duże, że chory życzy sobie przerwania
wysiłku
12
ból nie do zniesienia, najsilniejszy, jaki pa- 4
13 dość ciężki
cjent odczuwał
14
* Próbę wysiłkową ograniczoną objawami przerywa się przy
15 ciężki
stopniu 2., gdy poziom odczuwania bólu zbliża się do stopnia 3.
Dane w tabeli pochodzÄ… z: Allred E.N., Bleecker E.R., Chaitman
16
B.R., et al.: Effects of carbon monoxide on myocardial ischemia.
Environ Health Perspect, 1991; 91: 89 132 oraz Allred E.N.,
17 bardzo ciężki
Bleecker E.R., Chaitman B.R., et al.: Short-term effects of carbon
monoxide exposure on the exercise performance of subjects with
18
coronary artery disease. N. Engl. J. Med., 1989; 321: 1426 1432.
19 maksymalny
20
nia w poszczególnych próbach oraz w wiaÛzaniu
Przedrukowano za zgodÄ… z: Borg G.A.: Psychophysical bases of
stopnia zmęczenia w czasie próby ze zmęczeniem
perceived exertion. Med. Sci. Sports Exerc., 1982; 14: 377 381
odczuwanym podczas wykonywania codziennych
czynności. Ogólnie wynik >18 w skali Borga wska-
musi być przeszkolona w zakresie resuscytacji
zuje, że pacjent wykonał maksymalny wysiłek,
kraÛżeniowo-oddechowej. Defibrylator i odpowied-
a wartoÅ›ci >15 16 Å›wiadczaÛ, że zostaÅ‚ przekroczo-
nie leki powinny być niezwłocznie dostępne.
ny próg anaerobowy.
W przypadku na pozór zdrowych młodych osób
(w wieku <40 lat) oraz osób ze stabilnymi zespołami
Skala bólu dławicowego
bólowymi w klatce piersiowej obowiaÛzek nadzoru
w czasie próby można powierzyć właściwie wy-
Znakomitym subiektywnym punktem końco-
szkolonej osobie niebÄ™daÛcej lekarzem (tzn. pielÄ™g-
wym u chorych z rozpoznanaÛ lub podejrzewanaÛ
niarce lub technikowi). Lekarz musi być jednak nie-
chorobaÛ wieÅ„cowaÛ jest również nasilenie dyskom-
zwłocznie dostępny w czasie wykonywania wszyst-
fortu typu dÅ‚awicy. ZalecanaÛ4-stopniowaÛskalÄ™ przed-
kich prób wysiłkowych.
stawiono w tabeli 4.
Odczuwanie wysiłku
Subiektywna ocena intensywności wysiłku od-
czuwanego przez pacjenta jest na ogół wiarygod- Wskazania do przerwania próby
nym wskaznikiem względnego zmęczenia. W klini-
wysiłkowej
cznej ocenie natężenia wysiłku bardziej użyteczna
Wskazania bezwzględne
od częstotliwości rytmu serca jest skala Borga od-
 uniesienie odcinka ST (>1 mm) w odprowadze-
czuwania wysiłku (stopnie od 6 do 20; tab. 3). (...)
niach bez załamka Q (poza V1 lub aVR)
Choć istniejaÛ pewne różnice w bieżaÛcej ocenie zmÄ™-
czenia przez ludzi, to wydaje się, że ocena ta w ko-  spadek skurczowego ciśnienia tętniczego o >10
lejnych próbach jest staÅ‚a. W ten sposób skala Bor- mm Hg (utrzymujaÛcy siÄ™ stale poniżej wartoÅ›ci
ga może pomóc lekarzowi w ocenie stopnia zmÄ™cze- wyjÅ›ciowej) pomimo wzrostu obciaÛżenia, jeżeli
26 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
towarzyszaÛ mu jakiekolwiek inne objawy niedo- w trakcie wysiÅ‚ku lub w ciaÛgu 5 6 minut po jego
krwienia zakończeniu. Nierzadko nieprawidłowości EKG
 umiarkowany lub silny ból dławicowy (stopień stwierdza się dopiero w okresie powysiłkowym.
3 4; p. tab. 4) Upośledzenie czynności mechanicznej i zaburzenia
 objawy ze strony oÅ›rodkowego ukÅ‚adu nerwo- elektrofizjologiczne w niedokrwionej komorze mogaÛ
wego (np. ataksja, zawroty głowy, stan przed- się utrzymywać przez minuty lub godziny po wysił-
omdleniowy) ku. W okresie powysiłkowym należy nadal monito-
 objawy upoÅ›ledzonej perfuzji (sinica lub bla- rować ciÅ›nienie krwi, ponieważ mogaÛ wystaÛpić nie-
dość) prawidłowe reakcje, a zwłaszcza hipotonia.
 trwały częstoskurcz komorowy
 trudności techniczne w monitorowaniu EKG
lub skurczowego ciśnienia tętniczego
 prośba pacjenta o zakończenie próby
Interpretacja
Wskazania względne
 zmiany ST lub QRS takie jak znaczne przemie-
szczenie odcinka ST (poziome lub skośne w dół
Odpowiedzi kliniczne
>2 mm) lub znaczna zmiana osi elektrycznej
serca
Objawy podmiotowe
 spadek ciśnienia skurczowego >10 mm Hg (utrzy-
mujaÛcy siÄ™ stale poniżej wartoÅ›ci wyjÅ›ciowej)
Typowe objawy dławicy wywołane przez próbę
pomimo wzrostu obciaÛżenia, przy braku innych
wysiÅ‚kowaÛprzemawiajaÛza istnieniem choroby wieÅ„-
objawów niedokrwienia
cowej, zwłaszcza gdy towarzyszy im obniżenie odcin-
 narastajaÛcy ból w klatce piersiowej
ka ST. Ważne jest, by uzyskać od chorego dokładny
 zmęczenie, duszność, świsty nad płucami, kur-
opis dyskomfortu, pozwalajaÛcy ustalić, czy ma on
cze mięśni kończyn dolnych lub chromanie
charakter dÅ‚awicowy, czy też raczej jest to niezwiaÛ-
przestankowe
zany z niedokrwieniem ból w klatce piersiowej.
 zaburzenia rytmu inne niż trwały częstoskurcz
komorowy, w tym pobudzenia ektopowe wie-
loogniskowe, serie złożone z trzech pobudzeń
Stan ogólny pacjenta
komorowych, częstoskurcz nadkomorowy, blok
Ogólny wyglaÛd pacjenta jest pomocny w ocenie
serca lub bradyarytmie
klinicznej. Obniżenie temperatury skóry, zimny
 ogólny stan chorego (p. niżej)
pot oraz sinica obwodowa w trakcie wysiÅ‚ku mogaÛ
 nadmierny wzrost ciśnienia tętniczego (ciśnie-
wskazywać na upoÅ›ledzonaÛ perfuzjÄ™ tkanek w wy-
nie skurczowe >250 mm Hg i[lub] ciśnienie roz-
niku niewystarczajaÛcej pojemnoÅ›ci minutowej serca
kurczowe >115 mm Hg)
z wtórnym skurczem naczyń. Osób takich nie należy
 wystaÛpienie bloku odnogi pÄ™czka Hisa, którego nie
zachęcać do wykonywania większych wysiłków.
można odróżnić od częstoskurczu komorowego
Okres powysiłkowy Badanie przedmiotowe
Niektóre nieprawidÅ‚owe reakcje ujawniajaÛ siÄ™ OsÅ‚uchiwanie serca bezpoÅ›rednio po wysiÅ‚ku
tylko w okresie odpoczynku po wysiłku. Aby za- może dostarczyć informacji o spowodowanej niedo-
pewnić maksymalnaÛ czuÅ‚ość próby wysiÅ‚kowej, pa- krwieniem dysfunkcji lewej komory. Jej skutkiem
cjent po zakoÅ„czeniu wysiÅ‚ku powinien przyjaÛć po- bywa rytm cwaÅ‚owy lub nieprawidÅ‚owe tÄ™tnienie
zycjÄ™ leżaÛcaÛ, jednak ze wzglÄ™du na jego wygodÄ™ czÄ™- w okolicy przedsercowej. Nowo powstaÅ‚y szmer
sto preferuje siÄ™ pozycjÄ™ siedzaÛcaÛ. Spokojne space- niedomykalnoÅ›ci mitralnej sugeruje dysfunkcjÄ™
rowanie po próbie może opóznić lub wyeliminować mięśnia brodawkowatego, co może być zwiaÛzane
wystaÛpienie obniżenia odcinka ST; u niektórych z przejÅ›ciowym niedokrwieniem mięśnia sercowe-
osób może być jednak wskazane. Monitorowanie go. Zaleca się, aby po zakończeniu próby wysiłko-
należy prowadzić przez 6 8 minut po zakoÅ„czeniu wej badani siÄ™ kÅ‚adli, a ci, u których wystaÛpiÅ‚a du-
wysiÅ‚ku lub do czasu powrotu ciÅ›nienia tÄ™tniczego, szność typu orthopnoë  siedzieli. Ponadto silny ból
częstotliwości rytmu serca i odcinka ST do stanu dławicowy lub grozne zaburzenia rytmu występu-
zbliżonego do wyjÅ›ciowego. U okoÅ‚o 85% badanych jaÛce po wysiÅ‚ku mogaÛ siÄ™ zmniejszyć, jeÅ›li pozwoli
z nieprawidÅ‚owymi reakcjami ujawniajaÛ siÄ™ one siÄ™ badanemu usiaÛść, ponieważ dziÄ™ki obniżeniu
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 27
28 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
napięcia ścian lewej komory może się zmniejszyć dza się w fazie odpoczynku po próbie wyższe ciś-
niedokrwienie. nienie skurczowe, przekraczajaÛce wartoÅ›ci obser-
wowane na szczycie wysiłku. W większości badań
spadek ciÅ›nienia wywoÅ‚any wysiÅ‚kiem, w poÅ‚aÛcze-
Wydolność wysiłkowa
niu z innymi wskaznikami niedokrwienia, jest zwia-
stunem zÅ‚ego rokowania, z wartoÅ›ciaÛ predykcji do-
Na maksymalnaÛwydolność wysiÅ‚kowaÛosób zdro-
datniej choroby pnia lewej tętnicy wieńcowej lub
wych wpÅ‚ywa stopieÅ„ ich zaznajomienia z urzaÛdze-
choroby trójnaczyniowej wynoszaÛcaÛ 50%. Hipoto-
niem do próby wysiłkowej, poziom wytrenowania
nia wywoÅ‚ana wysiÅ‚kiem wiaÛże siÄ™ również z powi-
oraz warunki otoczenia w czasie wykonywania
kłaniami sercowymi w trakcie próby wysiłkowej (np.
próby. W szacowaniu wydolności wysiłkowej mier-
ciężkimi zaburzeniami rytmu), wydaje się mniej-
nikiem powinna być wartość wykonanej pracy wy-
sza po wszczepieniu pomostów aortalno-wieńco-
rażona w MET-ach (lub osiaÛgniÄ™ty etap), a nie licz-
wych (coronary artery bypass graft  CABG) i zda-
ba minut wysiÅ‚ku. Aby wykryć u chorego istotnaÛ
rza siÄ™ u osób z chorobaÛ wieÅ„cowaÛ, zastawkowaÛ
zmianę wydolności wysiłkowej w okresie między
wadaÛ serca lub kardiomiopatiaÛ. Niekiedy do hipo-
kolejnymi próbami, niezbędna jest szczegółowa
tonii wywołanej wysiłkiem dochodzi u osób bez kli-
analiza protokołu używanego w obu próbach, sto-
nicznie istotnej choroby serca, ale odwodnionych,
sowanych leków nasercowych, ciśnienia krwi oraz
przyjmujaÛcych leki hipotensyjne lub wykonujaÛcych
innych czynników, które mogÅ‚yby wpÅ‚ynaÛć na wy-
długotrwały i intensywny wysiłek fizyczny.
nik badania. Należy rozważyć każdy z tych czynni-
ków, zanim zmiany wydolności czynnościowej przy-
pisze się postępowi choroby wieńcowej lub pogor- Częstotliwość rytmu serca podczas wysiłku
szeniu czynności lewej komory.
