1.Teoria międzynarodowych stosunków gospodarczych

zajmuje się badaniami praw ekonomicznych rządzących się procesami zachodzącymi w gospodarce światowej. Zagraniczna i międzynarodowa polityka ekonomiczna określa metody i środki osiągania przez państwo celów gospodarczych. Określa zasady współpracy międzynarodowej, tworzenia porozumień i międzynarodowych organizacji gospodarczych

Prawa formułowane przez MSG mają częściowo charakter uniwersalny wspólny dla wszystkich nauk ekonomicznych, a częściowo specyficzny dla MSG.

Prawa uniwersalne to np. zasada przewagi komparatywnej Davida Ricardo lub prawa dotyczące wpływu handlu zagranicznego na dochód narodowy.

Prawa specyficzne to prawa dotyczące: rozwoju międzynarodowych powiązań towarowych

rozwoju międzynarodowego przepływu usług analizy międzynarodowego przepływu czynników produkcji

Prawa specyficzne to prawa dotyczące: rozwoju międzynarodowych powiązań towarowych

rozwoju międzynarodowego przepływu usług analizy międzynarodowego przepływu czynników produkcji

Międzynarodowe stosunki gospodarcze to także nauka o gospodarce światowej.
W związku z gwałtownym rozwojem wymiany międzynarodowej analiza stosunków
kraj - zagranica zastępowana jest dziś analizą kraj - gospodarka światowa.
Dlatego MSG to także problemy globalne. Dlatego też rośnie znaczenie MSG jako nauki zajmującej się jedną z najszybciej rozwijających się dziedzin współczesnej gospodarki

2. Podstawową cechą międzynarodowych stosunków gospodarczych

Jest istnienie niezależnych suwerennych państw poprzedzielanych granicami politycznymi. Współczesne międzynarodowe stosunki gospodarcze mają miejsce pomiędzy krajami o różnych ustrojach gospodarczych, poziomach rozwoju i perspektywach rozwojowych. Międzynarodowy podział pracy jest formą ewolucji społecznego podziału pracy dokonujący się pomiędzy różnymi podmiotami gospodarczymi działającymi w różnych krajach. Gospodarka światowa to system trwałych powiązań ekonomicznych łączących gospodarki narodowe w procesy produkcji i wymiany o zasięgu globalnym.

3.Podstawowymi podmiotami międzynarodowej wymiany gospodarczej

Są różne bardzo zróżnicowane kraje -obszar, ludność, ilość wyprodukowanych dóbr i usług Chiny, Indie Kanada, Australia Japonia, Holandia standard życia PKB - dobra i usługi wyprodukowane w kraju z użyciem krajowych i zagranicznych czynników produkcji

PNB - dobra i usługi wyprodukowane w kraju i zagranicą z użyciem krajowych czynników produkcji wartość dodana + podatki - subsydia dolar bieżący.

4.Kraje dzielimy w zależności od PNB per capita:

- kraje o niskim dochodzie < 760 USD Etiopia 100/ PPP 500 USD

- o średnim dochodzie 761 - 3030 USD Sri Lanka 810 RPA 6990

- o średnim dochodzie 3031 - 9360 USD Polska 3900/6740 USD

- o wysokim dochodzie > 9361 USD

- Słowenia 9760 /- USD

- Portugalia 10690/14380 USD

- USA 29340/29340 USD

- Szwajcaria 40080/26660 USD

najwięcej bogatych UE, Ameryka Płn., zachodnie wybrzeże Pacyfiku (triada) - produkuje i spożywa 90% wysoko- przetworzonych produktów najwięcej biednych Afryka i Azja

dolar międzynarodowy PPP - purchasing power parity

5. Rozpowszechnienie gospodarki rynkowej

- kontrola nad inflacją - polityka monetarna/równowaga budżetu - spadek udziału pracy w kosztach wytwarzania - technologie - wzrost produktywności zasobów dzięki IT - przejście z branż i rynków stagnujących na rzecz wzrastających i dających wysoką wysoka wartość dodaną i rentowność - prywatyzacja i de regulacja, brak państwa w gospodarce - stabilizacja cen energii i surowców - otwarcie rynków światowych, liberalizacja handlu, eliminacja barier celnych, umiędzynarodowienie gospodarek

GLOBALIZACJA

6.Trzy modele współczesnego kapitalizmu:

- wolnokonkurencyjny kapitalizm angloamerykański oparty na indywidualizmie i masowej konsumpcji - europejska społeczna gospodarka rynkowa oparta na solidaryzmie, godzeniu interesów społecznych - ascetyczny kapitalizm azjatycki oparty na kolektywizmie wspólnym dążeniu do budowy potęgi gospodarczej wysokim morale pracy, oszczędności i dyscyplinie

