Wywiad z dzieckiem

Mistrz od niedawna jest wœród nas.

Dlatego czai siê ze wszystkich kÂÄ…tów.

ZasÂÅ‚ania twarz rêkami i patrzy przez szparkê.

Staje czoÂÅ‚em do Å“ciany, potem odwraca siê nagle.



Mistrz odrzuca z niesmakiem absurdalnÂÄ… myÅ“l,

Âże stóÂÅ‚ spuszczony z oka musi byÃÅš stoÂÅ‚em bez przerwy,

Âże krzesÂÅ‚o za plecami tkwi w granicach krzesÂÅ‚a,

i nawet nie próbuje skorzystaÃÅš z okazji.



To prawda, trudno Å“wiat przyÂÅ‚apaÃÅš na innoÅ“ÃÅši.

JabÂÅ‚oÃÄ… wraca pod okna tuÂż przed oka mgnieniem.

Têczowe wróble zawsze pociemniejÂÄ… w porê.

Ucho dzbanuszka zÂÅ‚owi kaÂżdy szmer.

Szafa nocna udaje biernoÅ“ÃÅš szafy dziennej.

Szyflada stara siê przekonaÃÅš Mistrza,

Âże jesr w niej to, co do niej wczeÅ“niej wÂÅ‚oÂżono.

Nawet w ksiÂÄ…Âżce z bajkami otwartej z nienacka,

królewna zawsze zdÂÄ…Âży usiÂÄ…Å“ÃÅš na obrazku.



CzujÂÄ… we mnie przybysza - wzdycha Mistrz -

nie chcÂÄ… obcego przyjÂÄ…ÃÅš do wspólnej zabawy.

Bo Âżeby wszystko, cokolwiek istnieje,

musiaÂÅ‚o istnieÃÅš tylko w jeden sposób,

w sytuacji okropnej, bo bez wyjœcia z siebie,

bez pauzy i odmiany? W pokornym stÂÄ…d - dotÂÄ…d?

Mucha w puÂÅ‚apce muchy? Mysz w potrzasku myszy?

pies nigdy nie spuszczany z utajonego ÂÅ‚aÃÄ…cucha?

OgieÃÄ…, któregy nie moÂże zdobyÃÅš siê na nic innego,

jak sparzyÃÅš po raz drugi ufny palec Mistrza?

Czy to jest ten wÂÅ‚aÅ“ciwy ostateczny Å“wiat:

rozsypane bogactwo nie do pozbierania,

bezuÂżyteczny przepych, wzbroniona moÂżliwoÅ“ÃÅš ?



NIE - krzyczy Mistrz i tupie tyloma nogami

iloma rozporzÂÄ…dza - w tak wielkiej rozpaczy,

Âże maÂÅ‚o by tu byÂÅ‚o i szeÅ“ciu nóg chrzÂÄ…szcza.