Stosunkowo szybka czynność serca podczas wy-
Prawidłowa wydolność wysiłkowa nie wyklucza
siłku submaksymalnego lub w fazie odpoczynku
ciężkiego upośledzenia czynności skurczowej lewej
może być zwiaÛzana ze zÅ‚ym stanem ogólnym, dÅ‚u-
komory. Przyjmuje się, że do mechanizmów wyjaś-
gim leżeniem w łóżku, niedokrwistoÅ›ciaÛ, zaburze-
niajaÛcych przyczynÄ™ prawidÅ‚owej wydolnoÅ›ci wysiÅ‚-
niami metabolicznymi czy też innymi stanami
kowej w takich przypadkach należaÛ: zwiÄ™kszony
zmniejszajaÛcymi objÄ™tość Å‚ożyska naczyniowego
wychwyt tlenu przez tkanki, zachowanie niezmie-
lub opór obwodowy. Zjawisko to występuje stosun-
nionej objętości wyrzutowej i rezerwy chronotropo-
kowo często wkrótce po zawale serca lub CABG.
wej, tolerowanie podwyższonego ciśnienia zaklino-
Stosunkowo wolna czynność serca podczas wysiłku
wania w tętnicach płucnych bez duszności, roz-
submaksymalnego może być spowodowana trenin-
strzeń komór oraz zwiększone stężenie noradrenali-
giem fizycznym, zwiÄ™kszonaÛ objÄ™toÅ›ciaÛ wyrzutowaÛ
ny w osoczu w czasie spoczynku i podczas wysiłku.
lub lekami. Powszechne stosowanie ²-blokerów,
Wielu chorych ze zmniejszonaÛ frakcjaÛ wyrzutowaÛ
które zwalniajaÛ czynność serca, utrudnia interpre-
w spoczynku może wykonać względnie normalne
tację reakcji częstotliwości rytmu na wysiłek. Wa-
wysiÅ‚ki, niektórzy bez objawów niepożaÛdanych,
runki wpÅ‚ywajaÛce na czynność wÄ™zÅ‚a zatokowego
podczas gdy inni skarżaÛ siÄ™ na wiÄ™ksze zmÄ™czenie
mogaÛ osÅ‚abić odpowiedz na wysiÅ‚ek. Niewydolność
przez pewien czas po próbie.
chronotropowa, oznaczajaÛca niezdolność do osiaÛg-
nięcia 85% należnej dla wieku maksymalnej czę-
Reakcje hemodynamiczne stotliwości rytmu serca lub niski wskaznik chrono-
tropowy (częstotliwość rytmu serca dostosowana
do wartoÅ›ci MET), wiaÛże siÄ™ ze zwiÄ™kszonym ryzy-
Ciśnienie krwi podczas wysiłku
kiem zgonu u chorych z rozpoznanaÛ chorobaÛ ukÅ‚a-
du sercowo-naczyniowego.
Ciśnienie krwi zależy od pojemności minutowej
serca i oporu obwodowego. Podczas wysiłku może
dojść do niewystarczajaÛcego wzrostu lub spadku
Reakcje u osób z prawidłowym EKG
ciśnienia skurczowego. Niedostateczny wzrost ciś-
spoczynkowym
nienia skurczowego (<20 30 mm Hg) lub jego spa-
dek może być skutkiem zawężenia drogi odpływu
do aorty, ciężkiego upośledzenia czynności lewej
Załamek P
komory, niedokrwienia mięśnia sercowego lub
przyjmowania niektórych leków (tzn. ²-blokerów). Podczas wysiÅ‚ku amplituda zaÅ‚amka P zwiÄ™k-
U niektórych chorych na chorobÄ™ wieÅ„cowaÛ stwier- sza siÄ™ znacznie w odprowadzeniach znad Å›ciany
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 29
30 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
dolnej serca. Nie powinno być istotnych zmian cza- naÛć, a w pierwszej minucie odpoczynku wraca do
su trwania załamka P. wartości spoczynkowych w odprowadzeniach znad
ściany bocznej serca.
Odcinek PR
Załamek U
Podczas wysiłku odcinek PR skraca się i obniża
Podczas wysiłku nie stwierdza się istotnych
skośnie w dół w odprowadzeniach znad ściany dol-
nej serca. To skośne obniżenie przypisuje się repo- zmian załamka U, aczkolwiek przy częstotliwości
laryzacji przedsionków (załamek Ta) i może powo- rytmu komór >130/min może on być trudny do
zidentyfikowania z powodu bliskiego saÛsiedztwa
dować fałszywie dodatnie obniżenie odcinka ST
załamków T i P przy przyśpieszonej czynności ser-
w odprowadzeniach znad ściany dolnej.
ca w czasie wysiłku.
Zespół QRS
Reakcje nieprawidłowe
Załamek Q zmienia się nieznacznie w porówna-
niu z zapisem spoczynkowym, aczkolwiek w trak-
Zmiany odcinka ST
cie maksymalnego wysiłku staje się on nieco bar-
dziej ujemny. Podczas maksymalnego wysiłku
PoÅ‚ożenie odcinka ST mierzy siÄ™ wzglÄ™dem Å‚aÛ-
stwierdza się również niewielkie zmiany mediany
cza P-Q, ponieważ odcinek U-P może być w czasie
amplitudy załamka R. Nagłe zmniejszenie ampli-
wysiłku trudny do oceny. Najlepiej, gdy uda się
tudy załamka R obserwuje się w odprowadzeniach
znalezć 3 kolejne ewolucje w jednym odprowadze-
znad ściany bocznej (V5) podczas maksymalnego
niu ze stabilnaÛ liniaÛ podstawnaÛ i wtedy okreÅ›lić
wysiÅ‚ku oraz w ciaÛgu pierwszej minuty po jego za-
średnie przemieszczenie. Trzy najważniejsze pun-
kończeniu. W odprowadzeniach bocznym i piono-
kty pomiarowe, które należy zidentyfikować, to Å‚aÛ-
wym (V5 i aVF) załamek S się pogłębia (staje się
cze P-Q (linia izoelektryczna), punkt J (czyli koniec
bardziej ujemny), wykazujaÛc wiÄ™ksze zmiany w cza-
QRS, poczaÛtek odcinka ST) oraz punkt w odstÄ™pie
sie maksymalnego wysiłku, a następnie w fazie od-
60 lub 80 ms za punktem J. Przy czynności komór
poczynku stopniowo wraca do wartości spoczynko-
>130/min stopień przemieszczenia odcinka ST
wej. Gdy amplituda załamka R maleje, załamek S
przebiegajaÛcego skoÅ›nie do góry najlepiej oceniać
staje się głębszy.
w odstępie 60 ms za punktem J. Gdy punkt J jest
wyjÅ›ciowo obniżony wzglÄ™dem Å‚aÛcza P-Q, wielkość
wywołanego wysiłkiem przemieszczenia mierzy się
Obniżenie punktu łączącego J
jako różnicę od punktu J. Jeżeli punkt J jest w spo-
Punkt Å‚aÛczaÛcy J (miÄ™dzy koÅ„cem QRS i poczaÛt- czynku uniesiony (zespół wczesnej repolaryzacji)
kiem ST) obniża się w odprowadzeniach bocznych
i obniża się stopniowo w czasie wysiłku, wielkość
aż do najniższego poziomu w trakcie maksymalne-
przemieszczenia odcinka ST wyznacza siÄ™ w sto-
go wysiłku, a następnie stopniowo powraca do po-
sunku do Å‚aÛcza P-Q, a nie w stosunku do uniesio-
łożenia wyjściowego podczas odpoczynku. Obniże-
nego w spoczynku punktu J. Na skutek wywołane-
nie punktu J jest częstsze u osób starszych. U osób
go wysiłkiem niedokrwienia mięśnia sercowego
ze spoczynkowym uniesieniem punktu J (wczesna
może dojść do wystaÛpienia jednej z 3 nastÄ™pujaÛ-
repolaryzacja) punkt ten może siÄ™ przesunaÛć na li-
cych zmian w zakresie odcinka ST w EKG z powie-
niÄ™ izoelektrycznaÛ w czasie wysiÅ‚ku, co jest nor-
rzchni ciała: obniżenia, uniesienia lub normalizacji
malnym zjawiskiem. PrawidÅ‚owaÛ reakcjaÛ wektora
(rys. 2).
odcinka ST w odpowiedzi zarówno na tachykardię,
jak i wysiłek jest jego przesunięcie w prawo i do
Obniżenie odcinka ST
góry.
Obniżenie odcinka ST jest najczęstszym obja-
wem niedokrwienia mięśnia sercowego wywołane-
Załamek T
go wysiłkiem. Obniżenie odcinka ST odzwierciedla
We wczesnym okresie wysiÅ‚ku ma miejsce stop- gradienty elektryczne, których zródÅ‚em saÛ obszary
niowe zmniejszanie się amplitudy załamka T we niedokrwionego mięśnia sercowego, rozległość
wszystkich odprowadzeniach. Podczas maksymal- strefy niedokrwienia, istniejaÛce uprzednio obszary
nego wysiłku amplituda załamka T zaczyna ros- martwicy mięśnia sercowego oraz położenie ele-
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 31
32 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
Rys. 2. Ocena zmian odcinka ST
ktrod rejestrujaÛcych (rys. 2). Standardowym kryte- silenia choroby wieÅ„cowej to stopieÅ„ obniżenia od-
rium tej nieprawidÅ‚owej reakcji jest poziome lub cinka ST, czas wystaÛpienia tej zmiany oraz liczba
skośne w dół obniżenie odcinka ST e"0,10 mV odprowadzeń, w których ona występuje.
(1 mm) przez 80 ms. Jednak, jak przedstawiono na Nasilenie choroby wieÅ„cowej wiaÛże siÄ™ również
rysunku 2., bierze siÄ™ pod uwagÄ™ również inne kry- z czasem wystaÛpienia niedokrwiennego przemiesz-
teria. Obniżenie odcinka ST skoÅ›ne w dół jest czenia odcinka ST. Im mniejsze saÛ obciaÛżenie
zmianaÛ bardziej swoistaÛ niż jego obniżenie pozio- i podwójny iloczyn (iloczyn czÄ™stotliwoÅ›ci rytmu
me lub skośne do góry. W przypadku istnienia zna- serca i skurczowego ciśnienia tętniczego  przyp.
cznych wyjściowych nieprawidłowości, wywołane red.) w momencie pojawienia się obniżenia odcinka
wysiłkiem obniżenie odcinka ST jest mniej swoiste ST, tym gorsze jest rokowanie i większe prawdopo-
dla niedokrwienia mięśnia sercowego. Inne czynni- dobieństwo istnienia choroby wielonaczyniowej.
ki pomocne w określaniu prawdopodobieństwa i na- Czas trwania obniżenia odcinka ST w fazie odpo-
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 33
czynku również jest zwiaÛzany z nasileniem choro- wysiÅ‚ku wystÄ™puje uniesienie odcinka ST. U cho-
by wieÅ„cowej. rych z uniesieniem odcinka ST częściej wystÄ™pujaÛ
komorowe zaburzenia rytmu podczas próby wysił-
kowej.
Uniesienie odcinka ST
Wywołane wysiłkiem uniesienie odcinka ST
Normalizacja odcinka ST lub brak zmian
może wystaÛpić w obszarze zawaÅ‚u, gdzie jest obec-
ny załamek Q, lub w innym miejscu. Pojawienie się
Innym objawem niedokrwienia może być nor-
uniesienia punktu J >0,10 mV, które utrzymuje siÄ™ malizacja lub brak zmian odcinka ST, zwiaÛzane
przez 60 ms od punktu J w 3 kolejnych ewolucjach z efektem znoszenia siÄ™ zmian, lecz nie saÛ to obja-
przy stabilnej linii izoelektrycznej, uważa się za re- wy swoiste. Nieprawidłowości w EKG spoczynko-
akcjÄ™ nieprawidÅ‚owaÛ. wym, w tym odwrócenie zaÅ‚amka T i obniżenie od-
cinka ST, ulegajaÛ niekiedy normalizacji podczas
napadów dławicy piersiowej oraz w czasie wysiłku
Uniesienie odcinka ST u chorych po zawale
u niektórych osób z chorobaÛ niedokrwiennaÛ serca,
serca z załamkiem Q
lecz takie zmiany można także zaobserwować
u osób z przetrwałymi cechami młodzieńczymi
Przebyty zawaÅ‚ serca jest najczÄ™stszaÛ przyczy-
w spoczynkowym EKG. Efekt znoszenia siÄ™ zmian
naÛ uniesienia odcinka ST w czasie wysiÅ‚ku, co wy-
jest rzadki, lecz należy go brać pod uwagę jako
daje siÄ™ zwiaÛzane z obecnoÅ›ciaÛ znacznej odcinko-
przyczynę  normalizacji odcinka ST pod wpływem
wej hipokinezy lub akinezy ściany lewej komory.
wysiłku.