7.międzynarodowy rozwój ekonomiczny

·KRAJE ROZWINIĘTE

·Europa zachodnia ·USA ·Japonia ·Australia ·Nowa Zelandia ·Kanad

·Brazylia ·Meksyk

·KRAJE NOWOUPRZEMYSŁOWIONE (NICs)

·Malezja ·Tajlandia ·Chile

·NOWOUPRZEMYSŁOWIONE GOSPODARKI (NIEs)

·Korea Płd ·Tajwan ·Hong-Kong ·Singapur

KRAJE ROZWIJAJĄCE SIĘ

·PKB/mieszkańca poniżej $ 2000 ·Nierówna dystrybucja dochodu ·Dualizm technologiczny

·Większość mieszkańców czerpie dochody z rolnictwa ·Nieefektywne rolnictwo ·Ukryte bezrobocie i braki w zatrudnieniu

8. Inne problemy krajów rozwijających się:

·Problemy ochrony zdrowia i niedożywienie ·Analfabetyzm ·Wysoki przyrost naturalny

·Eksport polega na kilku produktach ·Trudne warunki geograficzne i komunikacyjne

·Niskie oszczędności ·Polityczna niestabilność

Perspektywa zasobów ludzkich w rozwoju:

·Rozwijać trzeba nie tylko ekonomię ·Inwestycja w kapitał intelektualny ·Substytuty importu i promocja eksportu

9. Podstawowe definicje obrotu międzynarodowego

co to jest obrót międzynarodowy- jakakolwiek wymiana gospodarcza z udziałem podmiotów gospodarczych z więcej niż jednego kraju ( import- eksport, firmy globalne, zagraniczne, międzynarodowe, globalne ponadnarodowe)

10. Co kieruje firmami w wyborze obrotu międzynarodowego?

- misja - cel długoterminowy

- cele - zadania konkretne by spełnić misję

- strategia - sposoby realizacji celów

11.

Dlaczego firmy angażują się międzynarodowo?

- by uzyskać zasoby - by zdywersyfikować swoje źródła zaopatrzenia i rynki sprzedaży

- by zmniejszyć ryzyko konkurencyjne

12. Formy obrotu międzynarodowego:

Import - eksport,

Turystyka i transport,

Licencja i franszyza ,

Działania operacyjne pod klucz,

Kontrakty menedżerskie,

Inwestycje bezpośrednie i portfelowe

13. Zewnętrzne siły otoczenia transakcji międzynarodowych:

- czynniki społeczno - kulturowe - czynniki monetarne i finansowe - czynniki polityczne i prawne- czynniki geofizyczne (warunki naturalne) - czynniki koniunkturalne

14. TEORIE KORZYŚCI Z HANDLU MIĘDZYNARODOWEGO

Starożytność - średniowiecze - teoria słusznej ceny ,

Merkantylizm - bulionizm

KLASYCZNE TEORIE HANDLU MIĘDZYNARODOWEGO

Teoria przewagi absolutnej - Adam Smith ,Teoria przewagi komparatywnej - David Ricardo

SZKOŁA NEOKLASYCZNA

Teoria Heckshera - Ohlina - teoria obfitości zasobów

15. Merkantylizm

Jedna z najstarszych doktryn (1550 - 1700),Bogactwo mierzone jest ilością złota, Akumulacja złota lub pieniądza przez eksport, Ponieważ ilość złota jest skończona handel zmierza do sumy - zero, Teoria służyła potęgom kolonialnym i zakłada kontrolę rządową nad eksportem i importem - surowce z kolonii - eksport wyrobów - ograniczenia handlowe dla kolonii, Dodatni i ujemny bilans wymiany handlowej, deficyt handlowy, Bogactwo narodu zależy od jego bilansu handlowego.

Polityka ekonomiczna ma służyć promocji eksportu

np. Poprzez subsydia i ograniczeniu importu

np. poprzez cła lub kontyngenty przywozowe

Pierwsza doktryna powstała po ukształtowaniu się podstaw systemu kapitalistycznego.

Neomerkantylizm - współczesna forma polegająca na utrzymywaniu dodatniego bilansu handlowego - Francja - Japonia

16. KLASYCZNE TEORIE WYMIANY MIĘDZYNARODOWEJ

Merkantylizm był krytykowany przez twórców ekonomii klasycznej.

Adam Smith „Badania nad naturą i przyczynami bogactwa narodów” 1776 - gdy dwa kraje podejmują handel

obydwa odnoszą korzyści

David Ricardo „Zasady ekonomii politycznej i opodatkowania” - 1817 - teoria kosztów względnych, albo teoria kosztów komparatywnych (porównawczych)

17.

TEORIA KOSZTÓW ABSOLUTNYCH

Znana też jako teoria przewagi absolutnej.

