Środki odkażające w gabinetach kosmetycznych:
DEZYNFEKCJA - postępowanie mające na celu maksymalne zmniejszenie liczby drobnoustrojów w odkażanym materiale. Dezynfekcja niszczy formy wegetatywne mikroorganizmów, ale nie zawsze usuwa formy przetrwalnikowe. Dezynfekcja dotyczy przedmiotów i powierzchni użytkowych.
Środki stosowane do odkażania pomieszczeń, przedmiotów i naczyń
Formaldehyd
Etanol
Lizol
Chlorofenole
Sublimat
Produkty do dezynfekcji narzędzi i powierzchni: Sekumed, Aldesan E, Aerodesin 2000, Medicarine, Incidin
Środki stosowane do odkażania skóry nieuszkodzonej
Jodyna
Jodofory
Roztwór Lugola
Amidochlorek rtęciowy
Nitrofuran
Produkty do dezynfekcji skóry i rąk, np. Skinsept, Esept, Skinman Soft, preparat do rąk AHD
Dobry preparat dezynfekcyjny powinien:
- działać w małym stężeniu przez krótki okres czasu w temperaturze otoczenia,
- być stabilny w wodzie twardej,
- dobrze rozpuszczać się w wodzie,
- wykazywać obojętność w stosunku do dezynfekowanych powierzchni,
- nie być toksyczny,
- nie posiadać zapachu,
STERYLIZACJA - zniszczenie wszystkich, zarówno wegetatywnych, jak i przetrwalnikowych form mikroorganizmów. Sterylizacji można dokonać mechanicznie, fizycznie ( metoda najczęściej używana) lub chemicznie. Prawidłowo wysterylizowany materiał jest jałowy - nie zawiera żadnych żywych drobnoustrojów (także wirusów) oraz ich form przetrwalnikowych.
ASEPTYKA - ma na celu dążenie do jałowości pomieszczeń, narzędzi, materiałów opatrunkowych i innych przedmiotów w celu niedopuszczenia drobnoustrojów do określonego środowiska.
Aseptyczność jest to stan, w którym pomieszczenia, narzędzia i ręce są wolne od żywych drobnoustrojów chorobotwórczych. Jest to zapewnione poprzez dokładne mycie i dezynfekowanie dłoni oraz stosowanie wyjałowionych masek, fartuchów, rękawiczek, narzędzi oraz odpowiednie przygotowanie gabinetu.
ANTYSEPTYKA - postępowanie odkażające, mające na celu niszczenie drobnoustrojów na skórze, błonach śluzowych, w zakażonych ranach. W przeciwieństwie do dezynfekcji, antyseptyka nie dotyczy odkażania przedmiotów.
Do tego celu stosowane były i są preparaty zawierające dichlorofenol, chloraminy, jodofory, związki srebra (azotan srebra) oraz barwniki: gencjana, barwniki akrydynowe (np. rivanol), nadmanganian potasu.
Współczesne antyseptyki oparte mogą być na alkoholach (np. etanol, propanol, izopropanol) lub fenolach (np. fenylofenol). Mogą zawierać dodatkowe substancje czynne, np. chloroheksydyny, nadtlenek wodoru, jod (np. jodyna). Antyseptyki stosowane przy przerwanej ciągłości skóry powinny być wykonane na bazie wody, bezbarwne, bezbolesne, bezpieczne dla pacjenta i tkanek otaczających ranę.
Antybiotyki stosowane w chorobach skóry
Antybiotyki makrolidowe
Antybiotyki makrolidowe są szeroko stosowane w leczeniu różnych chorób skóry.
W dermatologii wykorzystuje się głównie ich działanie bakteriostatyczne na bakterie gram-dodatnie i niektóre gram-ujemne, przeciwzapalne i immunomodelujące.
Mechanizm ich działania polega na hamowaniu biosyntezy białek na poziomie rybosomalnym.
Wśród antybiotyków tej grupy w leczeniu chorób skóry najczęściej stosowana jest:
Erytromycyna - jest stosowana w leczeniu takich chorób jak: trądzik młodzieńczy, trądzik różowaty, wąglik, różyca, kiła, borelioza. Działa silnie bakteriostatycznie. Najskuteczniejsza dawka to 1g/dobę u dorosłych oraz 25 do 40mg/kg u dzieci stosowanej w czterech dawkach. Najlepszymi właściwościami jako nośnik leku wykazało się podłoże żelowe. Działania niepożądane po miejscowym zastosowaniu erytromycyny są bardzo rzadkie i obejmują głównie rumień, pieczenie, świąd, podrażnienie w miejscu aplikacji .
