MAKROSKOPOWE BADANIA GRUNTÓW

1. Wstęp

Badania makroskopowe polegają na określeniu nazwy gruntu oraz wybranych jego cech fizycznych bez pomocy przyrządów.

Określa się:

• spoistość

• rodzaj gruntu

• liczba wałeczkowań

• stan

• barwę

• wilgotność

• zawartość węglanu wapnia w gruncie

Badanie rozpoczyna się od rozpoznania czy grunt jest spoisty czy niespoisty. W celu określenia należy uformować na dłoni kulkę o średnicy 7-8mm. Jeśli się nie uda grunt należy zaliczyć do niespoistych. W przypadku, gdy kulka daje się uformować należy zanurzyć ją w wodzie. Jeżeli kulka się rozpada, również należy grunt zaliczyć do niespoistych. Jeżeli natomiast kulka nie rozpada się oznacza to, że mamy do czynienia z gruntem spoistym.

Następnie dla gruntów spoistych określa się rodzaj, stopień spoistości oraz zawartość frakcji piaskowej.

W przypadku gruntów organicznych wyróżnia się:

• grunty próchniczne

• namuły

• torfy

• gytie

Wyróżniamy następujące stany gruntu spoistego:

• zwarty

• półzwarty

• twardoplastyczny

• plastyczny

• miękkoplastyczny

• płynny

Jeśli chodzi o wilgotności wyróżniamy : suchy, mało wilgotny, wilgotny, mokry, nawodniony grunt.

Natomiast zawartość węglanu wapnia oceniamy patrząc jak grunt zachowuje się podczas nakrapiania go 20% roztworem kwasu solnego, a następnie dokonujemy przyporządkowania danego grutu do klasy od I do IV.

2. Przebieg ćwiczenia - Badania makroskopowe poszczególnych próbek.

Zespół 1; grupa 1 : Karol Frasz

Adam Lorenc

Aleksander Zawadzki

H-1

Rozpoznano, że jest to grunt spoisty (udało się uformować kulkę, która w wodzie się nie rozpadała). Próbkę poddano próbie wałeczkowania, po czym stwierdzono, że jest to grunt średnio spoisty, ponieważ od początku do końca wałeczkowania powierzchnia wałeczka była bez połysku i wałeczek pękał poprzecznie. Spękania nastąpiły podczas 1 wałeczkowania na podstawie czego stwierdzono twardoplastyczny stan gruntu. W trakcie rozcierania grudki gruntu w wodzie między palcami nie wyczuwano żadnych frakcji piaskowych, co świadczy o tym, że jest to grunt pylasty. Rozpoznano barwę brązową. Ponieważ próbka przy zgniataniu zachowywała się plastycznie a przyłożona do papieru nie dawała wilgotnego śladu uznano, ze jest to grunt mało wilgotny. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt burzył się intensywnie lecz krótko w związku, z czym grunt zalicza się do III klasy (zawartość węglanu wapnia 3-5%).

H-2

Rozpoznano, że jest to grunt spoisty (udało się uformować kulkę, która w wodzie się nie rozpadała). Próbkę poddano próbie wałeczkowania, po czym stwierdzono, że jest to grunt bardzo spoisty, ponieważ zarówno kulka od początku były z połyskiem . Nie można było wykonać ani jednej próby wałeczkowania , w związku z czym grunt zaliczono do zwartego. W trakcie rozcierania grudki gruntu w wodzie nie wyczuwało się ziaren piasku, co świadczy o tym, że jest to grunt pylasty. Próbka była barwy szaro-brązowej. Ponieważ próbka gruntu spoistego przy zgniataniu pęka, a po rozdrobieniu daje suchy proszek uznano, ze jest to grunt suchy. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt nie burzył się, w związku z czym uznano, że grunt należy do klasy I (zawartość węglanów wapnia <1%).

