Rozkaz Aby wyrazić rozkaz, polecenie, żądanie, używamy: A) formy podstawowej czasownika dla drugiej osoby liczby pojedynczej i mnogiej: Stop at once! Przestań/Przestańcie natychmiast!
B) formy podstawowej czasownika "to let" (tłumaczonej w tym wypadku "niech") dla pozostałych osób: Let us/Let's pray. Módlmy się. Let him phone. Niech zadzwoni. Let them dance. Niech zatańczą.
Zobacz też: Tryb rozkazujący w mowie zależnej, Czasowniki modalne.
Zakaz Zakaz tworzymy za pomocą formy przeczącej czasownika posiłkowego to do - don't Rób to/nie rób tego.
Don't do it! Nie rób/nie róbcie tego! Don't let's waste our time. / Let's not waste our time. Nie marnujmy czasu.