„Cześć dla Chrystusa i modlitwa do Niego w Biblii Świadków Jehowy??? (cz.1)”
Autor:
Włodzimierz Bednarski
Do druku przygotował:
SCORP1ON
J 8:44 „Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.”
Prz 30:5-6 „Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane, tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają.(6) Do słów Jego nic nie dodawaj, by cię nie skarał: nie uznał za kłamcę.”
Ap 22:18 „Ja świadczę każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze.”
Ap 22:19 „A jeśliby ktoś odjął co ze słów księgi tego proroctwa, to Bóg odejmie jego udział w drzewie życia i w Mieście Świętym - które są opisane w tej księdze.”
2Kor 4:2 „Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka.”
Prz 19:5 „Fałszywy świadek nie ujdzie karania, kto kłamstwem oddycha, nie zdoła się wymknąć.”
Prz 19:9 „Fałszywy świadek nie ujdzie karania, zginie - kto kłamstwem oddycha.”
Prz 28:13 „Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa; kto je wyznaje, porzuca - ten miłosierdzia dostąpi.”
Syr 34:4 „Co można oczyścić rzeczą nieczystą? Z kłamstwa jakaż może wyjść prawda?”
Ap 22:15 „Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje.”
Syr 36:19 „Jak podniebienie rozróżni pokarm z dziczyzny, tak serce mądre - mowy kłamliwe.”
Ef 5:6-17 „Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te [grzechy] nadchodzi gniew Boży na buntowników.(7) Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego!(8) Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości!(9) Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda.(10) Badajcie, co jest miłe Panu.(11) I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]!(12) O tym bowiem, co u nich się dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić.(13) Natomiast wszystkie te rzeczy piętnowane stają się jawne dzięki światłu, bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem.(14) Dlatego się mówi: Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus.(15) Baczcie więc pilnie, jak postępujecie, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy.(16) Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo dni są złe.(17) Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana.”
J 8:32 „i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.”
Ponad 290 tekstów o czci dla Jezusa i modlitwie do Niego z Biblii Towarzystwa Strażnica!!!
Towarzystwo Strażnica, jako jedno z nielicznych wyznań na świecie, zabrania swoim głosicielom oddawania czci Chrystusowi i należą oni w związku z tym do najbardziej zagorzałych przeciwników modlitwy do Niego. Oczywiście nie zawsze tak było. Dopiero po wydaniu swojej własnej Biblii (od 1950 r.), a szczególnie po roku 1957, zaczęli oni negować wszelki kult związany z osobą Jezusa.
Przypomnijmy kilka fragmentów z ich publikacji, z których wynika, że kiedyś modlili się oni do Chrystusa i składali Mu cześć:
„Bóg nie odwlókł tych błogosławieństw, ale wyznaczył słuszny czas na ustanowienie swego Królestwa pod władzą Chrystusa, na usprawiedliwienie swego imienia i błogosławienie wszystkim, którzy jego i jego Słowo czczą i wysławiają” („Życie i zdrowie” 1932 s. 47).
„O Jezusie Chrystusie, któremu obok Ojca Boga również należy się cześć i uwielbienie...” („Złoty Wiek” 01.12 1932 s. 366).
„Pośród powojennego nowego porządku z pewnością musi być i będzie prowadzona walka, walka, którą obecnie prowadzą Świadkowie Jehowy i ich towarzysze dobrej woli, a to dla wolności uwielbiania, wychwalania i służby Jehowy i Jego Króla” („Wolność wielbienia w Nowym Świecie” 1943 s. 7; por. ed. ang. s. 20: worship, serve and praise God and his King).
„Dlaczego musimy bać się Boga i czcić Jezusa Chrystusa? (...) Słowo Boże każe nam czcić Jezusa Chrystusa, a to ze względu na kluczową pozycję, jaką zajmuje w życiodajnych rozrządzeniach Bożych” ( Strażnica Nr 23, 1950 s. 7; ang. Strażnica 01.09 1950 s. 282 ma tu słowo honor).
„Głośno wołają oni i napierają na wodzów sprawiedliwości, bezustannie modląc się do Jehowy Boga i do Jezusa Chrystusa, Jego Króla, aby wnet zniszczył całą organizację diabelską” (Strażnica Nr 3, 1950 s. 4-5).
„Chrystus ma być wielbiony [ang. worshiped] jako chwalebny duch, który zwyciężył śmierć na palu tortur” („Upewniajcie się o wszystkich rzeczach” 1957 [ang. 1953, 1957] cz. II, s. 114).
Ta cytowana na końcu publikacja była ostatnią, w której Świadkowie Jehowy uczyli wprost o „wielbieniu” Jezusa. Później zaniechano już modlenia się do Niego, a nawet zaczęto zwalczać tych, którzy to czynili! Nie będziemy tu omawiać tego zagadnienia szeroko, gdyż zrobiliśmy to już w innych artykułach, które wymieniamy w Bibliografii uzupełniającej na końcu tego opracowania. Przytoczmy jednak przykładowe teksty Towarzystwa Strażnica, które ukazują jego obecną naukę:
„Kto wierzy w nauki Chrystusa, musi oczywiście znać i wielbić Boga, którego wielbił Jezus. Nie opieraj się na błędnym wniosku, że chrześcijanie mają wielbić Chrystusa; tego on nie uczył” (Strażnica Nr 16, 1959 s. 18 [ang. 15.07 1959]);
„Wyznawcom `trójcy', którzy wierzą, jakoby Jezus był Bogiem lub przynajmniej drugą osobą trójjedynego Boga, nie podoba się, gdy świadkowie Jehowy wyjaśniają, że Pismo święte nie pozwala wielbicielom żywego i prawdziwego Boga na oddawanie Boskiej czci Jego Synowi, Jezusowi Chrystusowi” (Strażnica Nr 18, 1968 s. 14).
„Jezus usługuje w charakterze współczującego Orędownika (…) Nie oznacza to, że powinniśmy się modlić do Jezusa ani że on niejako przekazuje dalej nasze prośby” (Przebudźcie się! Nr 11, 2010 s. 21);
„A zatem chociaż Jezus dysponuje wielką mocą i ma boską naturę, Biblia nie przedstawia go jako istoty, której powinniśmy oddawać cześć” (Przebudźcie się! Nr 2, 2006 s. 29);
„Wypływa stąd dla nas bezsporny wniosek, że mamy czcić wyłącznie Boga (Mateusza 4:10). Nie wolno nam kalać czystego wielbienia oddawaniem czci czemukolwiek ani komukolwiek innemu (Izajasza 42:5, 8)” („Wspaniały finał Objawienia bliski!” 1993 s. 314).
Widzimy z tego, że oddawanie „czci” Jezusowi Towarzystwo Strażnica zalicza do „kalania czystego wielbienia”!
Nas jednak nie interesuje w tym artykule to, co ta organizacja ma do powiedzenia w swych publikacjach o czci dla Chrystusa, ale co jej Pismo Święte mówi o tym. Tutaj zajmiemy się ukazywaniem tego, że nawet w Biblii wydanej przez Towarzystwo Strażnica znajdziemy fragmenty wskazujące, że należy czcić Jezusa i modlić się do Niego.
Oczywiście w żadnym wypadku nie należy przeciwstawiać tej czci kultowi Boga Ojca i modlitwie do Niego. Świadkowie Jehowy mylą często te pojęcia. Uważają oni, że jedno przeczy drugiemu. Jakby zapominają, że Bóg Ojciec nie jest zazdrosny o to, iż dziękujemy również Jego umiłowanemu Synowi i prosimy Go w różnych sprawach, tak jak to czynili ludzie, wśród których On przebywał osobiście. Wszak, jak podaje Biblia Świadków Jehowy, „Jezus Chrystus - ten sam wczoraj i dzisiaj, i na wieki” (Hbr 13:8); „A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mt 28:20).
W artykule tym ukażemy fragmenty z „Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata” (1997), które mówią o hołdzie, pokłonach, szacunku, czci, chwale i modlitwie. Wszystkie one łączą się z osobą Jezusa. Będziemy je uzupełniać o fragmenty dotyczące Boga Ojca oraz o niektóre publikacje Świadków Jehowy, omawiające dane wersety biblijne. Czasem też przytoczymy inne przekłady Pisma Świętego, aby czytelnik sam mógł porównać dane teksty. Sięgniemy tu też do angielskich przekładów biblijnych Towarzystwa Strażnica, to znaczy do The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures (1985) i do New World Translation of the Holy Scriptures - With References (1984).
Trzeba tu powiedzieć, że Towarzystwo Strażnica zrobiło wiele by wyrugować ze swej Biblii cześć dla Chrystusa. Poprzez wprowadzenie do tego przekładu imienia „Jehowa” (dotyczy to Nowego Testamentu) wielokrotnie zmieniono odniesienie poszczególnych wersetów z Syna Bożego na Jehowę (np. Dz 7:60, Rz 10:13, 14:6, 8). Osobny problem stanowią takie teksty jak Rz 9:5 i Hbr 1:6, w których albo „odebrano” Jezusowi Bóstwo, albo zamiast „czci” (tak mieli Świadkowie Jehowy w starszych swych angielskich przekładach z lat 1950-1970) mowa jest o „hołdzie”. A „hołd” według nich nie jest okazywaniem „czci”, ale jakąś niższą formą wyrażania zaledwie „szacunku” czy „respektu”.
Kolejną metodą usuwania w cień czci dla Jezusa jest różne tłumaczenie greckich słów na język polski, gdy dotyczą one Ojca i Syna. Przykładowo w Hbr 1:6 przetłumaczono słowo proskyneo na „hołd” dla Jezusa, a w Mt 4:10 ten sam termin grecki przełożono na „cześć” dla Boga czy w Mt 4:9 nawet na „cześć” dla szatana („Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata” 1997; The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). „Hołd” dla Chrystusa zrównano też z „hołdem” dla ludzi (Mt 18:26, Dz 10:25), a przecież w wielu przypadkach dotyczy on Jezusa zmartwychwstałego (Mt 28:9, 17, Łk 24:52), czy oddawany jest on przez wszystkich aniołów (Hbr 1:6)!