Azytromycyna - wykazuje 2-4 krotnie słabsze działanie niż erytromycyna w stosunku do bakterii gram-dodatnich, jednak wydaje się być bardziej skuteczna w leczeniu zakażeń skóry z powodu długiego okresu półtrwania. Azytromycyna również nie hamuje wzrostu paciorkowców i gronkowców opornych na erytromycynę. Jest ona skuteczna w leczeniu:
trądziku różowatego,
ropnych zakażeń skóry,
czyraków, ropni,
róży,
kiły,
owrzodzeń oraz zainfekowanych ran.
Klarytromycyna wykazuje 2-4 krotnie silniejsze działanie niż erytomycyna w stosunku do bakterii gram-dodatnich, jednak nie hamuje wzrostu gronkowców i paciorkowców opornych na erytomycynę. Klarytromycyna jest stosowana w leczeniu zakażeń wywołanych m.in. przez:
Mycobacterium avium,
Mycobacterium chelonei,
Mycobacterium kansasii,
Propionybacterium acnes takich jak łupież rumioniowy, trądzik różowatym, świerzb.
Roksytromycyna - półsyntetyczny antybiotyk makrolidowy charakteryzujący się bardzo dobra przenikalnością do tkanek ustrojowych. Roksytromycyna wywiera efekt bakteriostatyczny przez hamowanie syntezy białek bakteryjnych. Wykorzystuje się go do leczenia Atopowego zapalenia skóry, ponieważ znosi odpowiedź immunologiczną.
CHEMIOTERAPEUTYKI W CHOROBACH BAKTERYJNYCH
Sulfonamidy
Zależnie od półokresu eliminacji, dzielimy sulfonamidy na krótko, średnio i długo działające oraz trudno wchłaniane z przewodu pokarmowego.
Sulfonamidy są pochodnymi kwasu sulfanilowego i działają przeciwbakteryjnie, moczopędnie i hipoglikemicznie.
Sulfonamidy działają na bakterie Gram- dodatnie i Gram- ujemne, należały do chemioterapeutyków o szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego, jednak obecnie ich skuteczność jest niekiedy znikoma ze względu na nabytą przez bakterie oporność. Nadal są uważane za leki z wyboru w nokardiozie i wrzodzie miękkim. Niekiedy są stosowane w stanach zapalnych dolnego odcinka przewodu pokarmowego.
Ze względu na różny okres półeliminacji sulfonamidy dzielimy na krótko działające (okres półtrwania <8 godz.), o średnim czasie działania (8-16 godz.), długim czasie działania (16-60 godz.) oraz o bardzo długim czasie działania (>60 godz.).
Sulfonamidy krótko działające nie są obecnie stosowane.
Sulfonamidy o średnim czasie działania
Należą do nich:
Sulfametoksazol - najczęściej stosowany w postaci preparatu złożonego z trimetroprimem, noszącego nazwę ko-trimoksazol. Ko-trimoksazol działa bakteriostatycznie. Spektrum działania jest szerokie. Działa na bakterie Gram-dodatnie jak i Gram-ujemne (Escherichia coli, Proteus vulgaris, Salmonella, Shigella). Nie działa prątki grzyby i wirusy. Ko-trimoksazol jest stosowany w zakażeniach układu moczowego , gruczołu krokowego, układu oddechowego, pokarmowego i narządów płciowych. Zwalcza zakażenie pałeczkami durowymi i paradurowymi. Działa na drobnoustroje oporne na inne sulfonamidy, oporność na ko-trimoksazol występuje rzadko.
Sulfonamidy o przedłużonym i długim czasie działania
Są to leki szybko wchłaniane z przewodu pokarmowego, natomiast wolno wydalane.
Sulfadoksyna - lek o bardzo długim czasie działania (okres półtrwania wynosi 120 godzin), wymaga podawania raz w tygodniu. Stosowana najczęściej w połączeniu z pirymetaminą w leczeniu malarii opornej na inne leki.
