„Cześć dla Chrystusa i modlitwa do Niego w Biblii Świadków Jehowy??? (cz.2)”
Autor:
Włodzimierz Bednarski
Do druku przygotował:
SCORP1ON
J 8:44 „Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.”
Prz 30:5-6 „Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane, tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają.(6) Do słów Jego nic nie dodawaj, by cię nie skarał: nie uznał za kłamcę.”
Ap 22:18 „Ja świadczę każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze.”
Ap 22:19 „A jeśliby ktoś odjął co ze słów księgi tego proroctwa, to Bóg odejmie jego udział w drzewie życia i w Mieście Świętym - które są opisane w tej księdze.”
2Kor 4:2 „Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka.”
Prz 19:5 „Fałszywy świadek nie ujdzie karania, kto kłamstwem oddycha, nie zdoła się wymknąć.”
Prz 19:9 „Fałszywy świadek nie ujdzie karania, zginie - kto kłamstwem oddycha.”
Prz 28:13 „Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa; kto je wyznaje, porzuca - ten miłosierdzia dostąpi.”
Syr 34:4 „Co można oczyścić rzeczą nieczystą? Z kłamstwa jakaż może wyjść prawda?”
Ap 22:15 „Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje.”
Syr 36:19 „Jak podniebienie rozróżni pokarm z dziczyzny, tak serce mądre - mowy kłamliwe.”
Ef 5:6-17 „Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te [grzechy] nadchodzi gniew Boży na buntowników.(7) Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego!(8) Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości!(9) Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda.(10) Badajcie, co jest miłe Panu.(11) I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]!(12) O tym bowiem, co u nich się dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić.(13) Natomiast wszystkie te rzeczy piętnowane stają się jawne dzięki światłu, bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem.(14) Dlatego się mówi: Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus.(15) Baczcie więc pilnie, jak postępujecie, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy.(16) Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo dni są złe.(17) Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana.”
J 8:32 „i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.”
Ponad 290 tekstów o czci dla Jezusa i modlitwie do Niego z Biblii Towarzystwa Strażnica!!!
W pierwszej części tego artykułu przedstawiliśmy teksty z Biblii Świadków Jehowy, które zostały zawarte w następujących rozdziałach:
Hołd dla Jezusa
„Podwójny hołd” dla Jezusa
Cześć dla Jezusa
Szacunek dla Jezusa
Klękanie przed Jezusem
Padanie przed Jezusem
Jezus „Pan chwały”
Chwała dla Jezusa
Błogosławieństwo dla Jezusa
Prośby i zawołania do Jezusa oraz wyznawana wiara w Niego.
W tej części zamieszczamy następujące rozdziały:
Modlitwy do Jezusa i pieśni na Jego cześć
Wezwania kierowane do chrześcijan z przywołaniem Chrystusa
Zachęty do proszenia Jezusa
Wzywanie i wyznawanie Jezusa oraz Jego imienia
Wywyższanie Jezusa i Jego imienia
Jezus Pośrednik
Jezus Wspomożyciel
Pokładanie nadziei w Jezusie
Służenie i usługiwanie Jezusowi
Wysławianie Jezusa
Miłowanie Jezusa
Inne formy adorowania Jezusa
Wiara w Jezusa
Ufność w Jezusie
Radość i pocieszenie w Jezusie
Jezus naszą chlubą
Jezus i gotowość na Jego wezwanie
Jezus i wdzięczność Jemu
Jezus i chodzenie za Nim
Jezus i przyjście do Niego
Jezus zawsze z nami
Jezus „Amen”.
Poniżej przedstawimy dziesiątki wersetów biblijnych cytowanych według „Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata” (1997) podzielonych na wiele rozdziałów. Ujęte są one w 295 oznaczonych punktach (w tej części artykułu 145 punktów). W rzeczywistości tekstów tych jest ponad 300, ale oznaczyliśmy tu tylko omówione wersety, a nie te, do których zastosowaliśmy jedynie odsyłacze.
Modlitwy do Jezusa i pieśni na Jego cześć
O ile w rozdziale Prośby i zawołania do Jezusa oraz wyznawana wiara w Niego przedstawiliśmy przeważnie zwroty skierowane do Jezusa, który był widziany, będąc na ziemi, to teraz wskażemy teksty modlitewne mówiące szczególnie o Chrystusie zmartwychwstałym i na ogół niewidzialnym, jak Bóg Ojciec, chociaż z nami obecnym: „A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mt 28:20).
151) Iz 11:10 - „I w owym dniu korzeń Jessego będzie stał jako sygnał dla ludów. Do niego, pytając, zwrócą się narody, a jego miejsce odpoczynku będzie chwalebne”.
[Choć Świadkowie Jehowy nie modlą się do Jezusa, to jednak Towarzystwo Strażnica komentując tekst Iz 11:10 napisało o swych głosicielach następująco: „Ludzie każdej narodowości zwracają się do Mesjasza. Dlaczego? Ponieważ odkąd zaczął panować, `stoi jako znak'.” (Strażnica Nr 19, 1992 s. 19). Biblia Tysiąclecia (wyd. II) oddała tekst Iz 11:10 następująco: „Do niego ludy przyjdą z modlitwą”, zaś Biblia Poznańska podaje: „Narody do niego zwracać się będą” (por. „do niego narody modlić się będą” przekład ks. Wujka). Jeśli więc Świadkowie Jehowy, według ich publikacji, dziś „zwracają się do Mesjasza” (Strażnica Nr 19, 1992 s. 19), to czyż nam nie wolno tego robić?]
152) Dz 1:24-25 - „A modląc się, rzekli: »Ty, Jehowo, znający serca wszystkich, wskaż, którego z tych dwóch mężczyzn wybrałeś, żeby w tym usługiwaniu i apostolstwie zajął miejsce, z którego zszedł Judasz, aby pójść na swoje miejsce«”.
[W Biblii Tysiąclecia fragment ten oddano następująco: „I tak się pomodlili: »Ty, Panie znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś...«” (Dz 1:24). Otóż Towarzystwo Strażnica, aby przypadkiem ktoś nie odniósł tego tekstu do Pana Jezusa, wstawiło w tym wersecie imię „Jehowa” zamiast „Pan”. Tymczasem ci, którzy twierdzą, że to modlitwa do Jezusa, przypominają, że w Nowym Testamencie Chrystus wielokrotnie nazywany jest „Panem”. Prócz tego, pomimo że otrzymał On Apostołów od Ojca (J 17:11), to jednak sam ich wybierał (Mt 4:19) i może więc i dobierał także ich, gdy jednego zabrakło. O Panu Jezusie mówi wcześniej werset 21, a On również, jak Bóg, „zna serca” (Ap 2:23, 1Kor 4:5, J 2:25). Ciekawe dlaczego Towarzystwo Strażnica wstawiło imię Jehowa w tym konkretnym wersecie? Czy dlatego, że pada w nim słowo „modlitwa”? Zaznaczmy też, że fragment ten nie jest cytatem ze Starego Testamentu, który by zawierał tetragram JHWH. Również grecko-angielski przekład Towarzystwa Strażnica ukazuje, że w tym wersecie grecki termin Kyrie oddano angielskim słowem Lord, a później zmieniono go na Jehovah (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]
153) Dz 7:59 - „I kamienowali Szczepana, a on błagał i mówił: »Panie Jezusie, przyjmij ducha mego«”.
