14,1 Tak określony tu jest chrześcijanin, który w dobrej wierze mylnie uważał, że w chrześcijaństwie powinien zachowywać uprzednio przez siebie przestrzegane praktyki (pochodzenia żydowskiego czy pogańskiego) co do świętowania niektórych dni i wstrzymywania się od pewnych pokarmów. Św. Paweł nie określa bliżej charakteru tych praktyk ani ich źródła. Przekonany, że one z biegiem czasu znikną, zaleca szlachetny liberalizm wobec chrześcijan, zachowujących w dobrej wierze te praktyki.

    14,9 Znamienne ujęcie nauki o odkupieniu: jego skutkiem jest powszechne władztwo Chrystusa, Zwycięzcy śmierci (por. 2 Kor 5,15; Flp 2,8-11; Kol 1,18).

    14,11 Iz 45,23; Iz 49,18; Flp 2,10n.

    14,22n Przy podejmowaniu decyzji należy się zawsze kierować sumieniem pewnym. Takie postępowanie zapewnia spokój sumienia, a więc i szczęście. Natomiast grzechem jest działać wbrew sumieniu oświeconemu wiarą.