Sulfonamidy słabo wchłaniające się z przewodu pokarmowego
Sulfasalazyna - działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, immunosupresyjnie. Wchłania się w górnym odcinku przewodu pokarmowego. Stosowana jest w przewlekłym, wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego oraz w reumatoidalnym zapaleniu stawów.
Sulfonamidy do stosowania miejscowego
Sulfarinol - lek złożony stosowany w nieżytach błon śluzowych nosa, obecnie nie jest stosowany ogólnie z powodu powikłań nerkowych i częstych odczynów alergicznych.
Sulfacetamid - jest stosowany w postaci kropli do oczu w bakteryjnych zapaleniach spojówek, rogówki, a także zapobiegawczo po urazach i oparzeniach gałki ocznej.
Sulfonamidy - działania niepożądane
zaburzenia ze strony układu pokarmowego
objawy alergiczne
objawy neurotoksyczne
objawy hepatoksyczne
hematotoksyczność
Przeciwwskazania
Przeciwwskazania do stosowania sulfonamidów to: nadwrażliwość, uszkodzenie wątroby, nerek, niewydolność krążenia, zaburzenia hematologiczne i niedobór kwasu foliowego, ostatni okres ciąży i czas karmienia piersią. Nie podaje się ich noworodkom w pierwszych miesiącach życia.
Pochodne nitrofuranu
Są stosowane w zakażeniach dróg moczowych, przewodu pokarmowego i zewnętrznie.
Nitrofurantoina - działa na wiele drobnoustrojów odpowiedzialnych za zakażenia układu moczowego, zwłaszcza na E. coli. Stosuje się ją często w profilaktyce często nawracających zakażeń. Po podaniu doustnym wchłania się szybko i prawie całkowicie. Skuteczne stężenie przeciwbakteryjne osiąga tylko w moczu.
Najczęściej spotykanymi objawami niepożądanymi są nudności i wymioty. Niekiedy pojawiają się alergiczne reakcje skórne.
Furazolidon - jest stosowany w zakażeniach przewodu pokarmowego wywołanych bakteriami Gram-ujemnymi (E. coli, Salmonella, Shigella) i Gram-dodatnimi (Streptococcus pyogenes). Do leczenia ostrych i przewlekłych zakażeń przewodu pokarmowego stosowany jest także nifuroksazyd.
Nitrofural - Pochodna furanu do stosowania zewnętrznego. Działa na Staphylococcus ureus, Streptococcus pyogenes, E. coli i inne. Może powodować reakcje alergiczne. Stosowany w stanach zapalnych skóry.
Pochodne nitroimidazolu
- Nitroimidazole są prekursorami leków. Penetrują do wnętrza komórki bakteryjnej, gdzie ulegają redukcji do bardzo aktywnych związków, które uszkadzają DNA
- Metronidazol- lek ten działa głównie na bakterie beztlenowe Paciorkowce beztlenowe są na ogół mniej wrażliwe na działanie mertonidazolu. Metronidazol po podaniu doustnym jest szybko i prawie w 80% resorbowany , często jest stosowany dożylnie. Nie stwierdzono istotnych różnic w stężeniu mertonidazolu w osoczu po podaniu doustnym, jak i po iniekcji dożylnej. Efektywne stężenie osiąga w płynie mózgowo rdzeniowym.
Działania niepożądane:
Dosyć często wywołuje nudności
, metaliczny smak w ustach, biegunki.
Przy długotrwałym leczeniu występują wysypki, bóle głowy, przejściowe utraty przytomności, napady podobne do padaczkowych, obwodowe neuropatie.
Mocz może mięć ciemne zabarwienie i mogą wystapić trudności z jego oddawzniem.
Metronidazol jest stosowany w zakażeniach pierwotniakowych oraz w zakażeniach wywołanych przez Bacterioides i inne beztlenowce. Często w połączeniu z innymi lekami jest podawany profilaktycznie w zabiegach chirurgicznych i ginekologicznych.
Może być stosowany w rzekomobłoniastym zapaleniu jelit i anginie.
- Tynidazol
Jest stosowany w zakażeniach bakteriami beztlenowymi i w profilaktyce zakażeń przy zabiegach operacyjnych.
Podawany jest w postaci tabletek i wlewów dożylnych
Działania nieporządane:
SÄ… podobne jak przy stosowaniu metronidazolu
Chinolony przeciwbakryjne
Jest so stosunkowo duża grupa wywodząca się od 4-chinolonu.