H-3

Rozpoznano, że jest to grunt niespoisty (udało się uformować kulkę, która w wodzie się rozpadała). Oddzielne ziarna były widoczne z odległości 20-30 cm. Z oszacowania wzrokowego uznano, ze jest to piasek drobny. Po przyłożeniu do papieru próbka zostawia mokry ślad, co świadczy że jest to grunt wilgotny. Rozpoznano barwę jasno-brązową. Próbka gruntu nie burzyła się, w związku z czym uznano, że grunt należy do klasy I (zawartość węglanów wapnia <1%).

H-4

Rozpoznano, że jest to grunt spoisty (udało się uformować kulkę, która w wodzie się nie rozpadała). Próbkę poddano próbie wałeczkowania, po czym stwierdzono, że jest to grunt średnio spoisty, ponieważ od początku do końca wałeczkowania powierzchnia wałeczka była bez połysku i wałeczek pękał poprzecznie. Spękania nastąpiły podczas 4 wałeczkowania na podstawie czego stwierdzono plastyczny stan gruntu. W trakcie rozcierania grudki gruntu w wodzie między palcami nie wyczuwano żadnych frakcji piaskowych, co świadczy o tym, że jest to grunt pylasty. Po przyłożeniu do papieru próbka zostawia mokry ślad, co świadczy że jest to grunt wilgotny. Rozpoznano barwę ciemno-brązową . Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt burzył się intensywnie i długo w związku, z czym grunt zalicza się do IV klasy (zawartość węglanu wapnia >5%).

H-5

Rozpoznano ze jest to grunt mineralny, niespoisty. Oddzielne ziarna były widoczne z odległości ok. 1 m. Frakcja powyżej 2mm stanowiła więcej niż 50%, co świadczy o tym że jest to żwir. Grunt niespoisty stanowił suchy proszek, więc uznano wilgotność suchą próbki. Rozpoznano barwę szarą. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt burzył się intensywnie i długo w związku, z czym grunt zalicza się do IV klasy (zawartość węglanu wapnia >5%).

H-6

Rozpoznano, że jest to grunt organiczny. Barwa próbki była czarna. Po roztarciu próbki w rękach grunt pozostawia czarne ślady, które są wilgotne.

Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt nie burzy się, nie reaguje z kwasem solnym w związku, z czym grunt zalicza się do I klasy (zawartość węglanu wapnia poniżej 1%).

Zespół 1; grupa 2 : Jan Pawlak

Malwina Makowiecka

K -1

Rozpoznano, że jest to grunt organiczny. Barwa próbki była czarna. Po roztarciu próbki w rękach grunt pozostawia czarne ślady, które są wilgotne.

Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt nie burzy się, nie reaguje z kwasem solnym w związku, z czym grunt zalicza się do I klasy (zawartość węglanu wapnia poniżej 1%).

K-2

Rozpoznano, że jest to grunt spoisty (udało się uformować kulkę, która w wodzie się nie rozpadała). Próbkę poddano próbie wałeczkowania, po czym stwierdzono, że jest to grunt średnio spoisty, ponieważ od początku do końca wałeczkowania powierzchnia wałeczka była bez połysku i wałeczek pękał poprzecznie. Spękania nastąpiły podczas 4 wałeczkowania na podstawie czego stwierdzono plastyczny stan gruntu. W trakcie rozcierania grudki gruntu w wodzie między palcami pozostawało dużo ziarn piasku, co świadczy o tym, że jest to grunt piaszczysty. Rozpoznano barwę brązową. Ponieważ próbka pozostawiała ślady na papierze uznano, ze jest to grunt wilgotny. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt wykazywał tylko ślady reakcji w związku, z czym grunt zalicza się do I klasy (zawartość węglanu wapnia poniżej 1%).

K-3

Rozpoznano, że jest to grunt spoisty (udało się uformować kulkę, która w wodzie się nie rozpadała). Próbkę poddano próbie wałeczkowania, po czym stwierdzono, że jest to grunt bardzo spoisty, ponieważ zarówno kulka jak i wałeczek od początku były z połyskiem i wałeczek pękał poprzecznie.