W próbach wykonywanych wcześnie po zawale
serca do wywołanego wysiłkiem uniesienia odcin-
ka ST w odprowadzeniach z załamkiem Q docho-
Wartość diagnostyczna zmian załamka R
dzi u około 30% osób z zawałem ściany przedniej
i u 15% osób z zawaÅ‚em Å›ciany dolnej. Zmiany te Dokonano wielu oszacowaÅ„ wskazujaÛcych na
różnorodność zmian amplitudy załamka R zacho-
mogaÛ prowadzić do lustrzanego obniżenia odcinka
ST, które symuluje niedokrwienie mięśnia serco- dzaÛcych w czasie wysiÅ‚ku u zdrowych osób. Jednak
przeciÄ™tnaÛ odpowiedziaÛ u zdrowych ludzi jest
wego w innych odprowadzeniach. Jednak występo-
wzrost amplitudy załamka R podczas wysiłku sub-
wanie zarówno uniesienia, jak i obniżenia odcinka
maksymalnego, a następnie jej spadek przy wysił-
ST w trakcie jednej próby wysiłkowej może wska-
ku maksymalnym. Zmiany amplitudy załamka R
zywać na obecność wielonaczyniowej choroby
wywoÅ‚ane wysiÅ‚kiem nie poprawiajaÛ trafnoÅ›ci
wieńcowej. Techniki obrazowania mięśnia serco-
diagnostycznej, mimo stosowania kilku układów
wego pomagajaÛ odróżnić równoczesnaÛ obecność no-
odprowadzeń, wyodrębniania podgrup klinicznych
wej strefy niedokrwienia serca od zmian bÄ™daÛcych
i stosowania różnych kryteriów rozpoznawania
lustrzanym odbiciem uniesienia odcinka ST w od-
nieprawidłowych reakcji.
prowadzeniach z załamkiem Q.
Zmiany załamka T
Uniesienie odcinka ST u osób bez zawału
serca w wywiadzie
Na ksztaÅ‚t zaÅ‚amka T wpÅ‚ywajaÛ: pozycja ciaÅ‚a,
oddychanie, hiperwentylacja, leczenie farmako-
U osób, które nie przebyły zawału serca (nie
logiczne oraz niedokrwienie lub martwica mięśnia
majaÛ zaÅ‚amka Q w EKG spoczynkowym), uniesie-
sercowego. W populacjach chorych z niewielkim
nie odcinka ST w czasie wysiłku często wskazuje
rozpowszechnieniem choroby wieńcowej normali-
lokalizacjÄ™ ciężkiego przemijajaÛcego niedokrwie-
zacja odwróconego załamka T w czasie wysiłku nie
nia, spowodowanego istotnym zwężeniem lub
ma znaczenia diagnostycznego.
skurczem proksymalnego odcinka tętnicy wieńco-
wej. U chorych z czynnaÛ dÅ‚awicaÛ piersiowaÛ typu
Prinzmetala (>2 samoistne incydenty na tydzień),
Zmiany załamka U
uniesienie odcinka ST wywołane wysiłkiem, a spo-
wodowane przez skurcz tętnicy wieńcowej stwier-
Odwrócenie zaÅ‚amka U wiaÛże siÄ™ z przerostem
dzano w okoÅ‚o 30% przypadków. Odwracalne upo- lewej komory, chorobaÛ wieÅ„cowaÛ oraz niedomykal-
Å›ledzenie perfuzji w badaniu z użyciem talu 201 noÅ›ciaÛ zastawki aortalnej i mitralnej. Tym stanom
zwykle odpowiada obszarowi, w którym w trakcie towarzyszy nieprawidłowe rozszerzanie się lewej
34 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
komory. Odwrócenie załamka U pod wpływem wy- krwienia mięśnia sercowego oraz wielkości zagro-
siłku u osób z prawidłowym spoczynkowym EKG żonego obszaru. Wysiłkowe lub farmakologiczne
wskazuje na niedokrwienie mięśnia sercowego próby obciaÛżeniowe z użyciem badaÅ„ obrazowych
i zwężenie gaÅ‚Ä™zi miÄ™dzykomorowej przedniej le- charakteryzujaÛ siÄ™ wiÄ™kszaÛ trafnoÅ›ciaÛ diagnostycz-
wej tętnicy wieńcowej.
naÛ niż sama wysiÅ‚kowa próba EKG i saÛ one szcze-
gólnie pomocne, gdy wyniki EKG wysiÅ‚kowego saÛ
dwuznaczne lub waÛtpliwe. Szczegóły dotyczaÛce wy-
ST/częstotliwość rytmu  wskaznik
konywania prób obciaÛżeniowych z użyciem badaÅ„
i nachylenie
obrazowych można znalezć w  Wytycznych ACC/
Korekcja obniżenia odcinka ST względem czę-
AHA dotyczaÛcych klinicznego zastosowania echo-
stotliwości rytmu serca wydaje się zwiększać czu-
kardiografii (p. Med. Prakt. 6/97, s. 11 38  przyp.
łość próby wysiłkowej, zwłaszcza w odniesieniu do
red.) oraz  Wytycznych ACC/AHA dotyczaÛcych kli-
przewidywania wielonaczyniowej choroby wieńco-
nicznego zastosowania badań izotopowych w kar-
wej, jednak zdania na ten temat nie saÛ zgodne. Ob-
diologii (p. Med. Prakt. 12/95, s. 75 83  przyp.
liczenie nachylenia stosunku maksymalnego prze-
red.).
mieszczenia ST do częstotliwości rytmu, wyrażo-
nego w miliwoltach na liczbę uderzeń na minutę,
polega na analizie regresji liniowej wiaÛżaÛcej zmie- Echokardiografia wysiÅ‚kowa
rzonaÛ sumÄ™ obniżenia odcinków ST w poszczegól-
Obrazy echokardiograficzne w spoczynku po-
nych odprowadzeniach z czÄ™stotliwoÅ›ciaÛ rytmu
równuje się z wykonanymi podczas jazdy chorego
serca na końcu każdego z etapów próby wysiłko-
na stacjonarnym rowerze lub bezpośrednio po wy-
wej, poczynajaÛc od ostatniego. Nachylenie ST/czÄ™-
siłku na bieżni ruchomej. Obrazy trzeba uzyskać
stotliwość rytmu wynoszaÛce >2,4 mV/liczba ude-
w ciaÛgu 1 2 minut (najlepiej <1 min) od zakoÅ„cze-
rzeń/min jest nieprawidłowe, a wartość >6 mV/ li-
nia wysiłku, ponieważ zaburzenia ruchu ścian za-
czba uderzeÅ„/min wskazuje na trójnaczyniowaÛ cho-
czynajaÛ ustÄ™pować po tym czasie. Obrazy uzyska-
robÄ™ wieÅ„cowaÛ. W celu dokonania tego pomiaru
ne w spoczynku lub w trakcie obciaÛżenia porównu-
konieczna jest modyfikacja protokołu próby wysił-
je siÄ™, umieszczajaÛc je obok siebie w projektorze,
kowej w ten sposób, aby wzrost częstotliwości ryt-
z bramkowaniem (tzn. synchronizacjaÛ) zespoÅ‚ami
mu był stopniowy, w przeciwieństwie do bardziej
QRS. Prawidłowo kurczliwość mięśnia sercowego
gwałtownych przyspieszeń rytmu między etapami,
ograniczajaÛcych możliwość statystycznie wiary- w czasie wysiÅ‚ku siÄ™ zwiÄ™ksza, podczas gdy niedo-
krwienie powoduje hipokinezÄ™, akinezÄ™ lub dyski-
godnych pomiarów nachylenia ST/częstotliwość
rytmu. Pomiar ten nie jest dokładny we wczesnej nezę zajętych segmentów ściany. Wynik próby
fazie zawaÅ‚u. Jego modyfikacjaÛ jest obliczanie uważa siÄ™ za dodatni, gdy w czasie wysiÅ‚ku zabu-
wskaznika odcinek ST/czÄ™stotliwość rytmu serca, rzenia ruchomoÅ›ci Å›cian pojawiajaÛ siÄ™ w obszarze
który odzwierciedla Å›rednie zmiany obniżenia od- uprzednio prawidÅ‚owym lub nasilajaÛ siÄ™ w obrÄ™bie
cinków ST wzglÄ™dem czÄ™stotliwoÅ›ci rytmu serca segmentu o już istniejaÛcych zaburzeniach. Ogólna
w miarę przebiegu próby wysiłkowej. Wartości
czułość echokardiograficznej próby wysiłkowej
wskaznika ST/czÄ™stotliwość rytmu saÛ mniejsze niż
w wykrywaniu choroby wieńcowej mieści się w gra-
wartości nachylenia ST/częstotliwość rytmu, a wska-
nicach 71 97%, przy czym wiÄ™kszaÛ czuÅ‚ość stwier-
znik ST/czÄ™stotliwość rytmu wynoszaÛcy 1,6 uznaje
dza siÄ™ w przypadku choroby wielonaczyniowej.
się za nieprawidłowy.
Swoistość waha się w przedziale od 64% do 100%.
Chorzy z prawidłowym echokardiogramem wysił-
kowym majaÛ maÅ‚e ryzyko wystaÛpienia incydentów
Próba obciążeniowa w połączeniu
sercowych w przyszłości, w tym zabiegów rewa-
z badaniami obrazowymi
skularyzacyjnych, zawału serca lub śmierci serco-
wej. Powikłania w czasie echokardiografii wysiłko-
DoÅ‚aÛczenie różnych technik obrazowania do
wej nie różniaÛ siÄ™ od stwierdzanych w czasie ele-
próby wysiłkowej jest szczególnie przydatne, jeśli
w spoczynkowym EKG stwierdza się nieprawidło- ktrokardiograficznej próby wysiłkowej, ponieważ
wości (np. blok lewej odnogi pęczka Hisa lub obni- badanie echokardiograficzne samo w sobie nie jest
żenie ST >1 mm), które utrudniajaÛ wÅ‚aÅ›ciwaÛ inter- obciaÛżone żadnym znanym ryzykiem.
pretację EKG wysiłkowego. Obrazowanie dostar-
cza również informacji o lokalizacji obszaru niedo-
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 37
38 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
znakowanego technetem 99m i talem 201 wynosi
Obrazowa próba wysiłkowa metodą
88% w obrazach dwuwymiarowych i 92% w obra-
scyntygraficznÄ…
zowaniu metodaÛ SPECT.
Do prób wysiłkowych z obrazowaniem izotopo-
wym wykorzystuje siÄ™ znaczniki ukazujaÛce perfu-
Farmakologiczne próby obciążeniowe
zję mięśnia sercowego, takie jak tal 201, sestamibi
lub pirofosforan znakowane technetem 99m, wstrzy-
Zamiast wysiłku można stosować środki far-
kiwane na 1 minutę przed zakończeniem wysił-
makologiczne, by zwiększyć pracę serca lub wywo-
ku. W przypadku talu 201 obrazy uzyskuje siÄ™ po
łać rozszerzenie naczyń w celu zwiększenia prze-
15 minutach, a używajaÛc sestamibi znakowane te-
pływu krwi przez mięsień sercowy. Chorzy, którzy
chnetem 99m  w ciaÛgu 15 60 minut. ZwiaÛzki zna-
nie saÛ w stanie wykonać próby wysiÅ‚kowej z takich
kowane technetem można stosować w protokole
przyczyn, jak słaba wydolność fizyczna, choroba
zakÅ‚adajaÛcym najpierw badanie spoczynkowe,
naczyń obwodowych, upośledzenie sprawności z po-
a nastÄ™pnie po obciaÛżeniu, jak i w protokole o od-
wodów ortopedycznych, choroby neurologiczne oraz
wrotnej kolejności. Sestamibi znakowane techne-
inne współistniejaÛce zaburzenia, czÄ™sto odnoszaÛ
tem 99m ma kilka zalet w porównaniu z talem.
