TRADYCJA BIBLIJNA - PYTANIA Z TESTU 3/ GRUPA A (3A DOKŁADNIE)
Dzieci Hioba z Us zginęły zabite przez Sabejczyków, którzy napadli na ich obozowisko pasterskie.
W pierwszej rozmowie Jahwe z szatanem, Bóg pozwala szatanowi na zniszczenie wszystkiego, co należy do Hioba.
Do Hioba, kiedy spotkały go tragedie przyszli jego trzej przyjaciele: Elihu z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naamy.
Elihu stanął w obronie Boga w rozmowie z Hiobem i dowodził mu, że Bóg postępuje sprawiedliwie, a Hiob nie ma prawa spierać się z Bogiem.
Bildad w swojej argumentacji wykazywał Hiobowi, że skoro byłby niewinny, jak twierdzi, nie spotkałoby go takie cierpienie, bo Bóg nagradza sprawiedliwych.
Hiob wolał umrzeć, niż znosić dłużej taki ogrom cierpienia.
Król Salomon w czasie swoich zaślubin (w Hi) wznosił pieśń wychwalającą urodę swej ukochanej.
Dziewczyna (Hi) była pobita dwukrotnie, w czasie pierwszej i drugiej nocy, kiedy wychodziła szukać ukochanego.
Dziewczyna porównuje swojego ukochanego do zamkniętego królewskiego ogrodu, do którego ona Szulamitka nie może się dostać.
Kohelet zwracał się do władców, wzywając ich do szczególnego starania się o zdobycie mądrości.
Kohelet poszukiwał sensu życia, kiedy był królem w Jerozolimie i doszedł do wniosku, że nadmiar posiadanej wiedzy przysparza człowiekowi cierpienia.
W sprawach zasady odpłaty za dobro i zło Kohelet zwraca uwagę, że nie ma natychmiastowej odpłaty za zło, ale jednak zawsze złych spotyka kara a dobrych omija cierpienie.
Kohelet głosił zasadę, że człowiekowi lepiej jest pozostać samemu, bo bycie razem przysparza więcej kłopotów niż korzyści.
Autor Księgi Mądrości polemizował z opinią, że lepiej mieć potomstwo z nieprawego łoża, niż pozostawać bezdzietnym.
Autor Księgi Mądrości wskazuje na przykłady działania Mądrości w dziejach ludzkości i Izraela, od Adama do czasów wygnania babilońskiego.
W przeciwieństwie do Koheleta autor Księgi Mądrości wychwala mądrą kobietę, jako strażniczkę domowej, rodzinnej mądrości.