Antysemityzm czy hucpa? (handel organami Palestyńczyków)







 

Antysemityzm czy hucpa?

 

 

 

 

Gazeta Wyborcza - 2009-08-26
 
Mariusz Zawadzki
Wojna szwedzko-izraelska o tabloid
 
ZdumiewajÄ…cy rozgÅ‚os zyskaÅ‚ absurdalny artykuÅ‚ z ostatniej strony szwedzkiego tabloidu, w którym żoÅ‚nierzy Izraela oskarżono o wycinanie organów PalestyÅ„czykom. W Izraelu już bojkotujÄ… IkeÄ™, ale niektórzy Å»ydzi obwiniajÄ… o awanturÄ™ wÅ‚asny rzÄ…d. 
 
Artykuł "Aftonbladet" spełniał najlepsze standardy europejskich tabloidów - był szokujący i zupełnie od czapy, nie zawierał żadnych dowodów. Znalazł się na ostatniej stronie, gdzie zgodnie ze zwyczajem wielu bulwarówek wrzuca się najbardziej piramidalne bzdury.

Jego autor Daniel Boström swobodnie skojarzyÅ‚ niedawne aresztowanie nowojorskiego Å»yda oskarżonego o próbÄ™ sprzedaży nerki z wÄ…tpliwoÅ›ciami pewnej palestyÅ„skiej rodziny, z którÄ… przed laty rozmawiaÅ‚. W 1992 r. dostaÅ‚a ona od żoÅ‚nierzy izraelskich ciaÅ‚o zabitego krewnego ze Å›ladami autopsji. PalestyÅ„czycy nie wiedzÄ…, czy wyciÄ™to organy, bo nie robili wÅ‚asnej autopsji. - Ale nie wykluczamy, że mogÅ‚o tak być - mówiÄ… po latach.

Po dwóch tygodniach od dziwacznej publikacji niewykluczone, że na długo popsuje ona relacje Izraela z Unią Europejską, której Szwecja przewodniczy w tym półroczu. Już rzuciła się cieniem na podróż premiera Beniamina Netanjahu po Europie, który w tych dniach spotyka się z brytyjskim premierem Gordonem Brownem i niemiecką kanclerz Angelą Merkel.

PoczÄ…tki wcale nie zapowiadaÅ‚y dyplomatycznej afery. Przeciwnie, ambasador Szwecji w Tel Awiwie Elisabet Borsiin Bonnier uznaÅ‚a artykuÅ‚ za "szokujÄ…cy i oburzajÄ…cy". ZostaÅ‚a jednak przywoÅ‚ana do porzÄ…dku przez swojego szefa. - RzÄ…d Szwecji nie zajmuje siÄ™ publikacjami prasowymi w imiÄ™ wolnoÅ›ci sÅ‚owa - ogÅ‚osiÅ‚ minister spraw zagranicznych Carl Bildt. 

No i zaczęło się. - Nie żądamy przeprosin, ale żądamy od rządu Szwecji publicznego potępienia artykułu - stwierdził premier Netanjahu. Minister spraw zagranicznych Avigdor Lieberman oświadczył, że stanowisko Szwecji w tej sprawie przypomina jej postawę w czasie II wojny światowej - zachowała neutralność, gdy w Europie ginęły miliony Żydów.

Obydwaj - premier i szef MSZ - argumentowali, że artykuÅ‚ podsyca nienawiść i antysemityzm dokÅ‚adnie tak samo, jak Å›redniowieczne plotki o tym, jakoby Å»ydzi porywali chrzeÅ›cijaÅ„skie niemowlÄ™ta i wykorzystywali ich krew przy produkcji macy. 

Pod internetowym zobowiązaniem do bojkotu Ikei, najbardziej znanej szwedzkiej marki na świecie, podpisały się już tysiące Izraelczyków. W poniedziałek tysiące ludzi demonstrowały przed ambasadą Szwecji w Izraelu, gdzie sarkastycznie wymachiwano macą umaczaną w czerwonej mazi.

