IMIĘ I NAZWISKO Mariusz Kijak |
Ćwiczenie M-7
WYZNACZANIE LICZBY REYNOLDSA |
||
ROK I KIERUNEK
Fizyka I |
|
||
|
OCENA |
OCENA |
OCENA |
PROWADZĄCY
|
DATA
PODPIS |
DATA
PODPIS |
DATA
PODPIS
|
1. Cel ćwiczenia
Wyznaczenie liczby Reynoldsa oraz zapoznanie ćwiczącego z metodami jej pomiaru.
2. Część Teoretyczna
Przeprowadzone przeze mnie doświadczenie zapoznało mnie z jednym ze sposobów wyznaczania liczby Reynoldsa. Przebiegało ono w następujący sposób.
Pierwszym etapem było napełnienie butli Mariotte'a wodą o objętości większej niż
. Butla ta była zawieszona na pewnej wysokości.
Następnie otwierałem kurek, pozwalając na wypłynięcie żądanej przeze mnie objętości cieczy. Kolejnym krokiem było odczytanie różnicy poziomów ∆h.
Różnica ta jest miarą różnicy ciśnień pierwszej i drugiej rurce.
- gęstość cieczy
Zależność
jest zależnością liniową o współczynniku nachylenia a, równym
Przekształcając to równanie mogę otrzymać:
Następnie otrzymuję żądany wzór na liczbę Reynoldsa
Zależność
przedstawia równanie Poiseuille'a:
gdzie:
- objętość cieczy przepływającej w jednostce czasu
r - promień wewnętrzny rurki
l - długość rurki
p1 - p2 - różnica ciśnień na końcach rurki
- współczynnik lepkości
Po skończeniu tego doświadczenia i określeniu wartości liczby Reynoldsa mogłem stwierdzić czy przepływ był laminarny czy turbulentny.
Przepływ laminarny - ruch warstwowy cieczy, gdzie każda warstwa porusza się z różną prędkością, jednak w każdym punkcie jednej warstwy prędkość jest taka sama. Prędkości te są niewielkie, jak również grubość każdej warstwy jest rzędu grubości warstwy granicznej.
Przepływ turbulentny - kiedy wartość liczby Reynoldsa dla przepływu cieczy w rurce przekracza 1160 to przepływ laminarny zmienia się na turbulentny. Można to dobrze zobrazować na przykładzie doświadczenia. Kiedy do cieczy płynącej przez wąską rurkę, np. kapilarę wprowadzimy wąski strumień zabarwionej cieczy, to dla przepływu laminarnego (a), będzie on płyną prostolinijnie, natomiast dla przepływu turbulentnego (b) strumień ten zacznie płynąć chaotycznie - powstaną liczne zagięcia.
3. Przyrządy pomiarowe
rurka kapilarna z butlą Mariotte'a
linijka
stoper
zlewka
4. Przebieg ćwiczenia
Napełniam wodą butlę Mariotte'a. Ustawiam butlę na statywie w najwyższym położeniu
Podstawiam pod koniec rurki zlewkę o objętości większej niż
, otwieram kran i włączam równocześnie stoper.
Zapisuję różnicę poziomów cieczy ∆h w czasie wypływu.
Po wypłynięciu
wody zamykam kran i mierzę czas t.
Powtarzam pomiar trzykrotnie dla każdego położenia butli
Wyniki pomiarów przedstawiam w tabeli.
Obliczam promień wewnętrzny rurki r oraz jego niepewność maksymalną.
Obliczam liczbę Reynoldsa dla największej wartości ∆h i sprawdzam czy przepływ jest laminarny czy turbulentny.
5. Wyniki pomiarów
L.p. |
∆h [m] |
t1 [s] |
t2 [s] |
t3 [s] |
tśr [s] |
|
l [m] |
1 |
0.24 |
180 |
171 |
178 |
176 |
0.0284 10-4 |
1 |
2 |
0.19 |
190 |
185 |
192 |
189 |
0.0265 10-4 |
1 |
3 |
0.17 |
210 |
206 |
215 |
210 |
0.0238 10-4 |
1 |
4 |
0.15 |
215 |
208 |
223 |
215 |
0.0233 10-4 |
1 |
5 |
0.13 |
252 |
245 |
260 |
252 |
0.0198 10-4 |
1 |
|
xi (∆h [m]) |
yi |
xi yi [m4/s] |
xi2 [m2] |
yi2 [m6/s2] |
|
0.24 |
0.0284 10-4 |
0.0068 10-4 |
0.0576 |
0.00332 10-8 |
|
0.19 |
0.0265 10-4 |
0.0050 10-4 |
0.0361 |
0.00130 10-8 |
|
0.17 |
0.0238 10-4 |
0.0040 10-4 |
0.0289 |
0.00084 10-8 |
|
0.15 |
0.0233 10-4 |
0.0035 10-4 |
0.0225 |
0.00051 10-8 |
|
0.13 |
0.0198 10-4 |
0.0026 10-4 |
0.0169 |
0.00029 10-8 |
|
0.88 |
0.1218 10-4 |
0.0219 10-4 |
0.162 |
0.00626 10-8 |
6. Obliczenia
Obliczam wartość średnią tśr
Obliczam wartość
wartość V jest równa:
Obliczam współczynnik nachylenia metodą regresji liniowej:
Obliczam odchylenie standardowe
Znając współczynnik nachylenia „a” obliczam promień wewnętrzny rurki
Wartości podane
Obliczam niepewność promienia wewnętrznego
Obliczam liczbę Reynoldsa
7. Wnioski
Wartość liczby Reynoldsa wynosi 5520, więc mogę stwierdzić, że przepływ był przepływem turbulentnym
Regulator szybkości wypływu cieczy z rurki kapilarnej był ustawiony na największą ilość wypływu cieczy
Podczas wykonywania doświadczenia jest bardzo prawdopodobne, że wystąpiły niepewności pomiarowe spowodowane głównie przez niedoskonałości zmysłów ludzkich