Wszyscy: Dzisiejszy dzień jest jak niedziela bo świętujemy Dzień Nauczyciela
Z tego też powodu teraz tu stoimy
I o wysłuchanie grzecznie poprosimy.
W czas złotej jesieni
To święto przypada,
Gdy wśród drzew podcieni
Grad kasztanów spada.
Kiedy liście wiatrem
Tańczą bosanowę,
A świt wiesza mokre
Mgły październikowe.
Konferansjer I: Serdecznie witamy wszystkich Pracowników Szkoły i zapraszamy do wysłuchania naszego koncertu życzeń z okazji Waszego święta.
W życiu to takie proste, przyszedł człowiek, rękę uścisną, podziękował.
Ale w poezji trudniej, poezja to trudne słowa.
Uścisk dłoni to jedna chwila, gest pary sekund,
Ale poezja ma być jak drzewo, co się schyla nad nurtem naszego wieku,
I ptaki mają być na drzewie, i promieni wiele.
Ja w tym wierszu wypowiem całego siebie
Dla was i o was - nauczyciele …
Konferansjer II: Prosimy by jako pierwsza przyjęła od nas gorące życzenia Pani dyrektor.
Wdzięczni za Jej trud uczniowie, dedykują Pani wiersze.
Myślisz czasem -
Czy aby ci dla których Twe serce tak mocno i tak czule bije,
Tak będą żyć jak Ty dziś żyjesz?
Czy będą prawi i swą wiedzą będą innym służyć?
Czy będą prosto w oczy patrzeć i nie odwracać się od ludzi?
I masz nadzieję, że tak będzie
I twarz w uśmiechu Ci młodnieje
Jakbyś już teraz dobrze wiedziała, że się spełniają Twe nadzieje.
Prosimy nam dziś wybaczyć,
że byliśmy czasem źli,
i z uśmiechem na nas patrzeć,
bo, co złego- to nie my.
Przynosimy dar uczniowski,
wyśpiewany z serc jak z nut:
słowo-miłość za Pani troski,
słowo-wdzięczność za Pani trud.
Konferansjer I : Teraz prosimy o uwagę wszystkie Panie : uczące w zerówce oraz w klasach pierwszych, drugich i trzecich. Przyjmijcie drogie Panie życzenia samych słonecznych dni i zadowolenia z codziennej pracy. Wyrazem uczniowskiej wdzięczności niech będą wiersze i piosenka
W najmłodszych klasach miłe panie
uczą dzieci z sercem i oddaniem.
Dzięki nim każdy pierwszaczek
wymyśla kolorowy szlaczek.
Poznaje losy Murzynka Bambo
lub śledzi przygody psa Lampo.
Uważnie czyta „Awanturę o Basię”
i siedzi wzorowo w klasie.
Uczy się kolejnych różnych literek,
wie, że w dzienniku ma swój numerek.
A gdy czasem dziecku coś nie wychodzi
Pani pociesza:
”Nie martw się nic nie szkodzi”.
Te Panie od nauczania zintegrowanego
wciąż wnoszą wiele dobrego i wartościowego.
Konferansjer I : Rymowane życzenia złożą teraz
Życzymy naszej drogiej Pani,
by każdy dzień był miły dla Niej.
By ranny budzik, srebrne dźwięki
układał dla Niej w takt piosenki.
By zaczynała dzień wesoła
i żeby znikła zmarszczka z czoła
By wiatr Jej pachniał, śmiech Jej szumiał
by każdy w szkole Ją rozumiał.
To ona, czujna, cierpliwa,
z troską serdeczna i szczerą,
czuwa nad piórem i ręką,
nad twoja pierwszą literą.
To Ona wita cię w progu,
jak własne wita się dzieci.
To Ona uczy cię patrzeć,
Słyszeć, i myśleć, i świecić.
To Ona ma serce matki,
które się cieszy i trudzi,
w drogę wyprawia cię mądrze,
uczy cię świata i ludzi...
Piosenka „Nasza Pani jest kochana”
Nasza Pani jest kochana
Zawsze ma dla dzieci czas
Zwykle pani śpiewa dla nas
ale dziś posłucha nas
Ref.: Proszę pani, proszę pani
My lubimy panią tak,
Że gdy pani nie ma z nami,
Nawet lizak traci smak.