korzyÅ›ci z farmakologicznych prób obciaÛżeniowych
Okres półtrwania sestamibi wynosi 6 godzin (talu
poÅ‚aÛczonych z badaniem obrazowym. Wskazania
 73 godziny), a poza tym zwiaÛzek ten ma wiÄ™kszaÛ
do tych prób obejmujaÛ ustalenie rozpoznania cho-
energię fotonów. Jego krótszy okres półtrwania po-
roby wieńcowej, ocenę żywotności mięśnia serco-
zwala na wstrzyknięcie większej dawki izotopu, co
wego przed zabiegiem rewaskularyzacyjnym, określe-
prowadzi do poprawy jakości obrazu dzięki więk-
nie rokowania po zawale serca lub w przewlekłej
szej rozdzielczoÅ›ci i mniejszemu osÅ‚abieniu. InnaÛ
dławicy piersiowej oraz ocenę ryzyka sercowego
wyjaÛtkowaÛ wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ciaÛ zwiaÛzków znakowanych
przed zabiegiem chirurgicznym niedotyczaÛcym serca.
technetem jest brak redystrybucji, staÛd obrazy
Leki adrenergiczne, takie jak dobutamina,
można uzyskać w ciaÛgu 4 godzin od wstrzykniÄ™cia.
zwiÄ™kszajaÛ kurczliwość mięśnia sercowego, czÄ™-
Obrazy serca uzyskuje siÄ™ zazwyczaj w postaci
stotliwość rytmu serca i ciśnienie tętnicze. Dobu-
przekrojów tomograficznych w 3 różnych osiach:
taminÄ™ podaje siÄ™ dożylnie, poczaÛtkowo w dawce
krótkiej, długiej pionowej i długiej poziomej. Po-
5 µg/kg/min, zwiÄ™kszajaÛc dawkÄ™ do 10 µg/kg/min,
zwala to na trójwymiarowaÛ wizualizacjÄ™ serca, tak
a gdy dawkę tę pacjent dobrze znosi, zwiększa się
że liczne segmenty mięśnia sercowego można oglaÛ-
jaÛ o 10 µg/kg/min co 3 minuty, aż do dawki maksy-
dać pojedynczo, bez efektu ich nakładania, który
malnej 40 50 µg/kg/min lub do osiaÛgniÄ™cia punktu
występuje w projekcjach dwuwymiarowych. Zabu-
końcowego badania. Docelowa częstotliwość rytmu
rzenia perfuzji obecne podczas wysiłku, a niewy-
serca wynosi 85% maksymalnej wartości należnej
stÄ™pujaÛce w spoczynku, Å›wiadczaÛ o niedokrwieniu
dla wieku albo 70% w przypadku obciaÛżenia sub-
mięśnia sercowego. Ubytki perfuzji obecne w cza-
maksymalnego. W celu obrazowania perfuzji mięś-
sie wysiÅ‚ku i utrzymujaÛce siÄ™ w spoczynku wska-
nia sercowego radioizotop wstrzykuje siÄ™ przy ma-
zujaÛ na przebyty zawaÅ‚ serca.
ksymalnej dawce dobutaminy. Jej wlew kontynu-
Próba wysiłkowa z badaniem obrazowym przy
uje się następnie przez 1 minutę po wstrzyknięciu.
użyciu sestamibi znakowanego technetem 99m
Punktami koÅ„cowymi saÛ nowe lub pogarszajaÛce siÄ™
wykazuje dokładność w wykrywaniu niedokrwie-
zaburzenia ruchomości ścian, właściwa reakcja
nia mięśnia sercowego podobnaÛ do stwierdzanej
czÄ™stotliwoÅ›ci rytmu serca, nasilajaÛce siÄ™ zaburze-
przy zastosowaniu talu 201. W przypadku projek-
nia rytmu, dławica piersiowa o umiarkowanym
cji dwuwymiarowych czułość i swoistość sestamibi
znakowanego technetem 99m wynoszaÛ odpowie- nasileniu, poważne objawy uboczne oraz istotny
dnio 84% i 83%, w porównaniu z 83% i 88% dla ta- wzrost lub spadek ciśnienia tętniczego. W przy-
padku gdy nie dochodzi do odpowiedniego wzrostu
lu; dla obrazów uzyskanych za pomocaÛ tomografii
czÄ™stotliwoÅ›ci rytmu lub osiaÛgniÄ™cia innych pun-
komputerowej pojedynczego fotonu (single photon
któw końcowych podczas stosowania dobutaminy,
emission computerized tomography  SPECT)
wskazniki te wyniosły dla sestamibi 90% i 93%, można podać dożylnie do 1 mg atropiny. Podczas
a dla talu 89% i 76%. Większa swoistość obrazowa- każdego z etapów monitoruje się EKG, częstotli-
nia perfuzji z użyciem technetu 99m jest zwiaÛzana wość rytmu serca oraz ciÅ›nienie tÄ™tnicze. Obrazy
przede wszystkim z mniejszym osłabieniem przez echokardiograficzne bramkowane EKG uzyskane
tkanki miÄ™kkie i przeponÄ™. Ogólna zgodność w wy- w trakcie próby wyÅ›wietlane saÛ nastÄ™pnie na ekra-
krywaniu zaburzeÅ„ odcinkowych dla sestamibi nie o czterokrotnym formacie, umożliwiajaÛcym ich
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 39
jednoczesne porównywanie w fazie wyjściowej, po
Wartość diagnostyczna próby
małej dawce dobutaminy, po największej dawce do-
wysiłkowej
butaminy oraz w fazie powrotu do stanu wyjścio-
wego. Nowe lub nasilajaÛce siÄ™ zaburzenie ruchu
ścian oznacza dodatni wynik próby. Czułość echo-
Czułość i swoistość
kardiograficznej próby obciaÛżeniowej z dobutami-
CzuÅ‚ość i swoistość okreÅ›lajaÛ, jak skutecznie
naÛ w rozpoznawaniu choroby wieÅ„cowej mieÅ›ci siÄ™
test oddziela osoby chore od zdrowych (tzn. jak do-
w przedziale 67 97% (śr. 80%), a swoistość 
brze test rozpoznaje chorobę). Czułość to odsetek
w przedziale 65 100% (śr. 84%). Powikłania w cza-
osób chorych, u których wynik próby jest niepra-
sie wlewu dobutaminy obejmujaÛ nudnoÅ›ci, ból gÅ‚o-
widłowy. Zależy ona od nasilenia choroby, stopnia
wy, drżenia mięśniowe, niepokój, dławicę piersio-
intensywności wysiłku oraz stosowania leków
waÛ i nietypowy ból w klatce piersiowej, arytmie
zapobiegajaÛcych niedokrwieniu. Swoistość to odse-
przedsionkowe i komorowe oraz wzrost lub spadek
tek osób bez choroby, u których wynik próby jest
ciśnienia tętniczego.
prawidÅ‚owy; mogaÛ na niaÛ wpÅ‚ywać leki, takie jak
Leki rozszerzajaÛce naczynia, takie jak adenozy-
digoksyna, cechy spoczynkowego EKG oraz prze-
na lub dipirydamol, również mogaÛ sÅ‚użyć do oceny
rost lewej komory. CzuÅ‚ość i swoistość saÛ odwrot-
perfuzji wieńcowej w czasie obrazowania z uży-
nie proporcjonalne; gdy czułość jest największa,
ciem izotopów lub, rzadziej, w trakcie echokardio-
swoistość jest najmniejsza i na odwrót. Wszystkie
grafii. PowodujaÛ one maksymalne rozszerzenie
testy majaÛ strefÄ™ odwrotnie proporcjonalnych war-
prawidłowych tętnic nasierdziowych. Wskutek
toÅ›ci czuÅ‚oÅ›ci i swoistoÅ›ci, któraÛ można ustalić po-
autoregulacji tÄ™tnice ze zwężeniami wykorzystujaÛ
przez okreÅ›lenie dyskryminujaÛcego lub diagnosty-
rezerwÄ™ wazodylatacyjnaÛ, aby utrzymać przepÅ‚yw
cznego punktu odcięcia.
krwi w spoczynku i mogaÛ być wtedy nawet maksy-
Wybór wartoÅ›ci dyskryminujaÛcej jest dodatko-
malnie rozszerzone; dlatego sÅ‚abo reagujaÛ one na
wo utrudniony przez fakt, że dla niektórych reakcji
podanie leków rozszerzajaÛcych naczynia. Radioizo-
na próbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ nie ma ustalonych wartoÅ›ci
top wstrzykuje siÄ™ przy maksymalnej dawce leku,
oddzielajaÛcych osoby zdrowe od chorych. Kiedy już
a obrazy uzyskuje się 15 minut pózniej w przypad-
siÄ™ wybierze wartość dyskryminujaÛcaÛ, która wy-
ku talu 201 lub 1 godzinę pózniej, gdy znacznikiem
znacza czułość i swoistość testu, należy się zasta-
jest technet 99m. Do objawów niepożaÛdanych nale-
nowić nad charakterystykaÛ badanej populacji. Je-
żaÛ: uderzenia goraÛca, ból w klatce piersiowej, ból
żeli w populacji przeważajaÛ osoby z bardziej nasi-
głowy, nudności, duszność oraz blok przedsionko-
lonaÛ chorobaÛ, to test bÄ™dzie miaÅ‚ wiÄ™kszaÛ czuÅ‚ość.
wo-komorowy (AV), który można odwrócić za po-
Na przykład czułość próby wysiłkowej jest większa
mocaÛ aminofiliny. W zwiaÛzku z krótkim okresem
u osób z chorobaÛ trójnaczyniowaÛ niż u osób z cho-
półtrwania adenozyny skutki uboczne zwykle ustę-
robaÛ jednego naczynia. Próba może też mieć mniej-
pujaÛ po przerwaniu wlewu. Leków rozszerzajaÛcych
szaÛ swoistość, gdy wykonuje siÄ™ jaÛ u osób z wiÄ™k-
naczynia nie należy stosować u chorych z blokiem
szym prawdopodobieństwem uzyskania wyniku
AV IIÚ lub IIIÚ (bez wszczepionego na staÅ‚e rozrusz-
fałszywie dodatniego. Czułość i swoistość wywoła-
nika serca) oraz u chorych na astmÄ™ oskrzelowaÛ
nego wysiłkiem obniżenia odcinka ST można okre-
lub ciężkaÛ przewlekÅ‚aÛ obturacyjnaÛ chorobÄ™ pÅ‚uc.
Å›lić, porównujaÛc wynik próby wysiÅ‚kowej i badania
Na podkreślenie zasługuje to, że izotopowe obrazo-
koronarograficznego. Z badań tych wynika, że je-
we badanie perfuzji z podaniem leku rozszerza-
żeli za punkt odcięcia przyjmie się poziome lub
jaÛcego naczynia ma przewagÄ™ nad obrazowaniem
skośne w dół obniżenie odcinka ST o 0,1 mV (1 mm),
perfuzji wysiłkowej w diagnostyce choroby wieńco-
to swoistość próby wysiłkowej w rozpoznawaniu
wej u chorych z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa
istotnej angiograficznie choroby wieńcowej wynosi
w EKG spoczynkowym, ponieważ u chorych z pra-
około 84%; oznacza to, że 84% spośród chorych bez
widłowymi tętnicami wieńcowymi i blokiem lewej
istotnych zmian w badaniu angiograficznym miało
odnogi pÄ™czka Hisa mogaÛ wystaÛpić ubytki perfuzji
prawidłowy wynik próby wysiłkowej. W badaniach
przegrody.
tych średnia czułość próby wysiłkowej w rozpozna-
waniu istotnej angiograficznie choroby wieńcowej
wynosiła 66%, w zakresie od 40% w przypadku
choroby jednonaczyniowej do 90% w przypadku cho-
roby trójnaczyniowej.
