Dynamiczna niespójność
polityki pieniężnej
Reguły czy dyskrecjonalność? (1)
Reguły  tak, dyskrecjonalność  nie
 Bank centralny może dążyć do celów innych niż
stabilizowanie cen (np. presja polityczna)
 Duża niepewność co do działania gospodarki 
decyzje banku centralnego mogą być
odpowiedzią na niewłaściwe zmienne  w efekcie
dodatkowa destabilizacja gospodarki
 Mniejsza przewidywalność polityki
dyskrecjonalnej  negatywne oddziaływanie na
oczekiwania
Reguły czy dyskrecjonalność? (2)
Dyskrecjonalność  tak, reguły  nie
 Stosowanie reguł to konieczność przygotowania z
wyprzedzeniem algorytmu działania we
wszystkich możliwych sytuacjach  wszystkiego
nie da się z góry przewidzieć (np. ostatnie
zaburzenia na rynkach finansowych)
 Niepewność co do funkcjonowania gospodarki
argumentem za dyskrecjonalnością  nie można
tworzyć reguł nie znając  prawdziwego modelu
funkcjonowania gospodarki
1
Decyzje spójne w czasie
W momencie t określamy przyszłą (warunkową)
ścieżkę optymalnych decyzji
 W szczególności, w momencie t definiujemy optymalną
decyzję, którą podejmiemy w momencie t+i
Nasza decyzja jest spójne w czasie, jeśli w
momencie t+i rzeczywiście podejmiemy taką
decyzję, jak określona w momencie t
Uwaga: zakres dostępnych informacji może być taki
sam
Teoria agencji
Rozwinięta przede wszystkim na potrzeby teorii
przedsiębiorstwa
Mocodawca (ang. principal) przekazuje
pełnomocnikowi (ang. agent) część swych
uprawnień
 Cele mocodawcy i pełnomocnika mogą być rozbieżne
 Jak skonstruować umowę, żeby optymalne działanie
pełnomocnika realizowało cele mocodawcy?
Teoria agencji a polityka pieniężna
Społeczeństwo (mocodawca)  wynajmuje bank
centralny (pełnomocnika) do prowadzenia polityki
pieniężnej
 Specyficzna wiedza i doświadczenie banku centralnego
 Asymetria informacji
Czy bank centralny zrealizuje cele społeczeństwa?
Jakie rozwiązania instytucjonalne minimalizują
problemy  agencyjne ?
2
Model dynamicznej niespójności
polityki pieniężnej (1)
Funkcja straty:
Z = (u-u*)2 + Ą2
 Funkcja straty wspólna dla banku centralnego i
społeczeństwa
 Wszyscy wiedzą wszystko  zakładamy
racjonalność i symetrię informacji
Krzywa Philipsa:
u = un  ą(Ą  Ąe)
u* = kun, 0Model dynamicznej niespójności
polityki pieniężnej (2)
Bank centralny jest w stanie kontrolować inflację
Kolejność zdarzeń:
 Ustalenie nominalnych płac
 Ustalenie poziomu instrumentu banku centralnego
 Nowy poziom inflacji
 Nowy poziom bezrobocia (PKB)
Bank centralny jest w stanie krótkookresowo
zwiększyć PKB jeśli zaskoczy wyższą inflacją
Model dynamicznej niespójności
polityki pieniężnej (3)
Dla banku centralnego optymalne jest
 Ogłoszenie celu inflacyjnego = 0
 Doprowadzenie do Ąe = 0
Sztywności w gospodarce (różnica między u* oraz
un) zachęcają bank centralny do stworzenia
 niespodzianki inflacyjnej
Podmioty gospodarcze to wiedzą, więc Ąe > 0
W efekcie niezerowa inflacja oraz brak
 nadwyżkowego PKB
3
Model dynamicznej niespójności
polityki pieniężnej (4)
Dynamiczna niespójność doprowadza do
wyższej inflacji, mimo że a priori ani bank
centralny, ani społeczeństwo nie mają
preferencji dla podnoszenia inflacji
 Raczej argument przeciw dyskrecjonalności
Czy można temu zaradzić?
Czy model ma związek z rzeczywistością?
Dynamiczna niespójność 
rozwiązania instytucjonalne
Koncepcja optymalnego kontraktu:
  nieprzyjemności dla banku centralnego w przypadku
niezrealizowania celu:
Utrata reputacji
Niższa pensja decydentów
Brak możliwości wybrania na kolejną kadencję
Zatrudnienie  konserwatywnego bankiera
 Większa wrażliwość na odchylenia inflacji funkcji straty
banku centralnego niż społeczeństwa
Ograniczenie swobody  narzucenie reguł
4