Fronda - Archiwum - Nr 04-05 TABLE.main {} TR.row {} TD.cell {} DIV.block {} DIV.paragraph {} .font0 { font:7.5pt "Arial", sans-serif; } .font1 { font:8.0pt "Arial", sans-serif; } .font2 { font:9.0pt "Arial", sans-serif; } #divMenu {font-family:sans-serif; font-size:10pt} #divMenu a{color:black;} #divMenu a:visited{color:#333333;} #divMenu a:hover{color:red;} self.name = 'dol' /******************************************************************************** Submitted with modifications by Jack Routledge (http://fastway.to/compute) to DynamicDrive.com Copyright (C) 1999 Thomas Brattli @ www.bratta.com This script is made by and copyrighted to Thomas Brattli This may be used freely as long as this msg is intact! This script has been featured on http://www.dynamicdrive.com ******************************************************************************** Browsercheck:*/ ie=document.all?1:0 n=document.layers?1:0 ns6=document.getElementById&&!document.all?1:0 var ltop; var tim=0; //Object constructor function makeMenu(obj,nest){ nest=(!nest) ? '':'document.'+nest+'.' if (n) this.css=eval(nest+'document.'+obj) else if (ns6) this.css=document.getElementById(obj).style else if (ie) this.css=eval(obj+'.style') this.state=1 this.go=0 if (n) this.width=this.css.document.width else if (ns6) this.width=document.getElementById(obj).offsetWidth else if (ie) this.width=eval(obj+'.offsetWidth') // this.left=b_getleft this.obj = obj + "Object"; eval(this.obj + "=this") } //Get's the top position. function b_getleft(){ if (n||ns6){ gleft=parseInt(this.css.left)} else if (ie){ gleft=eval(this.css.pixelLeft)} return gleft; } /******************************************************************************** Checking if the page is scrolled, if it is move the menu after ********************************************************************************/ function checkScrolled(){ if(!oMenu.go) { oMenu.css.top=eval(scrolled)+parseInt(ltop) oMenu.css.left=eval(scrollex)+parseInt(llef) } if(n||ns6) setTimeout('checkScrolled()',30) } /******************************************************************************** Inits the page, makes the menu object, moves it to the right place, show it ********************************************************************************/ function menuInit(){ oMenu=new makeMenu('divMenu') if (n||ns6) { scrolled="window.pageYOffset" ltop=oMenu.css.top scrollex="window.pageXOffset" llef=oMenu.css.left } else if (ie) { scrolled="document.body.scrollTop" ltop=oMenu.css.pixelTop scrollex="document.body.scrollLeft" llef=oMenu.css.pixelLeft } var sz = document.body.clientWidth; if(!sz) sz = window.innerWidth-20; oMenu.css.width=sz oMenu.css.visibility='visible' ie?window.onscroll=checkScrolled:checkScrolled(); } //Initing menu on pageload window.onload=menuInit; krzemień, a jego granicę wyznacza 40 wód -majim, czasu "tego świata", wszak Egipt to obszar corocznie zalewany powodzią, a jego religia ma ściśle astrobiologiczny charakter z bardzo rozwiniętą koncepcją Praotchłani - Nu, Nun, Nunu iub Niu. Nie na darmo stan kapłański nosi tam nazwę Unut, co odnosi się właściwie do obserwacji astronomicznej, w szczególności konstelacji godzinowych, zw. też Unut. l wreszcie Nu, to jedno ze słów oznaczających czas. Jest to zatem świat sztywno rządzony przez