Ta grupa chinolonów (I generacja) stosowana jest wyłącznie w zakażeniach dróg moczowych wywołanych drobnoustrojami Gram-ujemnymi.Do grupy tej należą: kwas nalidyksowy , pipemidowy i cinoksacyna.
Natomiast II generacja to fluorowane chinolony- ofloksacyna, ciprofloksacyna, pefloksacyna, enoksacyna. Są one stosowane również w zakażeniach innych układów. Obecnie wprowadzono do lecznictwa fluorowane chinolony zaliczane do III i IV generacji. Działają bakteriostatycznie, ale działanie bakteriobójcze jest też możliwe.
Chinolony I generacji
Pierwszym lekiem z tej grupy był kwas nalidyksowy aktywny głównie wobec Gram-ujemnych pałeczek tlenowych.
Działania nieporządane:
kwas nalidyksowy wywołuje zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego(nudności, wymioty, bóle brzucha).
Rzadko występują reakcje alergiczne: wysypki, fotodermatozy, eozynofilia
Bardzo rzadko obserwuje siÄ™ zaburzenia ze strony OUN, takie jak: , zaburzenia wzroku, zaburzenia czuciowe, psychozy drgawki.
Fluorowane chinolony- II generacji
Są stosowane w zakażeniach dróg moczowych, oddechowych, przewodu pokarmowego i szpiku.
-Ofloksacyna- lek ten wykazuje znaczną aktywnośćwobec licznych drobnoustrojów Gram ujemnych jak Citrobacter, Enterobacter Drobnoustroje oporne na inne chinolony fluorowane są zazwyczaj wrażliwe na ofloksacynę. Ofloksacyna jest skuteczna w zakażeniach dróg moczowych, skóry tkanek miękkich, dróg żółciowych i narządów rodnych.
- Cyprofloksacyna Wykazuje znaczną aktywność wobec większości pałeczek jelitowych również , Neissnera, w tym na szczepy wytwarzające B-laktamazy
- Pefloksacyna Jest metabolizowana w wątrobie. W około 20% jest wydalana z moczem, w większości z żółcią.W niewydolności wątroby czas eliminacji pefloksacyny ulega znacznemu wydłużeniu
- Nofloksacyna - Jest aktywna wobec pałeczek jelitowych takich jak: Entrobacter , Proteus ,Salmonella. Większość bakterii beztlenowych jest oporna na norfloksacynę. Norfloksacyna jest wchłaniana po podaniu doustnym. Maksymalne stężenie osiąga w osoczu po1-2godz.Stosowana jest w zakażeniu dróg moczowych, skuteczna również w leczeniu rzeżączki.
- Moksyfloksacyna - Ostatnio wprowadzona do terapii, zaliczana do III generacji, posiada szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego. Działa na bakterie, Gram-dodatnie, Gram-ujemne, szczepy wytwarzające B-laktamazę i drobnoustroje beztlenowe. Po podaniu doustnym moksyfloksacyna wchłania się szybko. Przenika do tkanek, największe stężenie osiąga w układzie oddechowym i zatokach. Stosowana jest najczęściej w zapaleniu oskrzeli, płuc, zatok. Działania niepożądane fluorowanych chinolonów: - U około 15% leczonych obserwuje się nudności, wymioty, biegunki, brak łaknienia. U 15% leczonych występują zaburzenia ze strony układu nerwowego, zawroty głowy, stany pobudzenia, bezsenność, halucynacje, drgawki.Pacjenci leczeni fluorowanymi chinolonami nie powinni prowadzić pojazdów mechanicznych z powodu opóźnionej reakcji .Poważnym powikłaniem są dolegliwości związane ze stanem zapalnym ścięgien(często ścięgno Achillesa). Fluorowane chinolony wywołują uszkodzenie chrząstki wzrostowe u zwierząt. Nie wiadomo, czy te zmiany mogą występować u człowieka, jednak w związku z tym nie należy stosować chinolow u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu.
