Wojna zabiera szczêœliwÂÄ… mÂÅ‚odoÅ“ÃÅš i niszczy Âżyciowe plany czÂÅ‚owieka.





Przed wybuchem II wojny Å“wiatowej byli tacy, którzy przeczuwali zbliÂżajÂÄ…ce siê niebezpieczeÃÄ…stwo dla ojczyzny i rodaków.

Poeta W. Broniewski w wierszu pt. "Bagnet na broÃÄ…" ostrzega Polaków przed nadchodzÂÄ…cym kataklizmem. Apeluje do narodu o czuwanie, strzeÂżenie granic ojczyzny. Jego apel brzmi jak rozkaz. Nakazuje, by Polacy byli gotowi, gdy przyjdzie potrzeba, stanÂÄ…ÃÅš do walki. Broniewski jako poeta wyznacza rolê dla poezji wojennej. Prosi, aby wiersz byÂÅ‚ "rowem strzeleckim" a nie "pieÅ“niÂÄ… troski". Apeluje, aby w razie potrzeby poeci gotowi byli stanÂÄ…ÃÅš do walki. Te same intencje przekazuje w swym utworze pt. "Alarm" Antoni SÂÅ‚onimski, który wzywa mieszkaÃÄ…ców Warszawy do obrony stolicy. Pragnie zmobilizowaÃÅš Polaków do walki, wiêc przywoÂÅ‚uje zwyciêskie bitwy Napoleona. Utwór zawiera proroczÂÄ… wizjê poety. Przepowiednia ziÅ“ciÂÅ‚a siê, Warszawa legÂÅ‚a w gruzach. Bohaterska walka mÂÅ‚odych ludzi, ich cierpienia uwznoÅ“niaÂÅ‚y stolicê. O spontanicznych walkach mÂÅ‚odych ludzi opowiada utwór – dokument pt. "Kamienie na Szaniec" A. KamiÃÄ…skiego.

MÂÅ‚odzieÃÄ…cy: Alek, Rudy, ZoÅ“ka i wiele innych cieszyli siê zasÂÅ‚uÂżonymi wakacjami. UkoÃÄ…czyli szkolê, zdobyli maturê, snuli plany na przyszÂÅ‚oÅ“ÃÅš. We wrzeÅ“niu wybuch wojny zamknÂÄ…ÂÅ‚ "drzwi" marzeniom tych ambitnych, mÂÅ‚odych ludzi. Teraz jednym ich pragnieniem staÂÅ‚ siê koniec wojny. Nie narzekali na swój los, bo przyjaŸÃÄ…, która ich ÂÅ‚ÂÄ…czyÂÅ‚a dawaÂÅ‚a wÂÅ‚adzê w przetrwanie. Prowadzili walkê zbrojnÂÄ… z Niemcami. Ich gÂÅ‚oÅ“ne akcje rozchodziÂÅ‚y siê echem po kraju. Akcja pod ArsenaÂÅ‚em byÂÅ‚a najwiêkszym dowodem przyjaŸni mÂÅ‚odych. Alek ratujÂÄ…c Rudego zostaÂÅ‚ ciêÂżko ranny. ZmarÂÅ‚ w tym samym dniu co i Rudy katowany przez Niemców. PoÅ“wiêcali swe Âżycie w imiê wolnej ojczyzny. Wojna zabraÂÅ‚a im szczêœliwÂÄ… mÂÅ‚odoÅ“ÃÅš, zniszczyÂÅ‚a Âżyciowe plany, jednak mÂÅ‚odzieÃÄ…cy w tych niesamowitych czasach potrafili ÂżyÃÅš peÂÅ‚niÂÄ… Âżycia.

O lasach swego pokolenia, Âżyciu mÂÅ‚odych ludzi w czasie wojny mówi poeta K. K. BaczyÃÄ…ski w utworze "Elegia o ...". Ukazuje bolesnÂÄ… matkê, Polkê, która opÂÅ‚akuje tragicznie zmarÂÅ‚ego syna. Jej rozpaczliwe wyznania kreÅ“lÂÄ… obraz przeÂżyÃÅš mÂÅ‚odych i ich wojenny los. Okrutna wojna odebraÂÅ‚a mÂÅ‚odzieÃÄ…com marzenia, nie pozwalaÂÅ‚a ich zrealizowaÃÅš. Musieli patrzeÃÅš na krew i Å“mierÃÅš. OglÂÄ…daÃÅš Å“wiat zniszczeÃÄ…, poÂżarów, sÂÅ‚yszeÃÅš krzyki i jêki ludzkie. Wojna uczyÂÅ‚a mÂÅ‚odych: nienawiÅ“ci, pragnienia zemsty i panicznego strachu. Pokolenie Kolumbów dokonywaÂÅ‚o czynów, które je przerastaÂÅ‚o.

Poeta Zbigniew Herbert w wierszu pt. "Pan od przyrody" faszystów nazywa "ÂÅ‚obuzami od historii". Podmiotem lirycznym w utworze jest mÂÅ‚ody czÂÅ‚owiek, uczeÃÄ…, który wspomina swojego nauczyciela. Pedagog ten nauczyÂÅ‚ go kochaÃÅš przyrodê ojczystÂÄ…. Zwierzenia ucznia o panie od przyrody sÂÄ… oskarÂżeniem faszystów za popeÂÅ‚nione zbrodnie na narodzie polskim. Ceniony czÂÅ‚owiek, profesor zostaÂÅ‚ zabity. PozostaÂÅ‚ w pamiêci uczniów nieÅ“miertelny. Jego podopieczni, którym dane byÂÅ‚o przeÂżyÃÅš wojnê, w zetkniêciu z przyrodÂÄ… w wolnej ojczyŸnie, nieustannie wspominajÂÄ… swego profesora.

Wojna zabraÂÅ‚a szczêœliwÂÄ… mÂÅ‚odoÅ“ÃÅš i zniszczyÂÅ‚a Âżyciowe plany czÂÅ‚owieka. ÅÅ‚wiadomoÅ“ÃÅš tego nakazuje strzec granic ojczystych i pielêgnowaÃÅš to wszystko co nadaje sens kaÂżdemu istnieniu.