Podstawą wymiany między krajami jest występowanie bezwzględnych (absolutnych) różnic w kosztach wytwarzania. Mierzone były wyłącznie w nakładach pracy.

Teoria tłumaczy międzynarodowy podział pracy oraz pozwala zrozumieć lepsze wykorzystanie narodowych mocy produkcyjnych i wzrost produkcji

Towar nakłady całk. USA Wk.Brytania

pszenica 1 godz. 6 ton 1 tona

sukno 1 godz. . 3 metry 6 metrów

na jedn.

pszenica.1 tona 10 min 60 min

sukno 1 metr 20 min 10 min

przy pełnej specjalizacji

pszenica 6 ton

sukno 6 metrów

18. TEORIA KOSZTÓW WZGLĘDNYCH

zwana także teorią przewagi /kosztów komparatywnych mówi, że korzystna specjalizacja jest możliwa także gdy przy absolutnej różnicy kosztów jeden z krajów wytwarza wszystkie towary drożej (taniej) niż drugi.

Podstawą specjalizacji i handlu jest występowanie względnych różnic w kosztach wytwarzania mierzonych nakładami pracy.

Jak uzyskać daną ilość wyrobu przy minimalnych nakładach czyli jak uzyskać większy efekt przy danych nakładach

Kraj A powinien specjalizować się w produkcji i eksporcie tego towaru, który może wyprodukować taniej niż kraj B a w przypadku którego jego przewaga mierzona kosztami

(cenami) nad krajem B jest stosunkowo największa.

Zawsze korzystna jest specjalizacja kraju w tej dziedzinie produkcji, w której kraj ma on stosunkową przewagę w wydajności pracy -

natomiast niekorzystna jest specjalizacja w tej dziedzinie gdzie kraj nie ma względnej przewagi nad partnerem handlowym.

19. Przykład handlu międzynarodowego wg kosztów względnych

Towar wyszczególnienie USA Wk.Brytania

krajowe nakłady pracy efekty produkcji

Pszenica 1 godz 6 t 1 t

Sukno 1 godz 4 m 2 m

krajowe koszty względne

stosunek wymienny

efekt produkcji z 1 r-g

Pszenica 4/6 = 2/3 2/1 = 2

Sukno 6/4 = 1,5 1/2 = 0,5

20. Konkluzja

przyjmując założenia z poprzednich slajdów jest oczywiste, że USA nie podejmą wymiany

w układzie 6 t pszenicy za 4 m sukna, a Wk. Brytania w układzie 2 m sukna za 1 t pszenicy każdy z krajów musi uzyskać więcej niż to wynika z ich relacji wewnętrznych.

Racjonalna wymiana może się odbywać jedynie na warunkach pośrednich (patrz linia środkowa) Granice opłacalności wyznaczane są przez relację kosztów względnych

4 m sukna < 6 t pszenicy < 12 m sukna

21. Teorie neoklasyczne - model Hecksher - Ohlina a także Samuelsona

Teoria obfitości (proporcji zasobów) - podstawą rozwoju handlu zagranicznego są relatywne różnice kosztów i cen.

Ricardo, Torrens - różnice w warunkach wytwarzania

Teoria obfitości zasobów - różnice w kosztach i cenach spowodowane są różnym wyposażeniem w czynniki

produkcji - kapitał i pracę. Kraje o dużych zasobach kapitału - dobra kapitałochłonne Kraje o dużych zasobach pracy - dobra pracochłonne

22. Teoria obfitości (proporcji) zasobów:

Każdy kraj powinien specjalizować się w eksporcie towarów których produkcja wymaga większego zaangażowania bardziej obfitego, a zatem tańszego czynnika produkcji importować zaś towary, których produkcja wymaga zastosowania mniej obfitego czyli droższego czynnika.

Czynnikiem produkcji jest również ziemia. Paradoks Leontief'a - USA eksportuje pracochłonne produkty Ohlin - przy równym wyposażeniu różnice w kosztach i cenach z powodu różnic w poziomie i dystrybucji dochodu narodowego a nawet w wyniku specjalizacji, ograniczenia asortymentu w wyniku korzyści skali.