[Z tym fragmentem Świadkowie Jehowy mają wiele problemów, bo nie wiedzą, czy jest on modlitwą, czy też nie. Zmieniali w tej kwestii zdanie kilka razy. Oto tekst uznający, że to modlitwa: „Czy uczeń Szczepan nie skierował w modlitwie prośby wprost do Jezusa i czy podobnie nie postąpił apostoł Jan? - Istotnie, Szczepan tuż przed oddaniem ostatniego tchu powiedział: `Panie Jezu, przyjmij ducha mego!' (Dzieje 7:59, NP)” (Strażnica Rok CII [1981] Nr 10 s. 4). Później Towarzystwo Strażnica zmieniło zdanie i zaczęło twierdzić, że tekst ten nie jest modlitwą: „Jednakże gdy Szczepan czy też Jan ujrzeli w wizji Jezusa i do niego się zwracali, wcale nie były to modlitwy (Dz 7:56, 59; Objawienie 1:17-19; 22:20)” (Strażnica Nr 24, 1994 s. 24). Następnie znów zaliczono tekst Dz 7:59 do modlitw: „Jednakże w wielu przekładach można przeczytać, że Szczepan »modlił się« do Jezusa. A przypis w angielskim wydaniu Przekładu Nowego Świata wyjaśnia, że grecki wyraz przetłumaczony tu na »błagał« może też oznaczać »wzywał; zanosił modlitwę«” (Strażnica Nr 1, 2005 s. 31). Właśnie w tej angielskiej Biblii Towarzystwo Strażnica podało w przypisie, że w Dz 7:59 można użyć angielskich słów invocation lub prayer (co oznacza modlitwę), zamiast terminu appeal, tzn. „błagał” (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). To samo podano w jego grecko-angielskim Nowym Testamencie i każdy zauważy, że omawiany termin grecki, użyty w Dz 7:59, jest prawie identyczny jak słowa w Dz 2:21 i Rz 10:13, a te wersety Świadkowie Jehowy odnoszą do modlitwy względem Boga (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). W kolejnych publikacjach znów zaprzeczono, że Dz 7:59 to modlitwa: „Czy Szczepan modlił się do Jezusa? Nie. Prawo do odbierania czci - a więc także do wysłuchiwania modlitw - przysługuje tylko Jehowie Bogu (...) Dobrze wiedział, że Jezus otrzymał moc wskrzeszania zmarłych, dlatego skierował do niego nie modlitwę, lecz bezpośrednią prośbę, by ‛przyjął jego ducha'” (Strażnica 15.05 2008 s. 31; por. Strażnica Nr 8, 2005 s. 30). Ciekawe, że o słowach z Dz 7:60 Towarzystwo Strażnica pisze, że to „modlitwa”, choć nie pada tam ten termin: „Kiedy mówił: »Panie Jezusie, przyjmij ducha mego«, być może wciąż widział w wizji Syna Człowieczego stojącego obok Ojca. (...) Na koniec głośno pomodlił się do Boga: »Jehowo, nie policz im tego grzechu«” („Składajmy dokładne świadectwo o Królestwie Bożym” 2009 s. 51). Mało tego, także słowa z Łk 23:46, bardzo podobne do tych z Dz 7:59, to też „modlitwa” według Świadków Jehowy: „Łukasz notuje słowa ostatniej modlitwy Jezusa: »Ojcze, w twoje ręce powierzam ducha mego« (Łk 1:10 (...) 23:46)” („Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” 1998 s. 193). Również Bóg był wzywany przez umierającego, a Świadkowie Jehowy uznają ten cytowany tekst za modlitwę: „Ojcze, w twoje ręce powierzam ducha mego” (Łk 23:46). Nie jest też prawdą, że Szczepan zwracał się do Jezusa tylko dlatego, iż Go widział. Wizję tę miał on zanim został wywleczony za miasto, a później go kamienowano i zwrócił się do Chrystusa (patrz Dz 7:55 i Dz 7:58-59). Z tego powodu nie należy łączyć wizji z Dz 7:55 z modlitwą z Dz 7:59. Towarzystwo Strażnica o Szczepanie i jego wizji pisze: „To prawda, że w sporadycznych wypadkach niektórzy zwracali się do Jezusa Chrystusa przebywającego w niebie. Szczepan tuż przed śmiercią zawołał: »Panie Jezusie, przyjmij ducha mego« (Dz 7:59). Te niecodzienne słowa znajdują jednak wytłumaczenie w zaistniałych okolicznościach. Szczepan miał wtedy wizję »Jezusa stojącego po prawicy Boga« i najwyraźniej zareagował tak, jak gdyby znajdował się w jego obecności...” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 2, s. 86). W nowszej publikacji Świadkowie Jehowy zdają się już powątpiewać w ciągłość tej wizji: „Kiedy mówił: »Panie Jezusie, przyjmij ducha mego«, być może wciąż widział w wizji Syna Człowieczego stojącego obok Ojca” („Składajmy dokładne świadectwo o Królestwie Bożym” 2009 s. 51). Ciekawe, że Świadkom Jehowy nie przeszkadza w modlitwie to, że Jehowy nie widzą, a w przypadku Chrystusa warunkują wizją modlenie się do Niego. Fragment Dz 7:59 jest modlitwą z jeszcze innego powodu. Otóż bardzo podobne słowa padają w Psalmach, a te są modlitwami: „W twoją rękę powierzam ducha mego” (Ps 31:5). Towarzystwo Strażnica także tekst Ps 31:5 nazywa modlitwą: „Jezus trwał w modlitwie, gdy był w agonii na palu. (...) W swoich modlitwach przytoczył słowa z dwóch proroczych Psalmów, które Bóg właśnie w tym celu polecił spisać przed wiekami: »Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?«, a potem: »Ojcze! w ręce twoje polecam ducha mego« (...) Ps. 22:2; 31:6” (Strażnica Nr 8, 1959 s. 5).]
154) Dz 7:60 - „upadłszy na kolana, zawołał silnym głosem: »Jehowo, nie policz im tego grzechu«”.
[W tym fragmencie Towarzystwo Strażnica wstawiło imię „Jehowa”, którego nie ma w oryginale, co przyznaje ono w swym grecko-angielskim przekładzie, dając w nim za greckie słowo Kyrie angielski termin Lord (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Świadkowie Jehowy w swych publikacjach kilka razy zacytowali tekst Dz 7:60 ze słowem „Panie”: „Szczepan, gdy go kamienowano, modlił się: »Panie, nie poczytaj im tego grzechu« (Dzieje 7:60)” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 14 s. 11; Przebudźcie się! Rok LXI [1980] Nr 2 s. 25; Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 13 s. 14). Również kontekst wskazuje, że w Dz 7:60 wzywany jest Chrystus. Gdyby w Dz 7:60 Szczepan zwrócił się nie do Jezusa, ale do Ojca, to aż prosi się, aby dodał do słowa „Panie” uzupełnienie typu „Panie Boże” czy „Panie, Ojcze”, wszak chodziłoby o zmianę osoby z Syna (Dz 7:59) na Ojca. Natomiast Szczepan zestawił dwa inne określenia „Panie Jezu” (Dz 7:59) i „Panie” (Dz 7:60), co wskazuje na Chrystusa. Nawet gdyby w Dz 7:60 była mowa o Bogu Ojcu, to i tak sąsiednie zawołanie do Jezusa (Dz 7:59) wskazuje tu na to, że równo traktowane były obie osoby Boże. Prócz tego to, że słowa w Dz 7:59 i 7:60 skierowane są do Jezusa, potwierdzają podobne wypowiedzi Chrystusa kierowane do Ojca. Porównajmy te teksty według Biblii Tysiąclecia. Pierwszy zestaw: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7:59); „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23:46). Drugi zestaw: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” (Dz 7:60); „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą co czynią” (Łk 23:34). Ciekawe, że kiedyś Świadkowie Jehowy nie tylko odnosili do Jezusa słowa z Dz 7:59, ale i z Dz 7:60: „Wołając do Pana, powiedział: »Panie Jezu! przyjmij ducha mego«; klęcząc jako w modlitwie, zawołał głosem wielkim: »Panie! nie poczytaj im tego za grzech, i zasnął«” (Strażnica 01.09 1923 s. 265). Interesujące jest też to, że słów z Dz 7:59 nie uznają oni jako „modlitwy”, a tekst Dz 7:60 zaliczają do modlitw, choć nie pada w tam ten termin: „Kiedy mówił: »Panie Jezusie, przyjmij ducha mego«, być może wciąż widział w wizji Syna Człowieczego stojącego obok Ojca. (...) Na koniec głośno pomodlił się do Boga: »Jehowo, nie policz im tego grzechu«” („Składajmy dokładne świadectwo o Królestwie Bożym” 2009 s. 51; patrz też „Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 2, s. 843).]
155) 1Kor 16:22 - „Jeżeli ktoś nie kocha Pana, niech będzie przeklęty. Przyjdź, nasz Panie!”.
156) 2Kor 12:8-10 - „W tej sprawie trzy razy upraszałem Pana, żeby to ode mnie odstąpiło, on wszakże powiedział do mnie: »Wystarczy ci moja niezasłużona życzliwość; bo moc moja doskonali się w słabości«. Najchętniej więc będę się chlubił raczej ze swoich słabości, aby moc Chrystusa pozostawała nade mną niczym namiot. Dlatego znajduję upodobanie w słabościach, w zniewagach, w potrzebach, w prześladowaniach i trudnościach - dla Chrystusa”.
[Towarzystwo Strażnica tak oto narzuca swoją interpretację tekstu 2Kor 12:8: „Następnie dodał: »Trzy razy upraszałem Pana [Jehowę], żeby to ode mnie odstąpiło« (2 Koryntian 12:7, 8)” (Strażnica Nr 24, 2006 s. 24). Ciekawe, że kiedyś komentując ten werset organizacja ta wielokrotnie pisała o „Panu”, nie uściślając czy chodzi jej o Jezusa czy Boga (patrz Strażnica Nr 19, 1951 s. 12 [ang. 01.05 1951 s. 273]).]
157) Ef 5:14 - „Przeto on mówi: »Przebudź się, śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus«”.
[Te słowa to fragment hymnu starochrześcijańskiego ku czci Chrystusa, którego prawdopodobnie dalsze słowa przytacza Klemens Aleksandryjski (ur. 150) (patrz „Zachęta Greków” IX:84,2). Towarzystwo Strażnica w ostatnim czasie nie komentowało tego wersetu.]
158) 1Tes 3:11-13 - „Oby więc naszą drogą do was pomyślnie pokierował sam nasz Bóg i Ojciec oraz nasz Pan, Jezus. Oby też Pan sprawił, żebyście wzrastali - owszem, obfitowali - w miłości do siebie nawzajem oraz do wszystkich, tak jak my do was; niech w ten sposób utwierdzi wasze serca, aby były nienaganne w świętości przed naszym Bogiem i Ojcem podczas obecności naszego Pana, Jezusa, ze wszystkimi jego świętymi”.
[W tym tekście Towarzystwo Strażnica również widzi modlitwę: „Apostoł Paweł modlił się o to, żeby miłość jego braci »coraz bardziej obfitowała« (Filip. 1:9; 1 Tes. 3:12)” („Zjednoczeni w oddawaniu czci jedynemu prawdziwemu Bogu” 1989 s. 132).]
159) 2Tes 2:16-17 - „A sam nasz Pan, Jezus Chrystus, oraz Bóg, nasz Ojciec, który nas umiłował i ze swej życzliwości niezasłużonej dał wiecznotrwałe pocieszenie oraz dobrą nadzieję, niech pocieszy wasze serca i utwierdzi was we wszelkim dobrym uczynku i słowie”.