Inną metodą osłabiania „czci” dla Jezusa jest wprowadzenie słowa „szanowanie”, zamiast tego pierwszego powszechnego terminu (np. J 5:23). Nie byłoby może w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że w stosunku do Boga Ojca Biblia Towarzystwa Strażnica mówi czasem o „wychwalaniu” (np. Łk 2:20, 5:25, 17:15), a jeśli chodzi o Syna, to mowa jest o „darzeniu szacunkiem” (Łk 4:15).
Starano się też w Biblii Świadków Jehowy zmniejszyć np. rangę tekstu J 14:14, nie zamieszczając w nim terminu „Mnie”, choć ich angielska Biblia podaje w przypisie do J 14:14, że słowo „Mnie” zawierają następujące rękopisy biblijne: P66, Kodeksy Synaicki, Watykański i „W”, Wulgata oraz przekłady syryjskie „h” i „p” (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984).
Wydaje się, że wszystkie te zabiegi Towarzystwa Strażnica, jeśli dobrze znamy Pismo Święte, nie przeszkodzą nam jednak dostrzec w Biblii Świadków Jehowy nauki dotyczącej czci dla Jezusa.
Poniżej przedstawimy dziesiątki wersetów biblijnych cytowanych według „Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata” (1997) podzielonych na wiele rozdziałów. Ujęte są one w 295 oznaczonych punktach (w tej części artykułu 150 punktów). W rzeczywistości tekstów tych jest ponad 300, ale oznaczyliśmy tu tylko omówione wersety, a nie te, do których zastosowaliśmy jedynie odsyłacze.
Oto spis rozdziałów z pierwszej części tego artykułu (rozdziały dla części drugiej podajemy na końcu tego tekstu):
Hołd dla Jezusa
„Podwójny hołd” dla Jezusa
Cześć dla Jezusa
Szacunek dla Jezusa
Klękanie przed Jezusem
Padanie przed Jezusem
Jezus „Pan chwały”
Chwała dla Jezusa
Błogosławieństwo dla Jezusa
Prośby i zawołania do Jezusa oraz wyznawana wiara w Niego.
Hołd dla Jezusa
Określenie „hołd”, składany Bogu czy Chrystusowi, prawie każdemu człowiekowi kojarzy się z „oddawaniem czci”, „czczeniem”. Dlatego liczne przekłady Biblii stosują wymiennie terminy „cześć”, „hołd”, „pokłon” itp. Niestety Towarzystwo Strażnica, dla podbudowania swojej nauki, czyni rozróżnienie między „hołdem” i „czcią” („wielbieniem”). Z tego powodu, prawie zawsze, gdy jest mowa o Jezusie, stosuje ono w swej Biblii słowo „hołd”, a gdy wymieniany jest Bóg, to pojawia się termin „cześć”. Jest jednak przynajmniej jeden przypadek, gdy Biblia Świadków Jehowy mówi o „hołdzie” dla Jehowy („by złożyć Jehowie hołd” 2Krn 20:18). Być może też z twego powodu ani razu nie użyto w stosunku do Jezusa określeń „pokłon” czy „pokłonić się”, a wielokrotnie stosuje się je względem Boga (np. 1Krn 19:26, Ps 95:6, 96:9, 97:7, 132:7). Czy jest w tym ukryta jakaś sugestia? Niekonsekwencją tej organizacji w tym wypadku jest to, że np. w Ps 97:7 użyto frazy „pokłońcie się mu”, a słowa te są zacytowane (wg Septuaginty) w Hbr 1:6, a tu Świadkowie Jehowy piszą o „hołdzie”. Szerzej to zagadnienie omówimy poniżej (patrz Hbr 1:6). Oto spis miejsc z Nowego Testamentu, gdzie mowa jest o proskyneo względem Boga, w których Towarzystwo Strażnica oddało to słowo jako „cześć”: Mt 4:10, Łk 4:8, J 4:20-24, 12:20, Dz 8:27, 24:11, 1Kor 14:25, Hbr 11:21, Ap 4:10, 5:14 (Bóg i Baranek), 7:11, 11:1, 11:16, 14:7, 15:4, 19:4, 19:10, 22:9. Natomiast w stosunku do Jezusa przetłumaczono ten grecki termin jako „hołd”, co zobaczymy w przedstawionych poniżej wersetach (patrz też poniżej omówienie Ap 5:13-14 w Cześć dla Jezusa).
1) Mt 2:2 - „przyszliśmy złożyć mu hołd” (por. Mt 2:8, 11).
[Również Bogu składano hołd: „pokłonił się twarzą do ziemi (...) padli przed obliczem Jehowy, by złożyć Jehowie hołd” (2Krn 20:18). Towarzystwu Strażnica zdarzało się cytować w swych publikacjach przekłady biblijne, które zawierały w tych wersetach słowo „cześć”: „Biorąc to pod uwagę, możemy lepiej zrozumieć, co się stało, gdy astrologowie znaleźli małego Jezusa, w którym rozpoznali »narodzonego króla Żydów«. Jak czytamy w Biblii króla Jakuba, »upadli i oddali mu cześć [proskynéo]« (Mateusza 2:2, 11). Nie ulega zatem wątpliwości, że słowo proskynéo, przetłumaczone w pewnych przekładach biblijnych na »oddawanie czci«, nie jest zastrzeżone wyłącznie dla wielbienia należnego Jehowie Bogu” (Przebudźcie się! Nr 7, 2000 s. 27).]
2) Mt 8:2 - „pewien trędowaty, podszedłszy, zaczął składać mu hołd”.
[Ciekawe, że Biblia Świadków Jehowy podaje: „Gdy Piotr wchodził, Korneliusz wyszedł mu na spotkanie, przypadł do jego stóp i złożył mu hołd. Ale Piotr podniósł go, mówiąc: »Wstań; ja też jestem człowiekiem«” (Dz 5:25-26). Widać z tego, że Jezus pozwalał oddawać sobie „hołd” i nie traktował tego tylko jako „przywitania”, skoro Piotr nie chciał by mu go składano.]
3) Mt 9:18 - „pewien władca, podszedłszy, zaczął składać mu hołd”.
4) Mt 14:33 - „Wtedy ci w łodzi złożyli mu hołd”.
5) Mt 15:25 - „niewiasta przyszła, zaczęła składać mu hołd”.
6) Mt 20:20 - „matka synów Zebedeusza podeszła do niego ze swymi synami, składając hołd”.
7) Mt 28:17 - „ujrzawszy go, złożyli hołd”.
[Ten hołd musiał być szczególny, skoro Jezus po nim powiedział: „Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi” (Mt 28:18).]
8) Mk 5:6 - „podbiegł i złożył mu hołd”.
9) Łk 24:52 - „oni złożyli mu hołd”.
[Powracamy tu do słowa proskyneo. Otóż tekst Łk 24:51-52 może wskazywać, że Jezus, któremu złożono pokłon, otrzymał tym samym hołd Boski, czyli „cześć”. Wskazuje na to fakt, że Chrystus mógł być już niewidziany (jak Bóg), gdy Mu się kłaniano (na co też może wskazywać tekst Dz 1:9-10): „Kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i zaczął być unoszony ku niebu. A oni złożyli mu hołd...” (Łk 24:51-52). Nie był to więc, jak widać, „hołd” taki jak dla króla ziemskiego, proroka czy anioła, któremu nie wolno było go składać (Ap 19:10, 22:8-9). Być może z powodu tego szczególnego hołdu przekład Nowego Testamentu księdza Kowalskiego oddał Łk 24:52 następująco: „A oni upadłszy na twarz, oddali mu cześć”.]
10) J 9:38 - „złożył mu hołd”.
11) Hbr 1:6 - „I niech mu złożą hołd wszyscy aniołowie Boży”.
