Papirus Harris I

Papirus Harris I lub Wielki Papirus Harris - oznaczony numerem katalogowym pBM9999 lub British Museum 9999. Został odnaleziony nieopodal Medinet Habu. Jego nazwa pochodzi od nazwiska Antoniego Charlesa Harris'a. Zakupiony przez niego w 1855 roku, do British Museum trafił w 1872 roku. Jest najdłuższym papirusem kiedykolwiek znalezionym w Egipcie. Mierzy 42,5 metra i zawiera 1500 linii tekstu. Został napisany w hieratyce w czasach panowania Ramzesa IV. Składa się z kilku rozdziałów, zawiera świątynną listę fundacyjną dla świątyni Amona w Tebach oraz krótkie podsumowanie panowania Ramzesa III. W swej części historycznej wspomina czasy panowania Setnachta, jako okres odnowy i przywrócenia porządku, po których nastały lata panowania Ramzesa III i reorganizacji administracji i armii. Opisuje zmagania i wojny z Ludami Morza, Libijczykami i plemionami Maszuasz. Opisuje lata budowy i rozwoju dobrobyty kraju i jego zwykłych mieszkańców. Podsumowując, ukazuje Ramzesa III jako wielkiego dobroczyńcę kraju i jego mieszkańców, rdzennych i napływowych i stanowi niejako kronikę panowania Ramzesa III, wymienajac przedsięwziecia budowlane władcy oraz całokształt jego działalności wewnątrzpaństwowej.