Przeciwwskazania do stosowania fluorowanych chinolonów
Ciąża i okres karmienia
Nie powinny być stosowane do 16 roku życia
U osób ze schorzeniami OUN - epilepsja
Uczulenia na chinolony
Leki stosowane w grzybicach skóry
Leki azolowe
a) Ketokonazol (Nizoral)
stosowany w leczeniu grzybic skóry i grzybic układowych
ma działanie grzybobójcze, przeciwzapalne
w grzybicy skóry stosuje się 2% krem.
objawy uboczne - hepatotoksyczność, spadek potencji seksualnej, wymioty, bóle głowy, biegunki, rzadziej osutki skórne.
lek ten nie powinien być podawany kobietom ciężarnym i karmiącym matkom.
b) Itrakonazol
pochodna ketokonazolu
wykazuje silniejsze działanie grzybobójcze, a znacznie mniejsze właściwości toksyczne
może być stosowany również u dzieci w terapii pulsowej , szczególnie w leczeniu grzybicy skóry owłosionej i paznokci. Dawki 3-5 mg/kg masy ciała dziennie, w ciągu tygodnia, powtarzane co 3-4 tygodnie, 2-4 pulsy.
lek istnieje w postaci płynnej; jest bardzo skuteczny (dawka 3 mg/kg masy ciała dziennie).
c) Flukonazol
stosowany wewnętrznie
szczególnie skuteczny w drożdżycach i wielokrotnie silniejszy w działaniu niż ketokonazol
daje najlepsze wyniki w leczeniu kandydozy błon śluzowych jamy ustnej i pochwy
w ciężkich zakażeniach układowych wskazane jest podawanie pierwszego dnia 400 mg, a następnie po 200 mg dziennie
Flukonazol nie wpływa na stężenie kortyzolu i testosteronu, a dobra penetracja do tkanek wpływa na szybką dystrybucję leku.
wykazuje silne działanie w stosunku do dermatofitów
znajduje zastosowanie w leczeniu grzybicy paznokci rąk i stóp, w dawkach 150-300 mg dziennie jeden raz w tygodniu, aż do wyleczenia.
Działania niepożądane azoli (azole wydawane na receptę)
dolegliwości żołądkowo-jelitowe
świąd skóry
bóle głowy
uczucie zmęczenia
działanie teratogenne - przeciwwskazanie w czasie ciąży w I trymestrze
Leki alliloaminowe
Terbinafina (Lamisil),
główny przedstawiciel leków z grupy alliloamin
ma działanie grzybobójcze w stosunku do dermatofitów, grzybostatyczne na drożdże, hamuje syntezę ergosterolu
nie wykazuje działania teratogennego ani mutagennego, nie jest hepatotoksyczna ani nie wpływa na metabolizm lipidowy
objawy uboczne - bardzo rzadko obserwuje się niewielkie zaburzenia jelitowe, ból głowy, mogą wystąpić pokrzywkowe objawy alergiczne
do miejscowego stosowania służą 1% kremy i maści
wyleczenie grzybicy skóry gładkiej i stóp uzyskuje się w przeszło 70%.
Leki polienowe
a) Nystatyna
podawana jest doustnie, zewnętrznie
stosowana w zakażeniach drożdżakowych,
stosowana miejscowo w zawiesinie, kremie, maści lub zasypce
b) Amfoterycyna B
wskazana w przypadkach grzybic układowych, głębokich
podawanie doustne powoduje mniej objawów toksycznych niż dożylne, które jest jednak bardziej skuteczne
stosowana miejscowo w 3% zawiesinach lub maściach
działania niepożądane: zapalenie żył, nefrotoksyczność, alergia
c) Natamycyna (Pimafucin)
stosowana w grzybicy powierzchownej błony śluzowej, rzadko skóry
stosowana w postaci w 2-2,5% zawiesinach lub maściach
podawana jest do ustnie, zewnętrznie
Grizeofulwina
hamuje wzrostu dermatofitów, działa grzybostatycznie
nie działa na grzyby drożdżopodobne.
jest na ogół dobrze znoszona, ale może mieć działanie hepatotoksyczne i światłouczulające
podawana jest z posiłkiem
wskazania: grzybica włosów, paznokci, naskórkowa
działania niepożądane - dolegliwości brzuszne, bóle głowy, objawy psychoneurologiczne, alergiczne, zaburzenia wątrobowe, nerkowe
Flucytozyna. 5-Fluorocytozyna
hamuje syntezę DNA drożdży, kryptokoków
znajduje zastosowanie w najcięższych przypadkach drożdżyc układowych
działania niepożądane - jest bardzo toksyczna, powoduje neutropenię, nudności, wymioty, biegunka, leukopenia,trombocytopenia i dość szybko powstaje oporność na lek.