firmament niebieski, po hebrajsku raqija (200+100+10+70=380!), który w drugim dniu Stworzenia rozdziela wody górne od dolnych. Jego najbardziej wyróżniającą się konstelacją jest Wielki Wóz (Ursa Major) - a/sz (70+10+300 = 380). Wyjście z Egiptu, z niewoli trwającej 400 lat może więc zapewnić tylko Mojżesz - moszeh (40+300+5=345), co zarazem znaczy: "wyciągnięty z wody" i "wyciągający z wody" i współbrzmi ze słowem moszijah- Zbawiciel. Aby wejść do innego świata trzeba przekroczyć kres cierpienia w formie, przez 400 taw, przez krzyż. Wobec tego właśnie tą literą są znakowani na czole zbawieni u Ezechiela przez Pisarza Tronu (Ez.9.3): "...Potem zawołał (Siedzący na Tronie nad firmamentem) na męża odzianego w lnianą szatę, który miał przybory do pisania u swego boku. (4) l rzekł Pan do niego: Przejdź przez środek miasta, przez środek Jeruzalemu i uczyń znak (dosł. "uczyń znak faw") na czole mężów, którzy wzdychają i jęczą (sic!) nad wszystkimi obrzydliwościami popełnionymi w nim. (5) A do innych rzek) (do pozostałych 6 mężów z narzędziami zniszczenia) tak, że to na własne oczy słyszałem: Przejdźcie za nim przez miasto i zabijajcie bez zmrużenia oka, i nie litujcie się! (6) Wybijcie do nogi starców, młodzieńców i panny, i dzieci i kobiety, lecz tych wszystkich, którzy mają na sobie znak (tzn. taw), nie dotykajcie! A rozpocznijcie od Świątyni..." Najwyraźniej w analogicznym sensie został użyty termin taw w księdze Hioba (Hi.31.35): "Obym miał kogo, ktoby mnie wysłuchał! Oto mój podpis (dosł.: "taw")! Niech mi odpowie Wszechmogący! Obym miał oskarżenie (dosł. sefer= księga, zwój) napisane przez przeciwnika!" l tylko w dwóch miejscach występuje w Biblii termin taw. Wypada tudodać, że w tekście Ezechiela zostały wykorzystane zbieżności fonetyczne dlasłowa taw, a mianowicie tawekh - środek, tiwwah - czynić znak, oraz- obrzydliwość, obrzydzenie. Sens taw jako znaku ostatecznego kresu (a nie znaku w ogóle, który nazywa się oth) najlepiej podkreśla zawarte w nim fonetycznie słowo teah (400+1+5=406) - wyznaczać granicę (por. Num 34.7-8). Egipskim słowem o tym samym znaczeniu jest fasz, w którego zapisie jako determinatyw jest użyty właśnie znak "skrzyżowania dróg". Poza q 4, 40 i 400, tj. 4-ką na różnych poziomach jednostki, dziesiątki i jej dopełnienia, czyli setki (10x10), rozciąga się inny świat 5, 50 i 500. Jest on zresztą zapowiedziany w faw=406, bo 6 to litera waw - haczyk, który łączy coś z czymś innym, mający w hebr. znaczenie spójnika i, a. Podział przestrzeni i przebiegu czasowego wg wzorca 1-2-3-4 wymaga jednak wyjaśnienia, choćby najbardziej skrótowego roli liczb 1 i 2. Otóż 1 oznacza pojedynczą, pierwotną całość, która zawiera w sobie potencjał ku dwoistości. Dwa staje się możliwe, kiedy jeden wyłoni z siebie drugą jedynkę. Rzecz jasna, 2 to liczba odnosząca się do wszelkich par biegunowych przeciwieństw, które przede wszystkim wyrażą para męsko - żeńska. W takich właśnie parach przebiega stwarzanie świata w 6 "dniach", które na koniec zostaje zwieńczone stworzeniem człowieka jako pary męsko - żeńskiej. Naskutek zadziałania dwoistości, wielość staje się możliwa. Jednakże potencjał ku działaniu jest określony przez 1 na poziomie dziesiątki. Liczbie 10 odpowiada litera jod- ręka, główny narząd wykonawczy człowieka, której dłoń zaopatrzona