[Tekst ten to modlitwa wstawiennicza Apostoła do Jezusa i Jego Ojca. Charakterystyczne jest to, że Jezus wymieniony został w niej przed Ojcem (por. 1Tes 3:11, gdzie ukazano odwrotną kolejność osób Bożych). Ciekawe, że Towarzystwo Strażnica jakby przyznało, że powyższe słowa są modlitwą: „Tymczasem Paweł modlił się, żeby Bóg i Chrystus pocieszyli serca Tesaloniczan oraz żeby ‛utwierdzili ich we wszelkim dobrym czynie i słowie'” (Strażnica Nr 2, 1991 s. 23); „Możemy modlić się za nimi zgodnie z zachętą apostoła Pawła: »Sam nasz Pan Jezus Chrystus, jak również Bóg, nasz Ojciec, który nas umiłował, a przez niezasłużoną życzliwość udzielił nam pociechy wiecznej i dobrej nadziei, niech pocieszy wasze serca oraz utwierdzi was we wszelkim dobrym czynie i słowie« (2 Tes. 2:16, 17)” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 6 s. 10). Dlaczego zatem Świadkowie Jehowy nie modlą się do Jezusa?]
160) 2Tes 3:5 - „Oby Pan w dalszym ciągu pomyślnie kierował wasze serca ku miłości do Boga i ku wytrwałości dla Chrystusa”.
[W tym tekście Towarzystwo Strażnica również widzi modlitwę: „Paweł modli się, żeby Pan w dalszym ciągu pomyślnie kierował ich serca ku miłości do Boga i wytrwałości dla Chrystusa” („Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” 1998 s. 232); „Jak apostoł Paweł modlił się za swoich współczesnych braci, tak my teraz modlimy się za was: »Niechaj Pan skieruje serca wasze na drogę miłości Bożej i wytrwałości chrześcijańskiej«. - 2 Tes. 3:5, Kow” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 2 s. 20).]
161) 2Tes 3:16 - „Oby sam Pan pokoju wszelkimi sposobami wciąż darzył was pokojem. Pan niech będzie z wami wszystkimi”.
[Towarzystwo Strażnica naucza, że owym „Panem pokoju” jest Jezus: „Jego Syn, Jezus Chrystus, jest »Księciem pokoju« i »Panem pokoju« (Izaj. 9:6; 2 Tes. 3:16)” (Strażnica Nr 7, 1968 s. 2). W innej publikacji wskazuje ono, że Apostoł modli się do tego Pana pokoju: „Paweł modli się, żeby Pan pokoju ‛wszelkimi sposobami wciąż darzył ich pokojem', i kończy list własnoręcznie napisanymi pozdrowieniami (2 Tes. 3:16)” („Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” 1998 s. 233). Ciekawe, że Chrystus został tu określony jako „sam Pan pokoju” (2Tes 3:16), a pada też podobne stwierdzenie o Ojcu: „sam Bóg pokoju” (1Tes 5:23).]
162) 1Tm 1:12 - „Wdzięczny jestem Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, który mi udzielił mocy, ponieważ uznał mnie za wiernego, wyznaczając mnie do usługiwania”.
[W Biblii Tysiąclecia słowa te mają bardziej dziękczynny charakter: „Dzięki składam Temu, który mnie przyoblekł mocą, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, że uznał mnie za godnego wiary...” (1Tm 1:12). Towarzystwo Strażnica, aby ten werset pozbawić charakteru modlitewnego, w jednej ze swych publikacji, przeniosło treść jego z Jezusa na Boga (!): „Ponadto napisał on, że jest wdzięczny Bogu za to, iż `uznał go za godnego zaufania i wyznaczył do usługiwania' (1 Tym. 1:12)” (Strażnica Rok CII [1981] Nr 22 s. 18). Czy nie jest to oszustwo? A może uznało ono Jezusa za Boga?]
163) 2Tm 1:16-18 - „Oby Pan obdarzył miłosierdziem dom Onezyfora, ponieważ często niósł mi pokrzepienie i nie zawstydził się moich łańcuchów. (...) Oby Pan dał mu w owym dniu znaleźć miłosierdzie ze strony Jehowy”.
[O tym fragmencie Towarzystwo Strażnica napisało: „Nawet jeśli Onezyfor rzeczywiście już nie żył, Paweł wyrażał jedynie życzenie, by Bóg okazał jego przyjacielowi miłosierdzie” (Strażnica Nr 22, 1997 s. 31). Czy nie jest to wobec tego modlitwa? Organizacja ta jednak w swym komentarzu zmieniła `akcent' z Pana Jezusa na Boga Ojca. A przecież proszonym w tym tekście jest Pan Jezus, który ma wstawić się za Onezyfora u Pana Boga. W innym fragmencie organizacja ta nazwała jednak „modlitwą” te słowa, choć znów odniosła je do Boga: „Paweł ogromnie sobie cenił tę lojalność i modlił się, by Jehowa »obdarzył miłosierdziem« Onezyfora i jego dom (2Tm 1:15-18)” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 2, s. 268). Oczywiście bezprawnym było wstawienie w tym tekście biblijnym imienia „Jehowa”, gdyż według przekładu grecko-angielskiego Towarzystwa Strażnica w 2Tm 1:18 znajduje się słowo Kyrios, które oddano przez angielskie Lord (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Ciekawie skomentowano te słowa w jednej z dawniejszych publikacji i jej angielskim odpowiedniku: „Zwróćmy też uwagę na okoliczność, że gdy uczeń Onezyfor okazał dużo krzepiącej życzliwości apostołowi Pawłowi, ten pomodlił się za nim i za jego domem, mówiąc: „Niechaj mu da Pan w owym dniu znaleźć miłosierdzie”. - 2 Tym. 1:16-18” (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 22 s. 18); Note, too, that because of the refreshing kindness shown him by the disciple Onesiphorus, Paul prayed that the Lord might grant this man “to find mercy from Jehovah in that day,” along with his household. - 2 Tim. 1:16-18 (ang. Strażnica 15.09 1972 s. 555).]
164) 2Tm 4:22 - „Pan niech będzie z duchem, którego przejawiasz. Jego życzliwość niezasłużona niech będzie z wami”.
[Towarzystwo Strażnica komentując ten fragment stara się przenieść akcent z osoby Jezusa na Boga: „apostoł Paweł w liście skierowanym do swego współpracownika Tymoteusza wyraził się następująco: »Pan niech będzie z duchem twoim. Łaska niech będzie z wami« (2 Tym. 4:22, NP). Paweł pragnął, żeby Bóg za pośrednictwem Pana Jezusa Chrystusa odniósł się z uznaniem do motywów działania Tymoteusza” (Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 4 s. 2); „Do swego współpracownika Tymoteusza Paweł napisał: »Pan niech będzie z duchem twoim. Łaska niech będzie z wami« (2 Tymoteusza 4:22). Apostoł pragnął, aby Bóg za pośrednictwem Pana Jezusa Chrystusa odniósł się z uznaniem do siły pobudzającej umysł Tymoteusza i innych chrześcijan” (Strażnica Nr 3, 1994 s. 17). Prócz tego większość kodeksów biblijnych ma w tekście 2Tm 4:22 słowa „Pan Jezus Chrystus” lub „Pan Jezus”, jak to ukazała przykładowo Biblia Tysiąclecia (patrz Novum Testamentum Graece Nestle-Aland, Stuttgart 1979 s. 556; por. komentarz KUL, tzn. „Listy do Tesaloniczan i Pasterskie” ks. J. Stępień, Poznań-Warszawa 1979 s. 451).]
165) Ap 5:9 - „I śpiewają nową pieśń, mówiąc: „Godzien jesteś wziąć zwój i otworzyć jego pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i swoją krwią kupiłeś Bogu ludzi...”.
[Również Bogu śpiewana jest „nowa pieśń”: „Śpiewajcie Jehowie nową pieśń, jego chwałę od krańca ziemi” (Iz 42:10). „Nowa pieśń” odniesiona do Jezusa, sprawia `małą trudność' komentarzowi Świadków Jehowy do Apokalipsy: „Wprawdzie 24 starszych śpiewa tu nową pieśń Jezusowi, a nie Jehowie, ale zasada pozostaje ta sama” („Wspaniały finał Objawienia bliski” 1993 s. 87).]
166) Ap 6:10 - „I zawołały donośnym głosem, mówiąc: »Dokądże, Wszechwładny Panie, święty i prawdziwy, będziesz się wstrzymywał z osądzeniem i pomszczeniem naszej krwi na tych, którzy mieszkają na ziemi?«”.
[Chociaż być może słowa te skierowane są bezpośrednio do Boga, a nie do Chrystusa, to jednak wspomnijmy, że Jezus też „Władcą” nazwany został w Ap 1:5, „Świętym” w Ap 3:7, a „Prawdziwym” w Ap 19:11. Natomiast jako „Sędzia” występuje wielokrotnie w Apokalipsie. np. Ap 19:11 (por. J 5:22, Dz 10:42, 2Kor 5:10, 2Tm 4:1).]
167) Ap 7:10 - „I wołają donośnym głosem, mówiąc: »Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi«”.
[Ta dziękczynna modlitwa skierowana jest wobec obu osób Bożych, zrównując ich majestat.]
168) Ap 11:15 - „I zadął w trąbę siódmy anioł. I w niebie rozległy się donośne głosy, mówiące: »Królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa, i będzie królował na wieki wieków«”.
[To słowa dziękczynne na cześć obu osób Bożych.]