W Izraelu pojawiły się jednak głosy krytyki pod adresem własnego rządu. "Przywoływanie Holocaustu w tej sprawie narusza powagę zbrodni popełnionej na Żydach, rozdyma artykuł ponad miarę i wywołuje sensację międzynarodową, wciągając Szwecję przewodzącą UE w niepotrzebny konflikt z Izraelem" - napisał dziennik "Haarec".

Przypominano też, że Szwecja, choć w czasie wojny istotnie zachowała neutralność, a nawet handlowała z Niemcami, to jednak uratowała ok. 20 tys. Żydów (m.in. za sprawą słynnego Raula Wallenberga). Król Szwecji Gustaw V domagał się od rządu Węgier, wówczas satelickiego państwa III Rzeszy, by nie wydawały Żydów Niemcom.

W podobnym tonie wypowiadali się szwedzcy Żydzi. - Dzień po publikacji tej bzdury nikt o niej nie mówił, bo nikt nie traktował jej serio. Dopiero rząd w Jerozolimie rozdmuchał całą aferę - twierdzi Lena Posner, szefowa żydowskiej społeczności w Sztokholmie.

Ale rzÄ…d izraelski nie sÅ‚uchaÅ‚ tych gÅ‚osów, lecz coraz bardziej siÄ™ nakrÄ™caÅ‚. Minister finansów Yuval Steinitz oÅ›wiadczyÅ‚, że Jerozolima nie bÄ™dzie tolerować manifestacji antysemityzmu. - Każdy, kto nie chce potÄ™pić takich krwawych kalumni, może zostać uznany za osobÄ™ niepożądanÄ… w Izraelu - stwierdziÅ‚ Steinitz. 

Wreszcie na dziwaczne ustÄ™pstwo zdecydowaÅ‚ siÄ™ szef szwedzkiego MSZ, który w prywatnym blogu zauważyÅ‚, że "prywatnie" ma zastrzeżenia do artykuÅ‚u i że podobne publikacje podsycajÄ… antysemityzm. Link do wpisu ministra znalazÅ‚ siÄ™ na internetowej stronie MSZ, wiÄ™c blog uzyskaÅ‚ status półoficjalnego. 

- Nasz rząd nie komentuje artykułów prasowych - upiera się premier Szwecji Fredrik Reinfeldt. Izraelski ambasador w Sztokholmie Benny Dragan odpowiada: - Izrael oczekuje klarownego stanowiska rządu w sprawie artykułu, a nie wpisów w blogach!

AwanturÄ™ komentujÄ… już dzienniki w caÅ‚ej Europie, coraz częściej porównujÄ…c jÄ… do karykatur Mahometa opublikowanych w duÅ„skiej prasie, za które muzuÅ‚manie daremnie domagali siÄ™ przeprosin od duÅ„skiego rzÄ…du. Austriacki dziennik "Die Presse" pisaÅ‚ wczoraj: "Izrael nie powinien walczyć z rzÄ…dem Szwecji, ale z tabloidem. I to w sÄ…dzie". 
 
 
 
Gazeta Wyborcza - 2009-08-26
 
Dawid Warszawski
Cena wolności prasy
 
Ktoś mi powiedział, że szwedzka policja, za wiedzą rządu, porywa muzułmanki do burdeli. W aferę mogą być zamieszani amerykańscy pastorzy. Sprawę należy zbadać.
Cztery lata temu, we wrześniu 2005 r., duńska gazeta "Jyllands-Posten" opublikowała 12 karykatur przedstawiających proroka Mahometa. Najpierw zaprotestowali duńscy muzułmanie, a w pół roku później fala demonstracji rozlała się po całym świecie islamu. Jednego z rysowników próbowano zabić. W Bejrucie, Damaszku i Teheranie spalono duńskie ambasady. W zamieszkach zginęło ok. 140 osób.