23. Współczesne teorie korzyści z handlu międzynarodowego

teorie neoczynnikowe - praca prosta i złóż kapitał rzeczowy i ludzki

teorie neotechnologiczne - teoria luki technologicznej, teoria cyklu życia produktu

i zbyt rosną szybciej niż nakłady)

teorie popytowo - podażowe - rola czynników popytu i podaży teoria nakładających się popytów handel (wymiana) wewnątrzgałęziowa

24. Teoria cyklu życia produktu

faza innowacyjna ,faza wzrostowa ,faza dojrzewania ,faza standaryzacji ,faza schyłkowa

25. Inwestycje portfelowe

W latach 90 wzrost znaczenia inwestycji portfelowych jako formy wywozu kapitału do krajów rozwijających się. Przyczyną poprawa sytuacji gospodarczej oraz liberalizacja

rynków tych krajów. Wielkość wywiezionego kapitału portfelowego do krajów rozwijających się wzrosła z 7,5 mld dol. (w 1989 r.) do 55,8 mld dol. (w 1993 r.), ponad siedmiokrotnie. Po roku 1993 ciągle notowany był wzrost wielkości przepływu kapitału portfelowego do krajów rozwijających się. Kryzys finansowy w Azji Płd.-Wsch spowodował zmniejszenie inwestycji portfelowych w tych krajach z 68 mld dol. (w 1996 r.) do 38 mld dol. (w 1997 r.). Główni odbiorcy kapitału to kraje Azji południowo-wschodniej (58 % ogółu inwestycji w krajach rozwijających się), głównie Chiny, Indie, Korea Południowa, Tajlandia, a także kraje Ameryki Łacińskiej (24%), Brazylia, Chile, Meksyk. Udział krajów Europy Środkowo-Wschodniej nie przekroczył 15%, a krajów Afryki i Azji Zachodniej łącznie 3%.

5.

26. Zagraniczne inwestycje bezpośrednie

Znaczna część międzynarodowych przepływów kapitału przyjmuje formę zagranicznych inwestycji bezpośrednich. Zagraniczne inwestycje bezpośrednie to międzynarodowe

przepływy kapitału, w ramach których firma z jednego kraju tworzy lub rozszerza swoje filie w innym kraju. Cechą charakterystyczną ZIB (również FDI - Foreign Direct Investment)

jest nie tylko transfer zasobów, ale również dążenie do uzyskania prawa kontroli; powstająca filia, oprócz zobowiązań finansowych w stosunku do przedsiębiorstwa macierzystego,

jest także częścią tej samej struktury i kultury organizacyjnej.

27. BEZPOŚREDNIE INWESTYCJE ZAGRANICZNE

Rosnący udział rezultatów zagranicznych inwestycji bezpośrednich w produkcie krajowym brutto poszczególnych krajów, wraz z rosnącym znaczeniem zagranicznych instytucji oddziaływujących na krajowe procesy produkcyjne i dystrybucyjne, jest w dużym

stopniu przejawem globalizacji.

Z powodu ich rosnącej roli w międzynarodowym obrocie

gospodarczym, a także szeregu kontrowersji jakie wzbudzają na obszarze polskiej polityki handlu zagranicznego należy im poświęcić więcej miejsca. Dla inwestora głównymi przyczynami inwestowania za granicą są tzw. motywy “kosztowe" i motywy “zyskowe". Do grupy pierwszej należą czynniki pośrednio lub bezpośrednio wpływające na obniżenie kosztów działalności firmy (szczególnie dotyczy to korporacji wielonarodowych), a mianowicie: poszukiwanie tanich źródeł surowców, taniej siły roboczej, dywersyfikacja portfela inwestycyjnego, czy zabezpieczenie przed stratami z tytułu spadku kursu walut.

Do drugiej grupy z kolei odnoszą się: poszukiwanie rynków zbytu (co pozwala osiągnąć korzyści skali w sferze produkcji i zbytu, a także obniżenie kosztów transportowych oraz

pominąć problem małego rynku własnego), chęć ominięcia przeszkód w handlu (wynikających np. z polityki handlowej państwa przyjmującego) oraz zróżnicowanie poziomów rozwoju kraju inwestującego i kraju przyjmującego.

28. Paradygmat OLI: Ownership - Location - Internalisation (własność, lokalizacja, internalizacja).

Inwestor musi posiadać następujące przewagi:

1) przewagi własnościowe firmy (własna konkurencyjna technologia, zasoby finansowe, umiejętności zarządcze, dostęp do rynku), 2) przewagi lokalizacyjne firmy (charakterystyczne dla kraju przyjmującego, gdzie możliwe jest wykorzystanie przewag własnościowych i internalizacji), 3) przewagi internalizacji (bardziej opłaca się wykorzystywać atuty konkurencyjne przez własną firmę, niż je sprzedawać).

29. Teoria międzynarodowego cyklu życia produktu

Ekspansja produktu w fazie wzrostu na nowe rynki eksportowe, postępująca standaryzacja produktu, dążenie do obniżenia kosztów wytwarzania, zapobieżenie przewadze konkurentów,

a w końcu całkowite przenoszenie produkcji za granicę zaobserwowane w trakcie życia produktu stymuluje proces inwestycyjny za granicą.

