Wnioski.
Na wstępie swoich wniosków dotyczących otrzymanych wyników, chciałbym zaznaczyć iż wszystkie podstawienia do wyżej wypisanych wzorów dokonywałem w Excelu. Otrzymana wartość stężenia molalnego, stosunkowo niewielka, jest efektem małego stężenia molowego kwasu solnego. Jednakże zachowała się widoczna tendencja wzrostowa, a mianowicie wraz ze wzrostem stężenia molowego, w sposób proporcjonalny wzrasta stężenie molalne. Podczas wykonywania ćwiczenia, pomiar temperatury, jak wspominałem w powyższych punkach, był przeprowadzony w dwojaki sposób, poprzez termometr oraz poprzez termistor. Otrzymane wartości temperatur (wartość temperatury z oporu, uzyskana poprzez przelicznik), różnią się wobec siebie. Może to być spowodowane, niedokładnością odczytu temperatury z termometru, bądź nie wystarczającym czasem mieszania. Ponad to termometr jak i termistor nie były w tych samych miejscach w naczyńku, także nie miały takich samych głębokości zanurzenia, stąd wspomniane dysproporcje. Co do wartości otrzymanych wyników współczynników: osmotycznego oraz aktywności. Błędy systematyczne wspomnianych wartości jeśli chodzi o wartość współczynnika aktywności, są bardzo mało, zaś błędy systematyczne współczynnika osmotycznego są nieco wyższe. Moim zdaniem, jest to spowodowane ilością zmiennych, które w sposób istotny są obarczone swoimi błędami systematycznymi, nie do uniknięcia. Wzór generujący wartość współczynnika osmotycznego ma znacznie więcej zmiennych, są taka wartość błędów systematycznych. Co do metody obliczenia tych błędów. Skorzystałem z metody bezwzględnych różnic, zakładając ich zarówno pierwsze jaki i drugie podstawienie, mają proporcjonalne błędy systematyczne wobec siebie. Po tym założeniu, wyliczanie błędów metodą różniczki zupełnej jest zbędne i nastręczające więcej problemów. Otrzymane wartości współczynnika osmotycznego są wartościami nieco wyższymi, kontrastując ze z danymi literaturowymi. Wynikać to może z różnych temperatur termostatowania. Dane literaturowe są dla temperatury 25ºC, zaś roztwory termostatowane w przeciągu 10 min, zyskiwały wartość ok. 16 ºC. Jednakże jeśli chodzi o zależność molalności od współczynnika osmotycznego, to dane doświadczane są niekoherentne z danymi literaturowymi , a mianowicie wraz ze wzrostem molalności, wzrasta w sposób proporcjonalny wartość współczynnika osmotycznego(dane literaturowe), zaś w przypadku otrzymanych danych tendencja jest odwrotna . Tendencja literaturowa występuje miedzy współczynnikiem osmotycznym, a aktywnością wody. Wynikać to może ze wzrostu siły jonowej, poprzez zwiększenie energii potencjalnej jonów, miedzy kwasem solnym a wodą. Ponadto, z otrzymanych przeze mnie danych, można zauważyć odwrotną proporcjonalność aktywności, względem molalności. Reasumując, w rozcieńczonych roztworach współczynnik osmotyczny jest lepszą miarą odchyleń od doskonałości niż współczynnik aktywności.