jest do tego celu w 5 palców; u obu dłoni jest ich 10. Na poziomie abstrakcji zaś, to systemy rachuby dziesiętnej. Dziesiątka to całkowity zbiór, który umożliwia wyliczanie nieograniczonej wielości. U jej podstaw leży jednak "święta Tetraktys" Pitagorejczyków, czyli 1+2+3+4. Liczby 1, 2, 3, 4 w swym ostatecznym wyrazie to 4 płaszczyzny bytowania zwane olamim. Olam (70+6+30+40=146) znaczy: świat, wiek i wieczność, czyli w pełni odpowiada greckiemu pojęciu eonu. Chodzi tu o czasową modłę (=forma odlewnicza) dla sekwencji zdarzeń o określonej specyfice.; Najbliżej tego pojęcia jest nasza era, lub epoka, rozumiane nie tylko jako przedział chronologiczny, ale zarazem jako pewien styl, piętnujący swoistością wydarzenia w niej zachodzące, począwszy od ludzkiej wizji świata, a skończywszy na różnych konkretach społecznych i kulturowych. Przecież tak właśnie myślimy np. o Średniowieczu. Według nas to zdarzenia piętnują epokę swą specyfiką. Tymczasem w Biblii będzie to - olam eon, czyli czasowy odcinek jako czynnik sprawczy. Koncepcja czterech olamim ujmuje więc je ontologicznie i jako zawierające w sobie niejako w pionie "od góry w dół, albo "od najgłębszego wnętrza ku największej zewnętrzności". "Są to: Olam Atziluth, Olam Beriah, Olam Jetzirah i Olam Assijah, co znaczy kolejno: Świat Bezpośredniej Bliskości Boga (Emanacji), Świat Stwarzania, Świat Formowania i Świat Czynienia. Ten ostatni, 4-ty świat jest właśnie naszym światem, podzielonym na odgraniczone od siebie formy i procesy, postrzegane zmysłowo, w którym człowiek może działać dzięki swemu wyposażeniu w ciało fizyczne. Otrzymał on je w spadku po swym spionizowanym, małpim, "australopitekoidalnym" przodku. Świat ten jest dla nas najbardziej konkretny, ale też najdalszy od Jedności Boga, który w Biblii jest nazywany Skałą Światów, czy Eonów - tzur olamin. Godnym podkreślenia jest fakt, że podział na 4 eony o pogarszającym się stanie duchowości człowieka charakteryzuje również inne światopoglądy starożytne, np. w Indiach to 4 Kalpy, w Grecji i Iranie - 4 Wieki: Złoty, Srebrny, Miedziany i Żelazny, a w Meksyku - 4 Słońca - Ery: Ziemi, Wody, Ognia i Wiatru. W sensie historiozoficznym znajduje to też odbicie w 4 królestwach u Daniela. Tak oto, Tetraktys 1+2+3+4=10 przeprowadza nas w całość 10-tki, która ma zdolność generowania nieograniczonej wielości. Jest więc 10 stwórczych wypowiedzi Boga w kosmogonii mojżeszowej, 10 przykazań Dekalogu w moralności, 10 plag egipskich jako konsekwencji upartego nieposłuszeństwa itd. W późniejszej tradycji żydowskiej jest przede wszystkim 10 pierwszych liczb- Sefirotów, które stanowią emanacyjne atrybuty Boga, przez które kreacja staje się możliwa, kreacja Świata 6 Dni. W tej to szóstce zachodzi bowiem 10 owych stwórczych wypowiedzi. Wprowadza to nas w problematykę liczb 7 i 12, które podobnie jak 4, mają wyjściowy sens astronomiczny. Wszak 7 to 1/4 miesiąca gwiezdnego, zaokrąglonego do 28 dni, który szczególnie w Egipcie podległ sakralizacji. Tak więc, królewski łokieć, przy użyciu którego wznoszono monumentalną architekturę sakralną, a w tym i piramidy, podzielony był na 28 palców. Patronowały im bóstwa takie same jak 234 FRONDA WIOSNA / LATO 1995 FRONDA WIOSNA / LATO 1995 235 « Poprzednie  [Spis treści]  Następne » _uacct = "UA-3447492-1"; urchinTracker();