Świat Konrada i widzenie ks. Piotra w III cz. "Dziadów" - prometeizm i mesjanizm .











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Świat Konrada i
widzenie ks. Piotra w III cz. "Dziadów" - prometeizm i
mesjanizm .










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-08-17




"Prolog" - w
klasztorze bazylianów odbywa się walka między duchami o Więźnia.
Umiera dusza Gustawa - rodzi się Konrad. Scena I ukazuje
wigilię Bożego Narodzenia w celi Konrada; spotykanie filomatów.
Przybywa Żegota, który oznajmia, iż powodem aresztowań studentów
jest przybycie na Litwę carskiego komisarza, Nowosilcowa. Tomasz Zan
proponuje wraz z sierotami i nieżonatymi oddać się w ręce policji,
by w ten sposób ocalić innych. Jan Sobolewski opowiada o kibitkach,
w których wywożeni byli na Syberię mali chłopcy. Jeden z nich
trzykrotnie wzniósł okrzyk "jeszcze Polska nie zginęła". Konrad
śpiewa bluźnierczą przeciw Bogu pieśń ("Zemsta, zemsta, zemsta na
wroga, z Bogiem i choćby mimo Boga"). Konrad opisuje swą wizję -
mała improwizacja. Zdaje mu się, iż jest orłem, leci nad krajem,
próbując ujrzeć losy narodu, widok jednak prze-słania kruk. Orzeł
podejmuje walkę, chwilowo zwycięża, wprowadza zamęt do umysłu
Konrada. Więźniowie rozchodzą się do swych cel. W "Wielkiej
Improwizacji" Konrad prowadzi monolog na temat samotności artysty i
własnej poezji. Uważa się za równego Bogu; wypowiada: "Daj mi rząd
dusz". Buntuje się przeciwko obojętności: "Kłamca, kto Ciebie nazwał
miłością, ty jesteś tylko mądrością". Konrad utożsamia się z
ojczyzną: "Nazywam się Milion - bo za miliony, kocham i cierpię
katusze". Apogeum uniesienia wyrażają słowa: "Tyś nie ojcem świata,
ale... carem". Poeta pada zemdlony. Scena III to rozgrzeszenie
Konrada przez ks. Piotra. Konrad odzyskuje przytomność - opisuje
męki więzienne Rollisona - próbuje popełnić samobójstwo. Kapłan
odprawia egzorcyzmy, do modlitw dołącza się chór aniołów - szatan
opuszcza umysł Konrada. Scena IV ukazuje dom pod Lwowem,
gdzie Ewa składa modlitwy za więźniów torturowanych przez Moskali.
Scena V przedstawia wizję ks. Piotra. Dostrzega drogi wiodące
zesłańców na Sybir. Jeden młodzieniec uratował się - przyszły
wskrzesiciel narodu - nosi imię "czterdzieści i cztery". Dalej,
pojawia się obraz męki Polaków. Na drodze krzyżowej naród dźwiga
krzyż, ukuty z zaborców, z ramionami długimi na całą Europę. Francja
- Piłat, Austriak i Niemiec - poją go żółcią i octem. Rosjanin
przebija jego bok. Naród kona, zmartwychwstaje i w kobiecej postaci,
biała szatą otula świat. Scena VI ukazuje sen Nowosilcowa - car
nadaje mu godności; wszyscy tego zazdroszczą. Nagle władca okazuje
swoje niezadowolenie; ludzie kpią i szydzą. W scenie VII w
salonie warszawskim Adolf opowiada historię o więźniu Cichowskim. Po
latach tortur doznał psychozy lęku. Toczy się dyskusja czy jego
dzieje mogą stać się tematem literackim. Damy hołdują liryce
francuskiej. Zdrajcy uważają, iż temat byłby zbyt brutalny dla
sielankowego społeczeństwa. Rozwija się kłótnia polityczna.
W scenie VIII Senator omawia z Doktorem, Pelikanem i
Bajkowem przesłuchanie Rollisona, który zachorował w wyniku pobicia.
Przychodzi pani Rollison, prosząc o widzenie z synem lub
dopuszczenie do niego księdza. Nowosilcow pozostawia matce nadzieję
na uwolnienie syna. Po jej wyjściu Doktor radzi by umożliwić
chłopakowi popełnienie samobójstwa. Odbywa się przesłuchanie ks.
Piotra - zostaje kilkakrotnie uderzony w twarz - przepowiada śmierć
carskim urzędnikom. Następnie, odbywa się bal. Do sali dostaje się
pani Rollison - przeklina Senatora, za wypchnięcie syna przez okno,
z trzeciego piętra - mdleje bluźniąc Bogu. Uderzenie pioruna zabija
Doktora. Ksiądz udaje się do konającego Rollisona. Spotyka Konrada,
prowadzonego na przesłuchanie. Ten ofiarowuje mu pierścień, który ma
przeznaczyć na ubogich i msze w intencji dusz cierpiących w czyśćcu.
Bernardyn przepowiada Konradowi zesłanie. Scena IX ukazuje
obrzędy dziadów. Guślarz i Kobieta z wnętrza spróchniałego dębu
upatrują zjaw. Guślarz wzywa, bezskutecznie ducha kochanka Kobiety -
Konrada. O świcie widzą marę z krwawą raną na piersi (zadali ją
"narodu nieprzyjaciele") i niewielką - na czole (w wyniku Wielkiej
Improwizacji). Konrad prezentuje ideę prometeizmu.
Przechodzi metamorfozę - ujawnia się w nim siła duchowa. Konrad jest
samotnikiem, wizjonerem, poetą, bluźniercą, profetą. Podobnie jak
mitologiczny Prometeusz cechuje go bunt wobec tyranii niebios.
Konrad uważa, iż świat stworzony przez Boga jest niedoskonały;
panuje w nim zło, cierpienie. Prometeizm cechuje uczucie wyższości,
indywidualizm, pycha; cierpienie, samotna walka o szczęście ludzi.
Bohater jest postacią tragiczną, nie spełnia dążeń. Mickiewicz
poprzez prometeizm wyraża przyczynę klęski powstania listopadowego.
Zaprzeczeniem prometeizmu jest chrześcijańska pokora, wiara
w Polskę jako naród wybrany, który swym cierpieniem musi odkupić
grzechy własne i ludzkości. Prześladowanie młodzieży i ucieczka w
scenie V są analogią do sytuacji Chrystusa, który uniknął śmierci z
rąk Heroda. Droga krzyżowa, uśmiercenie narodu na krzyżu -
symbolizują powstanie listopadowe. Zmartwychwstanie - daje Polakom
nadzieje na odzyskanie wolności. Niewinność - biała szata - jest
pokornym, biernym oczekiwaniem na niepodległość. Mesjanizm to
tłumaczenie historii za pomocą Biblii.







Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000