30. Teoria przewagi monopolistycznej.

Polega ona na obserwacji, że ZIB występują głównie w konkurencji oligopolistycznej, wśród graczy globalnych. Firma, która decyduje się na podjecie inwestycji zagranicznej ma absolutną przewagę technologii, kapitału, know-how w zarządzaniu, nierzadko jej pozycja

międzynarodowa jest silniejsza niż rządu kraju przyjmującego inwestycję, a jej roczne przychody, są często większe niż produkt narodowy brutto wielu krajów. Inwestycje pochodzą zatem z krajów wysokorozwiniętych, szczególnie częste są w przemysłach o charakterze oligopoli, gdzie dokonuje się ogromnych nakładów na badania i rozwój.

31. Teoria niedoskonałości produktu i rynku.

Przedsiębiorstwo podejmujące inwestycję zagraniczną ją gdyż dostrzega, że w kraju przyjmującym inwestycję istnieje luka w palecie produktów, którą może wypełnić.

Możliwym jest przykładowo, że w przeciwieństwie do lokalnych producentów firma inwestująca produkuje zróżnicowane produkty, które konsumenci wolą od miejscowych.

Przedsiębiorstwo inwestujące wykorzystuje więc lukę na rynku, która może powstać w wyniku dywersyfikacji produktów, ich charakterystyki ale również może być wynikiem

przewagi technologicznej.

32. Teoria takie jak pójścia za przewodzącym w branży.

Sytuacja taka odnosi się zarówno do sytuacji konkurencji jak i kooperacji. W przypadku konkurencji, ma to często miejsce w oligopolach, jeżeli jeden z liderów przenosi

produkcję za granicę inni czynią to samo.

Przykład: wykupienie polskiego przemysłu oponiarskiego przez Goodyaer (Dębica), Michalin (Olsztyn) i Bridgestone (Poznań) w ciągu zaledwie kilku miesięcy.

W przypadku układów kooperacyjnych inwestycja lidera branży

powielana jest przez jego kooperantów by ułatwić logistykę. Po zbudowania przez General Motors zakładu w Gliwicach, zakład silników w Tychach stworzył Isuzu, a Delphi uruchomił produkcje w Krosnie i Mielcu.

33. Inwestycje krzyżowe

Wytłumaczeniem decyzji o inwestycjach zagranicznych mogą być tak zwane inwestycje krzyżowe (wzajemnie w swoich krajach), postępująca internacjonalizacja, jak na przykład Jednolity Rynek unijny, czy korzyści płynące z wykorzystania międzynarodowych rynków walutowych Najważniejszą intencją dopuszczenia przez kraje przyjmujące inwestycji zagranicznych na swój rynek, jest rozwój gospodarczy tego kraju. Częstym czynnikiem jest tworzenie miejsc pracy. Osiągnięciu tego sprzyja m.in. Transfer technologii, który często towarzyszy ZIB. Zatrudnienie połączone z rozwojem czynnika ludzkiego w danym kraju

jest elementem strategicznej polityki handlowej kraju przyjmującego. ZIB prowadzą dalej w efekcie do rozwoju handlu międzynarodowego. Dodatkowym atutem jest także orientacja proekologiczna nowopowstających przedsiębiorstw. Wiele krajów czyni specjalne zachęty dla inwestorów zagranicznych jak to było w przypadku Irlandii, czy polskich specjalnych stref ekonomicznych oferujących zwolnienia podatkowe. Dla większości najmniej rozwiniętych krajów ZIB są często najważniejszym źródłem kapitału zagranicznego, który tylko w ten sposób mogą pozyskać, gdyż nie podlega on wymogom zaszeregowania według stopnia ryzyka inwestycyjnego.

Zaszeregowanie to jest natomiast obowiązkowe przy pożyczkach zagranicznych lub włączaniu się do międzynarodowych rynków kapitałowych. Od połowy lat dziewięćdziesiątych zanotowano trend wzrostowy w dziedzinie zagranicznych inwestycji bezpośrednich.

Główne przyczyny :

wielkość rynku i możliwość dostępu do zasobów surowcowych nieosiągalnych gdzie indziej.

Zjawisko zagranicznych inwestycji bezpośrednich na szeroką skalę pojawiło się w połowie lat 80. W roku 1984 ok. 50 mld dol. 1990 poziom 222 mld dol. W 1997 r. 400 mld dolarów

(napływu) i ponad 424 mld dolarów ich eksportu (odpływu), zwiększając się odpowiednio o 19 % i 27 % do stanu z 19961. Mimo kryzysu finansowego w krajach azjatyckich oraz w Rosji, w 1998 r. światowe inwestycje pozyskane osiągnęły wielkości 644 mld dol. W światowych przepływach inwestycyjnych dominują kraje rozwinięte. Generują one ponad 70 % światowego importu i 92 % światowego eksportu inwestycji zagranicznych. Kraje te mają przewagę eksportu inwestycji nad ich importem. I tak w roku 1998 odnotowano 460 mld dolarów inwestycji pozyskanych i 595 mld dolarów inwestycji wyeksportowanych.