40 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
caÛ czÄ™sto Å›wiadczy o chorobie wieÅ„cowej, podczas
Ryzyko względne i wartość predykcyjna
gdy blok taki wystÄ™pujaÛcy przy czÄ™stotliwoÅ›ci ryt-
Ryzyko względne oraz wartość predykcyjna po-
mu e"125/min występuje częściej u osób z prawidło-
magajaÛ okreÅ›lić wartość diagnostycznaÛ testu (wy-
wymi tętnicami wieńcowymi. Obecność bloków
jaśnienie terminów  p. s. 174). Na wartość predy-
Å›ródkomorowych w spoczynku, ustÄ™pujaÛcych pod-
kcyjnaÛ ma wpÅ‚yw czÄ™stość wystÄ™powania choroby
czas wysiÅ‚ku, jest rzadkoÅ›ciaÛ. Obserwowano osoby
w grupie (lub u danej osoby) poddawanej próbie.
z blokiem lewej odnogi, u których dochodziło do
Według teorii Bayesa prawdopodobieństwo choro-
normalizacji kształtu QRS w czasie wysiłku. Blok
by u danej osoby po wykonaniu testu jest iloczy-
prawej odnogi pÄ™czka Hisa istniejaÛcy przed próbaÛ
nem prawdopodobieństwa występowania choroby
nie wpływa na interpretację próby wysiłkowej, po-
przed testem oraz prawdopodobieństwa, że wynik
za odprowadzeniami przedsercowymi z przedniej
testu jest prawdziwy. Na przykład stwierdzenie
ściany (V1, V2 i V3), w których wyjściowo często
w EKG wysiłkowym obniżenia odcinka ST u mło-
stwierdza się obniżenie odcinka ST.
dej, bezobjawowej osoby bez czynników ryzyka ser-
cowego jest najpewniej wynikiem fałszywie dodat-
Bloki śródkomorowe w czasie wysiłku
nim. Przeciwnie, wywołane wysiłkiem obniżenie
odcinka ST u osoby w podeszłym wieku, z typowy-
Oprócz bloku lewej lub prawej odnogi pęczka
mi objawami dławicy jest najprawdopodobniej wy-
Hisa wysiłek może również wywołać blok przedniej
nikiem prawdziwie dodatnim.
lub tylnej wiaÛzki lewej odnogi oraz blok dwuwiaÛz-
kowy (kombinacjÄ™ bloku prawej odnogi i przedniej
lub tylnej wiaÛzki lewej odnogi). Obecność takich
Kobiety
bloków jest przede wszystkim zjawiskiem zwiaÛza-
Wartość próby wysiÅ‚kowej u kobiet z poÅ›rednim nym z czÄ™stotliwoÅ›ciaÛ rytmu serca, wystÄ™pujaÛcym
prawdopodobieństwem choroby wieńcowej jest po- w czasie wysiłku, gdy rytm zatokowy ulegnie przy-
dobna jak u mężczyzn. Kobiety osiaÛgajaÛ zwykle spieszeniu poza pewnaÛ granicznaÛ wartość. Bloki
umiarkowane prawdopodobieÅ„stwo choroby wieÅ„- Å›ródkomorowe mogaÛ być trudne do odróżnienia od
cowej, obliczone na podstawie wieku oraz objawów, częstoskurczu komorowego.
10 lat pózniej niż mężczyzni. (...) U kobiet z po-
twierdzonaÛ chorobaÛ wieÅ„cowaÛ próba wysiÅ‚kowa do-
Zaburzenia przewodzenia
starcza informacji diagnostycznych i rokowni-
czych, zwÅ‚aszcza gdy stosuje siÄ™ skalÄ™ punktowaÛ.
Przewodzenie AV
Skrócenie odstępu PR (aż do 0,10 lub 0,11 s)
Bloki przewodzenia wewnÄ…trzsercowego
w czasie wysiłku w miarę przyspieszania się rytmu
zatokowego jest zjawiskiem prawidłowym, prawdo-
Bloki śródkomorowe
podobnie zwiaÛzanym ze wzmożonym napiÄ™ciem
układu współczulnego i spadkiem napięcia nerwu
Bloki przewodzenia wewnaÛtrzsercowego mogaÛ
błędnego, co zwykle się zdarza u młodych, zdro-
istnieć przed wysiłkiem albo pojawić się czy też
wych osób.
ustaÛpić w trakcie jego trwania. Zależne od czÄ™stot-
liwoÅ›ci rytmu bloki Å›ródkomorowe, które pojawiajaÛ
siÄ™ w czasie wysiÅ‚ku, czÄ™sto poprzedzajaÛ wystaÛpie- Blok AV IÚ
nie utrwalonych bloków, rozwijajaÛcych siÄ™ pózniej
Blok AV IÚ pojawia siÄ™ niekiedy pod koniec wy-
w spoczynku. Rozpoznanie niedokrwienia mięśnia
siłku lub podczas fazy odpoczynku. Leki lub stany,
sercowego na podstawie EKG wysiłkowego jest
które mogaÛ wywoÅ‚ać wydÅ‚użenie czasu przewodze-
zwykle niemożliwe w obecności bloku lewej odnogi
nia AV (np. naparstnica, propranolol, werapamil,
pęczka Hisa. U zdrowych osób z blokiem lewej od-
zapalenie mięśnia sercowego) usposabiajaÛ do wy-
nogi w czasie wysiłku może dojść do znacznego ob-
dłużenia odstępu PR.
niżenia odcinka ST, które stwierdzano już w spo-
czynku. Nie ma różnicy w reakcji odcinka ST pod
wpływem wysiłku między osobami z niedokrwie-
Blok AV IIÚ
niem i osobami bez niedokrwienia mięśnia serco-
wego. Blok lewej odnogi pojawiajaÛcy siÄ™ przy czÄ™- WystaÛpienie bloku AV typu Wenckebacha (Mo-
stotliwoÅ›ci rytmu <125/min u osób z typowaÛ dÅ‚awi- bitz I) w czasie wysiÅ‚ku jest rzadkie. Kliniczne zna-
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 41
42 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
czenie bloku AV typu Mobitz II wywołanego wysił- ST nie jest tak arytmogenne, jak niedokrwienie
kiem nie jest znane, ale się przypuszcza, że ten ro- z uniesieniem ST. Arytmie wywoływane wysiłkiem
dzaj bloku także może być zjawiskiem zwiaÛzanym saÛ skutkiem zwiÄ™kszonego napiÄ™cia ukÅ‚adu współ-
z czÄ™stotliwoÅ›ciaÛ rytmu serca, które siÄ™ pojawia, czulnego, wzrostu zapotrzebowania mięśnia serco-
gdy rytm zatokowy ulegnie przyÅ›pieszeniu ponad wego na tlen lub poÅ‚aÛczenia obu tych czynników.
pewnaÛ wartość granicznaÛ. Jednak może to od- Okres bezpoÅ›rednio po wysiÅ‚ku jest szczególnie
zwierciedlać poważniejszaÛ chorobÄ™ ukÅ‚adu przewo- niebezpieczny z powodu dużego stężenia katecho-
dzaÛcego, i jeÅ›li blok AV IIÚ wystaÛpi w czasie próby
lamin, czemu towarzyszy uogólnione rozszerzenie
wysiÅ‚kowej, to należy jaÛ zakoÅ„czyć.
naczyń. Rozszerzenie tętnic obwodowych wywoła-
ne wysiłkiem i spadek pojemności minutowej serca
spowodowany zmniejszonym powrotem żylnym
Całkowity blok AV
wskutek nagłego zakończenia pracy mięśni może
prowadzić do zmniejszenia perfuzji wieńcowej we
Nabyty całkowity blok AV w spoczynku stanowi
wczesnej fazie odpoczynku, podczas gdy rytm serca
względne przeciwwskazanie do wykonania próby
jest nadal szybki. Zwiększone napięcie współczul-
wysiłkowej. Badanie to można wykonywać u osób
ne w mięśniu sercowym może pobudzać ektopowaÛ
z wrodzonym całkowitym blokiem AV, jeżeli nie ma
aktywność bodzcotwórczaÛ włókien Purkinjego po-
innych współistniejaÛcych poważnych wrodzonych
przez przyspieszenie 4. fazy potencjału czynnościo-
nieprawidłowości.
wego, co wyzwala spontaniczne wyładowania i pro-
wadzi do zwiększonego automatyzmu.
Zahamowanie zatokowe
Wysiłek może tłumić zaburzenia rytmu wystę-
pujaÛce w spoczynku. Zjawisko to przypisuje siÄ™ tÅ‚u-
U badanych rzadko pojawiajaÛ siÄ™ dÅ‚ugie okresy
mieniu powstawania pobudzeń ektopowych przez
zahamowania zatokowego bezpośrednio po wysił-
szybki rytm zatokowy, bÄ™daÛcy skutkiem spadku
ku. Zahamowanie zatokowe występuje zwykle
napięcia nerwu błędnego i zwiększonej stymulacji
u osób z ciężkaÛ chorobaÛ niedokrwiennaÛ serca.
współczulnej pod wpływem wysiłku. Tachykardia
zatokowa wywołana wysiłkiem może hamować au-
Zespoły preekscytacji tomatyzm ogniska ektopowego, ponieważ  przega-
nia automatyzm włókien Purkinjego.
Wysiłek może wyzwolić, znieść lub nie mieć
Ektopowe pobudzenia komorowe saÛ najczÄ™st-
wpływu na nieprawidłowe przewodzenie AV u osób
szymi zaburzeniami rytmu w czasie wysiłku; rza-
z rozpoznanym zespołem Wolffa, Parkinsona
dziej stwierdza siÄ™ nadkomorowe zaburzenia ryt-
i White a (WPW). Jeżeli wysiłek nie wpływa na ist-
mu oraz pobudzenia zsumowane. Częstość ich wy-
niejaÛce już nieprawidÅ‚owe przewodzenie AV, można
stępowania bezpośrednio zależy od wieku chorego
zaobserwować znamienne obniżenie odcinka ST
oraz nieprawidłowości w obrębie serca. Przed-
w czasie próby wysiłkowej. W razie istnienia ze-
wczesne pobudzenia komorowe najczęściej wystę-
społu WPW obniżenie odcinka ST może nie być
pujaÛ u osób obciaÛżonych nagÅ‚ymi zgonami w rodzi-
spowodowane niedokrwieniem, lecz być objawem
nie oraz u osób z kardiomiopatiaÛ, zastawkowaÛ wa-
faÅ‚szywie dodatnim (waÛtpliwym). Choć siÄ™ uważa,
daÛ serca lub ciężkim niedokrwieniem mięśnia ser-
że wysiłek sprzyja pojawianiu się tachyarytmii
cowego.
w zespole WPW, to u osób z WPW obserwuje się je
Zatokowe zaburzenia rytmu z okresami brady-
rzadko zarówno w trakcie, jak i po wysiłku.
kardii zatokowej i przedsionkowym wędrowaniem
rozrusznika wystÄ™pujaÛ stosunkowo czÄ™sto na po-
czaÛtku próby wysiÅ‚kowej oraz bezpoÅ›rednio po jej
Zaburzenia rytmu serca
zakończeniu. Przedsionkowe pobudzenia ektopowe
WysiÅ‚ek może wyzwalać zaburzenia rytmu ser- pojedyncze i gromadne mogaÛ wystÄ™pować zarówno
w zdrowych, jak i w chorych sercach. Przejściowe
ca w różnych sytuacjach, w tym podczas leczenia
diuretykami lub glikozydami naparstnicy. Niedaw- migotanie i trzepotanie przedsionków wywołane
ne spożycie alkoholu lub kofeiny może nasilać za- wysiłkiem występuje u <1% osób poddanych próbie
burzenia rytmu. Ponieważ wysiÅ‚ek zwiÄ™ksza zapo- wysiÅ‚kowej. Arytmie mogaÛ być wywoÅ‚ywane przez
trzebowanie mięśnia sercowego na tlen, niedo- wysiÅ‚ek u osób zdrowych lub z chorobaÛ reumatycz-
krwienie wywoÅ‚ane wysiÅ‚kiem w przypadku choro- naÛ serca, nadczynnoÅ›ciaÛ tarczycy, zespoÅ‚em WPW
by wieÅ„cowej może sprzyjać aktywnoÅ›ci ektopowej. lub kardiomiopatiaÛ. Napadowy czÄ™stoskurcz z Å‚aÛ-
Wydaje się, że niedokrwienie z obniżeniem odcinka cza AV rzadko występuje podczas wysiłku. Nadko-
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 43
morowe zaburzenia rytmu wywoÅ‚ane wysiÅ‚kiem serca oraz wiaÛże siÄ™ z obecnoÅ›ciaÛ potwierdzonej an-
nie saÛ zwykle zwiaÛzane z chorobaÛ wieÅ„cowaÛ, lecz giograficznie choroby wieÅ„cowej.
częściej z podeszÅ‚ym wiekiem, chorobaÛ pÅ‚uc, nie-
dawnym spożyciem alkoholu lub spożywaniem
Kardiomiopatie
nadmiernych ilości kofeiny.
PróbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ wykonuje siÄ™ u chorych z kar-
diomiopatiÄ… rozstrzeniowÄ… w celu oceny wydol-
Interpretacja próby wysiłkowej
ności wysiłkowej, reakcji płuc na upośledzenie
w szczególnych przypadkach
czynności lewej komory, nasilenia ektopii komoro-
wej oraz skutecznoÅ›ci leczenia. Osoby z dysfunkcjaÛ
lewej komory miewajaÛ zmniejszonaÛ wydolność wy-
Niewydolność serca
siÅ‚kowaÛ. CzÄ™sto nie dochodzi u nich do odpowied-
W niedawno opublikowanych badaniach wyka-
niego wzrostu pojemności minutowej serca w cza-
Å"
zano, że próba wysiłkowa jest nie tylko bezpieczna
sie wysiłku, co ogranicza VO2max i upośledza tole-
u chorych z niewydolnoÅ›ciaÛ serca, ale wnosi istot- rancjÄ™ wysiÅ‚ku. Czasami w trakcie wysiÅ‚ku w pozy-
ne informacje kliniczne, przydatne w opiece nad cji stojaÛcej objÄ™tość wyrzutowa wzrasta prawidÅ‚o-
tymi chorymi. Choć wydolność wysiłkowa słabo ko- wo pomimo spadku frakcji wyrzutowej lewej komo-
reluje z wskaznikami czynności komór w spoczyn- ry. Rozstrzeń komór ułatwia wykorzystanie me-
chanizmu Franka i Starlinga. Jednak wraz ze
ku, niezdolność do wykonania wysiłku tlenowego
wzrostem intensywności wysiłku objętość wyrzuto-
jest ważnym wskaznikiem rokowniczym. W istocie
wa oraz pojemność minutowa serca czÄ™sto nie saÛ
upośledzona wydolność wysiłkowa mierzona za po-
w stanie dostosowywać się do zwiększonych wyma-
mocaÛ analizy gazów (wydychanego powietrza)
Å"
gań. (...)
wskazuje, że szczytowa wartość VO2 d"14 ml/kg/min
W kardiomiopatii przerostowej oprócz
wiaÛże siÄ™ z dużaÛ Å›miertelnoÅ›ciaÛ. Przeciwnie, odse-
czynnego zawężania drogi odpływu wysiłek może
tek rocznych przeżyć chorych ze szczytowaÛ warto-
Å"
spowodować nagły zgon wywołany przez zaburze-
Å›ciaÛ VO2 >14 ml/kg/min lub >50% wartoÅ›ci należ-
nia rytmu, bÄ™daÛce skutkiem tej choroby. CzÄ™sto
nej jest podobny jak w populacji chorych po prze-
występuje ból w klatce piersiowej, nieprawidłowy
szczepie serca.
spoczynkowy EKG oraz wywołane wysiłkiem obni-
Tak więc należy wykonać analizę wymiany ga-
żenie odcinka ST. Próba wysiłkowa przeprowadzo-
zowej, jeÅ›li próbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ wykorzystuje siÄ™ do
na pod ścisłym nadzorem może być szczególnie po-
pomiaru wydolności wysiłkowej u chorych z niewy-
mocna w okreÅ›leniu stopnia obciaÛżenia, przy któ-
dolnoÅ›ciaÛ serca. Wybór protokoÅ‚u próby ma mniej-
rym pojawiajaÛ siÄ™ istotne zaburzenia, takie jak wy-
sze znaczenie, gdy pomiary wymiany gazowej wy-
staÛpienie lub nasilenie zaburzeÅ„ rytmu, niedo-
konuje siÄ™ Å‚aÛcznie z EKG wysiÅ‚kowym, ponieważ
krwienie mięśnia sercowego, szmery wskazujaÛce
pomiary te saÛ niezależne od protokoÅ‚u. Protokół
na zwężenie drogi odpływu lewej komory oraz obja-
próby wysiÅ‚kowej można wybrać, kierujaÛc siÄ™ sta-
wy stanu przedomdleniowego.
nem klinicznym i wydolnoÅ›ciaÛ pacjenta. Zazwyczaj
należy wybrać taki protokół, aby czas do osiaÛgniÄ™-
cia szczytu wysiłku wynosił 8 12 minut. Krótkie,
ale bardziej agresywne protokoÅ‚y mogaÛ nie zapew-
Zastosowanie próby wysiłkowej
nić wystarczajaÛcego czasu w trakcie wysiÅ‚ku, nie-
zbędnego do właściwej oceny reakcji fizjologicznych do oceny rokowania
na wysiÅ‚ek. U chorych z przewlekÅ‚aÛ niewydol-
noÅ›ciaÛ serca stosuje siÄ™ podobne procedury wyko-
Uzasadnienie
nywania próby wysiłkowej, jak w innych popula-
cjach wyżej wymienionych.
JeÅ›li pacjent wykonuje próbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ ograni-
czonaÛ objawami, to na podstawie odpowiedzi
hemodynamicznej oraz danych elektrokardiografi-
Nadciśnienie tętnicze
cznych można wyciaÛgnaÛć wnioski diagnostyczne
IstniejaÛ dowody na to, że nadmierna reakcja
i rokownicze. IstniejaÛ dwa główne powody, dla któ-
ciśnienia tętniczego podczas próby wysiłkowej po- rych ocenia się rokowanie. Pierwszy to potrzeba
przedza wystaÛpienie nadciÅ›nienia w przyszÅ‚oÅ›ci precyzyjnej odpowiedzi na pytania pacjenta doty-
i może być zwiastunem zgonu z powodu zawaÅ‚u czaÛce prawdopodobnych skutków choroby. Mimo że
44 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
rozmowa na temat rokowania jest bardzo drażliwa s. 11 49 i 3/97, s. 9 37  przyp. red.). Próba wysił-
i niektóre stwierdzenia dotyczaÛce prawdopodo- kowa po zawale serca dostarcza informacji o wiel-
bieÅ„stwa zdarzeÅ„ mogaÛ zostać bÅ‚Ä™dnie zrozumia- koÅ›ci ryzyka i rokowaniu; o wydolnoÅ›ci czynnoÅ›cio-
ne, to jednak większość osób uzyskuje informacje
wej, co pozwala na zalecenie odpowiedniej dla cho-
umożliwiajaÛce im planowanie pracy, zajęć rekre- rego aktywnoÅ›ci po wyjÅ›ciu ze szpitala (zarówno
acyjnych oraz decyzje finansowe. Drugi powód oce-
w domu, jak i w pracy zawodowej oraz treningu fi-
ny rokowania to wyodrębnienie chorych, którzy
zycznego jako części całościowego programu redu-
mogaÛ odnieść korzyść z interwencji sercowo-naczy-
kcji ryzyka sercowego i rehabilitacji); oraz pozwala
niowych.
ocenić skuteczność leczenia farmakologicznego
Objawy niedokrwienia mięśnia sercowego wy-
(np. w odniesieniu do niedokrwienia) i potrzebÄ™ za-
woÅ‚ywane przez próbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ to ból dÅ‚awicowy,
stosowania innych opcji diagnostycznych lub tera-
obniżenie odcinka ST oraz uniesienie odcinka ST
peutycznych.
w odprowadzeniach EKG bez załamka Q. Przewi-
dywanie rozległości i nasilenia niedokrwienia (czy-
Czas wykonania i protokół
li obszaru zagrożonego mięśnia sercowego) jest
trudne bez użycia technik obrazowania. Zagroże-
Próby wysiłkowe można klasyfikować na pod-
nie to jest odwrotnie proporcjonalne do iloczynu
stawie czasu, jaki upływa od zawału serca do bada-
częstotliwości rytmu i ciśnienia tętniczego w chwi-
nia, i zastosowanego protokołu. Czas wykonywa-
li pojawienia się klinicznych objawów niedokrwie-
nia próby wysiłkowej przed wypisem ze szpitala
nia. Reakcje zwiaÛzane z niedokrwieniem lub dys-
wciaÛż siÄ™ skraca, podobnie jak czas hospitalizacji
funkcjaÛ lewej komory obejmujaÛ niewydolność chro-
chorych z niepowikłanym zawałem serca. Według
notropowaÛ, spadek ciÅ›nienia skurczowego i maÅ‚aÛ
piÅ›miennictwa próbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ przed wypisem ze
wydolność wysiÅ‚kowaÛ.
szpitala wykonuje się między 3. do 26. dniem po za-
Wydolność wysiłkowa słabo koreluje z czynno-
wale serca. Próby wysiłkowe po wypisie wykonuje
Å›ciaÛ lewej komory u osób bez przedmiotowych lub
się wcześnie (po upływie 14 21 dni), po 6 tygo-
podmiotowych objawów niewydolności serca, a próba
dniach lub po 6 miesiaÛcach od zawaÅ‚u serca. Proto-
wysiłkowa nie pomaga w identyfikacji osób z umiar-
koÅ‚y wysiÅ‚ku mogaÛ być baÛdz submaksymalne, baÛdz
kowanaÛ dysfunkcjaÛ lewej komory. Aatwiej jest roz-
ograniczone objawami. Protokoły submaksymalne
poznać dysfunkcję lewej komory na podstawie da-
majaÛ z góry zaÅ‚ożony punkt koÅ„cowy; czÄ™sto jest nim
nych z wywiadów lub z badania przedmiotowego
osiaÛgniÄ™cie czÄ™stotliwoÅ›ci rytmu serca 120/min lub
wskazujaÛcych na niewydolność serca; rozpoznanie
70% należnej czÄ™stotliwoÅ›ci maksymalnej, baÛdz
należy potwierdzić za pomocaÛ echokardiogramu
też osiaÛgniÄ™cie maksymalnego obciaÛżenia 5 MET-
lub wentrykulogramu izotopowego. (...)
ów. Próby ograniczone objawami polegajaÛ na kon-
tynuowaniu wysiÅ‚ku, dopóki u chorego nie wystaÛ-
Próba wysiłkowa po zawale serca
piaÛ nieprawidÅ‚owe objawy kliniczne zmuszajaÛce do
jego zakończenia.
Próba wysiłkowa jest użyteczna w ocenie stanu
W kilku badaniach oceniano protokoły prób
klinicznego i prowadzeniu chorych po zawale ser-
ograniczonych objawami, wykonywanych między
ca. Ponieważ sposoby leczenia i strategie postępo-
5. a 7. dniem po zawale serca, także u chorych le-
wania w zawale serca ulegajaÛ ogromnym zmia-
czonych trombolitycznie. Badania te wykazujaÛ, że
nom, rola próby wysiłkowej musi być rozpatrywa-
w trakcie tak przeprowadzanych prób objawy nie-
na w kontekÅ›cie chorych zgÅ‚aszajaÛcych siÄ™ na to
dokrwienia wystÄ™pujaÛ prawie dwukrotnie częściej
badanie. Krótszy pobyt w szpitalu, powszechne
niż przy stosowaniu prób submaksymalnych i że
stosowanie leków trombolitycznych, częstsze wy-
pozwalajaÛ one lepiej ocenić maksymalnaÛ wydol-
konywanie zabiegów rewaskularyzacyjnych, zwię-
ność czynnoÅ›ciowaÛ. Zatem wczesne próby ograni-
kszone stosowanie ²-blokerów oraz inhibitorów
czone objawami mogaÛ być bardziej pomocne
konwertazy angiotensyny wciaÛż zmieniajaÛ obraz
w ustalaniu zalecanego stopnia aktywności fizycz-
kliniczny chorego po zawale serca. Szczegóły doty-
nej przed opuszczeniem szpitala. Jednak dotych-
czaÛce wykonywania prób wysiÅ‚kowych EKG oraz
prób obciaÛżeniowych w poÅ‚aÛczeniu z badaniami ob- czas nie ustalono, czy wykonanie próby ograniczo-
nej objawami w ciaÛgu kilku dni, a nie tygodni po
razowymi u chorego po zawale serca przedstawiono
w  Wytycznych ACC/AHA dotyczaÛcych postÄ™powa- zawale serca jest bezpieczne oraz czy zwiÄ™ksza do-
nia w świeżym zawale serca (p. Med. Prakt. 1-2/97, datkowo jej znaczenie rokownicze.
