Kazus 14
Kazus 14
Stan faktyczny:
A
ukasz Kot, Paweł Zając i Piotr Gołąb zostali oskarżeni o to, że 19.5.2010 r. w Katowicach,
działając wspólnie i w porozumieniu, wzięli udział w pobiciu Krzysztofa Grzyba przy
użyciu niebezpiecznych narzędzi w postaci noża i kija basebollowego, czym narazili go
na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo uszkodzenia ciała, działając w ten
sposób, że A
ukasz Kot zadawał ciosy nożem, Paweł Zając uderzał kijem basebollowym,
a Piotr Gołąb uderzał pokrzywdzonego, który na skutek tego doznał rany kłutej brzucha,
które to obrażenia stanowiły chorobę realnie zagrażającą życiu, przy czym A
ukasz Kot
czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne na
karę 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył do 17.4.2006 r.  to jest o prze-
stępstwo z art. 159 KK w zb. z art. 158 ż 1 KK w zb. z art. 158 ż 2 KK w zw. z art. 11 ż 2 KK
wobec Pawła Zająca i Piotra Gołębia oraz z art. 159 KK w zb. z 158 ż 1 KK w zb. z art. 158
ż 2 KK w zw. z art. 11 ż 2 KK w zw. z art. 64 ż 1 KK wobec A
ukasza Kota. Wszyscy oskar-
żeni przyznali się do winy. Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 15 marca 2011 r. uznał oskar-
żonych za winnych zarzucanych im czynów i za to:
1) skazał Pawła Zająca i Piotra Gołębia na podstawie art. 159 KK w zb. z art. 158 ż 1 KK
w zb. z art. 158 ż 2 KK w zw. z art. 11 ż 2 KK, a na podstawie art. 159 KK w zw. z art. 11
ż 3 wymierzył każdemu z nich karę jednego roku pozbawienia wolności;
2) skazał A
ukasza Kota na podstawie z art. 159 KK w zb. z art. 158 ż 1 KK w zb. z art. 158
ż 2 KK w zw. z art. 11 ż 2 KK w zw. z art. 64 ż 1 KK, a na podstawie art. 159 KK w zw.
z art. 11 ż 3 w zw. z art. 64 ż 1 KK wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności.
zadanie:
Będąc obrońcą oskarżonych przygotuj apelację ograniczając się do wskazania zakresu
zaskarżenia wyroku, zarzutu bądz
zarzutów oraz wniosku apelacji albo w przypadku
uznania, że brak jest podstaw do jej sporządzenia, opinię prawną o braku podstaw do
sporządzenia apelacji.
Rozwiązanie:
Działając w imieniu oskarżonych A
ukasza Kota, Pawła Zająca i Piotra Gołębia, na podsta-
wie pełnomocnictwa znajdującego się w aktach sprawy na zasadzie art. 425 ż 1, 2 i 3 KPK
oraz art. 444 KPK, zaskarżam na korzyść oskarżonych wyrok Sądu Rejonowego w Kato-
wicach z 15.3.2011 r. opatrzony sygnaturą I K 98/10, otrzymany przez obrońcę oskarżo-
nych wraz z uzasadnieniem 2.4.2011 r. w części dotyczącej kwalifikacji prawnej przypisa-
nego im czynu.
Sądowi Rejonowemu na podstawie art. 427 ż 1 i 2 oraz art. 438 pkt 1 KPK zarzucam:
1) w odniesieniu do oskarżonych A
ukasza Kota, Pawła Zająca i Piotra Gołębia obrazę
w odniesieniu do oskarżonych A
ukasza Kota, Pawła Zająca i Piotra Gołębia obrazę
przepisów prawa materialnego, tj. art. 158 ż 1 KK poprzez jego zastosowanie w sytu-
acji, gdy czyn stypizowany w art. 158 ż 1 KK pozostaje w zbiegu pozornym (pomijal-
nym) z czynem określanym w art. 159 KK;
2) w odniesieniu do oskarżonego Piotra Gołębia obrazę przepisów prawa materialnego,
w odniesieniu do oskarżonego Piotra Gołębia obrazę przepisów prawa materialnego,
tj. art. 159 KK poprzez jego zastosowanie, w sytuacji gdy z prawidłowo ustalonego
stanu faktycznego wynika, że oskarżony Piotr Gołąb nie posługiwał się bronią palną,
nożem lub innym podobnym niebezpiecznym przedmiotem, zaś posługiwali się nim
jedynie współoskarżeni A
ukasz Kot oraz Paweł Zając.