Spękania wałeczka nastąpiły przy drugim wałeczkowaniu, w związku z czym grunt zaliczono do twardoplastycznego. W trakcie rozcierania grudki gruntu w wodzie nie wyczuwało się ziarn piasku, co świadczy o tym, że jest to grunt pylasty. Próbka była barwy brązowo-zielonej. Ponieważ próbka pozostawiała ślady na papierze uznano, ze jest to grunt wilgotny. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt nie burzył się słabo i krótko, w związku z czym uznano, że grunt należy do klasy II (zawartość węglanów wapnia 1-3%).

K-4

Rozpoznano, że jest to grunt niespoisty. Zawartość różnych frakcji była bardzo różnorodna. Oddzielne ziarna można było dostrzec z odległości paru metrów. Widoczna była mieszanina piasków i żwiru. Ziaren o średnicy 2mm było więcej niż 10% zawartości całej próbki ale nie przekraczały one 50 % próbki. Jako grunt niespoisty który stanowi suchy proszek -określono stan wilgotności gruntu jako suchy. Próbka przyjmuje barwe jasno brązową. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt burzy się intensywnie i długo w związku, z czym grunt zalicza się do IV klasy (zawartość węglanu wapnia poniżej powyżej 5%).

K-5:

Rozpoznano, że jet to grunt niespoisty. Zawartość różnych frakcji była bardzo różnorodna. Widoczna była mieszanina piasków i żwiru, a zawartość

frakcja powyżej 2mm stanowi więcej niż 50%. Jako grunt niespoisty który stanowi suchy proszek- określono stan wilgotności gruntu jako suchy. Próbka przyjmuje barwe szarą. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt burzy się intensywnie i długo w związku, z czym grunt zalicza się do IV klasy (zawartość węglanu wapnia poniżej powyżej 5%).

K6

Rozpoznano, że jest to grunt mineralny mało spoisty- kulka rozpłaszcza się lub rozsypuje (grunt nie daje się wałeczkowa) lub wałeczek rozwarstwia się podłużnie. Stan gruntu określono jako mało wilgotny (papier czy ręka po przyłożeniu do gruntu nie stają się wilgotne). Barwę określono jako jasno-brązową. Spękania wałeczka nastąpiły przy drugim wałeczkowaniu, w związku z czym grunt zaliczono do plastycznego. W trakcie rozcierania grudki gruntu w wodzie wyczuwało się pojedyńcze ziarna piasku, co świadczy o tym, że jest to grunt piaszczysty. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt burzy się intensywnie lecz krótko w związku, z czym grunt zalicza się do III klasy (zawartość węglanu wapnia poniżej powyżej 3-5%).

3.Wnioski.

Na podstawie wykonanych badań stwierdzono, że:

Próbka K-1 jest to torf T

Próbka K-2 jest to glina piaszczysta Gp

Próbka K-3 jest to ił pylasty Iπ

Próbka K-4 jest to pospółka Po

Próbka K-5 jest to żwir Ż

Próbka K-6 jest to pył piaszczysty πp

Próbka H-1 jest to glina pylastą Gπ

Próbka H-2 jest to ił pylasty Iπ

Próbka H-3 jest to piasek drobny Pd

Próbka H-4 jest to glina pylastą Gπ

Próbka H-5 jest to żwir Ż

Próbka H-6 jest to torf T

Kierunek: Budownictwo

Rok studiów: V

Specjalność: DUL

Semestr: zimowy

Rok akademicki 2008/2009

Ćwiczenie laboratoryjne z mechaniki gruntów nr 1.

Makroskopowe badania gruntów.

Grupa K/I:

1.Karol Frasz

2.Adam Lorenc

3.Malwina Makowiecka

4.Jan Pawlak

5.Aleksander Zawadzki

---