[Tekst o czci dla Boga został odniesiony w Hbr 1:6 do Jezusa: „Pokłońcie się mu, wszyscy bogowie” (Ps 97:7). Wersety powyższe jakby różnią się nieznacznie, choć Towarzystwo Strażnica tłumaczy to następująco: „To prawda, że Psalm 97 - który apostoł niewątpliwie przytoczył w Hebrajczyków 1:6 i odniósł do Chrystusa Jezusa - mówi o kłanianiu się Jehowie Bogu (Ps 97:1, 7)” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 1, s. 826). Jeśli te same fragmenty Biblii zostały odniesione do Syna i Ojca, to oznacza ich równy majestat, równą cześć czy hołd dla Nich. Ale to nie wszystko. W 1950 roku Towarzystwo Strażnica wydało swój angielski Nowy Testament pod nazwą New World Translation of the Christian Greek Scriptures w którym tekst Hbr 1:6 oddało następująco: But when he again brings his First-born into the inhabited earth, he says: `And let all God's angels worship him'. Tak przekazywały ten tekst też ang. Strażnice: 15.11.1950 r. s. 449; 01.07.1951 r. s. 402; 01.01.1954 s. 31; 15.05.1954 s. 317 i 15.11.1970 s. 702 oraz np. książka z 1953 r. pt. New Heavens and New Earth (s. 28), a jej polski odpowiednik oddał to następująco: „Lecz gdy znowu wprowadza swego Pierworodnego na zamieszkałą ziemię, mówi: `I niech go wielbią wszyscy aniołowie Boży (...)' (Hebr. 1:4-13, NW)” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 s. 27). Również polska Strażnica z 1973 roku, która jest odpowiednikiem angielskiej z 15.11.1970 r. s. 702, podała taki oto tekst Hbr 1:6: „A gdy znowu wprowadzi swego Pierworodnego na zamieszkałą ziemię, powie: `I niech go wielbią wszyscy aniołowie Boży' (NW)” (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 17 s. 22). W 1971 roku Towarzystwo Strażnica dokonało korekty w tekście własnego Nowego Testamentu (wydano ang. zrewidowaną edycję) i odrzuciło w Hbr 1:6 słowo „wielbią” (ang. worship), a zastąpiło je terminem „złożą hołd” (ang. obeisance). Oto ten nowy tekst: But when he again brings his Firstborn into the inhabited earth, he says: `And let all God's angels do obeisance to him', któremu odpowiada cytowany powyżej polski fragment. Wydaje się, że Towarzystwo Strażnica, pomimo iż dokonało zmiany w swej Biblii, to jednak pod naporem faktów przyznaje, że greckie słowo proskyneo może oznaczać oddawanie „czci”. Angielska Biblia Świadków Jehowy w przypisie do Hbr 1:6 podaje, że można również umieścić w tym wersecie angielskie słowo worship, czyli „cześć” zamiast obeisance: Or, “let . . . worship.” Gr., pro·sky·ne·sa′to·san; Lat., a·do′rent. (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). Tekst Hbr 1:6 nawiązuje nie tylko do Ps 97:7, ale i do Pwt 32:43. Słowa te według przypisu w Biblii Tysiąclecia, w jednym z hebrajskich rękopisów i w Septuagincie, wyglądają następująco: „Sławcie, niebiosa, Pana, oddajcie Mu pokłon, synowie Boży (= aniołowie)” (przypis do Pwt 32:43). Wspomina o tym też Strażnica Nr 8, 1991 s. 12-13: „Pewien hebrajski fragment Księgi Powtórzonego Prawa zawiera werset 43 rozdziału 32, występujący w Septuagincie i przytoczony w Liście do Hebrajczyków 1:6: »Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży« (Bw). Był to pierwszy rękopis hebrajski, w którym znaleziono te słowa; najwidoczniej właśnie ten tekst stanowił podstawę przekładu na język grecki”. Czasem jednak Towarzystwo Strażnica przytacza w swych czasopismach przekłady biblijne, które zawierają słowo „cześć”: „Dlatego Świadków Jehowy nie dziwią słowa z Listu do Hebrajczyków 1:6, którymi aniołowie zostali zaproszeni do ‛składania hołdu' Jezusowi, do ‛oddania mu pokłonu' (Bw) lub ‛oddania Mu czci' (Romaniuk, Biblia jerozolimska; por. Objawienie 5:11, 12)” (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 7 s. 24); „Może on również oznaczać »oddawanie czci« i tak jest niekiedy tłumaczony w Hebrajczyków 1:6. Jeżeli istotnie tak należy rozumieć ten werset, to z pewnością chodzi tu o cześć względną, wielbienie Jehowy Boga kierowane do Niego za pośrednictwem Jego chwalebnego Syna” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 14 s. 4); „On to właśnie jest wyższy nawet od aniołów, gdyż ma chwalebniejsze od nich imię! Znacznie przewyższa ich godnością. Nakazano im, aby mu oddawali cześć. Jest przecież Synem, gdy tymczasem oni są tylko sługami. - Hebr. 1:1-14” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 21 s. 15); „Pisarz Listu do Hebrajczyków przytacza w tym miejscu słowa Psalmu 97:7, którego fragment głosi: »Kłaniajcież mu się, wszyscy bogowie« (Gd). Grecka »Septuaginta«, z której ten pisarz zapewne cytował, zawiera tu słowa: »Wielbijcie Go, wszyscy Jego aniołowie«. - Według C. Thomsona” (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 17 s. 22; patrz też Strażnica Nr 2, 1992 s. 23; por. Przebudźcie się! Nr 7, 2000 s. 26).]
„Podwójny hołd” dla Jezusa
Określeniem „podwójny hołd” obejmujemy te pokłony, które nie wiązały się tylko z „przywitaniem”, ale i z okazaną czy wyznaną wiarą w Jezusa. Również zaliczamy tu „podwójne” zaakcentowanie złożonego „hołdu” (np. padanie na kolana i złożenie hołdu).
12) Mt 2:11 - „A gdy weszli do domu, zobaczyli dziecię z Marią, jego matką, i upadłszy, złożyli mu hołd. Otworzyli też swe skarby i dali mu w prezencie dary: złoto i wonną żywicę, i mirrę”.
[Podwójnie zaakcentowano tu złożenie hołdu, a na dodatek złożono Jezusowi dary. Jeśli chodzi o nie, to Orygenes (ur. 185) tak je skomentował: „Złoto podarowali Mu jako królowi, mirrę jako istocie śmiertelnej, kadzidło jako Bogu” („Przeciw Celsusowi” 1:60). Towarzystwu Strażnica zdarzało się cytować w swych publikacjach przekłady biblijne, które zawierały w tym wersecie słowo „cześć”: „Biorąc to pod uwagę, możemy lepiej zrozumieć, co się stało, gdy astrologowie znaleźli małego Jezusa, w którym rozpoznali »narodzonego króla Żydów«. Jak czytamy w Biblii króla Jakuba, »upadli i oddali mu cześć [proskynéo]« (Mateusza 2:2, 11). Nie ulega zatem wątpliwości, że słowo proskynéo, przetłumaczone w pewnych przekładach biblijnych na »oddawanie czci«, nie jest zastrzeżone wyłącznie dla wielbienia należnego Jehowie Bogu” (Przebudźcie się! Nr 7, 2000 s. 27). Być może z powodu tego szczególnego hołdu przekład „Słowo Życia Nowy Testament” oddał Mt 2:11 następująco: „pokłonili się nisko, oddając Mu cześć”.]
13) Mt 14:33 - „Wtedy ci w łodzi złożyli mu hołd, mówiąc: »Rzeczywiście jesteś Synem Bożym«”.
[Podobnie Bogu oddano pokłon i wyznano wiarę w Niego (Rdz 24:26-27).]
14) Mt 28:9 - „podeszły i chwyciły się jego stóp, i złożyły mu hołd”.
[Być może z powodu tego szczególnego hołdu i na dodatek dotyczącego Chrystusa zmartwychwstałego przekład „Słowo Życia Nowy Testament” oddał Mt 28:9 następująco: „padły Mu do nóg, oddając Mu cześć”.]
15) Mk 3:11 - „upadały przed nim i wołały, mówiąc: »Ty jesteś Synem Bożym«”.
16) Mk 15:19 - „padając na kolana, składali mu hołd” (por. Mt 27:29).
[Wprawdzie ten hołd ze strony żołnierzy był szyderczy, ale nieświadomie ukazywali oni to, co się Jezusowi należało, to znaczy prawdziwy hołd. Później inni żołnierze wyznali też wiarę w Jezusa (Mt 27:54, Mk 15:39). Być może z powodu tego szczególnego hołdu przekład Nowego Testamentu bp Romaniuka oddał Mk 15:19 następująco: „przyklękając przed Nim oddawali Mu cześć”.]
17) Łk 17:16 - „upadł na twarz u stóp Jezusa, dziękując mu”.
[Podobnie zareagowano w stosunku do Boga: „I pokłoniłem się, i padłem na twarz przed Jehową, i błogosławiłem Jehowę” (Rdz 24:48).]
18) J 11:27, 32 - „ty jesteś Chrystusem, Synem Bożym (...) upadła mu do stóp, mówiąc: »Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł«”.
19) Ap 5:8-10 - „cztery żywe stworzenia i dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem i każdy miał harfę oraz złote czasze pełne kadzidła, a kadzidło oznacza modlitwy świętych. I śpiewają nową pieśń, mówiąc: »Godzien jesteś wziąć zwój i otworzyć jego pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i swoją krwią kupiłeś Bogu ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, i mają królować nad ziemią«”.
[Podobną adorację opisano w stosunku do Boga: „dwudziestu czterech starszych, którzy zasiadali przed Bogiem na swych tronach, upadło na twarze swoje i oddało cześć Bogu, mówiąc: »Dziękujemy tobie, Jehowo Boże, Wszechmocny, któryś jest i któryś był, ponieważ wziąłeś swą wielką moc i zacząłeś królować...«” (Ap 11:16-17; por. Ap 19:4). Towarzystwo Strażnica pisało kiedyś o „czci”, gdy komentowało ten fragment: „Jan widzi, jak zwój bierze Baranek, Chrystus. W rozdziale piątym wyjaśniono, że jest on godzien tego zaszczytu. Dlatego powinniśmy przypisywać mu cześć” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 24 s. 7); „Utożsamienie zwycięskiego »lwa« z Chrystusem Jezusem nie nastręczy nam żadnych trudności, gdyż dalej przedstawiono go również w postaci »Baranka jakby zabitego«, a ponadto na jego cześć śpiewana jest pieśń: »Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć pieczęcie jej, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi (...), i uczyniłeś z nich dla Boga naszego ród królewski i kapłanów, i będą królować na ziemi« (Obj. 5:6-10)” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 10 s. 10-11).]
Cześć dla Jezusa
20) Ap 5:13-14 - „»Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków«. A cztery żywe stworzenia mówiły: »Amen!«, starsi zaś upadli i oddali cześć”.