Historia polskich ZIB sięga lat dwudziestych. Firmy zagraniczne były w przedwojennej Polsce szeroko reprezentowane. Inwestorzy: FIAT w latach dwudziestych rozpoczął montaż

samochodów, czeski potentat obuwniczy Bata, austriacki Semperit posiadał kilka zakładów gumowych, Solvay wybudował zakłady chemiczne w Skawinie, Holenderski Unilever produkował proszki do prania (“Radion sam pierze”) i margarynę, zwaną wtedy Ceres. Dopiero w latach1984 - 1989 w celu ożywienia gospodarczego i stopniowej liberalizacji gospodarki centralnie sterowanej dopuszczono do działania tzw. firmy polonijne, jako przedsiębiorstwa zagraniczne, był to więc pierwszy udział kapitału obcego na małą skalę.

Inwestorami były osoby fizyczne, a wielkość inwestycji była niewielka. Działalność firm polonijnych skupiała się na produkcji dóbr konsumpcyjnych wobec ich dotkliwego braku

na rynku.

1989 - 1993 pierwsze prywatyzacje i inwestycje - Alima Gerber, Fiat Auto Poland,

34. CENY MIEDZYNARODOWE

Cena jest to wyrażona w pieniądzu wartość towaru lub usługi, waluty zagranicznej (kurs) lub określonego czynnika produkcji (pracy, kapitału, wiedzy technicznej itp.) Wartość powstaje w wyniku zderzenia popytu z podażą. Decyduje przewaga popytu lub podaży. Proces kształtowania cen ma charakter dynamiczny i odbywa się na rynku. Rynek międzynarodowy ma inną specyfikę niż rynki krajowe, pochodną międzynarodowych stosunków ekonomicznych. Specyfika ta dotyczy granic politycznych, geograficznych i ekonomicznych, stref walutowych, barier handlowych, procesów integracji ekonomicznej. Nie wszystkie towary, usługi czy wiedza są przedmiotem wymiany międzynarodowej np. budynki, obiekty użyteczności publicznej - nie mają wartości międzynarodowej są to tzw. non-tradables.

Ze względu na specyfikę obrotu międzynarodowego, politykę ekonomiczną krajów, praktyk korporacji międzyna- rodowych, powstawania rynków międzynarodowych (np. miedzi tzw. consumables) ceny międzynarodowe są mniej elastyczne niż ceny na rynkach narodowych.

Mechanizmy popytu i podaży na rynkach międzynarodowych są mniej doskonałe niż na rynkach narodowych i różnice cen pomiędzy poszczególnymi rynkami mogą się utrzymywać

lub być trwałe, struktura cen może być też różna.

35. RODZAJE RYNKÓW MIĘDZYNARODOWYCH

kryterium przedmiotowe - towar, usługi, czynniki produkcji

kryterium geograficzne - Europa, Ameryka Płn. Itd. Możliwa dalsza segmentacja np. europejski rynek samochodowy.

Kryterium stopnia zorganizowania - stopień ujawniania się konkurencji cenowej, podziału dochodu z wymiany międzynarodowej, cech rynku i liczby uczestników

Odbiorcy wielu ograniczona jeden

rozdrobnionych liczba

Dostawcy

Wielu pełna kon oligopol monopol

rozdrobnionych polipol popytu popytu

Ograniczona oligopol bilateralny ograniczony

liczba podaży oligopol monopol

popytu

Jeden monopol ograniczony bilateralny

podaży monopol monopol

podaży

36.MECHANIZMY KSZTAŁTOWANIA CEN

Rozróżniamy mechanizmy działające w krótkim okresie (koniunkturalne) i długim okresie (terms of trade).

Specyfika - towary masowe (standaryzowane) - np. surowce i rolno-spożywcze oraz zindywidualizowane np. wyroby przemysłowe ale też np. tytonie, wina, koniaki, usługi specyficzne turystyczne lub informatyczne.

W krótkim okresie ceny towarów standaryzowanych są znacznie mniej stabilne niż towarów zindywidualizowanych. Przyczyną jest odmienna cenowa elastyczność popytu i cenowa elastyczność podaży tych towarów.

37. Główne przyczyny niestabilności cen artykułów standaryzowanych w krótkim okresie.

Niska cenowa elastyczność podaży. Rolno-spożywcze: długi cykl produkcji, wysoki koszt produkcji, nietrwałość i koszt magazynowania, rozdrobnienie producentów, organizacja zbytu - pośrednicy. Surowce: długi okres i koszt inwestycji, wysokość nakładów inwestycyjnych, wysokie koszty eksploatacji utrudniają zmniejszenie wydobycia.

