z Kazań wyłania nam się bardzo dynamiczna wizja państwa, państwa jako ciała, jako żyjącego organizmu, w którym wszystkie "członki" zobowiązane są do ścisłej współpracy, którego cel rozumiany jest jeszcze teologicznie, którego harmonia zapewni wszystkim obywatelom szczęście.
Koncepcja państwa Skargi zdaje się być zatem swoistym połączeniem wiedzy z zakresu filozofii politycznej czy teologii z wnikliwą obserwacją nie tylko ówczesnego życia, lecz również historii.
Dla Skargi połączenie państwa z religią było na tyle oczywiste, iż wyciągał historiozoficzny wniosek, iż przeznaczeniem Rzeczpospolitej jest katolicyzm. Przyjęcie rzymskiego chrześcijaństwa rozpoczęło polską państwowość i przez sześć stuleci doprowadziło do stworzenia niekwestionowanej potęgi europejskiej. Początek kryzysu upatrywał Skarga w przyjęciu się na polski grunt herezji, od husytyzmu, aż do protestantyzmu. Odejście Polski od katolicyzmu było dla jezuity jednoznaczne z początkiem kryzysu politycznego.
W Kazaniach charakterystyczne jest również ilustrowanie historii Polski cytatami ze starego testamentu. Prócz nastroju profetycznego wprowadza to inny ważny wątek, otóż Skarga losy Polski rozumie jako losy państwa istotowo związanego z religią. Liczne przykłady biblijnych klęsk mają wyjaśniać niepowodzenia Rzeczpospolitej, zaś jej bogactwo jest darem od Boga, dowodem jego miłosierdzia i pamięci o Polsce "zawsze wiernej". Bóg za grzechy obywateli ukarze cały naród. W ten sposób rozumie zagrożenie tatarskie, tureckie, protestanckie.
W Starym Testamencie Bóg był bezpośrednim prawodawcą Izraela, jego przewodnikiem, a celem państwa izraelskiego było odczytywanie i wypełnianie jego woli. Podobnie chciał, aby wyglądała sytuacja w Polsce. Bóg jest najwyższym źródłem celów, do którego dąży państwo jako wspólnota.