Wojna zabiera szczęśliwą młodość i niszczy życiowe plany człowieka.


Jestem z pokolenia ludzi młodych, który o wojnie wiedzą z lekcji historii,
filmów, wspomnień. Zdobyte prze zemnie wiadomości o latach pogardy i nieszczęść
Polaków. W czasie II wojny światowej, utwierdziły mnie w przekonaniu, że wojna
na pewno zabiera szczęśliwą młodość i niszczy życiowe plany człowieka.
Przed wybuchem II wojny światowej byli tacy, którzy przeczuwali zbliżające się
niebezpieczeństwo dla ojczyzny i rodaków.
Poeta W. Broniewski w wierszu pt. “Bagnet na broÅ„" ostrzega Polaków przed
nadchodzącym kataklizmem. Apeluje do narodu o czuwanie, strzeżenie granic
ojczyzny. Jego apel brzmi jak rozkaz. Nakazuje, by Polacy byli gotowi, gdy
przyjdzie potrzeba, stanąć do walki. Broniewski jako poeta wyznacza rolę dla
poezji wojennej. Prosi, aby wiersz byÅ‚ “rowem strzeleckim" a nie “pieÅ›niÄ…
troski". Apeluje, aby w razie potrzeby poeci gotowi byli stanąć do walki. Te
same intencje przekazuje w swym utworze pt. “Alarm" Antoni SÅ‚onimski, który
wzywa mieszkańców Warszawy do obrony stolicy. Pragnie zmobilizować Polaków do
walki, więc przywołuje zwycięskie bitwy Napoleona. Utwór zawiera proroczą wizję
poety. Przepowiednia ziściła się, Warszawa legła w gruzach. Bohaterska walka
młodych ludzi, ich cierpienia uwznośniały stolicę. O spontanicznych walkach
młodych ludzi opowiada utwór
dokument pt. “Kamienie na Szaniec" A.
Kamińskiego.
Młodzieńcy: Alek, Rudy, Zośka i wiele innych cieszyli się zasłużonymi
wakacjami. Ukończyli szkolę, zdobyli maturę, snuli plany na przyszłość. We
wrzeÅ›niu wybuch wojny zamknÄ…Å‚ “drzwi" marzeniom tych ambitnych, mÅ‚odych ludzi.
Teraz jednym ich pragnieniem stał się koniec wojny. Nie narzekali na swój los,
bo przyjaźń, która ich łączyła dawała władzę w przetrwanie. Prowadzili walkę
zbrojną z Niemcami. Ich głośne akcje rozchodziły się echem po kraju. Akcja pod
Arsenałem była największym dowodem przyjaźni młodych. Alek ratując Rudego
został ciężko ranny. Zmarł w tym samym dniu co i Rudy katowany przez Niemców.
Poświęcali swe życie w imię wolnej ojczyzny. Wojna zabrała im szczęśliwą
młodość, zniszczyła życiowe plany, jednak młodzieńcy w tych niesamowitych
czasach potrafili żyć pełnią życia.
O lasach swego pokolenia, życiu młodych ludzi w czasie wojny mówi poeta K. K.
BaczyÅ„ski w utworze “Elegia o ...". Ukazuje bolesnÄ… matkÄ™, PolkÄ™, która
opłakuje tragicznie zmarłego syna. Jej rozpaczliwe wyznania kreślą obraz
przeżyć młodych i ich wojenny los. Okrutna wojna odebrała młodzieńcom marzenia,
nie pozwalała ich zrealizować. Musieli patrzeć na krew i śmierć. Oglądać świat
zniszczeń, pożarów, słyszeć krzyki i jęki ludzkie. Wojna uczyła młodych:
nienawiści, pragnienia zemsty i panicznego strachu. Pokolenie Kolumbów
dokonywało czynów, które je przerastało.
Poeta Zbigniew Herbert w wierszu pt. “Pan od przyrody" faszystów nazywa
“Å‚obuzami od historii". Podmiotem lirycznym w utworze jest mÅ‚ody czÅ‚owiek,
uczeń, który wspomina swojego nauczyciela. Pedagog ten nauczył go kochać
przyrodę ojczystą. Zwierzenia ucznia o panie od przyrody są oskarżeniem
faszystów za popełnione zbrodnie na narodzie polskim. Ceniony człowiek,
profesor został zabity. Pozostał w pamięci uczniów nieśmiertelny. Jego
podopieczni, którym dane było przeżyć wojnę, w zetknięciu z przyrodą w wolnej
ojczyźnie, nieustannie wspominają swego profesora.
Wojna zabrała szczęśliwą młodość i zniszczyła życiowe plany człowieka.
Świadomość tego nakazuje strzec granic ojczystych i pielęgnować to wszystko co
nadaje sens każdemu istnieniu.