Równolegle w mediach na całym świecie rozpętała się debata na temat zasadności publikowania takich rysunków. Potem kontrowersja stopniowo przygasła, a w kwestii rysunków wykształcił się rozsądny konsensus: nie należało ich w prasie drukować ze względu na możliwość gwałtownych reakcji, są zresztą powszechnie dostępne w internecie. Dla przeciwników karykatur twierdzących, że były one bluźniercze, a nie tylko prowokujące, było to pyrrusowe zwycięstwo - ale ich tezie przeczy to, że istnieje też bogata islamska ikonografia Mahometa, a protestom daleko było do spontaniczności.

Sukces odnoszÄ… dopiero teraz. JesieniÄ… poważane wydawnictwo Yale University Press opublikuje monografiÄ™ tej kontrowersji autorstwa Dunki Jytte Klausen. Opublikuje - ale bez planowanych ilustracji, nie tylko tych duÅ„skich, ale jakichkolwiek, Å‚Ä…cznie z otomaÅ„skÄ… grawiurÄ… przedstawiajÄ…cÄ… proroka. Wydawnictwo podjęło tÄ™ decyzjÄ™ po konsultacji z ekspertami do spraw islamu oraz terroryzmu. - Nie chce mieć krwi na rÄ™kach - wyjaÅ›niÅ‚ szef wydawnictwa John Donatich. 

Autorka przystała na tę cenzurę z ciężkim sercem, choć opinii ekspertów nie poznała - wydawnictwo zażądało, by zobowiązała się jej nie ujawniać, i tego już było dla duńskiej profesor za wiele. Tak więc nie wolno i nie wiadomo dlaczego nie wolno. To już nie ma nic wspólnego ze zdroworozsądkowym konsensusem ani z szacunkiem dla muzułmańskiej wrażliwości. Przeciwnie - to nawet nie ustępstwo przed szantażem przemocy, wydawnictwu przecież nikt nie groził. To cenzura wyprzedzająca z obawy przed możliwością groźby bezprawnej. Ekstremiści nie muszą już straszyć: wystarczająco straszymy sami siebie.

Inaczej niż ogólnodostępna gazeta akademicka monografia może hipotetycznie urazić wrażliwość tylko kogoś, kto sam po nią sięgnie. Pan Donatich zapewne nie spodziewa się, że książkę pani Klausen będą masowo czytać w Syrii, ale mógł się bać, że ktoś w syryjskiej gazecie albo meczecie powie, że taka książka z ilustracjami się ukazała - i znów zapłoną ambasady. Tyle że w ten sposób prewencyjnie można zakazać już wszystkiego - ale i to może nie wystarczyć, bo a nuż gdzieś są też wściekli przeciwnicy cenzury? Ja sam bym się chyba chętnie zapisał.

Tymczasem dwa tygodnie temu szwedzka gazeta "Aftonbladet" napisaÅ‚a, że żoÅ‚nierze izraelscy za wiedzÄ… rzÄ…du mordujÄ… PalestyÅ„czyków, by pobrać ich narzÄ…dy, a w aferÄ™ mogÄ… być zamieszani amerykaÅ„scy rabini. Gazeta przyznaÅ‚a, że nie ma żadnych dowodów, ale "ludzie mówiÄ…", wiÄ™c sprawÄ™ trzeba zbadać. Oburzony rzÄ…d izraelski chce, by rzÄ…d szwedzki potÄ™piÅ‚ artykuÅ‚. To nie ma sensu, bo rzÄ…dy nie sÄ… od oceniania prasy - podobnie rzÄ…d duÅ„ski nie potÄ™piÅ‚ "Jyllands-Posten", która zresztÄ… sama przeprosiÅ‚a obrażonych. 

Tu jednak analogia siÄ™ koÅ„czy, bo zdaniem obrażonych muzuÅ‚manów znieważajÄ…ce jest samo przedstawianie Mahometa, niezależnie od treÅ›ci, zaÅ› rzÄ…d izraelski jest oburzony nie tym, że siÄ™ pisze o jego armii, ale że siÄ™ jÄ… bezpodstawnie oskarża - w dodatku w sposób, który wyraźnie nawiÄ…zuje do antysemickich mitów o mordach rytualnych. To istotnie obrzydliwe, ale jedynÄ… możliwÄ… reakcjÄ… byÅ‚by proces o zniesÅ‚awienie. Taka jest cena wolnoÅ›ci prasy. 