169) Ap 12:10 - „I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: »Teraz nastało wybawienie i moc, i królestwo naszego Boga, i władza jego Chrystusa, ponieważ zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem!...«”.
[To słowa dziękczynne na cześć obu osób Bożych.]
170) Ap 22:17 - „A duch i oblubienica bezustannie mówią: »Przyjdź!« I każdy, kto słyszy, niech powie: »Przyjdź!«”.
[O tym wersecie Towarzystwo Strażnica kiedyś napisało odnosząc go do swej klasy ziemskiej: „(...) (Objawienie 22:17, NT). Wielka rzesza »drugich owiec« mówi »Przyjdź!«...” („Od raju utraconego do raju odzyskanego” 1960 s. 199). W innej publikacji, odniosło ono ten werset do klasy niebiańskiej: „I właśnie »oblubienica«, czyli członkowie zboru chrześcijańskiego, również szczerze mówią: »Przyjdź!«” (Strażnica Nr 14, 1969 s. 9). Dziś tych słów organizacja ta nie zalicza już zapewne do modlitw i nie wspomina ona, że Świadkowie Jehowy w ten sposób zwracają się do Jezusa.]
171) Ap 22:20 - „Amen! Przyjdź, Panie Jezusie”.
[Z tym fragmentem Świadkowie Jehowy mają wiele problemów, bo nie wiedzą, czy jest on modlitwą, czy nie. Zmieniali w tej kwestii zdanie. Oto teksty uznające, że to modlitwa: „Księga Objawienia, napisana przez apostoła Jana, kończy się dwoma modlitwami (Obj. 22:20, 21)” (Strażnica Rok CII [1981] Nr 10 s. 3); „Czy uczeń Szczepan nie skierował w modlitwie prośby wprost do Jezusa i czy podobnie nie postąpił apostoł Jan? - (...) Apostoł Jan zaś rzekł w modlitwie: `Amen! Przyjdź, Panie Jezusie' (Obj. 22:20)” (jw. s. 4); „Tak więc razem z Janem żarliwie się modlimy: `Amen! Przyjdź, Panie Jezusie'. [Ap 22:20]” („Wspaniały finał Objawienia bliski” 1993 s. 319). Później Towarzystwo Strażnica zmieniło zdanie: „Jednakże gdy Szczepan czy też Jan ujrzeli w wizji Jezusa i do niego się zwracali, wcale nie były to modlitwy (Dz 7:56, 59; Objawienie 1:17-19; 22:20)” (Strażnica Nr 24, 1994 s. 24; por. „Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 2, s. 86). Następnie znów powrócono do poprzedniej nauki: „Apostoł Jan nie bał się przyjścia Chrystusa - wręcz go wyczekiwał. Gdy otrzymał informacje na temat tego wydarzenia i jego znaczenia dla ziemi, żarliwie prosił w modlitwie: »Przyjdź, Panie Jezusie« (Objawienie 22:20)” (Strażnica Nr 6, 2007 s. 3). Powyższe słowa przypominają modlitewne zwroty z Psalmów: „Jehowo, nie przybądź za późno” (Ps 70:5); „przyjdź nas wybawić” (Ps 80:2); „Boże mój, nie przybądź za późno” (Ps 40:17); por. Ps 101:2. Patrz też o Jezusie w Mt 9:18, J 4:49.]
Wezwania kierowane do chrześcijan z przywołaniem Chrystusa
Chociaż poniższe słowa Apostołów skierowane są do chrześcijan, ale pośrednio także dotyczą Jezusa, aby to On swoją łaskę czy pokój im okazał. Życzenia poniższe kierowane są tak do współbraci, jak i do Jezusa. Tak również dziś, gdy mówimy np. „Niech ci Bóg błogosławi”, zwracamy się do danej osoby i do Boga. Identycznie jest z biblijnym stwierdzeniem: „Niech słowo Chrystusa obficie w was przebywa” (Kol 3:16). Nie będziemy tu cytować wszystkich interesujących nas fragmentów, choć wskażemy gdzie one znajdują się w Piśmie Świętym. Zacytujemy zaś przede wszystkim fragment, który Towarzystwo Strażnica samo nazywało „modlitwą”!
172) Ap 22:21 - „Życzliwość niezasłużona Pana Jezusa Chrystusa niech będzie ze świętymi”.
[Towarzystwo Strażnica samo zaliczało ten werset do modlitw: „Księga Objawienia, napisana przez apostoła Jana, kończy się dwoma modlitwami (Obj. 22:20, 21)” (Strażnica Rok CII [1981] Nr 10 s. 3); „Jan w ostatnich słowach swej proroczej księgi jeszcze kontynuuje tę modlitwę, która dotyczy nie tylko ostatka 144 000 »świętych«, ale z pewnością również »wielkiej rzeszy« sług świątynnych, którzy mają nadzieję żyć na ziemi, a teraz współpracują z ostatkiem »świętych«; oto jego końcowe słowa: »Oby życzliwość niezasłużona Pana Jezusa Chrystusa była ze świętymi« - Obj. 22:21, NW” (Strażnica Nr 14, 1969 s. 11).]
173) 1Kor 16:23-24 - „Niech będzie z wami niezasłużona życzliwość Pana Jezusa. Niech miłość moja będzie z wami wszystkimi w jedności z Chrystusem Jezusem”.
[Apostoł ofiarowując swoją miłość, zapewne prosił Jezusa, aby ta była godna Jego osoby. Słowa Pawła są dokończeniem jego krótkiego modlitewnego zawołania do Pana: „Przyjdź, nasz Panie!” (1Kor 16:22), to znaczy Maranatha.]
174) 2Kor 13:14 - „Niezasłużona życzliwość Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga oraz wspólnota w duchu świętym niech będą z wami wszystkimi”.
[W tym fragmencie Apostoł powierza nas wszystkim trzem osobom Bożym, wskazując przy tym, że zapewne prosi Je o wymienione dary dla nas.]
175) Rz 1:7 - „Życzliwość niezasłużona i pokój wam od Boga, naszego Ojca, i od Pana Jezusa Chrystusa”.
[Owe dary mają pochodzić od Boga i Chrystusa. Apostoł zapewne musiał prosić o nie dla chrześcijan, skoro ich im życzy. To wskazuje też na równość majestatu obu osób Bożych. Oto inne podobne teksty o Bogu i Chrystusie: 1Kor 1:3, 2Kor 1:2, Ga 1:3, Ef 1:2, 6:23-24, Flp 1:2, 2Tes 1:2, 1Tm 1:2, 2Tm 1:2, Tt 1:4, Flm 3, 25, 2J 3, Ap 1:4-5. Oto zaś teksty o samym Chrystusie: Rz 16:20, Ga 6:8, Flp 1:23, 1Tes 5:28, 2Tes 3:16, 18, 2Tm 4:22. Również istnieją fragmenty o samym Ojcu (Rz 15:33, Kol 1:2) oraz takie, które nie mają podanej konkretnej osoby Bożej (Kol 4:18, 1Tm 6:21, Tt 3:15, Hbr 13:25). Ciekawe, że np. wymieniony tekst Kol 1:2 Towarzystwo Strażnica również zaliczało do modlitw: „Wielki czas teraz, by lojalni zwolennicy tej organizacji przebywający na ziemi otrzymali odpowiedź na żarliwą modlitwę, której zasadniczą myśl wyraził apostoł Paweł w Liście do Kolosan 1:2 słowami: »Życzliwość niezasłużona i pokój wam od Boga, naszego Ojca«” (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 6 s. 12).]
Zachęty do proszenia Jezusa
176) Mt 9:38 - „Proście zatem Pana żniwa, aby wysłał pracowników na swe żniwo”.
[Według Ap 14:14-15 Jezus jest panem żniwa.]
177) Łk 10:2-3 - „Proście zatem Pana żniwa, aby wysłał pracowników na swe żniwo. Idźcie. Oto posyłam was jak baranki pomiędzy wilki”.
178) J 14:14 - „Jeżeli poprosicie o coś w imię moje, ja to uczynię”.
[Ten tekst Towarzystwo Strażnica zmieniło. W Biblii Tysiąclecia brzmi on następująco: „O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię” (J 14:14). Angielska Biblia Świadków Jehowy podaje w przypisie do J 14:14, że słowo „Mnie” zawierają następujące rękopisy biblijne: P66, Kodeksy Synaicki, Watykański i „W”, Wulgata oraz przekłady syryjskie „h” i „p” (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). Mało tego, grecko-angielski przekład Towarzystwa Strażnica, tłumacząc tekst grecki `słowo w słowo' umieszcza angielskie słówko me (mnie). Jednak już za marginesem, gdzie jest oficjalny angielski tekst Świadków Jehowy, `znika' ono. Oto one oba: if ever anything YOU should ask me in the name of me this I shal do; If YOU ask anything in my name, I will do it. (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]
179) 1J 5:13-14 - „którzy wierzycie w imię Syna Boga. A to jest ufność, którą żywimy do niego, że o cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje”.
[W tym fragmencie w „Chrześcijańskich Pismach Greckich w Przekładzie Nowego Świata” wydanych w 1994 roku były słowa „którzy wierzycie w imię Syna Bożego”, co pozwalało dalsze słowa odnieść do Jezusa, a teraz Świadkowie Jehowy odnoszą je już wyraźnie do Boga. Również od Boga otrzymujemy to, o co prosimy: „mamy wobec Boga swobodę mowy; i o cokolwiek prosimy, otrzymujemy od niego” (1J 3:21-22).]