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 45
46 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
oraz opózniajaÛ wystaÛpienie niedokrwienia podczas
Bezpieczeństwo
próby wysiÅ‚kowej. Chorzy przyjmujaÛcy ²-blokery
Wykonywanie prób wysiłkowych po zawale ser-
po zawale serca powinni kontynuować to leczenie
ca wydaje się bezpieczne. Częstość występowania
w czasie próby wysiłkowej. Ponieważ chorzy po za-
śmiertelnych incydentów sercowych, w tym zawa-
wale serca bÄ™daÛ je przyjmować przez resztÄ™ życia,
łu serca zakończonego zgonem lub pęknięcia serca,
próba wysiÅ‚kowa w czasie stosowania ²-blokera
wynosi 0,03%, zawału serca niezakończonego zgo-
dostarcza informacji dotyczaÛcych skutecznoÅ›ci lecze-
nem i zatrzymania kraÛżenia z nieskutecznaÛ reani-
nia zachowawczego w zapobieganiu niedokrwieniu
macjaÛ  0,09%, a zÅ‚ożonych arytmii, w tym czÄ™sto-
i zaburzeniom rytmu, a także w kontrolowaniu
skurczu komorowego  1,4%. Incydenty wystÄ™pujaÛ
częstotliwości rytmu serca i ciśnienia tętniczego
1,9 razy częściej podczas prób ograniczonych obja-
podczas wysiÅ‚ku. Ponadto nagÅ‚e odstawienie ²-blo-
wami niż submaksymalnych, chociaż ogólna czę-
kera jedynie po to, aby wykonać próbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ,
stość incydentów zakończonych zgonem jest bar-
może narazić chorego na niepotrzebne ryzyko na-
dzo mała.
wrotu niedokrwienia, zaburzeń rytmu oraz niepo-
żaÛdanych reakcji hemodynamicznych w czasie wy-
Stratyfikacja ryzyka i rokowanie
siłku.
Rokowanie u chorych, którzy przeżyli zawał
serca, jest coraz lepsze dzięki stosowaniu nowych
Przewlekła choroba niedokrwienna serca
strategii terapeutycznych. Dane pochodzaÛce z du-
żych badaÅ„ poÅ›wiÄ™conych leczeniu trombolityczne- U ambulatoryjnych pacjentów z przewlekÅ‚aÛ
mu oraz wcześniejszych badań u chorych, którzy
chorobaÛ niedokrwiennaÛ serca próba wysiÅ‚kowa do-
nie otrzymali tego leczenia, zgodnie wskazujaÛ, że
starcza cennych informacji. Chorzy z bardzo dobraÛ
chorzy, którzy nie saÛ w stanie wykonać próby wy-
tolerancjaÛ wysiÅ‚ku majaÛ dobre rokowanie, nieza-
siÅ‚kowej, charakteryzujaÛ siÄ™ najwiÄ™kszaÛ czÄ™stoÅ›ciaÛ
leżnie od stopnia zaawansowania zmian anatomi-
występowania incydentów sercowych w pózniej-
cznych w tętnicach wieńcowych. W skali punkto-
szym czasie. W erze reperfuzji u chorych w stanie
wej bieżni ruchomej z Duke chorzy saÛ obarczeni
stabilnym i o niepowikłanym przebiegu zawału
dużym ryzykiem (roczna śmiertelność 5%), jeśli ich
częstość incydentów sercowych jest mała, co moż-
liczba punktów wynosi  11, co na ogół wymaga
na stwierdzić nawet przed poddaniem ich dalszej
współistnienia dławicy i znamiennego obniżenia
ocenie ryzyka za pomocaÛ próby wysiÅ‚kowej. Zna-
odcinka ST przy małym wysiłku. Podobnie, chorzy
czenie niedawno przeprowadzonych badań jest
saÛ obciaÛżeni maÅ‚ym ryzykiem (roczna Å›miertelność
ograniczone, ponieważ u osób, u których występuje
<1%), jeśli ich wydolność wysiłkowa wynosi >7
niedokrwienie, często wykonuje się zabiegi rewa-
MET-ów, a EKG wysiłkowy jest prawidłowy i nie
skularyzacyjne na tętnicach wieńcowych, co zmniej-
wystaÛpiÅ‚ dyskomfort w klatce piersiowej. Użycie
sza wartość niedokrwienia wywołanego wysiłkiem
systemów punktowych do oceny wysiłku, uwzględ-
w przewidywaniu zgonu sercowego lub ponownego
niajaÛcych zmiany EKG wywoÅ‚ane wysiÅ‚kiem, wy-
zawału serca. Do parametrów próby wysiłkowej
siÅ‚kowy ból dÅ‚awicowy oraz wydolność wysiÅ‚kowaÛ,
o niekorzystnym znaczeniu rokowniczym u chore-
zwiÄ™ksza wartość rokowniczaÛ próby wysiÅ‚kowej
go po zawale serca należaÛ: niedokrwienne obniże-
w porównaniu z otrzymanaÛ na podstawie izolowa-
nie odcinka ST >1 mm, szczególnie jeśli występuje
nej oceny wysiłkowego EKG. (...) Przy podejmowa-
przy maÅ‚ym wysiÅ‚ku lub u chorego z wyrównanaÛ
niu decyzji o wykonaniu zabiegu rewaskularyza-
niewydolnoÅ›ciaÛ serca, wydolność czynnoÅ›ciowa <5
cyjnego należy wziaÛć pod uwagÄ™ fakt, że u osób
MET-ów oraz niewystarczajaÛcy wzrost ciÅ›nienia
z mniej zaawansowanaÛ chorobaÛ wieÅ„cowaÛ (np.
tętniczego (ciśnienie skurczowe <110 mm Hg lub
z chorobaÛ jedno- lub dwunaczyniowaÛ i prawidÅ‚owaÛ
jego wzrost o <30 mm Hg względem wartości w spo-
czynnoÅ›ciaÛ lewej komory) podobny stopieÅ„ niedo-
czynku).
krwienia wywołanego wysiłkiem nie oznacza ta-
W ciaÛgu ostatniej dekady zwiÄ™kszyÅ‚o siÄ™ stoso-
kiego samego wzrostu zagrożenia incydentami ser-
wanie leków blokujaÛcych receptory ²-adrenergicz-
cowymi, jak u osób z chorobaÛ bardziej zaawanso-
ne po zawale serca. WciaÛż roÅ›nie zatem liczba cho-
wanaÛ (np. z chorobaÛ trójnaczyniowaÛ lub z upoÅ›le-
rych przyjmujaÛcych te leki w czasie wykonywania
próby wysiÅ‚kowej po zawale serca. Blokery recep- dzonaÛ czynnoÅ›ciaÛ lewej komory).
torów ²-adrenergicznych zmniejszajaÛ czÄ™stość wy-
stępowania dławicy i niedokrwiennych zmian ST
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 47
nego naczynia, jego zwężeniu lub postępie choroby
Incydenty sercowe u chorych z niemym
niedokrwieniem mięśnia sercowego wieńcowej w obrębie własnych naczyń. Po przez-
skórnej śródnaczyniowej angioplastyce wieńcowej
W przypadku niestabilnej dławicy piersiowej
(percutaneous transluminal coronary angioplasty
wykrycie bezobjawowego (niemego) niedokrwienia
 PTCA) do restenozy dochodzi w 20 40% przy-
mięśnia sercowego, stwierdzone w ambulatoryj-
padków, zwykle w ciaÛgu pierwszych 6 miesiÄ™cy
nym badaniu EKG (holterowskim) może świadczyć
(1 2 miesięcy po wszczepieniu stentu). Restenoza
o niekorzystnym rokowaniu. Chorzy z niemym
występuje częściej u chorych na cukrzycę, ze zwę-
niedokrwieniem mogaÛ być obciaÛżeni wiÄ™kszym ry-
żeniem w proksymalnym odcinku gałężi między-
zykiem nagÅ‚ej Å›mierci sercowej, ponieważ majaÛ oni
komorowej przedniej lewej tętnicy wieńcowej oraz
uszkodzony  system ostrzegania . Jednak na pod-
u tych, u których wynik PTCA nie jest optymalny.
stawie 3 dużych badań przeprowadzonych w popu-
NieprawidÅ‚owy EKG wysiÅ‚kowy w ciaÛgu kilku
lacjach o dużej częstości występowania choroby
tygodni po PTCA może być skutkiem nie w pełni
wieńcowej poddanych próbom wysiłkowym stwier-
zadowalajaÛcego rezultatu zabiegu w ocenie angio-
dzono, że osoby z obniżeniem odcinka ST miały po-
graficznej, zmniejszonej rezerwy wieńcowej w sku-
dobne rokowanie bez względu na występowanie
tecznie poszerzonym naczyniu lub niepełnej rewa-
bólu dławicowego w czasie próby wysiłkowej. Nie-
skularyzacji. Z tego powodu wartość predykcyjna
me niedokrwienie stwierdza się u około 60% cho-
elektrokardiograficznej próby wysiłkowej w wy-
rych z niedokrwiennym obniżeniem odcinka ST.
krywaniu wczesnej restenozy po PTCA nie jest
U pacjentów z potwierdzonaÛ chorobaÛ wieÅ„cowaÛ
zadowalajaÛca. Zmiana poczaÛtkowo prawidÅ‚owego
nieme obniżenie odcinka ST wywołane wysiłkiem
wyniku próby wysiłkowej bezpośrednio po PTCA
świadczy o zwiększonym ryzyku incydentów serco-
wych w przyszłości, a wielkość gradientu rokowni- na nieprawidłowy po upływie 6 miesięcy od PTCA,
czego zależy od kryteriów doboru pacjentów oraz zwłaszcza gdy pózniejsza reakcja występuje przy
zaawansowania choroby wieÅ„cowej. maÅ‚ym obciaÛżeniu, jest zwykle zwiaÛzana z resteno-
zaÛ. Elektrokardiografia wysiÅ‚kowa w poÅ‚aÛczeniu
z badaniami obrazowymi we wczesnym okresie po
Próba wysiłkowa po zabiegu
PTCA u pacjenta z wielonaczyniowaÛ chorobaÛ wieÅ„-
rewaskularyzacyjnym na tętnicach
cowaÛ, którego poddano angioplastyce jednej tÄ™tni-
wieńcowych
cy wieńcowej, może pomóc określić potrzebę stop-
Wielkość poprawy w zakresie reakcji niedo- niowej procedury oraz dostarczyć punkt odniesie-
krwiennych na wysiłek i wydolności aerobowej po
nia dla dalszej obserwacji.
CABG zależy częściowo od stopnia uzyskanej
rewaskularyzacji i od czynności lewej komory.
Komorowe zaburzenia rytmu wywołane
W jednym z badań wykazano, że CABG poprawia
wysiłkiem
przeżycie chorych z powiększeniem serca, u któ-
rych wydolność aerobowa okreÅ›lona za pomocaÛ
U chorych na chorobÄ™ wieÅ„cowaÛ komorowe za-
próby wysiłkowej wynosiła <5 MET-ów lub maksy-
burzenia rytmu wywołane wysiłkiem zwykle nie
malny wzrost skurczowego ciśnienia tętniczego
stanowiaÛ niezależnego czynnika ryzyka odlegÅ‚ego
pod wpływem wysiłku nie przekraczał 130 mm Hg.
zgonu lub incydentów wieńcowych.
W innym badaniu u chorych z wysiłkowym obniże-
niem odcinka ST >1,5 mm wykazano poprawÄ™
przeżycia po leczeniu operacyjnym. W trzecim ba- Wskazniki rokownicze
daniu korzystny wpływ CABG na śmiertelność był
NajlepszaÛ metodaÛ oceny przewidywanej Å›mier-
największy u chorych z obniżeniem odcinka ST >1
telności spowodowanej chorobami układu sercowo-
mm w czasie wysiÅ‚ku przy obciaÛżeniu <5 MET-ów.
naczyniowego saÛ systemy punktowe oparte na
U chorych z wydolnoÅ›ciaÛ wysiÅ‚kowaÛ >10 MET-ów
współczynnikach modeli hazardu proporcjonalne-
nie stwierdzono poprawy przeżycia po CABG w po-
go Coxa. Najpowszechniej stosowana jest skala
równaniu z leczeniem zachowawczym. Przydat-
punktowa bieżni ruchomej z Duke, która uwzględ-
ność diagnostyczna i rokownicza próby wysiłkowej
jest większa w póznym okresie po CABG (po upły- nia obecność dławicy piersiowej i niedokrwiennego
wie >5 lat) niż wczesnym, ponieważ można oczeki- obniżenia ST w czasie próby, a także czas trwania
wać, że niedokrwienne reakcje po upÅ‚ywie dÅ‚ugiego maksymalnego wysiÅ‚ku (lub osiaÛgniÄ™taÛ wartość
czasu od CABG Å›wiadczaÛ o zamkniÄ™ciu wszczepio- MET). (...)
48 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
Osoby bez objawów podmiotowych
Nie zaleca siÄ™ rutynowego wykonywania prze-
siewowej próby wysiłkowej u osób bez objawów
podmiotowych. (...) U mężczyzn w wieku >40 lat
bez objawów podmiotowych, ale z co najmniej jed-
nym czynnikiem ryzyka próba wysiłkowa może do-
starczyć przydatnych informacji bÄ™daÛcych wska-
zówkaÛ, czy należy agresywnie zwalczać czynniki
ryzyka. Znaczenie próby wysiłkowej w identyfika-
cji chorych z grupy dużego ryzyka wymagajaÛcych
wdrożenia prewencji pierwotnej wśród bezobjawo-
wych kobiet oraz osób w podeszłym wieku (>75 lat)
wymaga dalszych badań.
