[dzień 3] - Modlitwa uciekiniera | Facebook http://www.facebook.com/notes/brzytwa-po-schematach-prawdopodob...
Modlitwa w niewoli prawa
Ci wyznawcy Tropiciela, którzy nie wyparli go ze świadomości idą zwykle w
innym kierunku i ich modlitwa też idzie w innym kierunku. Reprezentatywne dla
takich osób jest przeżywanie modlitwy, jakie ujawnia się w innym pytaniu,
które też czas jakiś temu usłyszałem:
Rano zapomniałem odmówić pacierza. Odmówiłem go dopiero około 10, bo
dopiero wtedy sobie o tym przypomniałem. Czy muszę się z tego spowiadać?
Osoby idące w tym kierunku - przeciwnie, nie unikają modlitwy i nie omijają
kościołów. Starają się swoje obowiązki religijne wypełniać z najwyższą
surowością wobec siebie. (I niestety także wobec innych). Często korzystają
ze spowiedzi i zwykle robią bardzo skrupulatny rachunek sumienia. Tylko& czy
to jest rachunek sumienia, czy raczej bilans grzechów? Wbrew obiegowym
wzorcom, nie są to sprawy tożsame.
Perfekcyjni wyznawcy Tropiciela stawiają sobie za cel zawsze być w porządku.
Spowiedz
i w ogóle cała religijność jest więc dla nich dodatkowym i często
najsilniejszym narzędziem samokontroli. Zasady religijne i przepisy, zajmując
pozycję najważniejszą, stają się stopniowo murem strzegącym dostępu do
serca przed Bogiem, przed innymi ludz
mi i przed samym sobą. Ponieważ głos
tak uwięzionego serca nie może być słyszalny, dlatego wyznawcy Tropiciela
tak często przeżywają poważne rozterki moralne, skrupuły. Nie słysząc głosu
serca i własnego sumienia wciąż pytają:  czy& jest grzechem? Modlitwa
perfekcyjnych wyznawców Tropiciela jest zwykle schematyczna, a jej treścią
bardzo często jest samooskarżanie się przed Bogiem. Tak, jakby wierzyli, że im
bardziej sami się potępią, tym łaskawiej spojrzy na nich Tropiciel.
A Bóg przychodzi skądinąd i wyprowadza na wolność&
Mimo, że te dwa sposoby przeżywania modlitwy są tak inne, to w swej istocie
wypływają z podobnego obrazu Boga - Tropiciela i Stróża Zasad Zewnętrznych.
Modlitwa to przykry przymus. Jedni są mu posłuszni skrajnie, drudzy
przeciwnie - wcale. Taka modlitwa nigdy jednak nie wychodzi ponad
poziom uczynku, a obraz Boga, jaki się w niej ujawnia przedstawia
kogoś, kto jest jedynie gwarancją moralnego porządku świata.
Pozostaje więc albo rezygnacja z własnej wolności i machnięcie ręką - i tak
wszystko wie, albo rezygnacja z własnej wolności i poddanie się niewoli
zewnętrznych reguł. Jedni uciekają ignorując Tropiciela, inni starając się  nie
podpaść . Ani jedni, ani drudzy nie doświadczą na modlitwie, ani w życiu
wolności, jaką przynosi Bóg, jeżeli nie pożegnają się z Tropicielem.
Spotkanie z aniołem modlitwy
Na koniec przypomina mi się pewna historia: wiele lat temu byłem w Górkach
pod Garwolinem na warsztatach muzycznych. Jest tam dom rekolekcyjny
Księży Michalitów. Wtedy jeszcze Tropiciel dość wyraz
nie towarzyszył mi w
życiu. Pewnego poranka wszedłem cicho do kaplicy i zobaczyłem dziewczynkę -
może sześcioletnią, która stała przed tabernakulum i zwyczajnie opowiadała
Bogu jak spędziła poprzedni dzień z rodzicami. Ona nie mówiła pacierza, ale
nie mam wątpliwości, że naprawdę się modliła. Tego dnia ostatecznie
pożegnałem Tropiciela - dzięki niej, widać była aniołem.
--MR--
1 z 1 2010-12-21 22:47