Aha: ktoś mi powiedział, że szwedzka policja, za wiedzą rządu, porywa muzułmanki do burdeli. W aferę mogą być zamieszani amerykańscy pastorzy. Sprawę należy zbadać.
 
 
 
Gazeta Wyborcza - 2009-09-01
 
Dawid Warszawski
Nieprzyzwoitość
 
TydzieÅ„ temu pisaÅ‚em o haniebnym artykule w szwedzkim "Aftenposten", w którym oskarża siÄ™ armiÄ™ izraelskÄ… o kradzież narzÄ…dów zabitych PalestyÅ„czyków. Redakcja przyznaÅ‚a, że nie ma dowodów, ale żąda, by sprawÄ™ zbadać. Oburzony rzÄ…d izraelski bezsensownie zażądaÅ‚, by Sztokholm potÄ™piÅ‚ artykuÅ‚, ale przecież rzÄ…dy nie sÄ… od oceny prasy. Zamiast tego izraelski minister obrony powinien podać "Aftenposten" do sÄ…du. WygraÅ‚by z pewnoÅ›ciÄ…. 

Tymczasem we WÅ‚oszech premier podaÅ‚ do sÄ…du najwiÄ™kszy dziennik "La Repubblica", tyle że nie za bezpodstawne oskarżenia, ale za zadawanie pytaÅ„. "La Repubblica" domaga siÄ™ od Berlusconiego wyjaÅ›nieÅ„ tyczÄ…cych siÄ™ jego zwiÄ…zku z modelkÄ… Noemi LetiziÄ…. Nie dlatego, żeby naruszać jego prywatność, ale dlatego że w tej sprawie premier udzielaÅ‚ sprzecznych wyjaÅ›nieÅ„, a wiarygodność premiera nie jest jego prywatnÄ… sprawÄ…. 

Co więcej, Berlusconi spotykał się też z prostytutkami, co stwarza możliwość szantażowania premiera. W takiej sytuacji opinia publiczna ma prawo żądać wyjaśnień, a "La Repubblica" spełnia dziennikarską powinność. Pozywając gazetę do sądu, Berlusconi dopuszcza się zamachu na funkcjonowanie demokratycznego państwa.

W Rosji wnuk Stalina pozwaÅ‚ "NowÄ… GazetÄ™", która napisaÅ‚a, że Stalin osobiÅ›cie odpowiada za Å›mierć milionów Rosjan zesÅ‚anych do Å‚agrów. Jewgienij Dżugaszwili uznaÅ‚, że dziadek zostaÅ‚ zniesÅ‚awiony i domaga siÄ™ 10 mln rubli odszkodowania. Dla siebie, rzecz jasna. SÄ…d, zamiast oddalić wniosek jako bezzasadny, przyjÄ…Å‚ go do rozpatrzenia. Tylko czekać pozwów od rodziny Hitlera czy potomków Czyngis-chana. 

Dziennikarze też nie składają broni. Skrajnie prawicowy amerykański komentator radiowy Michael Savage zagroził Jacqui Smith, byłej brytyjskiej szefowej MSW, że poda ją do sądu, bo umieściła go za "podżeganie do nienawiści" na liście niepożądanych cudzoziemców, których należy nie wpuszczać do kraju. Można by zaskarżyć zasadność istnienia takich list, ale gdy UE nie reaguje, kiedy jedno państwo członkowskie nie wpuszcza prezydenta drugiego pod takim właśnie powodem, szanse na sukces są marne. Ale Savage uważa, że samo nazwanie go podburzaczem jest zniesławiające i żąda 100 tys. funtów albo sprawa trafi do sądu.