Inne zastosowania próby
wysiłkowej
Ocena zastawkowej choroby serca
Przydatność próby wysiłkowej w procesie po-
dejmowania decyzji u pacjentów z chorobaÛ zastaw-
kowaÛ serca omówiono szczegółowo w wytycznych
ACC/AHA dotyczaÛcych postÄ™powania w zastawko-
wych wadach serca (p. także Med. Prakt. wyd. spe-
cjal. 4/2000  przyp. red.). PróbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ wyko-
nuje się u osób z zastawkowymi wadami serca
w celu oceny stopnia upośledzenia sprawności fizy-
cznej, wywoÅ‚ywania objawów zwiaÛzanych z wysiÅ‚-
kiem oraz oceny wyników leczenia farmakologicz-
nego i operacyjnego. PróbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ wykorzystu-
je siÄ™ również do wykrycia współistniejaÛcej choroby
wieńcowej, lecz bardzo często uzyskuje się wyniki
fałszywie dodatnie (obniżenie odcinka ST niewy-
wołane przez niedokrwienie), z powodu częstych
wyjściowych nieprawidłowości EKG i przerostu le-
wej komory. Niektórzy lekarze wykonujaÛ próbÄ™ wy-
siÅ‚kowaÛ, aby uÅ‚atwić ustalenie wskazaÅ„ do lecze-
nia operacyjnego na podstawie spadku wydolności
czynnościowej lub nieprawidłowej reakcji hemo-
dynamicznej.
(& )
Określenie dopuszczalnego wysiłku
PróbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ wykorzystuje siÄ™ czÄ™sto do
określenia bezpieczeństwa treningu fizycznego
o różnej intensywności, co jest pomocne w opraco-
wywaniu programu ćwiczeń.
(& )
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 49
ny wysiłek aerobowy jest zmniejszona reaktyw-
Ocena ryzyka okołooperacyjnego
ność ²-adrenergiczna.
w przypadku operacji pozasercowych
Liczne choroby pozasercowe, które często wy-
Szczegóły dotyczaÛce zastosowania próby obciaÛ-
stÄ™pujaÛ u starszych osób, mogaÛ ograniczać ich
żeniowej w ocenie sercowo-naczyniowego ryzyka
zdolność do wykonania tlenowej próby wysiłkowej.
okołooperacyjnego podczas zabiegów niekardiochi-
Niektóre choroby, takie jak choroba tętnic obwodo-
rurgicznych można znalezć w wytycznych ACC/
wych i przewlekła obturacyjna choroba płuc, czę-
AHA dotyczaÛcych kwalifikacji kardiologicznej do
sto współistniejaÛ z chorobaÛ wieÅ„cowaÛ ze wzglÄ™du
operacji pozasercowych (p. Med. Prakt. 10/97,
na wspólne czynniki ryzyka. Najczęściej spotyka-
s. 9 27 i 11/97, s. 11 25  przyp. red.). (& )
naÛ chorobaÛ przewlekÅ‚aÛ u ludzi starszych jest choro-
ba zwyrodnieniowa stawów. Wreszcie nieprzyzwy-
czajenie do natężonego wysiÅ‚ku i do sprzÄ™tu sÅ‚użaÛ-
Ocena szczególnych populacji
cego do wykonania próby wysiÅ‚kowej mogaÛ onie-
śmielać osoby w podeszłym wieku, co sprawia, że
Osoby w podeszłym wieku
osiaÛgajaÛ oni jedynie wysiÅ‚ek submaksymalny.
(& )
Optymalne wykorzystanie próby wysiłkowej
Do osiaÛgniÄ™cia maksymalnego wysiÅ‚ku najczÄ™-
u osób w podeszłym wieku wymaga wzięcia pod
Å›ciej stosuje siÄ™ bieżniÄ™ ruchomaÛ oraz cykloergo-
uwagÄ™ zwiaÛzanych z wiekiem zmian reakcji na wy-
metr rowerowy z hamulcem elektronicznym lub
siłek tlenowy oraz różnic w częstości występowa-
mechanicznym. Dla starszych osób bez istotnych
nia i nasilenia choroby wieńcowej w tej grupie wie-
zaburzeń równowagi lub chodu lepsza jest bieżnia,
kowej, a także współistniejaÛcych chorób. Fizjologi-
natomiast w razie takich zaburzeń, lecz przy za-
czna reakcja na wysiłek tlenowy ulega istotnym
chowanej sile mięśniowej poleca się cykloergometr,
zmianom wraz z wiekiem, nawet w nieobecności
Å"
chociaż szczytowe VO2max jest wówczas mniejsze.
choroby układu sercowo-naczyniowego (...). Ma-
Niezależnie od tego, czy badanie przeprowadza
ksymalna wydolność aerobowa, wyrażona przez
Å"
się na bieżni ruchomej, czy cykloergometrze rowe-
VO2max , zmniejsza siÄ™ o 8 10% na każdaÛ dekadÄ™ ży-
rowym, należy stosować protokół o umiarkowa-
cia u mężczyzn i kobiet prowadzaÛcych siedzaÛcy
nych, równych stopniach narastania obciaÛżenia,
tryb życia. Przyczynia się do tego przede wszy-
tak by próba trwała 8 12 minut. Zarówno ze
stkim zwiaÛzane z wiekiem zwolnienie maksymal-
względów fizjologicznych, jak i psychologicznych,
nej częstotliwości rytmu serca rocznie o około
lepszy jest protokół z małymi i częstszymi aniżeli
1/min. W przypadku próby wysiłkowej na bieżni
wiÄ™kszymi, ale rzadszymi wzrostami obciaÛżenia.
ruchomej reguła  220 minus wiek pozwala wiary-
Protokoły, w których przy stałej prędkości przesu-
godnie przewidzieć maksymalnaÛ reakcjÄ™ czÄ™stotli-
wu bieżni do maÅ‚ych wzrostów kaÛta jej nachylenia
wości rytmu serca przez całe życie osób dorosłych
dochodzi co 2 minuty, dostarczajaÛ wiÄ™cej danych,
nieprzyjmujaÛcych leków, bez wzglÄ™du na pÅ‚eć, choć
rzadziej zmuszajaÛc do zmiany chodu niż przy rów-
odchylenie standardowe wynoszaÛce 12/min ograni-
noczesnym zwiÄ™kszaniu szybkoÅ›ci i kaÛta nachyle-
cza możliwość dokładnego przewidywania maksy-
nia co 3 minuty, jak to jest w protokole Bruce a. Po-
malnej częstotliwości rytmu serca u konkretnej
dobnie próbÄ™ wysiÅ‚kowaÛ na cykloergometrze rowe-
osoby. Wraz z wiekiem reakcja ciśnienia skurczo-
rowym należy rozpoczaÛć od niewielkiego oporu
wego na maksymalny wysiłek tlenowy ulega
i zwiÄ™kszać go stopniowo o niezbyt dużaÛ wartość.
wzmocnieniu. Jest ona silniej wyrażona u kobiet
Zarówno w przypadku próby na bieżni ruchomej,
niż u mężczyzn, czemu towarzyszy szybsze, zwiaÛ-
jak i na cykloergometrze rowerowym, niektóre
zane z wiekiem narastanie skurczowego ciśnienia
pracownie stosujaÛ protokół nachylenia, w którym
tÄ™tniczego w spoczynku. Wreszcie starzenie wiaÛże
mamy do czynienia z niewielkim, niemal niedo-
się z upośledzeniem opróżniania lewej komory
w trakcie nasilonego wysiÅ‚ku aerobowego, co znaj- strzegalnym zwiÄ™kszaniem obciaÛżenia co 1 minutÄ™
duje odzwierciedlenie w mniejszym wzroście fra- lub częściej. Niezależnie od używanego sprzętu
i protokołu próby należy przeznaczyć odpowiedni
kcji wyrzutowej lewej komory. Ponieważ wydaje
się, że wzrost stężenia katecholamin w osoczu czas na zapoznanie się badanego ze sprzętem oraz
w czasie wysiłku jest zachowany lub zwiększony zapewnić 1 2 minut na rozgrzewkę. Te czynności
u osób starszych, wspólnym wyjaÅ›nieniem zacho- wykonywane przed próbaÛ pomogaÛ siÄ™ uspokoić pa-
dzaÛcego z wiekiem spadku reakcji czÄ™stotliwoÅ›ci cjentom w podeszÅ‚ym wieku oraz zmniejszyć ryzy-
rytmu serca oraz frakcji wyrzutowej na maksymal- ko urazu układu ruchu. (& )
50 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002
Glikozydy naparstnicy
Leki a próba wysiłkowa
U osób przyjmujaÛcych glikozydy naparstnicy,
zarówno u zdrowych, jak i tych z chorobaÛ wieÅ„co-
²-blokery
waÛ, podczas wysiÅ‚ku może powstać lub nasilić siÄ™
Osoby z dÅ‚awicaÛ piersiowaÛ otrzymujaÛce ²-bloke-
obniżenie odcinka ST. Zmianom odcinka ST wywo-
ry mogaÛ osiaÛgać wyższy poziom wysiÅ‚ku z mniej-
Å‚anym przez glikozydy naparstnicy towarzyszy
szym obniżeniem odcinka ST i mniej nasilonym
prawidłowy odstęp QT, natomiast wydłużony od-
bólem dÅ‚awicowym, jeżeli leki te chroniaÛ je przed
stęp QT występuje w czasie niedokrwienia, pod-
osiaÛgniÄ™ciem typowej dla niedokrwienia wartoÅ›ci
czas przyjmowania leków przeciwarytmicznych
iloczynu częstotliwości rytmu i ciśnienia tętnicze- klasy I, w zaburzeniach elektrolitowych, a także
go, co tym samym oznacza mniejszaÛ trafność diag- w innych chorobach. WywoÅ‚ywane wysiÅ‚kiem obni-
nostycznaÛ próby. Maksymalna wartość tego iloczy- żenie odcinka ST może siÄ™ utrzymywać przez
nu może być zmniejszona. Przed wykonaniem pró- 2 tygodnie od odstawienia glikozydów naparstnicy.
by należy odnotować czas przyjęcia tych leków
przed próbaÛ oraz ich dawkÄ™. (...)
Leki moczopędne
Większość leków moczopędnych ma niewielki
Leki rozszerzajÄ…ce naczynia
wpływ na częstotliwość rytmu i sprawność serca,
Leki te mogaÛ zwiÄ™kszać wydolność wysiÅ‚kowaÛ natomiast zmniejsza objÄ™tość osocza, opór obwodo-
osób z dÅ‚awicaÛ piersiowaÛ. Nie ma jak dotaÛd nauko- wy oraz ciÅ›nienie tÄ™tnicze. Diuretyki mogaÛ wywo-
wego potwierdzenia hipotezy, że dÅ‚ugo dziaÅ‚ajaÛce Å‚ywać hipokaliemiÄ™, co prowadzi do osÅ‚abienia
azotany zwiÄ™kszajaÛ wydolność wysiÅ‚kowaÛ osób mięśni, ektopowych pobudzeÅ„ komorowych i, rzad-
z dÅ‚awicaÛ, u których próbÄ™ wykonuje siÄ™ po ich dÅ‚u- ko, do obniżenia odcinka ST. (& )
gotrwałym stosowaniu.
TÅ‚umaczyli: lek. Magdalena CeliÅ„ska, lek. Tomasz Löwenhoff
Konsultowała prof. dr hab. med. Barbara Dąbrowska
Zasady wykonywania prób wysiłkowych 51
specjalnie zostaje
Reprinted with permission of the American Heart
Association. AHA takes no responsibility for the translation.
52 MEDYCYNA PRAKTYCZNA 3/2002


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zasady wykonywania obliczen statycznych
Zasady wykonywania badania ogólnego moczu za pomocą testów paskowych
Zasady wykonywania wymazu z gardła na posiew oraz bezpośredniego testu na obecność antygenu Streptoc
zasady wykonywania obliczen geodezyjnych
Zasady wykonywania rysunkow w AutoCAD
Zasady wykonywania pomiarow odbiorczych fragmenty
Wykonywanie prób i pomiarów
Zasady rachunkowości w zakresie prawa podatkowego w Polsce

więcej podobnych podstron