33
Kazusy karne
Część I. Kazusy karne
W oparciu o powyższe zarzuty, na zasadzie art. 427 ż 1 i art. 437 ż 1 i 2 KPK, wnoszę o zmia-
nę wyroku w stosunku do oskarżonych A
ukasza Kota i Pawła Zająca poprzez wyelimi-
nowanie z kwalifikacji prawnej przypisanego im czynu oraz z podstawy skazania art. 158
ż 1 KK i wymierzenie im łagodniejszej kary, zaś w stosunku do oskarżonego Piotra Gołę-
bia wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu oraz z podstawy ska-
zania art. 158 ż 1 KK oraz art. 159 KK i wymierzenie mu łagodniejszej kary na podstawie
nowej kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu.
Wyjaśnienie:
W pierwszej kolejności, odnosząc się do zarzutu naruszenia prawa materialnego należy
wskazać, że czyn stypizowany w art. 158 ż 1 KK pozostaje w zbiegu pozornym (pomijal-
nym) a nie realnym z czynem określanym w art. 159 KK. Potwierdza to także orzecznictwo:
 przepis art. 159 KK pochłania znamiona przestępstwa określonego w przepisie art. 158 par.
1 KK, co oznacza, że między tymi przepisami zachodzi pozorny, a nie rzeczywisty zbieg
i w związku z tym kwalifikacja prawna czynu z art. 159 KK wyłącza (w myśl zasady kon-
sumpcji) stosowanie przepisu art. 158 ż 1 KK (wyr. SN z 25.10.1974 r., RW 496/74).
Odnosząc się do drugiego z zarzutów należy zwrócić szczególną uwagę, że na pod-
stawie art. 159 KK odpowiada tylko ten spośród uczestników bójki lub pobicia, który bio-
rąc udział w takim zajściu używa broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego
przedmiotu. Potwierdza to liczne orzecznictwo, w tym m.in.: wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 30.10.1934 r. (II K 669/34), zgodnie z którym  nie każdemu uczestnikowi bójki lub
pobicia, w których używano broni, noża lub innego niebezpiecznego narzędzia, grozi od-
powiedzialność z art. 241 KK (obecny art. 159 KK), lecz tylko takiemu uczestnikowi, któ-
remu da się dowieść, że on indywidualnie używał owego narzędzia. Udział w bójce lub
pobiciu uczestnika, który nie był w ten sposób uzbrojony, nie będzie jednak bezkarny, może
bowiem podpadać zależnie od okoliczności sprawy, sankcjom z art. 237, 239 KPK albo
jako pomocnictwo z art. 27, 241 KK , oraz także wyrok Sądu Najwyższego z 5.7.1983 r.
(RW 533/83), w myśl którego warunkiem odpowiedzialności z tego przepisu jest  użycie ,
a nie jedynie dysponowanie (posiadanie przy sobie),  niebezpiecznego narzędzia , czyli
przedmiotu, który ze względu na swoje właściwości lub sposób jego użycia przez sprawcę,
może zagrażać innej osobie utratą życia czy ciężkim uszkodzeniem ciała albo ciężkim roz-
strojem zdrowia.
Jeżeliby więc ustawodawca zamierzał objąć odpowiedzialnością kwalifikowaną
z art. 159 KK wszystkich uczestników bójki lub pobicia z użyciem broni palnej, noża lub
innego niebezpiecznego narzędzia, to nadałby dyspozycji tego przepisu formę alternatyw-
ną, jak np. w art. 280 ż 2 KK, przewidującym kwalifikowaną odpowiedzialność zarówno
sprawcy posługującego się niebezpiecznym narzędziem, jak i osób z nim współdziałających.
Przepis art. 280 ż 2 KK stanowi nie tylko o odpowiedzialności karnej w nim przewidzianej
sprawcy rozboju, który posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecz-
nym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośred-
nio zagrażający życiu, ale także osoby, która współdziała z inną osobą, która posługuje się
taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem. Takiej regulacji ustawodawca nie za-
warł w przepisie art. 159 KK i dlatego podmiotem przestępstwa z art. 159 KK może być nie
każdy uczestnik bójki lub pobicia, ale tylko taki, który używa broni palnej, noża lub innego
niebezpiecznego przedmiotu. Nie wystarcza zatem ustalenie, że jeden z uczestników bójki
lub pobicia wiedział i akceptował posługiwanie się takimi niebezpiecznymi przedmiotami
przez innego z uczestników takiego zdarzenia, aby i wobec jego czynu zastosować kwalifi-
kacje prawną z art. 159 KK.
Zakres zaskarżenia wyroku oraz wniosek apelacji, z uwagi na przyznanie się oskarżo-
nych do winy, odnosi się wyłącznie do kwalifikacji prawnej przypisanego im czynu.
34
Kazusy karne