Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest doświadczalne wyznaczenia współczynnika wydatku μ małego otworu lub przystawki dla ustalonego wypływu cieczy ze zbiornika, w zależności od liczby Reynoldsa (Re), Froude'a (Fr) i Webera (We).
Część teoretyczna
Współczynnik wydatku jest zależny od wymiarów i kształtu otworu, ciśnienia, sposobu wykonania otworu i położenia w stosunku do sąsiednich ścianek zbiornika. Przystawką nazywamy krótką rurkę przy otworze, przez który wypływa ciecz. Długość i kształt przystawki powinny być tak dobrane aby ciecz wypływała z przystawki pełnym przekrojem. Na skutek dławienia następuje przewężenie przekroju strumienia, a dookoła strumienia o zwężonym przekroju powstaje martwa przestrzeń. W zwężonym strumieniu panuje większa prędkość średnia niż przy wylocie z przystawki, tzn. że ciśnienie w miejscu przewężenia jest niższe niż przy wylocie. Porównując warunki wypływu przez przystwkę z warunkami swobodnego wypływu z otworu, widzimy, że w przypadku przystawki w grę wchodzi dodatkowa różnica ciśnień, co oczywiście powoduje wzrost współczynnika wydatku.
Na podstawie doświadczeń stwierdzono zjawisko przewężenia strumienia i ciecz wypływa z otworu niepełnym przekrojem. Wynika to ze zjawiska dławienia (kontrakcji), któremu ulega wypływający strumień. Strugi cieczy dopływają do otworu z różnych kierunków. Ponieważ cząstki cieczy nie mogą załamywać swoich torów, za otworem musi nastąpić przewężenie strumienia.
Czynniki wpływające na zjawisko wypływu:
siła lepkości,
siła ciężkości,
siła napięcia powierzchniowego.
Stanowisko pomiarowe
Dane dotyczące stanowiska:
powierzchnia dna zbiornika dolnego - 2090 cm2
rzędna osi otworu w zbiorniku górnym - 127 cm
średnica otworów - d = 2,0 cm
Opis stanowiska:
Stanowisko jest wykonane w postaci zbiornika zaopatrzonego w przelew, za pomocą którego jest utrzymywany stały poziom zwierciadła wody, do którego ściany bocznej są umocowane przystawki o średnicy D, o różnych długościach i krawędziach wlotowych. Do zbiornika jest doprowadzona ciecz, a jej nadmiar jest odprowadzany za pomocą przelewu. Na ścianie bocznej zbiornika jest umieszczona podziałka milimetrowa z noniuszem służąca do określania poziomów wody z dokładnością do 0,1 mm.
Zestawienie wyników
HWGi [cm] |
[cm] |
H [cm] |
hi [cm] |
ti [s] |
Vi [cm3] |
Qrz [cm3 / s] |
Qt [cm3 / s] |
|
|
158,5 |
|
|
6 |
19,65 |
12540 |
|
|
|
0,049509 |
158,2 |
158,4333 |
31,43333 |
11 |
36,26 |
22990 |
642,7431 |
779,7841 |
0,824258 |
0,032881 |
158,6 |
|
|
12 |
38,23 |
25080 |
|
|
|
0,033077 |
163 |
|
|
10 |
30,96 |
20900 |
|
|
|
0,035209 |
163,2 |
163,1 |
36,1 |
5 |
16,65 |
10450 |
652,8957 |
835,666 |
0,781288 |
0,051837 |
163,1 |
|
|
10 |
31,86 |
20900 |
|
|
|
0,033687 |
153,8 |
|
|
8 |
27,46 |
16720 |
|
|
|
0,040741 |
153,7 |
153,7667 |
26,76667 |
5 |
20,13 |
10450 |
548,1052 |
719,5754 |
0,761706 |
0,043904 |
153,8 |
|
|
5 |
20,24 |
10450 |
|
|
|
0,043508 |
169,9 |
|
|
10 |
28,15 |
20900 |
|
|
|
0,037151 |
169,8 |
169,8667 |
42,86667 |
10 |
27,11 |
20900 |
753,3599 |
910,6238 |
0,827301 |
0,039482 |
169,9 |
|
|
10 |
27,99 |
20900 |
|
|
|
0,037493 |
166,5 |
|
|
10 |
29,73 |
20900 |
|
|
|
0,035637 |
166,5 |
166,5333 |
39,53333 |
10 |
29,61 |
20900 |
647,4239 |
874,5021 |
0,740334 |
0,035865 |
166,6 |
|
|
10 |
39,18 |
20900 |
|
|
|
0,023509 |
145,7 |
|
|
5 |
23,79 |
10450 |
|
|
|
0,040681 |
145,7 |
145,7333 |
18,73333 |
10 |
45,02 |
20900 |
448,4529 |
601,9864 |
0,744955 |
0,030211 |
145,8 |
|
|
5 |
23,65 |
10450 |
|
|
|
0,04106 |
Błędy pomiaru
Przykładowe obliczenia błędów współczynnika wydatku μ dla:
dla:
F = 2090 cm2 - powierzchnia zbiornika dolnego
A = 3,14 cm2 - powierzchnia otworu
g = 981 cm/s2 - przyspieszenie ziemskie
H = 36,1 cm - rzędna warstwy cieczy w zbiorniku górnym
ΔH = 0,1 cm - błąd odczytu
ΔH = 10 cm - przyrost warstwy cieczy w zbiorniku dolnym
ΔΔH = 0,1 cm - błąd odczytu
t = 31,86 s - czas napływu wody
Δt = 1 s - błąd odczytu
czyli:
natomiast błąd średni:
bezwzględny Δμ = ± 0,035
względny Δμ/μ = ± 4,529 %
Wnioski
Z przeprowadzonych pomiarów wynika, że średni współczynnik wydatku μ dla przystawki wynosi 0,78. Przeprowadzone obliczenia możemy uznać za poprawne gdyż w przystawce występuje zjawisko dławienia (kontrakcji). Dookoła strumienia o zwężonym przekroju powstaje martwa przestrzeń. Zastosowanie przystawki powoduje wzrost współczynnika wydatku μ. Podciśnienie powstałe w obszarze przewężenia strumienia działa jak pompa ssąca powodując zwiększenie wydatku otworu.