[Tekst ten ukazuje, że wspólną „cześć” oddano obu osobom Bożym, a nie tylko „hołd” Jezusowi, a Bogu „cześć”, jak Świadkowie Jehowy twierdzą w swej Biblii w tekście Hbr 1:6. Tekst Ap 5:14 jest jedynym, w którym Towarzystwo Strażnica oddało słowo proskyneo, dotyczące Jezusa, jako „cześć”. Natomiast nie miało ono żadnego oporu w stosunku do szatana, bożków, szatańskiej bestii i przetłumaczono wielokrotnie termin proskyneo na „cześć” (Mt 4:7, Łk 4:7, Dz 7:43, Ap 9:20, 13:4, 8, 12, 15, 14:9, 11, 16:2, 19:20, 20:4). Również w tekstach Ap 19:10 i 22:8 Świadkowie Jehowy uważają, że Jan chciał złożyć „cześć” aniołowi, a Chrystusowi według nich składano tylko „hołd” (Hbr 1:6). A przecież używano w tych wersetach tego samego greckiego słowa proskyneo. Towarzystwo Strażnica czasem cytowało różne przekłady biblijne, które zawierały w Ap 5:13 zamiast słowa „szacunek” termin „cześć”: „Apostoł Jan ujrzał w wizji idealne warunki, jakie zapanują pod koniec tysiącletniego królowania Chrystusa. Opisał ją w Objawieniu 5:13 takimi słowami: »Wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie [to znaczy Jehowie], i Barankowi [Jezusowi Chrystusowi], błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków« (NP)” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 15 s. 13; patrz też Strażnica Rok CI [1980] Nr 12 s. 20; Strażnica Rok CIV [1983] Nr 24 s. 7). Jeśli chodzi o Ap 5:14, to Świadkowie Jehowy raczej nie komentują tego tekstu, gdyż zawiera on niewygodne dla nich słowo „cześć” i to w związku z Chrystusem, a na dodatek ta cześć zestawiona jest z czcią dla Ojca. W jednym z tekstów jednak Świadkowie Jehowy dość ogólnie piszą: „Jan widzi, jak zwój bierze Baranek, Chrystus. W rozdziale piątym wyjaśniono, że jest on godzien tego zaszczytu. Dlatego powinniśmy przypisywać mu cześć” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 24 s. 7). W innych publikacjach Towarzystwo Strażnica starało się tekst Ap 5:14 zastosować wyłącznie do Boga, pomijając Chrystusa: „W Objawieniu, które Bóg dał Jezusowi, pokazano. że czyste wielbienie należy się Jehowie Bogu Najwyższemu (Zobacz Objawienie 4:10; 5:14...)” (Strażnica Nr 2, 1957 s. 22); „Szczerze harmonizują ze wszystkimi wiernymi w niebie i na ziemi w przypisywaniu godności Barankowi i padają przed Bogiem, wielbiąc Go z całym szacunkiem. - Obj. 5:13, 14” (Strażnica Nr 9, 1957 s. 22). Wreszcie w nowej publikacji napisano: „Jeśli (...) uznać, że aniołowie »oddają cześć« Synowi, to w rzeczywistości za jego pośrednictwem oddają ją Jehowie Bogu (...) (Obj 4:10, 11 (...) Obj 5:13, 14; 21:22)” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. I, s. 826). Warto tu dodać, że jak jeden raz Biblia Świadków Jehowy mówi o „czci” dla Jezusa, tak również tylko jeden raz uczy o „hołdzie” dla Boga: „by złożyć Jehowie hołd” (2Krn 20:18).]
Inne teksty biblijne, w których Towarzystwo Strażnica stosowało termin „cześć” względem Jezusa, patrz rozdziały Hołd dla Jezusa, „Podwójny hołd” dla Jezusa, Szacunek dla Jezusa.
Szacunek dla Jezusa
Chociaż Towarzystwo Strażnica wstawiło w swej Biblii słowo „szacunek”, zamiast „czci” (gdy mowa jest o Jezusie), to jednak zauważmy, że kilka razy to „szanowanie” dotyczy obu osób Bożych razem. Przez to ten „szacunek” zrównuje majestat Ojca i Syna. Czasem też organizacja ta pisze o „szacunku” dla Boga (np. Mt 15:8, Mk 7:6, J 8:49), co też nie musi oznaczać mniejszego szanowania Syna, skoro o Nim wyraża się identycznie. Dodajmy tu, że większość Biblii oddaje greckie słowo timao jako „cześć”. Zapewne termin „szacunek” jest mniej dosadny niż „cześć”, ale skoro Towarzystwo Strażnica stosuje go wobec Ojca i Syna to myślimy, iż możemy z tego wyciągnąć zadawalające nas wnioski.
21) Łk 4:15 - „On zaś począł nauczać w ich synagogach, darzony przez wszystkich szacunkiem”.
[W tym wersecie Biblia Tysiąclecia mówi o „wysławianiu” Chrystusa. Towarzystwo Strażnica dało tu termin „szacunek” (ang. honor), ale gdy pada to samo greckie słowo, dotyczące Ojca, to tłumaczy je na „wychwalanie” (ang. glorifying) (Łk 2:20, 5:25, 17:15). Jednak w tłumaczeniu `słowo w słowo' w Łk 4:15 zamieszczono termin glorified (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]
22) J 5:23 - „aby wszyscy szanowali Syna, tak jak szanują Ojca. Kto nie szanuje Syna, ten nie szanuje Ojca, który go posłał”.
[Chrystus nie tylko „szacunek” dla siebie zestawił z takim samym jak dla Ojca, ale też wymienił wpierw swoją osobę, a dopiero później Boga. Jezus nie powiedział w tym wersecie „aby wszyscy tak jak szanują Ojca również szanowali Syna”, ale bardziej niewygodnie dla Świadków Jehowy. Towarzystwo Strażnica wielokrotnie cytowało w swych publikacjach przekłady biblijne, które zawierają słowo „cześć”, a nie „szacunek”: „Toteż Jezus nawoływał, „aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał” (Jana 5:23, NP)” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 14 s. 23); patrz też Strażnica Rok C [1979] Nr 12 s. 2; Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 14 s. 21 i Nr 24 s. 17.]
23) 1Tm 6:16 - „Jemu niech będzie szacunek i potęga wieczna. Amen”.
[Podobne stwierdzenie pada o Bogu: „jedynemu Bogu, szacunek i chwała na wieki wieków. Amen” (1Tm 1:17). Towarzystwo Strażnica odnosi tekst 1Tm 6:16 do Jezusa: „[1Tm] 6:15, 16 - Czy wypowiedź ta odnosi się do Jehowy Boga, czy do Jezusa Chrystusa? Słowa te odnoszą się do osoby, której ujawnienie się opisują, czyli do Jezusa Chrystusa (1 Tym. 6:14)” (Strażnica 15.09 2008 s. 31). Towarzystwo Strażnica cytowało też w swych publikacjach przekłady biblijne ze słowem „cześć”, zamiast „szacunek”: „W podanych wersetach czytamy: „(...) Jemu cześć i moc wiekuista. Amen” (1 Tym. 6:15, 16, BT, wyd. I)” (Strażnica Rok C [1979] Nr 23 s. 24).]
24) Hbr 2:9 - „widzimy natomiast Jezusa, który został uczyniony nieco niższym od aniołów, ukoronowanego chwałą i szacunkiem za wycierpienie śmierci”.
[Z tego wersetu widzimy jak wielki powinien być „szacunek” dla Jezusa, skoro otrzymał On go też od Boga. Towarzystwo Strażnica cytując nawet swój przekład Biblii (NW) umieszczało w tym wersecie słowo „cześć”, a nie „szacunek”: „Pismo Święte oznajmia: »Spoglądamy na Jezusa, który stał się nieco niższym od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za cierpienia śmierci, aby z niezasłużonej życzliwości Bożej zakosztował śmierci za każdego« (Hebr. 2:9, NW)” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 6 s. 2; por. Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 18 s. 9). Patrz też cytaty z innych przekładów biblijnych: Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 15 s. 19-20; Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 2 s. 6; Strażnica Rok XCII [1971] Nr 10 s. 3.]
25) Hbr 3:3 - „On bowiem jest poczytywany za godnego większej chwały niż Mojżesz, podobnie jak więcej szacunku niż dom zażywa ten, kto go buduje”.
[Wydaje się, że Towarzystwo Strażnica raczej „szacunek” dla Jezusa zrównuje z szanowaniem świeckich władców, niż z szacunkiem dla Boga: „Szanujcie ludzi wszelkiego pokroju, miłujcie całą społeczność braci, Boga się bójcie, miejcie szacunek dla króla” (1P 2:17). Towarzystwo Strażnica cytowało też w swych publikacjach przekłady biblijne ze słowem „cześć”, a nie „szacunek” (patrz np. Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 16 s. 15).]
26) 2P 1:17 - „Albowiem od Boga, Ojca, otrzymał on szacunek i chwałę, gdy od wspaniałej chwały przyniesiono mu takie oto słowa: »To jest mój syn, mój umiłowany, którego ja sam darzę uznaniem«”.
[Z tego wersetu widzimy, jak wielki powinien być „szacunek” dla Jezusa, skoro otrzymał On go też od Boga. Towarzystwo Strażnica cytowało też w swych publikacjach przekłady biblijne ze słowem „cześć”, a nie „szacunek”: „Następnie dodał, że w przemienieniu Jezus ‛otrzymał od Boga Ojca cześć i chwałę' (2 Piotra 1:16-18)” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 20 s. 22); patrz też Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 18 s. 18; Strażnica Rok XCII [1971] Nr 3 s. 9; „Człowiek poszukuje Boga” 1994 s. 67, 253.]
27) Ap 5:12 - „Baranek, który był zabity, jest godzien przyjąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i szacunek, i chwałę, i błogosławieństwo”.