A tam może wygrać, bo przy ocenie pozwów o zniesÅ‚awienie brytyjskie sÄ…dy kierujÄ… siÄ™ skutkami zaskarżonych słów, a nie ich prawdziwoÅ›ciÄ…. Nic nie szkodzi, że Savage powiedziaÅ‚ w radio gejowi: "PowinieneÅ› dostać AIDS i umrzeć, ty Å›winio", i proponowaÅ‚, by "zabić 100 milionów muzuÅ‚maÅ„skich psychotyków". 

Rosyjskie sÄ…dy niechÄ™tnie narażajÄ… siÄ™ zwolennikom Stalina, a co dopiero jego rodzinie. Ciekawe, czy wÅ‚oskie sÄ…dy majÄ… odwagÄ™ nieposÅ‚uszeÅ„stwa wobec Berlusconiego. 

Artykuł w "Aftenposten", pozwy Dżugaszwilego i Berlusconiego oraz słowa i groźby Savage'a mają jedną cechę wspólną: nieprzyzwoitość. Karą za nieprzyzwoitość powinna być wzgarda, tymczasem winni jej z reguły stają się obiektami zainteresowania, a czasem sympatii. "Ale im dołożył!". Tymczasem ci oni to my wszyscy. Dlatego wspaniale jest, że sto tysięcy Włochów wyraziło już w internecie solidarność z "La Repubblica". I fatalnie, że ofiary innych nieprzyzwoitości walczą w osamotnieniu.

 

 

 

Gazeta Wyborcza - 2009-12-21

 

Mariusz Zawadzki

Izraelczycy jednak pobierali organy od zabitych Palestyńczyków

 

PrzyznaÅ‚ to byÅ‚y dyrektor izraelskiego zakÅ‚adu medycyny sÄ…dowej. Ale nie tylko od PalestyÅ„czyków i, jak zapewnia armia, praktyki pobierania organów bez zgody rodzin zaprzestano dziesięć lat temu. 

Latem tego roku wielkie oburzenie wywołał w Izraelu
artykuł w szwedzkim tabloidzie "Aftonbladet", który bez żadnych
dowodów opisywał praktykę pobierania organów od zabitych Palestyńczyków,
czego mieli dopuszczać się izraelscy lekarze. - Nie żądamy przeprosin, ale
żądamy od rządu Szwecji publicznego potępienia artykułu - mówił premier
Benjamin Netanjahu. Żądanie zostało bez odzewu, szwedzki MSZ oznajmił tylko,
że "publikacjami prasowymi się nie zajmuje w imię wolności słowa".

Pod ambasadÄ… Szwecji w Tel Awiwie demonstrowali oburzeni Izraelczycy. Izraelski
minister spraw zagranicznych Avigdor Lieberman oskarżał Szwedów o
antysemityzm i sugerował, że zachowują się jak podczas II wojny światowej,
kiedy byli neutralni w obliczu zagłady Żydów. I odwołał wizytę w
Sztokholmie.

Wczoraj w tej sprawie, niemal już zapomnianej, nastąpił zaskakujący zwrot.
Drugi kanał izraelskiej TV pokazał wywiad z dr. Jehudą Hissem, który do 2004
r. był dyrektorem głównego izraelskiego zakładu medycyny sądowej. Przyznał
on, że w latach 90. istotnie pobierano tam organy zabitym Palestyńczykom. -
Pobieraliśmy rogówki - wyznaje Hiss w wywiadzie, który nagrano dziewięć lat
temu. - Było to bardzo nieformalne, bez pytania rodzin zmarłego o zgodę.

W zakładzie pobierano też skórę, serca i kości - nie tylko Palestyńczyków,
ale także martwych żołnierzy i cywilów izraelskich. Wśród dawców byli
zmarli śmiercią naturalną i ofiary konfliktu palestyńsko-izraelskiego. - Po
pobraniu rogówki zalepialiśmy powiekę klejem, żeby krewni dawcy nie mogli
jej podnieść- opowiada lekarz.

Zaraz po emisji wywiadu izraelska armia potwierdziła, że praktyka opisana
przez dr. Hissa istotnie mogła mieć miejsce, ale zaprzestano jej dziesięć
lat temu. Organy pobierano jednak od osób już zmarłych i nigdy nie zabijano
Palestyńczyków, by zdobyć organy (jak sugerował "Aftonbladet").