Wzywanie i wyznawanie Jezusa oraz Jego imienia
Towarzystwo Strażnica chcąc obniżyć rangę „wzywania imienia Jezusa” napisało: „Dlatego w pewnym dziele napisano, że zwrot »wzywać imienia naszego Pana [1Kor 1:2] (...) oznacza raczej uznawanie jego panowania niż modlitwę do niego«” (Strażnica Nr 24, 1994 s. 25). Ciekawe czy odnośnie zwracania się do Boga i wzywania Jego imienia Świadkowie Jehowy również uznają wartość tego stwierdzenia? Jeśli nie, to czemu je przytaczają? Zamiast tego typu rozważań popatrzmy na teksty dotyczące omawianego zagadnienia. Przytaczamy tu fragmenty związane nie tylko z wzywaniem Jezusa, ale i takie które mówią ogólnie o ważności Jego imienia.
180) Mt 12:21 - „Doprawdy, w jego imieniu narody będą pokładać nadzieję”.
[Również w imieniu Boga mamy pokładać nadzieję: „będę pokładał nadzieję w twoim imieniu” (Ps 52:9).]
181) Mt 18:20 - „Bo gdzie jest dwóch lub trzech zebranych w moim imieniu, tam jestem pośród nich”.
182) Mt 28:19 - „chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego”.
183) Łk 6:46 - „Czemuż więc wzywacie mnie: ‚Panie! Panie!', a nie czynicie tego, co mówię?”.
184) Łk 10:17 - „Panie, nawet demony się nam podporządkowują, gdy używamy twego imienia”.
185) Łk 24:47 - „i ze względu na jego imię będzie głoszona wśród wszystkich narodów - począwszy od Jerozolimy - skrucha ku przebaczeniu grzechów”.
186) J 1:12 - „Jednakże tym wszystkim, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, ponieważ wierzyli w jego imię”.
187) J 2:23 - „A gdy był w Jerozolimie na święcie Paschy, wiele ludzi uwierzyło w jego imię”.
188) J 3:18 - „Kto nie wierzy, już został osądzony, ponieważ nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego”.
189) Dz 2:21 - „A każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony”.
[W Dz 2:21 Towarzystwo Strażnica wstawiło imię „Jehowa”, którego nie ma w oryginalnym tekście greckim Nowego Testamentu. Organizacja ta tłumacząc `słowo w słowo' występujący w nim grecki tytuł Kyrios oddała go jako Lord (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Biblia tej organizacji sama ukazuje, że zbawienie mamy też od Jezusa, co pozwala nam odpowiednio patrzeć na tekst Dz 2:21: „Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi” (Ap 7:10). W dalszych słowach, tzn. w Dz 2:22, Apostoł mówi o Jezusie, wskazując tym, że słowa z Dz 2:21 odniósł do Niego. Również inne teksty mówią o wybawieniu przez Jezusa: „Wierz w Pana Jezusa, a zostaniesz wybawiony, ty i twój dom” (Dz 16:31); „na dostąpienie wybawienia za sprawą naszego Pana, Jezusa Chrystusa” (1Tes 5:9).]
190) Dz 2:28 - „Okażcie skruchę i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa ku przebaczeniu waszych grzechów, a otrzymacie wspaniałomyślny dar ducha świętego”.
191) Dz 3:6 - „W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!”.
[Również w imię Boga uzdrawiano: „Przyjdzie tu do mnie i stanie, i wezwie imienia Jehowy, swojego Boga, i pomacha ręką nad tym miejscem, i uleczy trędowatego” (2Krl 5:11).]
192) Dz 3:16 - „Właśnie jego imię, dzięki naszej wierze w jego imię, umocniło tego człowieka, którego widzicie i znacie, a wiara wzbudzona przez niego dała temu człowiekowi to pełne zdrowie wobec was wszystkich”.
193) Dz 4:10 - „w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, którego wyście zawiesili na palu, lecz którego Bóg wskrzesił z martwych - właśnie dzięki niemu ów człowiek stoi przed wami zdrowy”.
194) Dz 4:12 - „I w nikim innym nie ma wybawienia, bo nie ma pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, dzięki któremu mamy zostać wybawieni”.
195) Dz 5:41 - „Ci więc odeszli sprzed Sanhedrynu, radując się, że zostali poczytani za godnych znoszenia zniewag ze względu na jego imię”.
196) Dz 8:16 - „Jeszcze bowiem na żadnego z nich nie zstąpił, lecz tylko zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa”.
197) Dz 9:13-17 - „Ananiasz zaś odpowiedział: »Panie, słyszałem od wielu o tym mężczyźnie, ile krzywd wyrządził twoim świętym w Jerozolimie. A oto ma od naczelnych kapłanów upoważnienie, by nakładać więzy na wszystkich, którzy wzywają twego imienia«. Lecz Pan rzekł do niego: »Idź, bo człowiek ten jest mi naczyniem wybranym, aby nieść moje imię do narodów, a także do królów oraz do synów Izraela. Albowiem ja wyraźnie mu pokażę, jak wiele musi wycierpieć dla mego imienia«. Poszedł więc Ananiasz i wszedł do domu, a włożywszy na niego ręce, rzekł: »Saulu, bracie, Pan - Jezus, który ci się ukazał w drodze, którą szedłeś - posłał mnie, abyś odzyskał wzrok i został napełniony duchem świętym«”.
198) Dz 9:21 - „Czy to nie jest człowiek, który w Jerozolimie siał spustoszenie wśród wzywających tego imienia”.
[Również Bóg jest wzywany: „Dlatego Bóg się ich nie wstydzi, gdy jest wzywany jako ich Bóg” (Hbr 11:16). Por. 1P 1:17 („wzywacie Ojca”).]
199) Dz 10:43 - „O nim wszyscy prorocy świadczą, że każdy, kto w nim pokłada wiarę, przez jego imię dostępuje przebaczenia grzechów”.
200) Dz 10:48 - „Wówczas kazał ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa”.
201) Dz 15:26 - „którzy wydali swe dusze za imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.
202) Dz 16:18 - „W imię Jezusa Chrystusa rozkazuję ci, żebyś z niej wyszedł”.
203) Dz 19:5 - „Kiedy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa”.
204) Dz 21:13 - „jestem gotów nie tylko zostać związany, lecz także umrzeć w Jerozolimie dla imienia Pana Jezusa”.
205) Dz 22:16 - „Wstań, daj się ochrzcić i zmyj swe grzechy przez wezwanie jego imienia”.
206) Rz 1:5 - „aby ze względu na jego imię doszło do posłuszeństwa wiary wśród wszystkich narodów”.
207) Rz 10:9 - „Bo jeśli publicznie wyznasz to ‛słowo w twoich ustach', że Jezus jest Panem...”.
[Również wyznajemy imię Boga: „składajmy Bogu ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznających jego imię” (Hbr 13:15).]
208) Rz 10:12-13 - „Nie ma bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, bo nad wszystkimi jest ten sam Pan, bogaty dla wszystkich, którzy go wzywają. Gdyż »każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony«”.
[W Rz 10:13 Towarzystwo Strażnica wstawiło imię „Jehowa”, którego nie ma w oryginalnym tekście greckim Nowego Testamentu. Organizacja ta tłumacząc `słowo w słowo' występujący w nim grecki tytuł Kyrios oddała go jako Lord (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Biblia tej organizacji sama ukazuje, że zbawienie mamy też od Jezusa, co pozwala nam odpowiednio patrzeć na tekst Rz 10:13: „Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi” (Ap 7:10). Również inne teksty mówią o wybawieniu przez Jezusa: „Wierz w Pana Jezusa, a zostaniesz wybawiony, ty i twój dom” (Dz 16:31); „na dostąpienie wybawienia za sprawą naszego Pana, Jezusa Chrystusa” (1Tes 5:9). O wersecie poprzedzającym tekst Rz 10:13 Towarzystwo Strażnica pisze: „W Liście do Rzymian 10:12 czytamy: »Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają«. Na podstawie kontekstu nie da się ustalić z całą pewnością tożsamości Tego, którego nazwano tutaj »Panem«” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 23 s. 24). Skoro więc możliwym jest to, że w Rz 10:12 mowa jest o Jezusie jako „Panu”, to widać z tego, iż w Rz 10:13 Apostoł uzasadnia to tekstem ze Starego Testamentu, stosowanego tam do Boga. Zresztą już od Rz 10:9 mowa jest o Jezusie. Również tekst Rz 10:11 Towarzystwo Strażnica odnosi do Chrystusa: „Podkreślając wielkie znaczenie działalności ewangelizacyjnej, apostoł Paweł oznajmił: »Pismo mówi: ‚Nikt z opierających na nim swą wiarę nie będzie rozczarowany'«. A zatem żaden człowiek, który wierzy w Jezusa Chrystusa jako Naczelnego Pełnomocnika Jehowy w sprawie wybawienia, nie zawiedzie się” (Strażnica Nr 2, 1997 s. 12). W innej publikacji organizacja ta wprost łączy teksty Rz 10:11 i Iz 28:16: „Wiersz 9. [Rz 10:9] wyraźnie dotyczy Jezusa Chrystusa jako Pana, a cytat z proroctwa Izajasza 28:16, zamieszczony w wierszu 11 [Rz 10:11]: »Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony«, również odnosi się do Jezusa” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 23 s. 24). Przynajmniej jeden raz w nieodległych latach Świadkowie Jehowy przyznali, że Rz 10:13 `można' odnieść do Jezusa: „Istnieją w Pismach Hebrajskich wersety dotyczące Jehowy, które w »Nowym Testamencie« przytoczono w kontekście odnoszącym się do Syna (Izaj. 40:3 - Mat. 3:3 - Jana 1:23; Joela 3:5 /2:32, Gd/ - Rzym. 10:13; Ps. 45:7, 8 - Hebr. 1:8, 9). Jest to zrozumiałe - gdy się weźmie pod uwagę, że Jezus był najwybitniejszym przedstawicielem Ojca” (Strażnica Rok C [1979] Nr 2 s. 23). W innej publikacj Towarzystwo Strażnica samo przyznaje, że wiele wypowiedzi o Jahwe znajduje wypełnienie w Jezusie: „Czasami tekst Pism Hebrajskich odnosi się do Jehowy, ale spełnia się na Jezusie (...) Na przykład w Psalmie 34:9 znajdujemy zaproszenie: `Skosztujcie i zobaczcie, że dobry jest Pan [Jehowa, NW]'. Piotr odniósł jednak tę wypowiedź do Pana Jezusa Chrystusa, mówiąc: `Gdyżeście zakosztowali, iż dobrotliwy jest Pan' (1 Piotra 2:3). Apostoł podaje tutaj pewną zasadę i wyjaśnia, jak sprawdza się ona również na Jezusie Chrystusie”.]
