POSTANOWIENIE SA W KATOWICACH, 16 maja 2007r II AKz 282/07
Niedopuszczalne jest zaskarżenie przez oskarżonego postanowienia sądu pierwszej instancji wydanego w toku procesu o przyznaniu wynagrodzenia biegłemu, albowiem dopiero przesądzenie w orzeczeniu kończącym postępowanie o obciążeniu oskarżonego kosztami postępowania karnego aktualizuje jego interes, o którym mowa w art. 425 § 3 k.p.k. w kwestionowaniu wysokości tych kosztów. Wydanie przez sąd w toku procesu postanowienia o przyznaniu wynagrodzenia biegłemu rodzi, bowiem stosunek prawny wyłącznie między Skarbem Państwa i biegłym, który nie dotyka w ogóle praw lub interesów oskarżonego. Wydatki wszak wykłada wtedy tymczasowo Skarb Państwa.
I KZP 25/08 - z dnia 29 stycznia 2009 r. w składzie 3 sędziów na pytanie prawne Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie
W wypadku, gdy postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia środka zaskarżenia nie było poprzedzone wydaniem zarządzenia o odmowie przyjęcia tego środka, decyzja o odmowie przywrócenia terminu stanowi orzeczenie „zamykające drogę do wydania wyroku” (zarówno w rozumieniu art. 459 § 1 k.p.k., jak i art. 14 § 1 pkt 1 k.p.s.w.). Natomiast w wypadku, gdy przed złożeniem przez stronę wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia środka zaskarżenia uprawomocniło się już zarządzenie o odmowie przyjęcia tego środka, postanowienie o odmowie przywrócenia terminu nie jest orzeczeniem „zamykającym drogę do wydania wyroku”, gdyż jego istota polega jedynie na tym, że raz już zamkniętej drogi do wydania wyroku - na nowo nie otwiera.
Postanowienie z dnia 28 maja 2009 r., III KZ 29/09 (BPK 7/09)
Skoro (…) zarządzenie o uznaniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji za bezskuteczny blokuje możliwość wniesienia kasacji z uwagi na nierozpoznanie tego wniosku, to tym samym zamyka drogę do wydania wyroku. Takie zarządzenie podlega więc zaskarżeniu na zasadach ogólnych (art. 459 § 1 w zw. z art. 466 § 1 k.p.k.).
(…)
III KZ 29/09 - postanowienie z dnia 28 maja 2009 r. (BSN 10/2009)
1. Zarządzenie o uznaniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji za bezskuteczny, jako blokujące możliwość wniesienia kasacji z uwagi na nierozpoznanie tego wniosku, zamyka drogę do wydania wyroku i w związku z tym podlega zaskarżeniu na zasadach ogólnych (art. 459 § 1 w zw. z art. 466 § 1 k.p.k.).
2. Jeżeli określona czynność procesowa objęta jest tzw. przymusem adwokacko-radcowskim i strona twierdzi, że nie jest w stanie tego braku formalnego usunąć bez wyznaczenia jej obrońcy lub pełnomocnika z urzędu, a jednocześnie wnosi o przywrócenie terminu do samego dokonania tej czynności procesowej, wówczas brak formalny polegający na osobistym dokonaniu czynności przez stronę (a więc na niespełnieniu wymogu przymusu adwokacko-radcowskiego) nie może powodować bezskuteczności wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności.
W takiej sytuacji zarówno ewentualne wyznaczenie obrońcy lub pełnomocnika z urzędu, jak i - w wypadku odmowy przyznania pomocy prawnej z urzędu - wezwanie do usunięcia braku formalnego samej czynności zasadniczej staje się aktualne dopiero w wypadku uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności zasadniczej.
III KZ 38/10 - postanowienie z dnia 25 maja 2010 r. (BSN 7/10)
Na wydane przez sąd odwoławczy postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania zażalenie nie przysługuje.
2
ART. 459 K.P.K.