OBRAZ POWOJENNYCH WA
OCH  Vittorio de Sika i Cesar Zavattini
W tym samym czasie co Visconti zadebiutował też tandem de Sika & Zavattini (scenarzysta) 
koryfeusze neorelizmu. Ich pierwszy wspólny film to  Dzieci patrzą na nas  1943 - Historia
czteroletniego chłopca Prico. Jego matka, Nina, zostawia jego ojca, Andrea, dla kochanka - Roberto.
Prico zostaje odesłany do ciotki, a następnie do babki. Kiedy chłopiec choruje, Nina powraca,
porzuciwszy Roberto. Sytuacja rodzinna powoli poprawia się, aż do czasu wakacji na Włoskiej
Rivierze. Tradycja melodramatu Ä…ð perspektywa dziecka, tragedia niewinnej istoty, rozczarowanej
brutalnym światem dorosłych. Zaburzony schemat rodziny, godzi w ideologię  świętości rodziny.
W ciągu trzydziestu lat zrealizowali razem 26 filmów. Ich filmy określa się jako  realizm
humanistyczny
1946   Dzieci ulicy - Podczas wojny dwóch małych przyjaciół(wcześniej czyścili buty, zamieszali się
w jakąś aferę kryminalną, bez własnej winy) trafia do ponurego domu poprawczego. Przy próbie
ucieczki jeden z nich ginie, a drugi zostaje z wyrzutami sumienia. Epoka upadku wszelkich wartości,
czas cynizmu, ruin, nędzy i czarnego rynku, oglądany jest oczyma dzieci. W filmie podkreślany jest
fakt, że chłopcy zostali bez pomocy rodziny, zdani tylko na siebie, społeczeństwo obojętne, prawo
nie pomaga, decydujÄ… bezduszne mechanizmy.
Ten sam centralny temat co wcześniej  losy osamotnionego dziecka. Koncentruje uwagę właśnie na
tych, którzy w obliczu historii i uwarunkować spoÅ‚ecznych pozostali bezbronni. Ä…ð to nie tylko dzieci
(ZÅ‚odzieje rowerów  Bruno), ale też ludzie starzy Ä…ð  Umberto D.  1951, lub jednostki
prostoduszne o charakterze dziecka   Cud w Medionanie (Toto)  1950.
Tło i  bohater u de Siki  powojenny chaos, nędza uboższych warstw, demoralizacja, bezrobocie,
korupcja, cały obraz zniszczeń = konsekwencja faszystowskich rządów. To całe tło jest u nich ważne,
jak również cała kolekcja ludzkich typów, miejski pejzaż.
O  Złodziejach rowerow już trochę wcześniej było, to może nie będę się jakoś powtarzać: prostota
wizualna filmu, chociaż był on bardzo drogi, krok po kroku ujawniana beznadziejna pozycja
bohatera, instytucje społeczne zdewaluowane, zasady międzyludzkiego współżycia 
podważone(policja, ośrodki charytatywne-pozory). Relacja między Antoniem a jego synem Brunem
Ä…ð poszukiwanie roweru jako droga do akceptacji. Bruno towarzysz i obroÅ„ca.
 Cud w Mediolanie  powstał wcześniej niż  Umberto , ale należy raczej do kolejnej fazy kina
włoskiego.
MaÅ‚y Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony Å‚askÄ… czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół
z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki
żebraków i przepych Duomo.Ä…ð Baśń w XX w. Centralny temat = triumf dobroci.
Mentalność Toto (duże dziecko, bezinteresowność, dobroć i czystość) skonfrontowana z regułami gry
kapitalistycznego świata.
 Umberto D. - Umberto D. jest samotnym emerytem, którego jedynym przyjacielem jest pies. Nie
stać go na to, by opłacać ponury sublokatorski pokój, w którym dotąd mieszkał i zostaje wyrzucony
na ulicę. Próbuje żebrać, ale w ostatniej chwili cofa wyciągniętą rękę. Pozostaje mu tylko jedno
wyjście, a ponieważ nie stać go na oddanie psa do schroniska, zwierzę ma podzielić los swego pana.
Instynkt życia sprawia jednak, że pies ucieka z torów, na których ma być przywiązany by zginąć ze
swoim panem. Umberto podąża za nim, a odzyskanie zaufania jedynego przyjaciela zwiąże go na
nowo z życiem.
Formuła nader skromna, kameralna, w której zawarli dramat samotnego emeryta. Różnej pokazanie
obojętności, hipokryzji, braku dobrej woli.
PodobieÅ„stwo do  ZÅ‚odziei Ä…ð dramat bohatera nierozwiÄ…zany, jedyne co pozostaje do gest
solidarnoÅ›ci z ukochanÄ… osobÄ…. Ä…ð PaÅ„stwo i spoÅ‚eczeÅ„stwo nie majÄ… nic do zaoferowania.