Wywiad z Hissem przeprowadziła profesor antropologii z Uniwersytetu Berkeley w
Kalifornii Nancy Sheppard-Hugher. Przez dziewięć lat nigdzie go nie pokazywała,
ale odszukała go po awanturze wywołanej przez "Aftonbladet". -
Oczywiście nie tylko Palestyńczycy byli ofiarami tej praktyki, ale postanowiłam
to ujawnić, bo pobieranie skóry od ludności uważanej za wroga ma wagę
symboliczną i skłania do przemyśleń - tłumaczy swoje motywy Amerykanka.

Hiss został zwolniony ze stanowiska dyrektora właśnie za nieprawidłowości
związane z wykorzystywaniem organów. Jednak nie został za to postawiony przed
sÄ…dem - do dziÅ› jest głównym patologiem w tym samym zakÅ‚adzie medycyny sÄ…dowej. 

 

 

 

NIE - 32/2009

 
PIOTR  ZAWODNY
Kosher Nostra
 
Pogrom w największym na świecie skupisku Żydów.
 
Media powszedniego użytku żywią się aferami.
Amerykańskie przodują w żarłoczności; gdy już wbiją w coś zęby, nie
puszczają przez tygodnie. Zbrodnia, miłość, seks, pieniądze - ulubione składniki
pełnokrwistego medialnego serialu. W tej historii brakuje seksu. Rekompensują
go przywódcy religijni i polityczni.
Pranie brudnych pieniędzy

23 lipca FBI niespodzianie zamknęła 44 osoby ze
świecznika Nowego Jorku i okolic. Skuto i przewieziono za kraty burmistrzów
satelickich miast metropolii: Hoboken, Ridgefield i Secaucus. Dokooptowano im do
towarzystwa przewodniczącego rady miejskiej Jersey City, członków innych rad
miejskich oraz wyższych rangą notabli lokalnych administracji. Jeden uwił
sobie gniazdko w biurze gubernatora New Jersey Jona Corzine'a. Bez nadwerężania
głowy można zgadnąć, że chodzi o korupcję. Już tylko ten wątek -
sprzedajni politycy i bossowie władz terenowych - stanowi apetyczną paszę
dla mediów na dłuższy czas. Ale to dopiero początek - podczas tej łapanki
aresztowano kwiat ultraortodoksyjnego żydowstwa nowojorskiego. Z więziennego
autobusu wychodzili w jarmułkach i kajdankach: Eliahu Ben Haim, naczelny rabin
synagogi Ohel Yaacob w miejscowości Deal (nomen omen - "Interes"), Saul
Kassin, szef synagogi Sharee Zion na Brooklynie, bracia Mordechai Fish i Lavel
Schwartz, rabini brooklyńskiej kongregacji Sheves Achim. To najwięksi przywódcy
naszej społeczności - stwierdza aktywista Steven Esses. - Trudno uwierzyć,
że ludzie, którzy na co dzień uczyli nas, jak ważne jest, aby przestrzegać
norm etycznych, zrobili coÅ› takiego. "CoÅ› takiego" to pranie brudnych
pieniędzy. Dziesiątków milionów. Także wodzenie na pokuszenie gojów -
tuzów władz New Jersey, których przychylne decyzje biznesowe rabini
nagradzali pękatymi kopertami.
Handel nerkami

