Marek Sęk		GRUPA 13		Laboratorium z MATERIAŁOZNASTWA
TEMAT: Próba rozciągania.
ROK AKAD.	DATA			OCENA		PODPIS
1999/2000

1. Cel ćwiczenia.

Celem ćwiczenia jest zapoznanie ze statyczną próbą rozciągania, rodzajem stosowanych próbek, wyznaczenie wytrzymałości na rozciąganie R m

i wydłużenia całkowitego A próbek płaskich oraz wysunięcie stosownych wniosków .

2. Wykonanie.

2.1. Do ćwiczeni zostało użyte pięć próbek:

1. płaska próbka z brązu B8 w stanie zgniotu o: długości początkowej

L 0 =59 mm, przekroju poprzecznym S 0 = 6,4 mm², średnicy zastępczej

d Z = 2,86 mm ;

2. płaska próbka z brązu B8 po rekrystalizacji o: długości początkowej

L 0 = 32 mm, przekroju poprzecznym S 0 = 8 mm², średnicy zastępczej

d Z = 3,2 mm;

3. płaska próbka ze stali węglowej głęboko tłoczonej (zawartość węgla mniejsza od 0,08 % ) w stanie zgniotu o: długości początkowej

L 0 = 45 mm, przekroju poprzecznym S 0 =9,6 mm², średnicy zastępczej

d Z = 3,5 mm;

4. płaska próbka ze stali węglowej głęboko tłoczonej (zawartość węgla mniejsza od 0,08 % )po wyżarzaniu rekrystalizującym o: długości początkowej L 0 = 47 mm, przekroju poprzecznym S 0 = 8 mm², średnicy zastępczej d Z = 3,2 mm ;

5. próbka płaska ze stali węglowej o: długości początkowej L 0 = 45 mm, przekroju poprzecznym S 0 = 12 mm², średnicy zastępczej d Z = 3,9 mm .

Ponieważ są to próbki płaskie średnica zastępcza liczona była z następującego wzoru : d Z = 1,13*√S0 , gdzie S0 - przekrój poprzeczny próbki przed rozciąganiem.

2.2. Do każdej z próbek została użyta inna siła maksymalna (P MAX) odpowiednio

wynoszą:

1. P MAX = 5940 N;

2. P MAX = 3070 N;

3. P MAX = 4120 N;

4. P MAX = 2410 N;

5. P MAX = 3820 N.

2.3. Wymiary próbek po zerwaniu odpowiednio wynoszą:

1. L U = 61 mm;

2. L U = 38 mm;

3. L U = 46 mm;

4. L U = 49 mm;

5. L U = 58 mm .

gdzie: L U - długość próbki po zerwaniu .

3. Korzystając z powyższych danych możemy wykonać następujące o następujące obliczenia :

L U - L 0

3.1. Wydłużenie względne A wg następującego wzoru: A = ———— ∙100 [%]

L 0

Otrzymujemy:

• dla próbki a) A = 3,4

• dla próbki b) A = 18,7

• dla próbki c) A = 2,2

• dla próbki d) A = 4,3

• dla próbki e) A = 28,9

1. Wytrzymałość na rozciąganie R m wg następującego wzoru:

F m

R m = —— [ MPa ]

S 0

Otrzymujemy:

• dla próbki a) R m = 928,1 Pa

• dla próbki b) R m = 383,7 Pa

• dla próbki c) R m = 429,2 Pa

• dla próbki d) R m = 301,2 Pa

• dla próbki e) R m = 318,3 Pa

4. Wnioski:

Na podstawie wykonanego ćwiczenia można zauważyć istotny wpływ rekrystalizacji na własności plastyczne. Próbki pozostawione w stanie zgniotu wykazują duże własności wytrzymałościowe o czym świadczy konieczność użycia większej siły maksymalnej jak, brak wyraźnej granicy plastyczności oraz małe względne wydłużenie. Natomiast próbki poddane rekrystalizacji wykazują lepsze własności plastyczne o czym świadczy: widoczna granica plastyczności, mniejsza siła maksymalna, mniejsza wytrzymałość na rozciąganie oraz widoczne zwiększenie się wydłużenia względnego. Próbka o większej zawartości węgla (próbka ostatnia) również wykazuje brak widocznej granicy plastyczności a siła maksymalna użyta przy jej rozciąganiu jest mniejsza niż przy próbkach w stanie zgniotu co jest wynikiem mniejszych naprężeń wewnętrznych, które powstają podczas odkształceń (zgniot).

Wykresy przedstawiające przebieg procesu rozciągania zostały zamieszczone na załącznikach.

---