[Zobaczmy, że Ojcu należy się ten sam „szacunek”, co Synowi: „Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i szacunek, i moc, i siła Bogu naszemu” (Ap 7:12; por. Ap 4:9, 11). Towarzystwo Strażnica cytowało też w swych publikacjach przekłady biblijne ze słowem „cześć”, a nie „szacunek”: „Jan widzi, jak zwój bierze Baranek, Chrystus. W rozdziale piątym wyjaśniono, że jest on godzien tego zaszczytu. Dlatego powinniśmy przypisywać mu cześć” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 24 s. 7); „Raz po raz jest potem oddawana cześć Jehowie i Barankowi. - Apok. 5:11,12” (Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 3 s. 20); „W następstwie tego nawet stworzenia niebiańskie obwieściły, że całkowicie zasługuje na przypisaną mu cześć i chwałę. - Apok. 5:11,12” (Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 4 s. 6); „Utożsamienie zwycięskiego »lwa« z Chrystusem Jezusem nie nastręczy nam żadnych trudności, gdyż dalej przedstawiono go również w postaci »Baranka jakby zabitego«, a ponadto na jego cześć śpiewana jest pieśń: »Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć pieczęcie jej, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi (...), i uczyniłeś z nich dla Boga naszego ród królewski i kapłanów, i będą królować na ziemi« (Obj. 5:6-10)” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 10 s. 10-11); „Jeżeli zajrzymy do ostatniej księgi Pisma świętego, to jest do Objawienia 5:5-12, stwierdzimy, że jest tam mowa o kimś, do kogo odniesiono określenie: »Lew z pokolenia Judy«, i o którym powiedziano: »Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość i siłę, i cześć i chwałę, i błogosławieństwo«.” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 1 s. 10).]
28) Ap 5:13 - „»Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków«”.
[W tym wersecie „szacunek” dla Jezusa zestawiony jest z takim samym, jak dla Ojca, co oznacza dla nas równość majestatu osób Bożych. Towarzystwo Strażnica czasem cytowało w swych publikacjach różne przekłady biblijne, które zawierały w Ap 5:13 zamiast słowa „szacunek” termin „cześć”: „Apostoł Jan ujrzał w wizji idealne warunki, jakie zapanują pod koniec tysiącletniego królowania Chrystusa. Opisał ją w Objawieniu 5:13 takimi słowami: »Wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie [to znaczy Jehowie], i Barankowi [Jezusowi Chrystusowi], błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków« (NP)” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 15 s. 13; patrz też Strażnica Rok CI [1980] Nr 12 s. 20; Strażnica Rok CIV [1983] Nr 24 s. 7).]
Klękanie przed Jezusem
29) Mt 17:14 - „A gdy przyszli do tłumu, przystąpił do niego pewien człowiek i klękając przed nim, powiedział”.
[Również przed Bogiem mamy klękać: „klęknijmy przed Jehową” (Ps 95:6).]
30) Mt 27:29 - „klękając przed nim, wyśmiewali się z niego, mówiąc: »Witaj, królu Żydów!«”.
[Wprawdzie te klękanie żołnierzy był szyderstwem, ale nieświadomie ukazywali oni to, co się Jezusowi należało, to znaczy prawdziwe przyklękanie przed Nim. Później inni żołnierze wyznali też wiarę w Jezusa jako Syna Bożego (Mt 27:54, Mk 15:39).]
31) Mk 1:40 - „Przyszedł też do niego pewien trędowaty i upraszał go - i to na klęczkach - oraz mówił do niego: »Jeśli tylko zechcesz, możesz mnie oczyścić«”.
[Również Bóg jest proszony na klęczkach: „powstał sprzed ołtarza Jehowy, gdzie klęczał na kolanach” (1Krl 8:54).]
32) Mk 10:17-18 - „pewien człowiek podbiegł i padłszy przed nim na kolana, zadał mu pytanie...”.
[Jezus nie zganił tego mężczyzny za pokłon, a wręcz przeciwnie powiedział do niego: „i chodź, bądź moim naśladowcą” (Mk 10:21).]
33) Flp 2:10-11 - „żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi, i tych pod ziemią i żeby wszelki język otwarcie uznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga, Ojca”.
[Również przed Bogiem każdy uklęknie, a zastosowano do obu osób Bożych te same słowa: „ugnie się przede mną każde kolano” (Iz 45:23); „bo jest napisane: »‚Jako żyję - mówi Jehowa - ugnie się przede mną każde kolano, a każdy język otwarcie wyzna Boga'«” (Rz 14:11). Prócz tego Apostoł, nauczający o uginaniu kolan przed Jezusem, mówi też o tym, że „Dlatego też zginam kolana przed Ojcem” (Ef 3:14).]
Padanie przed Jezusem
Zauważmy poniżej jak różne formy upadania przed Jezusem przedstawione są w Biblii: „z hołdem”, „do [u] stóp”, „przed nim”, „na twarz”, „na twarz do stóp”, „na kolana”, „do kolan”. Biblia mówi też wielokrotnie o padaniu na twarz przed Bogiem: Rdz 17:3, 24:26, 48, 52, Wj 12:27 („lud złożył głęboki pokłon i upadł na twarz”), 34:8, Lb 16:4, 22:31, Pwt 9:18, 1Sm 15:31, Ez 9:8, 11:13, 43:3, 44:4. Jeżeli „Jozue rozdarł swe płaszcze i padł twarzą na ziemię przed Arką Jehowy, i leżał tak do samego wieczora” (Joz 7:6), to o ileż bardziej powinniśmy padać na twarz przed Synem Bożym.
34) Mt 2:11 - „A gdy weszli do domu, zobaczyli dziecię z Marią, jego matką, i upadłszy, złożyli mu hołd. Otworzyli też swe skarby i dali mu w prezencie dary: złoto i wonną żywicę, i mirrę”.
35) Mk 5:22 - „I przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair, i ujrzawszy go, upadł mu do stóp”.
36) Mk 5:33 - „przyszła i upadła przed nim, i powiedziała mu całą prawdę”.
37) Mk 7:25 - „upadła na twarz u jego stóp”.
38) Łk 5:8 - „Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: »Odstąp ode mnie, Panie, gdyż jestem człowiekiem grzesznym«”.
39) Łk 5:12 - „Kiedy ujrzał Jezusa, upadł na twarz i prosił go”.
40) Łk 8:28 - „Na widok Jezusa głośno krzyknął i upadł przed nim”.
41) Łk 8:41 - „upadłszy Jezusowi do stóp”.
42) Łk 8:47 - „podeszła i upadła przed nim”.
43) Łk 17:16 - „upadł na twarz u stóp Jezusa, dziękując mu”.
44) J 11:32 - „upadła mu do stóp”.
45) J 18:6 - „Kiedy jednak rzekł do nich: „Ja nim jestem”, cofnęli się i upadli na ziemię”.
46) Dz 7:60 - „upadłszy na kolana, zawołał silnym głosem: »Jehowo, nie policz im tego grzechu«”.
[W tym fragmencie Towarzystwo Strażnica wstawiło imię Jehowa, którego nie ma w oryginale, co przyznaje ono w swym grecko-angielskim przekładzie dając w nim za greckie słowo Kyrie angielski termin Lord (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Świadkowie Jehowy w swych publikacjach kilka razy zacytowali tekst Dz 7:60 ze słowem „Panie”: „Szczepan, gdy go kamienowano, modlił się: »Panie, nie poczytaj im tego grzechu« (Dzieje 7:60)” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 14 s. 11; por. Przebudźcie się! Rok LXI [1980] Nr 2 s. 25; Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 13 s. 14). Również kontekst wskazuje, że w Dz 7:60 wzywany jest Chrystus (patrz Dz 7:59). Nawet gdyby w Dz 7:60 była mowa o Bogu Ojcu, to i tak inne upadania przed Jezusem wskazują tu na to, że równo traktowane były obie osoby Boże. Szerzej ten werset omówimy w części drugiej tego artykułu.]
47) Dz 22:7 - „padłem na ziemię, i usłyszałem głos mówiący do mnie: ‚Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz?'” (patrz też Dz 9:4, 26:14.).
48) Ap 1:17 - „A gdy go ujrzałem, upadłem u jego stóp jak martwy”.
[W Ap 19:10 występują słowa o padaniu przed aniołem: „Wtedy upadłem u jego stóp, aby mu oddać cześć”, który mówi „Nie czyń tego”. Jednak Jezus nie wzbraniał się przed pokłonami. Dziwne, że w Ap 19:10 i 22:8 Towarzystwo Strażnica oddało grecki termin proskyneo jako „cześć”, a nie tak jak w Hbr 1:6 jako „hołd”.]
49) Ap 5:8-9 - „cztery żywe stworzenia i dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem (...) I śpiewają nową pieśń...”.
[Podobne stwierdzenie mamy o Bogu: „dwudziestu czterech starszych upada przed Zasiadającym na tronie” (Ap 4:10); „dwudziestu czterech starszych wraz z czterema żywymi stworzeniami upadło i oddało cześć Bogu zasiadającemu na tronie” (Ap 19:4); „dwudziestu czterech starszych, którzy zasiadali przed Bogiem na swych tronach, upadło na twarze swoje i oddało cześć Bogu” (Ap 11:16). Patrz też Mt 17:6; por. Mt 26:39.]
Jezus „Pan chwały”
50) 1Kor 2:8 - „nie zawiesiliby na palu chwalebnego Pana”.
[Towarzystwo Strażnica także inaczej oddawało ten tekst: „nie przybiliby do pala pełnego chwały Pana” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 15 s. 3). W Biblii Świadków Jehowy również o Bogu powiedziano jako o „Ojcu chwały” (Ef 1:17) i „Bogu chwały” (Dz 7:2). Jeśli Jemu trzeba okazywać chwałę, to i Synowi również.]
51) Jk 2:1 - „czyż trzymacie się wiary naszego Pana, Jezusa Chrystusa - naszej chwały”.
[Towarzystwo Strażnica cytowało też inne Biblie, które mają określenie „Pan chwały”: „W I wieku Jakub napisał do chrześcijan: »Bracia moi, nie kierujcie się pozorami zewnętrznymi, wierząc w naszego Pana chwały, Jezusa Chrystusa...«” (Strażnica 01.08 2009 s. 8).]