209) 1Kor 1:2 - „którzy wszędzie wzywają imienia naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Pana ich i naszego”.
[Również wzywano imienia Boga: „Racz nas zachować przy życiu, abyśmy wzywali twego imienia” (Ps 80:18); „Dzięki składajcie Jehowie, wzywajcie jego imienia” (Ps 105:1).]
210) 1Kor 5:4 - „gdy się zbierzecie w imię naszego Pana, Jezusa”.
211) 1Kor 6:11 - „ale zostaliście uznani za prawych w imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.
212) 2Kor 4:5 - „Głosimy bowiem nie samych siebie, lecz Chrystusa Jezusa jako Pana, a siebie jako waszych niewolników przez wzgląd na Jezusa”.
213) Ef 1:21 - „ponad (...) i wszelkim imieniem wymienianym nie tylko w tym systemie rzeczy, lecz także w przyszłym”.
214) Flp 2:9-11 - „Dlatego też Bóg wyniósł go na wyższe stanowisko i życzliwie dał mu imię, które przewyższa wszelkie inne imię, żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi, i tych pod ziemią i żeby wszelki język otwarcie uznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga, Ojca”.
215) Kol 3:17 - „I cokolwiek czynicie w słowie lub uczynku, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując przez niego Bogu, Ojcu”.
216) 2Tes 1:12 - „aby imię naszego Pana, Jezusa, było okryte chwałą w was”.
217) 2Tes 3:6 - „A nakazujemy wam, bracia, w imię Pana Jezusa Chrystusa, żebyście się odsuwali od każdego brata postępującego nieporządnie”.
218) 2Tm 2:22 - „wraz z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca”.
219) Hbr 3:1 - „zważajcie na apostoła i arcykapłana, którego wyznajemy - Jezusa”.
220) Hbr 4:14 - „Mając zatem wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa - Jezusa, Syna Bożego - obstawajmy przy wyznawaniu go”.
221) Hbr 13:15 - „Przez niego zawsze składajmy Bogu ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznających jego imię”.
222) Jk 5:14-15 - „Choruje ktoś wśród was? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, nacierając go oliwą w imię Jehowy. A modlitwa wiary uzdrowi niedomagającego i Jehowa go podniesie”.
[W tym fragmencie Towarzystwo Strażnica wstawiło dwa razy imię „Jehowa”, którego nie ma w oryginalnym tekście greckim Nowego Testamentu. Organizacja ta tłumacząc `słowo w słowo' występujący w nim grecki tytuł Kyrios oddała go jako Lord (The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985).]
223) 1J 2:12 - „Piszę do was, dziateczki, ponieważ przez wzgląd na jego imię zostały wam przebaczone grzechy”.
224) 1J 2:22-23 - „Kto jest kłamcą, jeśli nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Chrystusem? Antychrystem jest ten, kto się zapiera Ojca i Syna. Każdy, kto się zapiera Syna, nie ma również Ojca. Kto wyznaje Syna, ma także Ojca”.
[Apostoł na przemian wymienia Ojca i Syna oraz Syna i Ojca w związku z zaprzeczaniem i wyznawaniem.]
225) 1J 3:23 - „Doprawdy, to jest jego przykazanie, żebyśmy wierzyli w imię jego Syna, Jezusa Chrystusa”.
226) 1J 4:2-3 - „Każda natchniona wypowiedź, która wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, pochodzi od Boga, ale każda natchniona wypowiedź, która nie wyznaje Jezusa, nie pochodzi od Boga”.
227) 1J 4:15 - „Kto wyznaje, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym, z takim Bóg pozostaje w jedności, a on w jedności z Bogiem”.
228) 1J 5:13 - „Piszę to wam, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne - wy, którzy wierzycie w imię Syna Boga”.
229) 2J 7 - „Bo wyszło na świat wielu zwodzicieli - osób, które nie wyznają, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele”.
230) Ap 2:13 - „a jednak trzymasz się mocno mego imienia i nie zaparłeś się wiary we mnie”.
231) Ap 14:1 - „mających napisane na swych czołach jego imię i imię jego Ojca”.
[Pomimo, że na czołach wypisane są imiona obu osób Bożych, to imię Chrystusa wymienione jest przed imieniem Ojca. To potwierdza, że naprawdę zbawczym imieniem jest obecnie przede wszystkim imię Jezusa.]
232) Ap 22:3-4 - „Ale będzie w mieście tron Boga i Baranka, a jego niewolnicy będą dla niego pełnić świętą służbę; i będą widzieć jego oblicze, a na ich czołach będzie jego imię”.
Wywyższanie Jezusa i Jego imienia
233) Dz 2:33 - „Skoro zatem został wywyższony na prawicę Bożą i od Ojca otrzymał obiecanego ducha świętego, wylał to, co wy widzicie i słyszycie”.
234) Dz 19:17 - „a imię Pana Jezusa było wywyższane”.
[Również Bóg i Jego imię jest wywyższane: „wspólnie wywyższajmy jego imię” (Ps 34:3); „Bądź wywyższony w swej sile, Jehowo” (Ps 21:13).]
235) Flp 1:20 - „w całej swobodzie mowy Chrystus - jak zawsze przedtem, tak i teraz - będzie wywyższony za sprawą mego ciała, czy to przez życie, czy przez śmierć”.
Jezus Pośrednik
236) 1Tm 2:5 - „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus” (por. Hbr 8:6, 15, 12:24).
[Jeśli Chrystus jest Pośrednikiem, to wskazuje to nam, że możemy do Niego zwracać się z prośbami. Towarzystwo Strażnica tak oto próbowało osłabić ten werset w swej publikacji: „jeden także pośrednik między Bogiem a ludźmi /ale nie: wszystkimi ludźmi/, człowiek Chrystus Jezus, który dał siebie na okup odpowiedni za wszystkich” (Strażnica Rok CI [1980] Nr 17 s. 14). Dziwne są też następujące słowa Świadków Jehowy: „Módlmy się za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, lecz nie do niego” (Strażnica Rok CII [1981] Nr 10 s. 3).]
Jezus Wspomożyciel
237) J 14:16 - „a ja poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela, aby był z wami na wieki”.
[Jeśli tym „innym wspomożycielem” miał być Duch Święty, to tym poprzednim był Jezus. Również Bóg jest według Biblii Świadków Jehowy „wspomożycielem”: „Jehowa jest moim wspomożycielem; nie będę się lękał” (Hbr 13:6). Jeśli więc można zwracać się do Boga, to również i do Chrystusa, będącego też Wspomożycielem.]
238) Rz 8:34 - „Chrystus Jezus jest tym, który umarł, a raczej tym, który został wskrzeszony z martwych, który jest po prawicy Bożej, który też ujmuje się za nami”.
[Pomimo tych słów Apostoła Towarzystwo Strażnica uczy: „Jezus usługuje w charakterze współczującego Orędownika (…) Nie oznacza to, że powinniśmy się modlić do Jezusa ani że on niejako przekazuje dalej nasze prośby” (Przebudźcie się! Nr 11, 2010 s. 21).]
239) Hbr 7:25 - „Dlatego też może całkowicie wybawić tych, którzy przez niego przystępują do Boga, ponieważ zawsze żyje, aby się za nimi ujmować”.
240) Hbr 9:24 - „Bo Chrystus wszedł nie do miejsca świętego uczynionego rękami, będącego odbiciem rzeczywistości, ale do samego nieba, żeby się teraz na naszą rzecz ukazywać przed osobą Boga”.
241) 1J 2:1 - „Dziateczki moje, piszę to do was, żebyście nie popełniły grzechu. A gdyby jednak ktoś popełnił grzech, to mamy wspomożyciela u Ojca: Jezusa Chrystusa, prawego”.
Pokładanie nadziei w Jezusie
242) Flp 2:19 - „Ja zaś mam w Panu Jezusie nadzieję”.
243) 1Kor 15:19 - „Jeżeli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, to spośród wszystkich ludzi jesteśmy najbardziej godni politowania”.
Służenie i usługiwanie Jezusowi
Usługiwanie Jezusowie tak jak miało miejsce kiedyś, tak ma być obecne dziś, bo „Jezus Chrystus - ten sam wczoraj i dzisiaj, i na wieki” (Hbr 13:8).
244) Mt 27:55 - „Było tam też wiele niewiast, które patrzyły z oddali i które już od Galilei towarzyszyły Jezusowi, aby mu usługiwać” (por. Mk 15:41).
