INSTYTUT INŻYNIERII CIEPLNEJ I PROCESOWEJ Katedra Aparatury Przemysłowej
Data ćwiczenia 21.03.2012 Data oddania sprawozdania: 04.04.2012 Rok akademicki 2011/2012 Grupa 13M3 zespół I	LABORATORIUM URZĄDZEŃ PRZEMYSŁOWYCH
		Temat: Badanie kruszarki szczękowej
		Nazwisko i Imię	Ocena		Data
		Wadas Marcin

1. Wstęp

Celem procesu kruszenia jest rozdrobnienie materiału, z reguły po to by zwiększyć jego przydatność w dalszych procesach obróbkowych (zwiększenie powierzchni międzyfazowej, poprawa jakości produktu). Badanie przeprowadzaliśmy na kruszarce szczękowej, jednorozporowej, górnoosiowej, mimośrodeowej typu Velten. Wyznaczaliśmy stopień rozdrobnienia oraz rzeczywistą i teoretyczną moc kruszenia.

2. Schemat

1 - szczęka ruchoma,

2 - czop wału mimośrodowego,

3 - koło zamachowe,

4 - szczęka nieruchoma,

5 - płyta rozporowa,

6 - klin oporowy,

7 - klin nastawczy,

8 - napinacz,

9 - sprężyna,

10 - śruba

3. Wyniki

Literami A, B, C są oznaczone wymiary charakterystyczne kruszonego materiału przed rozdrobnieniem (w przypadku cegły, która w przybliżeniu jest prostopadłościanem są to długości 3 boków). Litery a, b i c to wymiary charakterystyczne wybranej próbki po skruszeniu. W naszym przypadku były to reprezentatywne przekątne ścianek wieloboku.

(A=24,5cm B=11,5cm C=6,5cm) D=14,16cm

(a=4cm b=3,5cm c=3cm) d=3,5

Stopień rozdrobnienia (i) wynosi około 4.

Rzeczywista moc była zbadana za pomocą 2 układów woltomierz + amperomierz. Pomnożenie woltów i amperów daje nam waty. W wyniku sumowania wyników obu układów otrzymaliśmy moc kruszenia podczas biegu luzem i podczas pracy.

Aby obliczyć teoretyczną moc kruszenia potrzebujemy wymiary komory kruszenia:

L=15cm

b=14cm

h=16cm

a=2cm

a=4cm

=22^o

ρ=1400kg/m³

=0,3

=0,2

obroty (praca)=334obr/min

	V=	371,263	cm3
	V=	0,000371	m3
		praca
	VV=	0,0248	m3/min
	VV=	0,0004	m3/s
	VM=	0,5787	kg/s
praca	jałowy	2315	W
1132	760	372	W

[m³] wydajność objętościowa

Rzeczywista moc kruszenia wynosi 372 [W], teoretyczna natomiast 2315 [W].

4. Wnioski

Wątpliwa wiarygodność badania teoretycznej mocy kruszarki wynika z wielu czynników. Między innymi z trudności w zmierzeniu dokładnych wymiarów komory kruszenia bez rozbierania urządzenia. Dodatkowym problemem była nieznajomość dokładnych wartości sprawności czy współczynnika spulchnienia. Do obliczeń podstawiłem wartości najbardziej zbliżające wynik teoretyczny do rzeczywistego, a ten i tak okazał się być ponad 7 razy mniejszy niż ten obliczony z wzoru Bracha.

Trudno stwierdzić na podstawie jednego badania czy dane uzyskiwane z zależności teoretycznych mają się jakkolwiek do rzeczywistości. Bazując jednak na danych z laboratorium trzeba stwierdzić, że w tym przypadku teoretyczne wyznaczenie mocy kruszenia nie daje zadowalających rezultatów.

Patrząc jednak na sprawności przeciętnych kruszarek, które mieszczą się grubo poniżej 50% trzeba zdać sobie sprawę, że są to urządzenia bardzo energochłonne i nieefektywne. Wynika to w głównej mierze z warunków prowadzenia procesu. Gwałtowne i częste skoki siły, nierównomierność prowadzenia procesu, różna charakterystyka kruszonych materiałów itd. Mimo wszystko dzięki urządzeniu o w miarę prostej konstrukcji otrzymujemy dość dobre efekty. Patrząc na wyliczony stopień rozdrobnienia, można wywnioskować, że średni wymiar charakterystyczny zmniejszył się czterokrotnie.

---