Bilans
Bilans pochodzi od greckiego słowa "bilansja" i oznacza równowagę. Jest to syntetyczne zestawienie wyrażonych wartościowo środków gospodarczych (aktywów) i źródeł ich pochodzenia (pasywów). Sporządzony jest w określonej formie i na określony dzień. Bilans ma swoją konstrukcję, która oparta jest na podłożu matematycznym a ściślej na teorii równań. Bilans jest jednym ze składników sprawozdania finansowego obrazujący stan aktywów i pasywów przynajmniej na koniec każdego roku obrotowego. Zazwyczaj rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym. Ostatni dzień roku obrotowego jest nazywany dniem bilansowym. Aby rzetelnie i wiarygodnie przedstawić sytuację majątkową przedsiębiorstwa niezbędne jest kierowanie się przy sporządzaniu bilansu standardami rachunkowości. Bilans powinien odzwierciedlać przybliżoną wartość ekonomiczną przedsiębiorstwa. W tym celu wykazywane w bilansie wartości są korygowane w taki sposób, aby dać adekwatny obraz sytuacji gospodarczej zgodnie z zasadą ostrożnej wyceny. Bilans stanowi najważniejsze źródło badania sytuacji finansowej i majątkowej, oraz podstawę oceny prawidłowości finansowania działalności gospodarczej. Jest ono sumarycznym, statycznym obrazem sytuacji finansowej firmy w określonym momencie.
Cechy bilansu:
Cechy stałe - to takie, bez których bilans nie może istnieć.
Zaliczamy do nich:
moment bilansowy (dzień sporządzenia bilansu),
dwie strony bilansu (aktywa i pasywa),
ciągłość bilansowa (bilans na koniec roku obrotowego jest
jednocześnie bilansem początkowym następnego roku obrotowego),
równowaga bilansowa
podpisy osób składanych pod bilansem jest to podpis:
prezesa (dyrektora), który odpowiada za terminowość i
formalnie za jakość,
podpis głównego księgowego, który odpowiada również za
terminowość ale głównie za jakość.
cechy zmienne to:
liczba składników w bilansie,
kolejność prezentowania ich w bilansie.
Cele (zadania) bilansu:
ukazanie (przedstawienie) sytuacji majątkowo-finansowej firmy,
cel sprawozdawczy dla przedsiębiorstwa,
cel rachunkowy, ponieważ bilans jest podstawą do otwarcia i
zamknięcia kont.
Zasady bilansowe:
ciągłość bilansowa - mówi, że bilans zamykający jeden rok obrotowy
jednocześnie otwiera następny rok obrotowy. Tak więc bilans, którym
zamykamy księgi (system kont) starego roku (poprzedniego), staje się
automatycznie bilansem otwarcia ksiąg w nowym roku. Zasada ciągłości
bilansowej zapewnia prawidłowość odzwierciedlenia stanu majątkowego
nie tylko w bieżącym, ale również w latach następnych.
równowagi bilansowej - suma aktywów = sumie pasywów,
rzetelnej wyceny - oznacza zgodność aktywów i pasywów wykazanych
w bilansie ze stanem faktycznym,
ostrożnej wyceny - nie należy zawyżać przychodów i wartości majątków
oraz zaniżać kosztów i zobowiązań.
jasności - polega na tym, aby poprzez właściwą klasyfikację pozycji
bilansowych oraz odpowiednią ich szczegółowość umożliwić odbiorcom
informacji jak największą czytelność bilansu. Konstrukcja bilansów w
Polsce jest ustalona w załącznikach do ustawy o rachunkowości z
29.09.1994r.
Bilans musi być poprawny pod względem:
formalnym - czyli musi być zgodny z przepisami i musi zawierać:
z lewej strony nazwa jednostki,
słowo "bilans",
określenie dnia, na który sporządzono bilans,
dwustronne zestawienie z lewej strony aktywów i z prawej
strony pasywów,
data zakończenia opracowywania (bilansu) sprawozdania np.
"Białystok dnia 17.10.2000r",
podpisy osób odpowiedzialnych (księgowego i kierownika
jednostki),
rachunkowym - tzn. pomiędzy sumą aktywów i pasywów musi być znak
równości,
merytorycznym - tzn. zgodny ze stanem faktycznym.
Czytanie bilansu:
Wyróżnia się dwie formy czytania bilansu:
wstępna - jest to formalne spojrzenie na bilans (czy jest równowaga, podpisy itd.), czy spełnia wymogi jeżeli tak to przechodzimy do punktu drugiego;
czytanie zasadnicze - polega na przeprowadzeniu analizy pionowej i poziomej bilansu.
Przy analizie pionowej i poziomej bilansu budowane są wskaźniki syntetyczne i analityczne. Układ pionowy ma na celu zbadanie dynamiki i struktury poszczególnych pozycji aktywów i pasywów, a wiec ustalenie zmian zachodzących w wielkości oraz w strukturze. Umożliwia on ustalenie elementów składowych w wyniku jednostki wskazujących na jego ekonomiczną strukturę i źródła powstania. Taka analiza pozwala na ocenę proporcji występujących miedzy badanymi wielkościami w ujęciu czasowym w danym przedsiębiorstwie, a także umożliwia porównanie tych proporcji z występującymi w innych jednostkach o zbliżonej wielkości zajmującymi się podobnymi rodzajami działalności. Układ poziomy polega na badaniu powiązań miedzy poszczególnymi grupami aktywów, a zwłaszcza umożliwia ocenę wyposażenia jednostki w fundusze własne i obce, ustalenia stopnia pokrycia majątku trwałego kapitałem własnym, oraz ocenę zdolności płatniczej firmy. Rachunek wyników wskazuje wszystkie przychody i koszty ich osiągnięcia straty i zyski nadzwyczajne oraz podatki. Rachunek wyników może być zestawiony w formie kalkulacyjnej i porównawczej. W wariancie porównawczym rachunku zysków i strat koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży produktów i towarów są wykazywane w układzie rodzajowym kosztów skorygowane o zmianę stanu produktów. Natomiast w wariancie kalkulacyjnym rachunku zysków i strat koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży produktów i towarów są wykazywane w układzie kalkulacyjnym. Różnica miedzy wariantem porównawczym a wariantem kalkulacyjnym polega na odmiennym sposobie ujęcia kosztów wytworzenia sprzedanych produktów.
Podmioty gospodarcze mogą sporządzać bilans, rachunek zysków i strat oraz informację dodatkową w formie uproszczonej, wykazując w nich tylko dane dotyczące pozycji oznaczonych literami i cyframi rzymskimi.
AKTYWA |
PASYWA |
|
|
Bilans jest elementem sprawozdawczości finansowej prezentujący składniki majątku w jego strukturze oraz źródła finansowania tych składników wraz z wypracowanym na koniec okresu obrachunkowego wynikiem finansowym.
Bibliografia:
„Zasady prowadzenia rachunkowości w jednostkach gospodarczych” - Teresa Kiziukiewicz;
„Zasady rachunkowości” - Grażyna Borowska;
Internet;
PASYWA
Majątek obrotowy
AKTYWA
Majątek trwały
SUMA PASYWÓW
SUMA AKTYWÓW