245) Mk 1:13 - „aniołowie zaś usługiwali mu”.
246) Łk 10:40 - „Panie, czy to dla ciebie nic nie znaczy, że moja siostra pozostawiła mnie samą, abym usługiwała?” (por. J 12:2).
247) J 12:26 - „Jeśli ktoś chce mi usługiwać, niech mnie naśladuje”.
[Również Bogu mamy usługiwać: „Gdy oni publicznie usługiwali Jehowie” (Dz 13:2).]
248) 1Kor 7:35 - „co oznacza stałą gotowość usługiwania Panu”.
249) Kol 3:24 - „Służcie jako niewolnicy Panu, Chrystusowi”.
[Również Bogu mamy służyć: „Jehowy, twego Boga, masz się bać i jemu masz służyć” (Pwt 6:13).]
250) Ap 22:3 - „Ale będzie w mieście tron Boga i Baranka, a jego niewolnicy będą dla niego pełnić świętą służbę”.
[W tym fragmencie zestawiona jest święta służba względem Syna i Ojca.]
Wysławianie Jezusa
251) Ef 5:19-20 - „przemawiając do siebie w psalmach i pieśniach pochwalnych dla Boga, i pieśniach duchowych, śpiewając Jehowie przy wtórze muzyki w waszych sercach, zawsze składając za wszystko podziękowania naszemu Bogu i Ojcu w imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.
[W tekście Ef 5:19 Towarzystwo Strażnica wstawiło słowo „Boga” oraz zamieniło termin „Pan” na „Jehowa”. Tych określeń nie ma w oryginalnym tekście greckim (patrz The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures 1985). Biblia Tysiąclecia oddaje powyższy fragment następująco: „przemawiając do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach. Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Ef 5:19-20).]
Miłowanie Jezusa
252) Mt 10:37 - „Kto bardziej kocha ojca lub matkę niż mnie, nie jest mnie godzien; i kto bardziej kocha syna lub córkę niż mnie, nie jest mnie godzien”.
[Jezusa mamy kochać i miłować tak, jak Boga (Mt 22:37, Mk 12:30, Łk 10:27, Rz 8:28, 1Kor 2:9, 8:3, Jk 2:5, 1J 4:10, 20-21, 5:1-2).]
253) Łk 7:47 - „Przeto mówię ci, że jej grzechy, chociaż liczne, są przebaczone, gdyż bardzo miłowała; ale komu mało przebaczono, ten mało miłuje”.
254) J 8:42 - „Gdyby Bóg był waszym Ojcem, miłowalibyście mnie”.
255) J 14:15 - „Jeżeli mnie miłujecie, będziecie przestrzegać moich przykazań”.
[Pomimo, że Jezus nakazywał miłować Boga, to jednak mamy też miłość okazywać Chrystusowi: „Masz miłować Jehowę, twojego Boga” (Mt 22:37).]
256) J 14:21 - „Kto ma moje przykazania i przestrzega ich, ten mnie miłuje. A tego, kto mnie miłuje, umiłuje mój Ojciec i ja go umiłuję”.
257) J 14:23-24 - „Jeżeli ktoś mnie miłuje, to będzie zachowywał moje słowo, a mój Ojciec będzie go miłował i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto mnie nie miłuje, nie zachowuje moich słów...”.
258) J 14:28 - „Gdybyście mnie miłowali, radowalibyście się”.
259) J 21:15-17 - „»Szymonie, synu Jana, czy mnie bardziej od tych miłujesz?« Ten mu rzekł: »Tak, Panie, ty wiesz, że cię kocham«. Powiedział do niego: »Karm moje baranki«. Znowu powiedział do niego, po raz drugi: »Szymonie, synu Jana, czy mnie miłujesz?« Rzekł mu: »Tak, Panie, ty wiesz, że cię kocham« (...) »Panie, ty wiesz wszystko; ty dobrze wiesz, że cię kocham«”.
260) 1Kor 16:22 - „Jeżeli ktoś nie kocha Pana, niech będzie przeklęty. Przyjdź, nasz Panie!”.
261) Ef 6:24 - „Życzliwość niezasłużona niech będzie ze wszystkimi, którzy naszego Pana, Jezusa Chrystusa, miłują w nieskażoności”.
262) 2Tm 4:8 - „Odtąd jest dla mnie odłożona korona prawości, którą Pan, sędzia prawy, da mi jako nagrodę w ów dzień, ale nie tylko mnie, lecz także wszystkim tym, którzy umiłowali jego ujawnienie się”.
263) Jk 1:12 - „otrzyma koronę życia, którą [Jehowa] obiecał tym, co go zawsze miłują”.
[W tym wersecie nie ma imienia „Jehowa”, co Towarzystwo Strażnica samo wskazało umieszczając je w nawiasie. Biblia Tysiąclecia oddaje ten werset ze słowem „Pan”, gdyż wiele fragmentów greckich je zawiera: „otrzyma wieniec życia obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują” (Jk 1:12).]
264) 1P 1:7-8 - „mogła się okazać podstawą do sławy i chwały, i szacunku przy objawieniu Jezusa Chrystusa. Chociaż nigdy go nie widzieliście, miłujecie go. Chociaż obecnie na niego nie patrzycie, to jednak wierzycie w niego oraz wielce się weselicie niewysłowioną i chwalebną radością”.
Inne formy adorowania Jezusa
265) Mt 9:20-21 - „podeszła z tyłu i dotknęła frędzla jego szaty wierzchniej, gdyż sobie mówiła: »Jeśli tylko dotknę jego szaty wierzchniej, wyzdrowieję«”.
266) Mt 21:8-9 - „Większość ludzi z tłumu słała na drodze swe szaty wierzchnie, podczas gdy inni zaczęli ścinać gałęzie z drzew i słać je na drodze. Tłumy zaś, te idące przed nim i te podążające za nim, wołały: »Racz wybawić Syna Dawidowego! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy! Racz go wybawić na wysokościach!«”.
267) Mt 26:49 - „»Witaj, Rabbi!«, i pocałował go bardzo czule”.
268) Mk 9:15 - „Ale cały tłum, gdy tylko go ujrzał, był oszołomiony i podbiegłszy do niego, zaczął go pozdrawiać”.
269) Mk 11:8-10 - „Wielu też słało na drodze swe szaty wierzchnie, inni zaś ścinali na polach liściaste gałązki. A idący z przodu i podążający z tyłu wołali: »Racz wybawić! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy! Błogosławione jest przychodzące królestwo naszego ojca Dawida! Racz wybawić na wysokościach!«”.
270) Łk 7:38 - „zająwszy miejsce z tyłu u jego stóp, płakała i poczęła zraszać łzami jego stopy oraz wycierała je włosami swej głowy. Czule też całowała jego stopy i nacierała je wonnym olejkiem”.
[Jezus nawet pochwalił ową niewiastę za te czyny (patrz poniżej Łk 7:44).]
271) Łk 7:44-46 - „Wszedłem do twego domu; ty nie dałeś mi wody do obmycia stóp. Ale ta niewiasta zrosiła łzami moje stopy i wytarła je swymi włosami. Ty mnie nie pocałowałeś, ona zaś od godziny, której wszedłem, nie przestała czule całować mych stóp. Ty nie natarłeś mej głowy oliwą, a ona natarła me stopy wonnym olejkiem”.
272) Łk 8:35 - „zastali człowieka, z którego wyszły demony, odzianego i przy zdrowych zmysłach, siedzącego u stóp Jezusa, i się przestraszyli”.
273) Łk 10:39 - „ta jednak usiadła u stóp Pana i słuchała jego słowa”.
274) Łk 19:36-38 - „Gdy jechał, słali na drodze swe szaty wierzchnie. Skoro tylko zbliżył się do zejścia z Góry Oliwnej, całe to mnóstwo uczniów zaczęło się radować i donośnym głosem wysławiać Boga z powodu wszystkich potężnych dzieł, jakie ujrzeli, i mówili: »Błogosławiony, który przychodzi jako Król w imieniu Jehowy! Pokój w niebie i chwała w miejscach najwyższych!«”.
[Z tej wypowiedzi widzimy, że adorowany był zarówno Bóg, jak i Chrystus Król.]
275) J 11:2 - „Maria, która natarła Pana wonnym olejkiem i wytarła jego stopy swymi włosami”.
276) J 12:3 - „Maria zaś wzięła funt wonnego olejku, prawdziwego nardu, bardzo drogiego, i natarła stopy Jezusa, i wytarła jego stopy swymi włosami”.
277) J 12:12-13 - „wielki tłum, który przybył na święto, usłyszał, że Jezus przychodzi do Jerozolimy, wziął gałęzie palmowe i wyszedł mu na spotkanie. I poczęli wykrzykiwać: »Racz wybawić! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy, sam król Izraela!«”.
Wiara w Jezusa
278) J 12:44 - „Jednakże Jezus zawołał i rzekł: »Kto wierzy we mnie, ten wierzy nie tylko we mnie, lecz także w tego, który mnie posłał...«”.
[Wiara w Chrystusa spleciona jest z wiarą w Boga.]
279) J 14:1 - „Wierzcie w Boga, wierzcie też we mnie”.
[Chrystus zrównał wierzenie w Boga z wierzeniem w siebie.]
280) Dz 10:43 - „każdy, kto w nim pokłada wiarę, przez jego imię dostępuje przebaczenia grzechów”.
281) Dz 16:31, 34 - „Wierz w Pana Jezusa, a zostaniesz wybawiony, ty i twój dom (...) radował z tego, że uwierzył Bogu”.