Chwała dla Jezusa
52) Mt 16:27 - „Bo Syn Człowieczy ma przyjść w chwale swego Ojca ze swymi aniołami”.
[Świadkowie Jehowy na ogół cytują następujące słowa o Bogu: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię; i chwały mojej nie oddam nikomu innemu...” (Iz 42:8). Nie wiedzą oni, że te słowa nie dotyczą Chrystusa, któremu Ojciec udziela swej chwały.]
53) Mt 19:28 - „gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym chwalebnym tronie”.
54) Mt 24:30 - „ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z mocą oraz wielką chwałą”.
55) Mt 25:31 - „Kiedy Syn Człowieczy przybędzie w swojej chwale, a wraz z nim wszyscy aniołowie”.
[Z powyższych dwóch wersetów widzimy, że chwała Ojca jest wymienna z chwałą Syna. Podobnie mówi się w Biblii o chwale Boga: „Bo Jehowa odbuduje Syjon; ukaże się w swej chwale” (Ps 102:16).
56) Mk 8:38 - „tego Syn Człowieczy też się zawstydzi, gdy przybędzie w chwale swego Ojca ze świętymi aniołami”.
57) Mk 10:37 - „Daj nam zasiąść w twojej chwale”.
58) Mk 13:26 - „ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą”.
59) Łk 9:26 - „tego Syn Człowieczy się zawstydzi, gdy przybędzie w chwale swojej i Ojca”.
[W tym fragmencie Chrystus swoją chwałę wymienia nawet przed chwałą Ojca.]
60) Łk 9:32 - „ujrzeli jego chwałę oraz stojących z nim dwóch mężczyzn”.
61) Łk 21:27 - „ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego w obłoku z mocą oraz wielką chwałą”.
62) Łk 24:26 - „Czyż nie było konieczne, żeby Chrystus to wycierpiał i wszedł do swej chwały?”.
63) J :14 - „widzieliśmy chwałę jego, chwałę, jaka się od ojca należy jednorodzonemu synowi”.
64) J 12:39-41 - „Nie zdołali zaś uwierzyć, gdyż Izajasz rzekł jeszcze: »Zaślepił ich oczy i zatwardził ich serce, żeby oczami nie widzieli i sercem nie pojęli, i nie zawrócili i żebym ich nie uzdrowił«. Izajasz to rzekł, ponieważ ujrzał jego chwałę i o nim mówił”.
65) J 17:5 - „Teraz więc ty, Ojcze, otocz mnie przy sobie tą chwałą, którą miałem przy tobie, zanim był świat”.
66) J 17:24 - „aby zobaczyli moją chwałę, którą mi dałeś, ponieważ umiłowałeś mnie przed założeniem świata”.
[O chwale Chrystusa Apostoł Jan mówi często: J 2:11, 7:39, 8:54, 11:4, 12:16, 23, 28, 13:31-32, 16:14, 17:1, 10. Również Syn otacza chwałą Ojca: „Ja otoczyłem cię chwałą...” (J 17:4). Ciekawe, że w tekście J 17:1 Towarzystwo Strażnica pisze o „synu” w chwale, a nie o „Synu”: „Ojcze, nadeszła godzina; otocz swego syna chwałą, aby syn otoczył chwałą ciebie” (por. J 1:14).]
67) Dz 3:13 - „Bóg naszych praojców, otoczył chwałą swego Sługę, Jezusa”.
68) 2Tes 1:12 - „aby imię naszego Pana, Jezusa, było okryte chwałą w was”.
[O chwale Chrystusa Apostoł Paweł mówi często: Rz 8:17, 2Kor 8:19, 22, Kol 3:4, 2Tes 1:9-10, 1Tm 3:16, 2Tm 2:10, 4:18.]
69) Tt 2:13 - „oczekując szczęśliwej nadziei i chwalebnego ujawnienia się wielkiego Boga oraz naszego Wybawcy, Chrystusa Jezusa”.
[Chociaż Towarzystwo Strażnica użyło tu zamiast litery „i” słowo „oraz”, a także przestawiło termin „naszego” w inne miejsce (przed „Wybawcę”), to jednak my możemy inaczej zrozumieć ten tekst niż ono. Tym bardziej, że „Wielkim” wielokrotnie nazwany jest w Nowym Testamencie Jezus (Łk 1:32, 7:16, Mt 4:16, 5:35, Dz 22:6, Hbr 4:14, 10:21, 13:20). Dosłowne tłumaczenie tego wersetu według grecko-angielskiego przekładu Świadków Jehowy wygląda następująco: of the great God and of Savior of us of Christ Jesus (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). W jednej z polskich publikacji Towarzystwo Strażnica o Tt 2:13 napisało: „W dosłownym przekładzie z języka greckiego wspomniany fragment brzmi: „chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa” („The Interlinear Greek-English New Testament” w opracowaniu dra Alfreda Marshalla). W języku oryginału występuje tutaj jeden przedimek (tou), który poprzedza dwa rzeczowniki (Boga, Zbawiciela) połączone spójnikiem »i«” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 10 s. 23).]
70) Hbr 1:3 - „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty, on też podtrzymuje wszystko słowem jego mocy”.
[Chwała Jezusa jest taka jak Boga.]
71) Hbr 2:9 - „widzimy natomiast Jezusa, który został uczyniony nieco niższym od aniołów, ukoronowanego chwałą i szacunkiem za wycierpienie śmierci”.
[Z tego wersetu widzimy jak wielka powinna być „chwała” dla Jezusa, skoro otrzymał On ją też od Boga.]
72) Hbr 3:3 - „On bowiem jest poczytywany za godnego większej chwały niż Mojżesz, podobnie jak więcej szacunku niż dom zażywa ten, kto go buduje”.
73) Hbr 5:5 - „Również Chrystus nie sam siebie otoczył chwałą przez to, iż stał się arcykapłanem, lecz otoczył go chwałą Ten, który w odniesieniu do niego powiedział: »Ty jesteś moim synem; ja dzisiaj zostałem twoim ojcem«”.
74) Hbr 13:21 - „co miłe w jego oczach, przez Jezusa Chrystusa; jemu chwała na wieki wieków. Amen”.
[W tym fragmencie Towarzystwo Strażnica oddzieliło chwałę od Jezusa, przyznając ją Bogu. W Biblii Tysiąclecia werset ten oddano następująco: „przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków! Amen” (Hbr 13:21).]
75) 1P 1:21 - „który wskrzesił go z martwych i obdarzył go chwałą”.
76) 1P 4:11 - „aby we wszystkim Bóg był otoczony chwałą poprzez Jezusa Chrystusa. Do niego należy chwała i potęga na wieki wieków. Amen” (por. 1P 4:13).
77) 2P 1:17 - „Albowiem od Boga, Ojca, otrzymał on szacunek i chwałę, gdy od wspaniałej chwały przyniesiono mu takie oto słowa: »To jest mój syn, mój umiłowany, którego ja sam darzę uznaniem«”.
[W tym fragmencie Chrystus otrzymuje chwałę od Ojca, a więc nie tylko On oddaje ją Jemu. Również otrzymuje ją od Ducha Świętego (J 16:14).]
78) 2P 3:18 - „oraz poznaniu naszego Pana i Wybawcy, Jezusa Chrystusa. Jemu chwała zarówno teraz, jak i po dzień wieczności”.
79) Ap 1:5-6 - „Temu, który nas miłuje i który własną krwią uwolnił nas od naszych grzechów - i uczynił nas królestwem, kapłanami dla swego Boga i Ojca - właśnie jemu niech będzie chwała i potęga na wieki. Amen”.
80) Ap 5:12 - „Baranek, który był zabity, jest godzien przyjąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i szacunek, i chwałę, i błogosławieństwo”.
[Zobaczmy, że Ojcu należy się ta sama „chwała”, co Synowi: „Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i szacunek, i moc, i siła Bogu naszemu” (Ap 7:12).]
81) Ap 5:13 - „»Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków«”.
[W tym wersecie „chwała” dla Jezusa i Ojca zestawiona jest razem.]
Błogosławieństwo dla Jezusa
82) Mt 21:9 - „Tłumy zaś, te idące przed nim i te podążające za nim, wołały: »Racz wybawić Syna Dawidowego! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy! Racz go wybawić na wysokościach!«”.
83) Mt 23:39 - „Bo mówię wam: Odtąd na pewno nie będziecie mnie widzieć, aż powiecie: ‚Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy!'” (por. Łk 13:35).
84) Mk 11:9 - „Racz wybawić! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy!”.
85) Łk 1:42 - „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony owoc twego łona!”.
86) Łk 19:38 - „Błogosławiony, który przychodzi jako Król w imieniu Jehowy!”.
87) J 12:13 - „Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy, sam król Izraela!”.
88) Rz 9:5 - „do których należą praojcowie i z których Chrystus wywodzi się według ciała: Bóg, który jest nad wszystkim, niech będzie błogosławiony na wieki. Amen”.