Pani dużo wie o kwiatach.
Wie, co nocą robi jeż.
Gdyby szła na koniec świata,
Poszlibyśmy za nią też.
Ref.: Proszę pani, proszę pani...
Konferansjer II :Gorące życzenia pomyślności i sukcesów pragniemy złożyć Paniom i Panom uczącym naszych starszych kolegów w klasach czwartych, piątych i szóstych.
Wszyscy: dziś dziękujemy Wam, nauczyciele.
Ola: - za naukę czytania i pisania,
Piotrek : - i za „kodeks zabraniania”,
Sylwia: - za tabliczkę mnożenia,
Patryk: - i za bujne marzenia,
Bartek: - za wędrówki w nieznane,
Karol: - i za bitwy wygrane,
Aga: - za sportowe rozgrywki,
Ania: - za ludowe przyśpiewki,
Ola: - i za piątki, i szóstki,
Piotrek: - za minusy i plusy,
Sylwia: - za pochwały, nagany,
Patryk: - za cenzurki z paskami,
Bartek: - i za „wiem”, „umiem”, „chcę”,
Karol: - i za „kim być?”, „jakim być?”
Aga: - za naukę „jak żyć”
Ania: - i za waszą cierpliwość.
♣Wszyscy: DZIĘKUJEMY! ]
Konferansjer I : Rymowane życzenia złożą teraz
Dla pani od polskiego
Bukiecik maków polnych,
Biało-czerwone róże
Dla pani od historii.
Dwie palmy smukłe, niby
W zeszycie kaligrafii
dla Pani od plastyki ,
Co wymyśla co lekcja nowe formy i techniki.
Trzy razy stokrotki,
stokrotnie na rysunku
dodane, pomnożone-
dla Pani od rachunków.
Kalina znad potoku,
Z wiersza Lenartowicza,
Dla pana, co nas w nuty
Zawiłe wtajemnicza.
Dla pani od przyrody-
Storczyki bardzo rzadkie,
Dla pana od informatyki -
Internet na dokładkę
Kto dalej kto wyżej, kto szybciej ?
O tyczce jak ptak w powietrze ,
To nasi wuefiści kochani, niech przyjmą podziękowanie.
Dla pani z biblioteki za garść wiedzy książkowej,
Za to że chce z nas zrobić mole książkowe.
Modlitwy, różaniec i czytanie Biblii
To zasługa Pań od religii
Konferansjer II : Nie możemy zapomnieć o pracownikach obsługi o paniach kucharkach. Najlepsze życzenia i gorące podziękowania przekażą im
Pani woźna dzieciaki niezwykle kocha.
Złego nie powie im słówka.
Boisko miotłą codziennie gładzi
A uczniów gładzi po główkach.
Gdy jest potrzebna Droga Pani Woźna
Z pomocą pojawia się i z uśmiechem
Dlatego dzisiaj dziękują jej wszyscy
Niech głos wdzięczności rozbrzmiewa echem!
Oni
o cały szkolny budynek dbają
Z brudem i kurzem walczy zaciekle,
nierówny tocząc z nim pojedynek.
Smaczne potrawy i rarytasy to zasługa kuchni naszej,
tam wspaniale kucharki obiady gotują
Nich im zawsze wszyscy za to dziękują.
Ktoś z literek złożył słowa ,byśmy mogli śpiewać - je.
Z nut powstała wnet melodia, aby lepiej mogły brzmieć.
A do tego rytmu magia, parę kroków w tył i w przód,
scena, światła i mikrofon, start, kamera w ruch.
Nauczyli nas literek i cyferek i nut.
My to wszystko pamiętamy, to prawdziwy cud.
Teraz chcemy to połączyć w jeden wielki śpiew,
by melodią brzmiała radość, zwykłym smutkom precz.
Nauczyli nas literek i cyferek i nut.
My to wszystko pamiętamy, to prawdziwy cud.
Teraz chcemy to połączyć w jeden wielki śpiew,
By melodia brzmiała, smutkom precz.
Ładny głos i trochę wdzięku, dykcja, strój, piosenki treść.
niech ocenią nas jurorzy, chcemy prym na scenie wieść.
Publiczności gromkie brawa, ośmieliły nas,
Teraz nisko się kłaniamy i żegnamy Was.