Niska cenowa elastyczność popytu

Rolno- spożywcze: zaspokojenie podstawowych potrzeb, wolna zmiana struktury konsumpcji, trudne magazynowanie, rozdrobnienie konsumentów.

Surowce: przemysł dąży do maksymalizacji zysku i utrzymania produkcji na jednym poziomie.

38. Główne przyczyny względnej stabilności cen towarów zindywidualizowanych w krótkim okresie.

Wysoka cenowa elastyczność podaży

krótki cykl produkcji, szybkie dostosowanie do popytu, niski udział kosztów stałych, możliwość dywersyfikacji towarów, możliwość uruchomienia rezerw produkcyjnych, możliwość składowania i jego niski koszt.

Wysoka choć niższa cenowa elastyczność popytu częsty brak substytutów usztywniających popyt, nawyki, przyzwyczajenia, wrażliwość na elastyczne zmiany poziomu cen.

Inne:

polityka cenowa inwestorów, producentów i polityka krajów stra

tegiczne znaczenie artykułów i polityka ekonomiczna rządów.

39. Międzynarodowe ceny towarów w długim okresie

Te zmiany są wynikiem nie koniunktury ale przemian strukturalnych i technicznych oraz zmian w dochodach - dochodowa elastyczność popytu i podaży.

Wskaźniki terms of trade („warunków wymiany”):

cenowe terms of trade ilościowe terms of trade czynnikowe (factoral) terms of trade - jednoczynnikowe i dwuczynnikowe (single and double factoral

40. Cenowe i ilościowe terms of trade nie budzą wątpliwości gdy:

-nie występują zmiany w strukturze wymiany, - bilans płatniczy danego kraju (krajów) jest zrównoważony, - okres badany jest na tyle krótki, że nie występują zjawiska zmian wywołanych postępem technicznym.

Dlatego oblicza się jednoczynnikowe i dwuczynnikowe

terms of trade

41. Jednoczynnikowe terms of trade single factoral terms of trade

T = Tc x Zx

Tc - cenowe terms of trade

Zx - wskaźnik zmian poziomu wydajności pracy w sektorze eksportowym kraju A w okresie t w porównaniu z okresem 0

Jest to stosunek zmian cen towarów eksportowanych oraz

importowanych w określonym czasie skorygowany o zmiany wydajności czynników produkcji zaangażowanych w produkcji eksportowej kraju miedzy okresem analizy (t) a okresem początkowym.

42. Dwuczynnikowe terms of trade double factoral terms of trade

Zx

Tdcz. = Tc x

Zm

Tc - cenowe terms of trade

Zm - wskaznik zmian poziomu wydajności pracy w produkcji zastępującej import w kraju importującym w produkcji towarów importowanych przez dany kraj A między okresem t a okresem początkowym 0.

Każdy wskaznik dwuczynnikowych terms of trade wskazuje

nie tylko zmiany cen ale także zmiany wydajności pracy w kraju A lub za granicą, zmiany relacji cen towarów eksportowanych i importowanych są korygowane o zmiany wymiennych czynników produkcji w towarach na eksport i z importu.

43. Przyczyny pogarszania się terms of trade dla krajów eksportujących towary standardowe

Niska dochodowa elastyczność popytu Rolno - spożywcze - prawo Engla, zmiany w strukturze spożycia, polityka samowystarczalności żywnościowej Surowce - dynamika postępu technicznego, substytucja towarów naturalnych przez syntetyki, polityka

Samowystarczalności.

Niska dochodowa elastyczność podaży Rolno - spożywcze - dostosowywanie się producentów i eksporterów do zmian popytu, ograniczone możliwości stymulowania popytu zagranicznego Surowce - dostosowywanie się producentów i eksporterów do zmian popytu, ograniczone możliwości

44. Przyczyny poprawy terms of trade dla krajów eksportujących towary zindywidualizowane

Wysoka dochodowa elastyczność popytu Prawo Engla, zmiany w strukturze spożycia towarów przemysłowych wzrost poziomu życia, postępująca kooperacja międzynarodowa

internacjonalizacja i globalizacja

Wysoka dochodowa elastyczność podaży Możliwość dostosowywania się producentów

i eksporterów do zmian popytu, możliwości stymulowania popytu zagranicznego możliwość wykorzystania instrumentów zagranicznej i międzynarodowej polityki ekonomicznej

s

ymulowania popytu zagranicznego

45. MIĘDZYNARODOWE STOSUNKI WALUTOWE I FINANSOWE

Rozliczanie obrotów z zagranicą przez podmioty gospodarcze

Rozliczanie obrotów międzynarodowych przez przedsiębiorstwa polegają na regulowaniu powstałych w różnych krajach należności i zobowiązań powstałych w ramach obrotu handlowego, usługowego i kapitałowego.