[Wprawdzie Towarzystwo Strażnica nakazuje swoim wiernym rozumieć, że Bogiem błogosławionym na wieki w Rz 9:5 jest Ojciec, ale samodzielnie można odczytać te słowa inaczej. Tym bardziej, że prawie wszystkie przekłady oddają ten tekst tak, iż nikt nie ma wątpliwości, że mowa jest w nim o Chrystusie, Bogu błogosławionym na wieki. Przykładowo Biblia Tysiąclecia podaje: „Chrystus według ciała, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen” (Rz 9:5). Mało tego, Jezus nazywany jest kilka razy „błogosławionym na wieki” i „Bogiem” (J 20:28), więc może być w tym wersecie o Nim mowa: „Błogosławiony, który przychodzi jako Król w imieniu Jehowy!” (Łk 19:38; por. Łk 1:42); „Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków” (Ap 5:13; por. Ap 5:12, Rz 15:29). Zresztą identyczne słowa jak w Ap 5:13 padają też o Bogu w Ap 7:12. Prócz tego w Rz 9:5 padają słowa „który jest nad wszystkim”, a tak się składa, że Jezus też jest „jest ponad wszystkimi innymi. (...) Kto przychodzi z nieba, jest ponad wszystkimi innymi” (J 3:31); „podporządkował wszystko pod jego stopy i nad wszystkim uczynił go głową dla zboru” (Ef 1:22). Jeśli chodzi o inne przekłady biblijne, na których wzorowali się Świadkowie Jehowy tłumacząc tekst Rz 9:5, to najstarszy z nich pochodzi dopiero z 1934 roku (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985 s. 1142). Ciekawe, że nie przeszkadza im też to, iż w tym wersecie przed słowem Bóg brak jest rodzajnika (jw. s. 702; por. Strażnica Rok CVI [1985] Nr 6 s. 26 - „słowa theos [Bóg] nie poprzedza tutaj rodzajnik”). Wszak z tego powodu odrzucają prawdziwe Bóstwo Syna w J 1:1. Wydaje się, że w Rz 9:5 mowa jest o jednej osobie, o Jezusie, podobnie jak w Rz 1:25 mowa jest też o jednej osobie, o Bogu Ojcu. Apostoł wielokrotnie odnosił fragmenty ze Starego Testamentu dotyczące Jahwe do Chrystusa (np. Hbr 1:6, 1:10-12). Tak jest i w przypadku Rz 9:5, gdzie zastosował do Jezusa słowa z Ps 68:19 („Błogosławiony niech będzie Jehowa”) i Ps 41:13 („Błogosławiony niech będzie Jehowa, Bóg Izraela, od czasu niezmierzonego aż po czas niezmierzony. Amen”). Ciekawe, że w przytoczonym Ps 68:19 nie ma w oryginale tetragramu JHWH, a Towarzystwo Strażnica wstawiło w nim słowo „Jehowa”. W swej angielskiej Biblii w przypisie do Ps 68:19 podaje ono: “Blessed be Jehovah.” Heb., ba·rukh′ 'Adho·nai′; Gr., Ky′ri·os ho The·os′ eu·lo·ge·tos′, eu·lo·ge·tos′ Ky′ri·os (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984).]
89) Rz 15:29 - „przyjdę z pełną miarą błogosławieństwa od Chrystusa”.
[Chrystus nie tylko otrzymuje błogosławieństwo, ale i go udziela (por. Dz 3:26, Ga 3:9). Również od Boga mamy błogosławieństwo: „otrzymuje w zamian błogosławieństwo od Boga” (Hbr 6:7).]
90) Ap 5:12 - „Baranek, który był zabity, jest godzien przyjąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i szacunek, i chwałę, i błogosławieństwo”.
[Zobaczmy, że Ojcu należy się to samo „błogosławieństwo”, co Synowi: „Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i szacunek, i moc, i siła Bogu naszemu” (Ap 7:12).]
91) Ap 5:13 - „»Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków«”.
[W tym wersecie „błogosławieństwo” dla Jezusa i Ojca zestawione jest razem. Te błogosławienie Jezusa ma trwać ciągle: „niech przez cały dzień będzie błogosławiony” (Ps 72:15). Ciekawe, że przekład ks. Wujka słowa tego wersetu oddał następująco: „i będą zawsze kłaniać się dla niego, cały dzień będą go błogosławić” (Ps 71:15)]
Prośby i zawołania do Jezusa oraz wyznawana wiara w Niego
Świadkowie Jehowy twierdzą, że zwracać się można było do Jezusa tylko wtedy gdy On chodził po ziemi. Ale ich Biblia uczy czego innego: „Jezus Chrystus - ten sam wczoraj i dzisiaj, i na wieki” (Hbr 13:8); „A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mt 28:20). Wielokrotnie zwroty kierowane do Chrystusa są jakby `kalkami' słów z Psalmów, a te są modlitwami. W kilku przypadkach, szczególnie z Ewangelii Mateusza, wskażemy na podobieństwa między zawołaniami do Boga z Psalmów, a prośbami kierowanymi do Jezusa w Ewangeliach. O ile w tym rozdziale przedstawiamy przeważnie zwroty do Jezusa, który był widziany, będąc na ziemi, to w rozdziale Modlitwy do Jezusa i pieśni na Jego cześć (w części drugiej tego artykułu) wskażemy szczególnie teksty modlitewne mówiące o Chrystusie zmartwychwstałym i na ogół niewidzialnym, jak Bóg Ojciec.
92) Mt 7:21-22 - „Nie każdy, kto do mnie mówi: ‚Panie, Panie', wejdzie do królestwa niebios, lecz tylko ten, kto wykonuje wolę mego Ojca, który jest w niebiosach. Wielu mi powie w owym dniu: ‚Panie, Panie, czyśmy w twoim imieniu nie prorokowali i w twoim imieniu nie wypędzali demonów, i w twoim imieniu nie dokonywali wielu potężnych dzieł?'”.
[W tych słowach Chrystus wskazuje na możliwość zwracania się do Niego, choć nie każdy będzie wysłuchiwany.]
93) Mt 8:2 - „Panie, jeśli tylko zechcesz, możesz mnie oczyścić”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewny zwrot z Psalmu: „Okaż mi łaskę, Jehowo, bo więdnę. Uzdrów mnie” (Ps 6:2).]
94) Mt 8:6 - „Panie, mój służący leży w domu sparaliżowany, cierpiąc straszliwe męki”.
95) Mt 8:8 - „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod mój dach, lecz tylko powiedz słowo, a mój służący zostanie uzdrowiony”.
96) Mt 8:21 - „Panie, pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać mego ojca”.
97) Mt 8:25 - „Panie, ratuj nas, giniemy!”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Ratuj mnie, Jehowo” (Ps 140:1); „Zbliż się do mojej duszy, ratuj ją” (Ps 69:18).]
98) Mt 9:18 - „Moja córka chyba już umarła, ale przyjdź i włóż na nią swą rękę, a ożyje”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Jehowo, nie przybądź za późno” (Ps 70:5); „przyjdź nas wybawić” (Ps 80:2); „Boże mój, nie przybądź za późno” (Ps 40:17).]
99) Mt 9:27 - „Zmiłuj się nad nami, Synu Dawida”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Ty powstaniesz, zmiłujesz się nad Syjonem” (Ps 102:13); „Okaż nam łaskę, Jehowo, okaż nam łaskę” (Ps 123:3).]
100) Mt 14:28 - „Panie, jeśli to jesteś ty, każ mi, bym przyszedł do ciebie po wodach”.
101) Mt 14:30 - „Panie, ratuj mnie!”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Ratuj mnie, Jehowo” (Ps 140:1); „Jehowo, duszy mojej zgotuj ocalenie” (Ps 116:4); „Siło moja, racz pośpieszyć mi na pomoc” (Ps 22:19); „Okaż mi łaskę, Jehowo, bo jestem w opałach” (Ps 31:9).]
102) Mt 15:22 - „Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Usłysz, Jehowo, i okaż mi łaskę” (Ps 30:10).]
103) Mt 15:25 - „Panie, pomóż mi!” (por. Mt 15:27).
[Powyższe słowa przypominają modlitewny zwrot z Psalmu: „Jehowo, bądź moim wspomożycielem” (Ps 30:10)]
104) Mt 16:16 - „Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Tyś jest mój Boski” (Ps 118:28); „Tyś jest Jehowa” (Ps 16:2); „tyś jest Jehowa, Wszechwładny Pan” (Ps 109:21).]
105) Mt 17:4 - „Panie, to wspaniale, że tu jesteśmy. Jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla ciebie i jeden dla Mojżesza, i jeden dla Eliasza”.
106) Mt 17:15 - „Panie, zmiłuj się nad moim synem”.
107) Mt 20:30-31 - „Panie, zmiłuj się nad nami, Synu Dawida! (...) Panie, zmiłuj się nad nami, Synu Dawida!”.
108) Mt 20:33 - „Panie, niech nasze oczy się otworzą”.
109) Mt 25:37 - „Wtedy prawi odpowiedzą mu tymi słowy: ‚Panie, kiedy widzieliśmy ciebie głodnym i cię nakarmiliśmy, lub spragnionym - i daliśmy ci pić?...'.”.
110) Mt 25:44 - „Wtedy i oni odpowiedzą tymi słowy: ‚Panie, kiedy widzieliśmy cię głodnym lub spragnionym, lub obcym, lub nagim, lub chorym, lub w więzieniu i ci nie usłużyliśmy?'.” (patrz też Mt 8:29, 16:22, 26:22).
111) Mk 1:24 - „Dokładnie wiem, kim jesteś: Świętym Bożym”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Tyś jest mój Boski” (Ps 118:28).]
112) Mk 3:11 - „Ty jesteś Synem Bożym”.
[Nawet złe duchy wyznawały, że Jezus jest Synem Bożym. Podobne świadectwo wydał o Chrystusie Ojciec: „Ty jesteś moim synem, ja dzisiaj zostałem twoim Ojcem” (Dz 13:33; por. Mk 1:11, Łk 3:22, Hbr 1:5, 12, 5:5).]
113) Mk 5:7 - „Co tobie do mnie, Jezusie, Synu Boga Najwyższego? Poprzysięgam cię na Boga, abyś mnie nie męczył” (patrz też Mk 1:24).
[Nawet złe duchy potrafiły zwracać się do Jezusa.]
114) Mk 7:26 - „prosiła go, aby wypędził demona z jej córki” (por. Mk 7:28).