Materiału do buchtowania, wywlekania na światło
dzienne smakowitych faktów, wypowiedzi, powiązań - bez liku. Lecz as
medialnych rewelacji wciąż w rękawie. Oto on: jednym z pozbawionych paska i
sznurówek był prominentny rabin brooklyński 58-letni Levy Izhak Rosenbaum -
szef oddziału ugrupowania Kav Lachayim, deklarującego pomoc chorym dzieciom.
Rosenbaum od co najmniej 10 lat był amerykańskim szefem międzynarodowej
siatki handlującej nerkami. Skupywał je od biednych po 10 tys. dolarów,
sprzedawał po 160 tys. bogatym pacjentom w USA.
Ostatnie półrocze jest czasem gorzkich
rozczarowań dla amerykańskich Żydów. Najpierw był szok bankiera-przewalacza
Bernie'go Madoffa, który golił swoich klientów na dziesiątki miliardów
dolarów (nawiasem mówiąc, przepuszczał zdefraudowane fundusze przez
organizację Kav Lachayim Rosenbauma). Teraz koryfeusze ultraortodoksów zostali
przetransferowani do aresztu. Jak gdyby tego było mało, FBI rozpracowała
obecnie siatkę - nazwaną ad hoc "Kosher Nostra" - dzięki żydowskiemu
konfidentowi, szpiegującemu i sypiącemu swoich. Solomon Dwek był magnatem
nieruchomościowym, a zarazem szefem szkoły talmudycznej dla Żydów
sefardyjskich w Deal. Wpadł w maju 2006 r., usiłując naciąć PNC Bank na 50
mln dolarów. FBI i federalny urząd skarbowy IRS w zamian za łagodne
potraktowanie zrobili z Dweka wtykę. Nafaszerowany mikrofonami zjawiał się u
przezacnych rabinów, prosząc o pomoc w praniu zdefraudowanych pieniędzy.
Spotykał się ze zrozumieniem i wsparciem. Co najmniej dziesiątki milionów
dolarów wyprano przepuszczając je przez fundacje charytatywne kontrolowane
przez rabinów z Nowego Jorku i New Jersey - konstatuje prokurator federalny
Ralph Marra.
Kilka dni po akcji FBI pozostali na wolności
rabini ultraortodoksyjni usiłują przede wszystkim podkreślać, że ich
koledzy nie mieli nic wspólnego z biznesem Rosenbauma: oni tylko prali lewą
forsę i korumpowali. Faktycznie, w porównaniu do działalności tego
ostatniego to niemal fraszka.
Dwek pojawił się u rabina Rosenbauma ze swym
"zaufanym sekretarzem" (agentem FBI), którego wujek miał na gwałt
potrzebować nerki. Żaden problem - oświadczył Rosenbaum, informując
ukryty mikrofon, że jest w tym biznesie pośrednikiem od wielu lat, nigdy nie
miał żadnej wpadki i załatwił klientom "dość dużo" nerek.
Handel organami do przeszczepu - biznes
nielegalny na całym świecie - miał zasięg globalny. Organy kupowano od
biedaków z Mołdawii, Brazylii, Izraela (zapewne od Palestyńczyków). W niektórych
wsiach Mołdawii do sprzedaży nerki namówiono 20 procent mieszkańców. Nie
znali prawdy o transakcji, jakÄ… zawierali. ÅšciÄ…gano ich do USA - opowiada
Nancy Scheper-Hughes. - Nie wiedzieli nawet, po co. Płakali i chcieli wracać
do domu. Ale pojawiał się łotr nazwiskiem Rosenbaum, wyciągał pistolet i mówił:
Jesteście tutaj. Biznes jest biznes. Teraz dawajcie nerki albo nigdy więcej
nie ujrzycie swego kraju.
Scheper-Hughes, wybitna antropolog z University
of California w Berkeley, od ponad 10 lat studiuje i dokumentuje nielegalny
handel organami ludzkimi. 7 lat temu w Roosevelt Hotel na Manhattanie przekazała
agentom FBI nazwisko, adres i numer telefonu rabina Rosenbauma. On jest w USA głównym
brokerem międzynarodowego handlu organami - oświadczyła. FBI nie uczyniła
nic. Sprawa była delikatna i polityczna. Chodziło o prominentnego rabina.
Decyzję miał podjąć Departament Stanu. "To legendy - oświadczono tam.
- Byłoby niemożliwe ukrycie faktu potajemnego handlowania organami przez
zorganizowany gang". Był rok 2004. Bushowi i republikanom zależało, by
stosunki ze społecznością żydowską pozostały idealne.
Wyłącznie antysemityzm