przeciwwskazanie: ciąża, niewydolność nerek
Kandyny
hamują syntezę glikanu → uszkodzenie ściany komórkowej
spektrum: candida, aspergillus
kapsofungina podawana dożylnie
Inne leki stosowane wyłącznie miejscowo:
kwas undecylenowy 10-20% w maściach, roztworach, żelach, aerozolach
rozmaite preparaty odkażające o działaniu przeciwgrzybiczym, np. Viosept;
1% pochodne pirydynowe, które przenikają do płytek paznokciowych;
fenylomorfolina - amorolfina jest lekiem o silnym działaniu w stosunku do grzybów drożdżopodobnych i dermatofitów; w grzybicy paznokci o niewielkim nasileniu stosuje się 5% lakier, 0,25% krem jest stosowany w leczeniu grzybicy skóry gładkiej i grzybicy nóg; hamuje syntezę ergosterolu
Środki odkażające
jod, chlor
pochodne hydroksychinoliny
kwas salicylowy 2-5% - działanie złuszczające, zakwaszające, przeciwzapalne
mydła amfoteryczne - nie należy stosować na skórę
barwniki - riwanol, arkon, stosowane przeciw nawrotom
Leczenie grzybicy skóry, włosów i paznokci
a) wskazania do leczenia ogólnego istnieją w przypadkach:
wieloogniskowej grzybicy powierzchownej skóry owłosionej
rozległych zmian na skórze gładkiej, niezależnie od rodzaju grzyba wywołującego, szczególnie w przypadku grzybicy przewlekłej skóry
długotrwałej grzybicy hiperkeratotycznej stóp i rąk wywołanej grzybem Trichophyton rubrum (rubrophytia)
grzybicy paznokci dotyczącej co najmniej kilku palców
b) wskazania do leczenia wyłącznie miejscowego:
pojedyncze ogniska grzybicy odzwierzęcej, niezależnie od ich lokalizacji, oraz grzybicy powierzchownej skóry gładkiej
grzybica stóp, szczególnie odmiana wyprzeniowa i potnicowa, wymaga długotrwałego leczenia i profilaktycznego stosowania pudrów przeciwgrzybiczych.
Opryszczka
WyglÄ…da nieestetycznie, jest bolesna i może prowadzić do poważnych powikÅ‚aÅ„. Opryszczka, choć z pozoru nie jest ciężkÄ… chorobÄ…, ma tendencje do nawrotów i pojawiania siÄ™ przy każdym silniejszym stresie czy spadku odpornoÅ›ci. Najczęściej mamy do czynienia z opryszczkÄ… na ustach, tzw. „zimnem”.
Za powstawanie opryszczki odpowiedzialny jest wirus herpes simplex. Występuje on w dwóch odmianach - HSV- 1 i HSV-2. Kiedy raz nas zaatakuje, towarzyszy nam już do końca życia. Osoba zarażona wirusem opryszczki może nie mieć żadnych objawów. Pojawiają się one, gdy spada odporność organizmu lub występują inne czynniki takie jak stres. Oprócz infekcji i stresu przyczyną jej powstawania może być wychłodzenie organizmu, nieprawidłowa dieta, zbyt długie opalanie się, miesiączka. Do zarażenia wirusem dochodzi bardzo łatwo - przez pocałunek, wypicie z jednej butelki z zarażonym, używanie tego samego ręcznika.
Leczenie opryszczki Niestety, jeżeli raz zarazimy się wirusem, nie będziemy mieli możliwości pozbycia się go z organizmu. W tej sytuacji kluczowe będzie nie dopuszczenie do spadku odporności i wystąpienia innych czynników mogących wywołać objawy w postaci opryszczki. Warto więc prowadzić zdrowy tryb życia oraz wzbogacić dietę witaminami z grupy B oraz produktami bogatymi w cynk. W przypadku pojawienia się opryszczki należy jak najszybciej zastosować dostępne w aptekach maści i inne leki. Jeżeli wirus zaatakuje narządy płciowe warto zasięgnąć porady lekarza. Nie można zapomnieć także o tym, że opryszczką narządów płciowych zaraża się głównie podczas kontaktów seksualnych, więc ryzyko wzrasta wraz ze stopniem aktywności seksualnej. Powstrzymajmy się też od bliskiego kontaktu z osobami mającymi objawy opryszczki oraz pamiętajmy o higienicznym trybie życia.