115) Mk 8:29 - „Tyś jest Chrystus”.
116) Mk 9:22 - „jeśli możesz coś zrobić, zlituj się nad nami i pomóż nam”.
117) Mk 9:24 - „Wierzę! Dopomóż mi w tym, w czym mi brakuje wiary!”.
118) Mk 10:47 - „Synu Dawida, Jezusie, zmiłuj się nade mną!”.
119) Mk 10:48 - „Na to wielu poczęło mu surowo nakazywać, żeby umilkł, lecz on tym bardziej krzyczał: »Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!«”.
[Postawa tych ludzi przypomina Świadków Jehowy, którzy też zabraniają zwracać się do Jezusa.]
120) Mk 10:51 - „Rabbuni, niech odzyskam wzrok” (patrz też Mk 9:5, 11:21).
121) Łk 4:34 - „Ach, co tobie do nas, Jezusie Nazarejczyku? Czy przyszedłeś nas zgładzić? Dokładnie wiem, kim jesteś: Świętym Bożym”.
122) Łk 4:41 - „Ty jesteś Synem Bożym”.
123) Łk 5:8 - „Odstąp ode mnie, Panie, gdyż jestem człowiekiem grzesznym”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Jehowo, okaż mi łaskę. Racz uzdrowić mą duszę, bo zgrzeszyłem przeciwko tobie” (Ps 41:4).]
124) Łk 5:12 - „Panie, jeśli tylko zechcesz, możesz mnie oczyścić”.
125) Łk 6:46 - „Czemuż więc wzywacie mnie: ‚Panie! Panie!', a nie czynicie tego, co mówię?”.
126) Łk 7:6-8 - „Panie, nie fatyguj się, bo nie zasługuję na to, byś wszedł pod mój dach. Dlatego też nie uważałem się za godnego przyjść do ciebie. Ale powiedz słowo i niech mój sługa zostanie uzdrowiony. Bo ja też jestem człowiekiem poddanym władzy, mającym pod sobą żołnierzy, i mówię temu: ‚Idź!', i idzie, a innemu: ‚Przyjdź!', i przychodzi, a swemu niewolnikowi: ‚Uczyń to!', i on to czyni”.
127) Łk 8:24 - „Mistrzu, Mistrzu, giniemy!”.
128) Łk 9:61 - „Panie, ale najpierw pozwól mi pożegnać się z tymi, co są w moim domu”.
129) Łk 10:40 - „Panie, czy to dla ciebie nic nie znaczy, że moja siostra pozostawiła mnie samą, abym usługiwała? Powiedz jej przeto, żeby mi dopomogła”.
130) Łk 11:1 - „Panie, naucz nas się modlić, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów”.
131) Łk 17:5 - „Apostołowie zaś rzekli do Pana: »Dodaj nam wiary«”.
132) Łk 17:13 - „Jezusie, Mistrzu, zmiłuj się nad nami!”.
133) Łk 18:38-39 - „Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną! (...) Synu Dawida, zmiłuj się nade mną”.
134) Łk 18:41 - „Panie, niech odzyskam wzrok”.
135) Łk 23:42 - „Jezusie, pamiętaj o mnie, gdy się znajdziesz w swoim królestwie” (patrz też Łk 7:20, 8:28, 9:54, 10:17, 12:41, 13:23, 22:33, 38, 49).
136) J 1:36 - „a spojrzawszy na przechodzącego Jezusa, powiedział: »Oto Baranek Boży!«”.
137) J 1:49 - „Rabbi, tyś jest Syn Boży, tyś jest król Izraela”.
138) J 4:15 - „Panie, daj mi tej wody, żebym już nie odczuwała pragnienia ani nie przychodziła tutaj czerpać wody” (por. J 4:11, 19).
139) J 4:49 - „Panie, przyjdź, zanim moje dziecię umrze”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Jehowo, nie przybądź za późno” (Ps 70:5); „przyjdź nas wybawić” (Ps 80:2); „Boże mój, nie przybądź za późno” (Ps 40:17).]
140) J 5:6-7 - „Jezus powiedział do niego: »Czy chcesz wyzdrowieć?« Chory mu odpowiedział: »Panie, nie mam człowieka, który by mnie wniósł do sadzawki, gdy woda się poruszy; a kiedy ja przychodzę, inny schodzi przede mną«”.
141) J 6:34 - „Panie, zawsze dawaj nam tego chleba”.
142) J 6:69 - „ty jesteś Świętym Bożym”.
143) J 11:3 - „Panie, oto ten, którego kochasz, choruje”.
144) J 11:21 - „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł”.
145) J 11:27 - „Panie; ja uwierzyłam, że ty jesteś Chrystusem, Synem Bożym, Tym, który przychodzi na ten świat”.
146) J 11:32 - „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł”.
147) J 11:34 - „Panie, chodź i zobacz” (patrz też J 1:34, 38, 3:2, 4:31, 6:25, 6:68, 8:11, 9:2, 9:36-38, 11:8, 12, 39, 13:6, 9, 25, 36-37, 14:5, 8, 22, 20:15-16, 21:15-17, 20-21).
148) J 20:28 - „Mój Pan i mój Bóg!”.
[Te zawołanie Tomasza możemy zaliczyć do modlitw, gdyż podobne pada w Psalmach, a te są tekstami modlitewnymi. Towarzystwo Strażnica starało się usunąć prawie całkowicie ze swej Biblii termin „Pan” odnoszący się do Boga. Zastąpiło go imieniem „Jehowa”. Ma to również miejsce w wersetach, w których nie występuje w tekście hebrajskim tetragram JHWH. Można to zauważyć porównując tekst Świadków Jehowy z takim oto np. fragmentem z II wydania Biblii Tysiąclecia: „Widziałeś, Jahwe, zatem nie milcz, o Panie, nie bądź ode mnie daleko! Przebudź się, wystąp w obronie mego prawa. w mojej sprawie, mój Boże i Panie! Osądź mnie, Boże mój, Jahwe...” (Ps 35:22-24; por. podobnie Biblia Poznańska oraz komentarz KUL - „Boże mój, Panie mój”; por. Ps 34:23 w Septuagincie: „Boże mój i Panie mój”). W przekładzie Świadków Jehowy w tej frazie (Ps 35:22-24) nie występuje ani razu termin „Pan”, a tylko wyłącznie „Jehowa” i „Bóg”. Zauważmy natomiast jak cytowany fragment „mój Boże i Panie!” (Ps 35:23) podobny jest do słów „Mój Pan i mój Bóg!”. Ciekawe, że kiedyś Towarzystwo Strażnica te tytuły Jezusa łączyło z modlitwą do Niego: „Słuszną jest rzeczą przypisywać Chrystusowi Jezusowi imię Pana i Boga, jak to czynił pierwotny kościół i św. Szczepan modląc się do Niego - Dzieje 7:59” (Strażnica 15.04 1922 s. 125). Praktyką biblijną jest zwracanie się modlitewne do Boga. Jeśli więc Jezus zgodnie z J 20:28 jest Bogiem, to można modlić się do Niego.]
149) J 21:15-17 - „»Tak, Panie, ty wiesz, że cię kocham« (...) »Tak, Panie, ty wiesz, że cię kocham« (...) »Panie, ty wiesz wszystko; ty dobrze wiesz, że cię kocham«”.
[Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Będę cię kochał, Jehowo, moja siło” (Ps 18:1); „Miłujcie Jehowę, wszyscy lojalni wobec niego” (Ps 31:23); por. Ps 97:10, 145:20.]
150) Dz 10:14-15 - „Lecz Piotr rzekł: »Ależ nie, Panie, gdyż nigdy nie zjadłem nic skalanego i nieczystego«. I znowu, po raz drugi, głos rzekł do niego: »Przestań nazywać skalanym to, co Bóg oczyścił«”.
[Prawdopodobnie Panem, do którego zwrócił się Piotr, był Jezus, gdyż Bóg Ojciec wymieniony jest w tym fragmencie osobno. Patrz też Dz 1:6, 9:5, 10, 13, 11:8, 22:8, 10, 22:19, 26:15.]
Nawet `niewinna' prośba „Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił” (Łk 24:29), bez świadomości że to Jezus, nabiera charakteru modlitwy, gdyż prócz literalnego spełnienia („wszedł, by z nimi zostać” Łk 24:29), znajduje wypełnienie w słowach „A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mt 28:20). Prośba „zostań z nami” (Łk 24:29) przypominać może słowa kierowane do Boga: „Ty jednak jesteś pośród nas, Jehowo (...). Nie opuszczaj nas” (Jr 14:9); „Nie porzucaj mnie ani mnie nie opuszczaj” (Ps 27:9); „Nie opuszczaj mnie, Jehowo” (Ps 38:21); por. Ps 71:9, 18, 119:8.
W drugiej części tego artykułu będziemy kontynuować nasz temat i zamieścimy w niej następujące rozdziały:
Modlitwy do Jezusa i pieśni na Jego cześć
Wezwania kierowane do chrześcijan z przywołaniem Chrystusa
Zachęty do proszenia Jezusa
Wzywanie i wyznawanie Jezusa oraz Jego imienia
Wywyższanie Jezusa i Jego imienia
Jezus Pośrednik
Jezus Wspomożyciel
Pokładanie nadziei w Jezusie
Służenie i usługiwanie Jezusowi
Wysławianie Jezusa
Miłowanie Jezusa
Inne formy adorowania Jezusa
Wiara w Jezusa
Ufność w Jezusie
Radość i pocieszenie w Jezusie
Jezus naszą chlubą
Jezus i gotowość na Jego wezwanie
Jezus i wdzięczność Jemu
Jezus i chodzenie za Nim
Jezus i przyjście do Niego
Jezus zawsze z nami
Jezus „Amen”.
22