[Wiara w Chrystusa została zrównana z wiarą w Boga.]
282) Rz 10:11 - „Albowiem Pismo mówi: »Nikt z opierających na nim swą wiarę nie będzie rozczarowany«”.
[Tekst o Bogu został w powyższym wersecie zastosowany do Jezusa: „Nikt, kto wierzy, nie wpadnie w popłoch” (Iz 28:16). Towarzystwo Strażnica też odnosi tekst Rz 10:11 do Jezusa: „Podkreślając wielkie znaczenie działalności ewangelizacyjnej, apostoł Paweł oznajmił: »Pismo mówi: ‚Nikt z opierających na nim swą wiarę nie będzie rozczarowany'«. A zatem żaden człowiek, który wierzy w Jezusa Chrystusa jako Naczelnego Pełnomocnika Jehowy w sprawie wybawienia, nie zawiedzie się” (Strażnica Nr 2, 1997 s. 12). W innej publikacji organizacja ta wprost łączy teksty Rz 10:11 i Iz 28:16: „Wiersz 9. [Rz 10:9] wyraźnie dotyczy Jezusa Chrystusa jako Pana, a cytat z proroctwa Izajasza 28:16, zamieszczony w wierszu 11 [Rz 10:11]: »Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony«, również odnosi się do Jezusa” (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 23 s. 24).]
283) 1J 5:10 - „Kto wierzy w Syna Bożego, ma świadectwo co do samego siebie. Kto nie wierzy Bogu, uczynił go kłamcą...”.
[Chrystus zrównał wierzenie w Boga z wierzeniem w Niego.]
Ufność w Jezusie
284) Hbr 2:13 - „I znowu: »Będę w nim pokładał ufność«. I znowu: »Oto ja i dziecięta, które mi dał Jehowa«”.
[Tekst o ufności Bogu został odniesiony w powyższym wersecie do Jezusa: „Ja zaś będę oczekiwał Jehowy, który zakrywa swe oblicze przed domem Jakuba, w nim też będę pokładał nadzieję” (Iz 8:17).]
Radość i pocieszenie w Jezusie
285) Flp 3:1 - „bracia moi, dalej radujcie się w Panu” (por. Flp 4:4).
[Również w Bogu mamy się radować: „będę się wielce radował w Jehowie, weselić się będę w Bogu mego wybawienia” (Ha 3:18; por. Ne 8:10, Ps 33:21).]
286) 2Tes 2:16-17 - „A sam nasz Pan, Jezus Chrystus, oraz Bóg, nasz Ojciec, który nas umiłował i ze swej życzliwości niezasłużonej dał wiecznotrwałe pocieszenie oraz dobrą nadzieję, niech pocieszy wasze serca i utwierdzi was we wszelkim dobrym uczynku i słowie”.
Jezus naszą chlubą
287) Flp 3:3 - „chlubimy się w Chrystusie Jezusie”.
[Również w Bogu nasza chluba: „niech się chlubi w Jehowie” (1Kor 1:31); „Dusza moja będzie się chlubić Jehową” (Ps 34:2).]
Jezus i gotowość na Jego wezwanie
288) Dz 9:10 - „W Damaszku był pewien uczeń imieniem Ananiasz i Pan rzekł do niego w wizji: »Ananiaszu!« On zaś odrzekł: »Otom ja, Panie«”.
[Również Bóg wzywa podobnie: „I Jehowa zawołał Samuela. Ten odrzekł: »Oto jestem«” (1Sm 3:4).]
Jezus i wdzięczność Jemu
289) 1Tm 1:12 - „Wdzięczny jestem Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu”.
[Również Bogu jesteśmy wdzięczni: „Wdzięczny jestem Bogu” (2Tm 1:3).]
Jezus i chodzenie za Nim
290) J 8:12 - „Ja jestem światłem świata. Kto idzie za mną, ten na pewno nie będzie chodził w ciemności”.
[Również za Bogiem mamy iść: „naprawdę podążacie za Jehową, waszym Bogiem” (1Sm 12:14).]
Jezus i przyjście do Niego
291) Mt 11:28 - „Przyjdźcie do mnie wszyscy”.
[Również do Boga mamy przyjść: „Nakłońcie ucha i przyjdźcie do mnie” (Iz 55:3).]
Jezus zawsze z nami
292) Mt 18:20 - „Bo gdzie jest dwóch lub trzech zebranych w moim imieniu, tam jestem pośród nich”.
[Czyżby według Świadków Jehowy Jezus miał być głuchy na nasze prośby, przebywając wśród nas? Również Bóg przebywa wśród wiernych: „Jeżeli ktoś mnie miłuje, to będzie zachowywał moje słowo, a mój Ojciec będzie go miłował i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać” (J 14:23); „Będę wśród nich przebywał i się przechadzał, i ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem” (2Kor 6:16).]
293) Mt 28:20 - „A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy”.
[Również Bóg jest z nami: „`Ja jestem z wami' - brzmi wypowiedź Jehowy” (Ag 1:13); „`Bo ja jestem z wami' - brzmi wypowiedź Jehowy Zastępów” (Ag 2:4); „Nie bójcie się go - brzmi wypowiedź Jehowy - bo ja jestem z wami” (Jr 42:11); „Jehowa Zastępów jest z nami; Bóg Jakuba jest dla nas bezpiecznym wzniesieniem” (Ps 46:7); por. 1Krl 8:57.]
294) Hbr 13:8 - „Jezus Chrystus - ten sam wczoraj i dzisiaj, i na wieki”.
[Również o Bogu powiedziano podobnie: „Ale ty jesteś ten sam, a twoje lata się nie skończą” (Ps 102:27), a ten werset odniesiono też do Jezusa: „ale ty jesteś ten sam, a twoje lata nigdy nie przeminą” (Hbr 1:12).]
Jezus „Amen”
295) Ap 3:14 - „A do anioła zboru w Laodycei napisz: To mówi Amen”.
[Ponieważ Chrystus określony jest terminem „Amen”, więc kończąc każdą modlitwę, tak jakbyśmy Jego też przywoływali. Również Bóg według angielskiej Biblii Towarzystwa Strażnica określony jest terminem „Amen”. W przypisie Iz 65:16 do słów the God of faith („Boga wiary”) podano: Or, “faithfulness,” by a change of vowel pointing to read 'e·mun′; Heb., 'a·men′, “Amen; Surely!” (New World Translation of the Holy Scriptures - With References 1984). W jednej z książek Świadków Jehowy potwierdzono to: „Według hebrajskiego tekstu masoreckiego w Księdze Izajasza 65:16 powiedziano, iż Jehowa to »Bóg Amen«” („Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości” 2001 t. II, s. 381); por. „Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. I, s. 67.]
Widzimy z powyższego zbioru tekstów, że cześć dla Chrystusa i zasadność modlitwy do Niego można udowodnić nawet na podstawie Biblii Towarzystwa Strażnica. Niewielu Świadków Jehowy zdaje sobie z tego sprawę. Jak wobec tego ocenić w świetle tych tekstów następujące słowa tej organizacji:
„Pismo święte nie pozwala wielbicielom żywego i prawdziwego Boga na oddawanie Boskiej czci Jego Synowi, Jezusowi Chrystusowi” (Strażnica Nr 18, 1968 s. 14).
„Warto zauważyć, że należy się modlić przez Jezusa, a nie do niego” (Strażnica Nr 21, 1995 s. 5).
Na koniec podajemy jeszcze jedno wyjaśnienie. Otóż Świadkowie Jehowy bardzo często posługują się określeniem „wielbienie”, które rezerwują tylko dla Jehowy, np. „Wielbienie należy się tylko Bogu Jehowie. Nie wolno nam oddawać choćby małej części naszego uwielbienia jakiemuś innemu bogu” (Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 22 s. 14); „Świadkowie Jehowy respektują te jasne wskazówki dotyczące wielbienia Boga” (Strażnica 01.02 2009 s. 31). Niestety ten termin nie pojawia się w ich Biblii w związku z Bogiem ani razu (!), a tylko trzy razy zastosowany jest do „Artemidy” (Dz 19:27), „stworzeń” (Rz 1:25) i „człowieka grzechu” (2Tes 2:4)! Natomiast w samych tylko Strażnicach z lat 1970-2009 słowo „wielbieni...” (z różnymi zakończeniami) występuje 3134 razy, a termin „wielbi...” (z różnymi zakończeniami) nawet 4006 razy (patrz płyta Watchtower Library 2009 - wydanie polskie [Biblioteka Strażnicy]). Czy nie jest to zadziwiające?
Bibliografia uzupełniająca
Stanowią ją moja książka i opracowania dotyczące problematyki czci dla Chrystusa i modlitwy do Niego. Zamieszczone są one między innymi na stronie www.piotrandryszczak.pl:
„W obronie wiary”, rozdział Imię Chrystusa;
Modlitwa do Chrystusa i „Wnikliwe poznawanie Pism”;
Cześć dla Jezusa, Hbr 1:6 i „Wnikliwe poznawanie Pism” (cz. I i II);
Szczepan i Dz 7:59-60 a Towarzystwo Strażnica;
Apostoł Jan i Ap 22:20-21 a Towarzystwo Strażnica;
Modlitwa do Jezusa i cześć dla Niego według pism wczesnochrześcijańskich;
Orygenes antytrynitarzem??? (cz. IV), rozdz. Modlitwa do Jezusa i cześć dla Niego (patrz też inne artykuły poświęcone kolejnym pisarzom wczesnochrześcijańskim).
21