Adam Mickiewicz
Do M***
Wiérsz napisany w roku 1822
Precz z moich oczu!& pos ucham od razu,
Precz z mego serca!& i serce pos ucha,
Precz z méj pami ci!& Nie! tego rozkazu
Moja i twoja pami nie pos ucha.
Jak cie tém d u szy, gdy padnie z daleka,
Tém szerzéj ko o a obne roztoczy,
Tak moja posta , im daléj ucieka,
Tém grubszym kirem tw pami pomroczy.
Na ka dém miejscu i o ka déj dobie,
Gdziem z tob p aka , gdziem si z tob bawi ,
Wsz dzie i zawsze b d ja przy tobie,
Bom wsz dzie cz stk méj duszy zostawi .
Czy zadumana w samotnéj komorze
Do arfy zbli ysz nieumy ln r k ,
Przypomnisz sobie: w a nie o téj porze
piewa am jemu t sam piosenk .
Czy graj c w szachy, gdy piérwszemi ciegi
miertelna z owi króla twego matnia,
Pomy lisz sobie: tak sta y szeregi,
Gdy si sko czy a nasza gra ostatnia.
Czy to na balu w chwilach odpoczynku
Si dziesz, nim muzyk ta ce zapowiedzia ,
Obaczysz pró ne miejsce przy kominku,
Pomy lisz sobie: on tam ze mn siedzia .
Czy ksi k we miesz, gdzie smutnym wyrokiem
Stargane ujrzysz kochanków nadzieje,
Z o ywszy ksi k z westchnieniem g bokiem,
Pomy lisz sobie: ach, to nasze dzieje&
A je li autor po zawi éj probie
Par mi o n na ostatek z czy ,
Zagasisz wiéc i pomy lisz sobie:
Czemu nasz romans tak si nie zako czy ?&
Wtém b yskawica nocna zamigoce,
Sucha w ogrodzie zaszeleszczy grusza,
I puszczyk z j kiem w okno za opoce&
Pomy lisz sobie, e to moja dusza.
Tak w ka dém miejscu i o ka déj dobie,
Gdziem z tob p aka , gdziem si z tob bawi ,
Wsz dzie i zawsze b d ja przy tobie,
Bom wsz dzie cz stk méj duszy zostawi .