Afera wywołała ogromną konsternację w środowisku
żydowskim. Bardziej umiarkowani rabini i komentatorzy, jak Benjamin Weiner, załamują
ręce: To shande far di goyim (skandal na oczach gojów) pierwszej wielkości.
Ale inni sięgają po uniwersalną broń stosowaną przeciw wszystkim, którzy
robią Żydom wbrew: oskarżenie o antysemityzm. Yitzhak Kakun, redaktor
naczelny środowiskowego tygodnika "Yom Le'Yom", demaskuje: Biuro FBI z
premedytacją zaplanowało aresztowanie jak największej liczby rabinów, by
upokorzyć środowisko. Nie znam zarzutów ani dowodów winy, ale to oczywiste,
że chodzi wyłącznie o antysemityzm. Za wszystkim stoi Obama, który - w
przeciwieństwie do Busha - formułuje stanowcze postulaty wobec rządu
izraelskiego (skończyć z budowaniem nowych osiedli żydowskich na okupowanych
palestyńskich terenach). Zgadza się z tą diagnozą naczelny tygodnika "Mishpacha"
Moshe Grylak. Dodaje od siebie inny motyw: FBI wykreowała antyżydowskie
fanfary mediów wokół incydentu, by odwrócić uwagę od swej niezdolności
wykrycia szwindli Madoffa. Po Madoffie teraz mamy to. Jestem szczerze zatroskany
narastaniem antysemityzmu w USA - frasuje siÄ™ Grylak.
Skandal korupcji polityków i wysokich urzędników
administracji przez liderów religijnych oraz wykrycie - po raz pierwszy -
afery nielegalnego handlu narządami do przeszczepów to dla mediów nieopisana
gratka. Tymczasem niektóre sieci telewizyjne i większość gazet albo w ogóle
nie pisnęły o tym słowa, albo zdecydowały się na lakoniczne wzmianki na
trzecim planie. Telewizja CNN zamieściła kilkusekundową migawkę (rabini w
kajdankach wychodzÄ… z autobusu przed aresztem) i kilku-zdaniowÄ… informacjÄ™.
Potem zapadła cisza. "New York Times" zamieścił kilka ostrożnie ogólnikowych
omówień, stosunkowo krótkich jak na rozmiary afery i zwyczaje tego dziennika.
Szczegóły można było poznać tylko na blogu Failedmessiah.com redagowanym od
5 lat przez pozbawionego złudzeń byłego ortodoksa Rosenberga, który obnaża
hipokryzję arcyświątobliwego środowiska.
Auschwitz w rzeźni

To niewątpliwie największa i najbardziej
dewastująca image ortodoksów afera, ale niejedyna ukazująca ich obłudę. Od
jakiegoś czasu wychodzi na jaw molestowanie seksualne przez rabinów dzieci ze
szkół talmudycznych. W zeszłym roku dyskretnie przez media USA przemknął
skandal "Agriprocessors". Władze federalne i organa ścigania w trakcie
niespodzianej kontroli należącej do ortodoksyjnej rodziny Rubashkinów, a
największej w USA koszernej rzeźni i przetwórni mięsa w Postville w stanie
Iowa wykryły i zatrzymały 400 nielegalnych (niektórzy byli małoletni)
imigrantów. Pracowali w bardzo niebezpiecznych warunkach, byli ofiarami
przemocy fizycznej i seksualnej. Pędzone na rzeź zwierzęta traktowano
bestialsko, normy ochrony środowiska łamano, podobnie jak wiele innych przepisów
prawa. Rabini skupiali się wyłącznie na religijnej kontroli wyrobów, los
ludzi i zwierząt ich kompletnie nie interesował. Postępowe środowiska żydowskie
postulowały, że trzeba to zmienić, że to hipokryzja i "shande far di goyim".
Prominenci ultraortodoksów stanęli jednak murem w obronie Rubashkinów,
twierdząc, że akcja władz federalnych to antysemicka napaść na świątobliwą
rodzinę. Temat nie zagrzał miejsca w mediach.