T

• Zamierzasz go dokończyć?

• To nie ode mnie zależy.

• Macie zamiar zlikwidować bazę?

Hoffman odłożył widelec i potarł palcem brzeg talerza.

• Decyzja jeszcze nie została podjęta.

• To znaczy, że likwidacja jest prawdopodobna.

• Nie wykluczam żadnej możliwości, Bili.

• Co stanie się z Aruk, jeśli baza zostanie zamknięta?

• Chyba wiesz sam najlepiej, Bili.

- Tak, chyba wiem — odparł Moreland. — Pamiętasz, co ci napisałem
o blokadzie drogi na południowe wybrzeże?

• Tak, wspomniałem o tym kapitanowi Ewingowi.

• Czy kapitan Ewing podał ci przyczyny?
  Hoffman spojrzał na Ewinga.

- Elvin?

Czerwona twarz Ewinga spąsowiała.

— Ze względów bezpieczeństwa — mruknął.

- To znaczy? — nie dawał za wygraną Moreland.
Ewing spojrzał na Hoffmana.

— Nie wolno mi o tym mówić, sir.

- Blokada jest formą ucisku ekonomicznego, Nick — ciągnął Moreland.
Hoffman odkroił biały skrawek ze skórki melona, przeżuł go i przełknął.

— Czasami wprowadza się zmiany, Bili — powiedział cicho.

- Czasami robimy okropne rzeczy udając, że udzielamy ludziom pomocy,
Hoffman znów spojrzał na Ewinga.

- Mógłbyś być nieco bardziej uprzejmy rozmawiając z doktorem
Morelandem?

Ewing przełknął ślinę. W ustach nie miał ani krzty jedzenia.

• Miały miejsce pewne niepokoje społeczne. Uciszyliśmy je. Uznaliśmy,
  że nadal istnieje potencjalne niebezpieczeństwo. Uniemożliwienie kontaktów
  naszych ludzi z mieszkańcami wyspy zostało uznane za konieczne. Wysłaliśmy
  odpowiednie dokumenty do dowództwa i uzyskaliśmy aprobatę admirała
  Feltona.

• Biurokracja — stwierdził Moreland. — Kilku młodziaków straciło
  panowanie nad sobą. Myślę, że marynarka może sobie poradzić z czymś
  takim, nie niszcząc gospodarki wyspy. Przez wszystkie te lata eksploatowaliś­
  my ich i takie postępowanie jest po prostu niemoralne.

Ewing zignorował tę uwagę.

• Bili — odezwał się Hoffman. — O ile pamiętam, to my uratowaliśmy
  ich przed Japończykami. To chyba nie znaczy, że ich eksploatowaliśmy.

• Zniszczenie Japończyków leżało w naszym narodowym interesie.
  A potem zagarnęliśmy ich i narzuciliśmy nasze prawa. W ten sposób
  wzięliśmy na siebie odpowiedzialność za tych ludzi.

Hoffman położył widelec na talerzu.

114

Z całym należnym szacunkiem — powiedział bardzo cicho — brzmi cokolwiek paternalistycznie.

*" __ To brzmi realistycznie. — Pam dotknęła jego dłoni, ale on cofnął ją dalej: — Niepokoje społeczne! Mogłoby się wydawać, że chodzi powstanie. A tu nic się nie stało, Nick. Dziecinada. Ewing zacisnął usta tak mocno, że wyglądały, jakby zostały zszyte. _^ Czy mam sprawdzić, co z drugim daniem, sir? — zapytał Zondervein. g_wing skinął głową, spoglądając na niego morderczym wzrokiem. __ To nie takie proste — powiedział Creedman. — Popełniono morder­stwo Zgwałcono i poćwiartowano na plaży dziewczynę. Miejscowi byli .wykonani, że dokonał tego marynarz, i przyszli tutaj, żeby zaprotestować.

Ach tak... -- powiedział Hoffman. -- Istnieją dowoty na to, że

istotnie był to marynarz?

Nie, sir — zaprotestował głośno Ewing. — Oni tam przepadają za

plotkami. Upili się i usiłowali wtargnąć...

Niech pan nie robi z tego powstania — przerwał mu Moreland. —

Ludzie domagali się wyjaśnień.

• Tak? — mruknął Hoffman.

• Na pewno pamiętasz tubylców, Nick. Jacy byli spokojni. A ofiara
  miała zwyczaj upijać się w towarzystwie marynarzy.

• Ofiara - - uśmiechnął się Hoffman i złożywszy palce potoczył
  wzrokiem po zebranych. — Znałem tubylców trzydzieści lat temu, Bili. Nie
  wierzę, żeby żołnierze marynarki byli mordercami.

Moreland wpatrywał się w niego bez słowa. Ewing spurpurowiał.

• Nie chcieliśmy, żeby sprawy wymknęły nam się z ręki. Wziąwszy pod
  uwagę wszystkie fakty i hipotezy nadal uważamy, że mieliśmy rację. Rozkazy
  nadeszły z dowództwa.

• Bzdury —- powiedział Moreland. - - Fakty są takie, że jesteśmy
  kolonia!istami i powtarza się stary schemat: wyspiarze żyją tak, jak tego
  pragną przybysze z zachodu, a my ich w podzięce za to chcemy porzucić. To
  zdrada. Jeszcze jeden przykład zawiedzionego zaufania.

Hoffman znieruchomiał. A potem wydłubał coś spomiędzy zębów i rozgryzł następną kostkę lodu.

- Zdrada — powtórzy! Moreland.

Hoffman wyglądał tak, jakby się nad czymś zastanawiał. W końcu Powiedział:

— Wiesz dobrze, Bili, że Aruk szczególnie leży mi na sercu. Po wojnie
Potrzebowałem spokoju, piękna i czegoś nieskażonego. — A potem zwrócił
^si? do nas: — Tylko człowiek niespełna rozumu może twierdzić, że wojna to
coś pięknego. Prawda, Elvin?

Ewing z wysiłkiem skinął głową.

— Po wojnie spędziłem tutaj kilka najlepszych lat mego życia. Pamiętasz,
^Bill> jak razem z Dotty i Barb wspinaliśmy się i chodziliśmy pływać? Jak

115

---