Heviran w tabletkach, hascovir,zovirax,
Objawy ospy wietrznej to:
-gorÄ…czka
-ból głowy
-brak apetytu
-uczucie ogólnego rozbicia
-silnie swędzące czerwone plamki na skórze dziecka, które następnie zamieniają się w małe pęcherzyki wypełnione przezroczystą treścią, później w krostę, a w ostatnim etapie w strupek
-wysypka we włosach, która pojawia się falowo ( jedne wykwity ustępują, a inne się tworzą)
-możliwe wypryski na błonie śluzowej jamy ustnej, gardła i narządów moczowo-płciowych oraz gałce ocznej
Sposób leczenia Jedynie w ciężkich przypadkach lekarz może zalecić leczenie antybiotykami. Podobnie bowiem jak w przypadku świnki leczenie ospy wietrznej jest jedynie objawowe i polega na złagodzeniu dolegliwości dziecka takich jak gorączka i uporczywe swędzenie.
Podczas ospy należy szczególnie zadbać o to, by dziecko nie rozdrapywało powstałej wysypki, czy też pojawiających się w jej miejsce strupków, gdyż może to doprowadzić do ropnych powikłań, przeniesienia infekcji na oczy oraz do powstania stałych, szpecących blizn.
Nie należy się bardzo niepokoić wyglądem naszej pociechy, gdyż strupki, które pozostają po krostkach, odpadną same w okresie od 1 do 3 tygodni, a pozostałe po nich przebarwienia z czasem znikną.
Podobnie, jak w innych przypadkach, gdy dziecko ma podwyższoną temperaturę możemy podać mu lek przeciwgorączkowy, z wykluczeniem jednak salicylanów np. aspiryny! Do czasu odpadnięcia strupków zalecana jest również izolacja dziecka. Ponadto dobrze będzie także, jeśli pozostanie ono przez parę dni w łóżku. Podczas trwania choroby pamiętajmy również o częstych zmianach ubrania czy piżamki dziecka.
Poza tym wapno i Clemastinum. nie należy stosować pudrów i papek; w celu zmniejszenia świądu należy stosować miejscowo leki przeciwhistaminowe (np. Fenistil).
Mięczak zakaźny jest chorobą wirusową. Najczęściej występuje u młodych, aktywnych seksualnie osób i zwykle rozprzestrzenia się drogą płciową. Wirus przenosi się także poprzez dotykanie przedmiotów używanych przez osobę chorą, korzystanie ze wspólnych ręczników. Na mięczaka często chorują dzieci poniżej 5 roku życia, zarażając się od swoich opiekunów w czasie czynności pielęgnacyjnych (dotyk dłoni) lub od rówieśników podczas zabaw. Jest to również dość częsta choroba masażystów i pracowników pływalni.
Guzki zwykle znikają bez leczenia po kilku miesiącach.. Często dochodzi także do samozakażenia, czyli przeniesienia wirusa w inne miejsce własnego ciała. W praktyce jedne guzki znikają, a pojawiają się drugie. Do leczenia pojedynczych, dużych zmian stosujemy wyłyżeczkowanie mięczaka, zamrażanie (doprowadza do martwicy komórek i unieszkodliwienia znajdujących się w nich wirusów), elektrokoagulację i laseroterapię. Guzki można też nakłuć, wycisnąć zawartość i posmarować odpowiednim kremem.Mogą pozostawiać blizny. Jeśli choroba wystąpiła w postaci małych, licznych, rozsianych grudek skuteczniejsze jest leczenie polegające na smarowaniu zmiany w przebiegu mięczaka zakaźnego należy usunąć, np wymienionym prepeartaem. Po każdej metodzie w miejscu gdzie były pozostaje podrażnienie i ubytek naskórka. Dolegliwości z tym zwiazane najlepiej łagodzic delikatnymi prepearatami przyspieszajacymi gojenie, np. alantan, solcoseryl. Leczenie wyłącznie objawowe, łyżeczkowanie albo mechaniczne wyciskanie treści guzków. Stosuje się nalewkę jodową, azotan srebra, roztwór podofiliny lub fenolu po zabiegach. Mięczak zakaźny często ustępuje samoistnie. W przypadku nasilonych zmian stosuje się antyhistaminiki (cymetydyna), leczenie złuszczające (kantarydyna), imikwimod, retinoidy, a także leki antywirusowe.