Rozliczenia mogą być dokonywane:

- bez udziału pieniądza - jako kompensaty towarowe, całkowite lub częściowe

- z udziałem pieniądza

Większość transakcji międzynarodowych odbywa się przy pomocy pieniądza i za pośrednictwem banków.

Mimo wynikłych z pośrednictwa banków dodatkowych kosztów

transakcji z powodu bankowych opłat za świadczone usługi jest to najdogodniejsza forma regulowania zobowiązań z tytułu transakcji. Dodatkowo różnica pomiędzy kursem kupna i kursem sprzedaży dewiz przekazywanych za pośrednictwem banków jest znacznie mniejsza niż w przypadku kupna lub sprzedaży waluty zagranicznej.

Różnica pomiędzy kursem kupna i sprzedaży waluty nazywa się z angielskiego “spread”. Waluty słabe o większych wahaniach kursu charakteryzuje na ogól większy spread. Najniższa marża jest z kolei pobierana przez banki przy przekazach komputerowo- elektronicznych i telegraficznych (tzw. system SWIFT). Banki dokonują swoich rozliczeń za pomocą korespondentów zagranicznych to jest banków w innych krajach, z którymi stale współpracują. W bankach korespondentach utrzymują one swoje rachunki własne zwane “nostro”. Korespondenci z kolei otwierają w bankach krajowych rachunki zwane “loro”

czyli cudze. Nazwy te odnoszą się oczywiście do własności rachunków z perspektywy danego banku. Dla banku polskiego rachunek banku niemieckiego u niego będzie rachunkiem “loro” dla banku niemieckiego ten sam rachunek w banku polskim będzie rachunkiem “nostro”.

Powyższa sytuacja dotyczy obrotu, w którym uczestniczą przedsiębiorstwa z krajów o wymienialnych walutach. W przypadku braku wymienialności waluty podstawą rozliczeń

są międzynarodowe umowy rozrachunkowe zwane także “clearingowymi” nie dopuszczające transferu walut wymienialnych pomiędzy krajami. Na takich zasadach funkcjonował system rozliczeń krajów RWPG - Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej do której należała

Polska w latach 1964 - 1990. Najczęściej jednak kraje o walutach niewymienialnych zmuszone są pozyskiwać dewizy w wymianie międzynarodowej i prowadzić swój handel

w walutach wymienialnych. W sytuacji obrotu międzynarodowego za pomocą walut wymienialnych decydujące znaczenie ma kurs walutowy.

Kurs walutowy jest to inaczej cena płacona w jednej walucie za jednostkę innej waluty. Kurs walutowy spełnia funkcje informacyjną gdyż umożliwia on eksporterom, importerom,

producentom, inwestorom, a również także organom administracji państwowej jak na przykład służby celne kalkulację planowanych czy tez przeprowadzanych transakcji. Kurs walutowy posiada też funkcje cenotwórczą gdyż umożliwia porównywanie cen i kosztów krajowych z cenami i kosztami zagranicznymi. Możliwość bezpośredniego porównania jest

na ogół ograniczona z uwagi na systemy podatków, opłat i ceł w poszczególnych krajach. Kurs walutowy może być jednak dla producenta towaru czy wytwórcy usługi ważnym elementem kalkulacyjnym, wpływa więc na koszt wytwarzania w danym kraju

Kurs walutowy kształtowany jest przez wiele czynników, najważniejszym jest relacja podaży i popytu walut na krajowym rynku walutowym, co znajduje również swoje odbicie w saldzie bilansu płatniczego, innym elementem jest poziom cen w kraju i za granicą. Na kurs walutowy wpływa również polityka państwa w zakresie prowadzonej polityki monetarnej.

Kurs walutowy znajduje się również pod wpływem wydarzeń politycznych, klęsk żywiołowych oraz czynników z pogranicza psychologii. Wymienialność walut polega na możliwości swobodnego kupowania i sprzedawania obcego pieniądza w tym złota za

walutę krajową oraz dokonywania rozliczeń międzynarodowych we własnej walucie narodowej bądź walutach obcych bez ograniczeń. Już od roku 1914 żadna waluta nie spełnia do końca tych kryteriów .Można zatem mówić o różnych rodzajach i aspektach wymienialności.

Wymienialność

Wymienialność na złoto polega na posiadaniu prawa do zakupu złota za dana walutę według stałej ceny (parytetu).

Wymienialność na wszystkie inne waluty (tzw. wymienialność całkowita) upoważnia do ich nabywania w banku. Wymienialność może być częściowa,

przykładowo wymienialność handlowa czyli upoważnienie do nabywania towarów i usług.

Wymienialność finansowa inaczej monetarna umożliwia obrót także z innych tytułów.

Wymienialność może być również wewnętrzna gdy są do niej upoważnieni jedynie rezydenci krajowi.

Wymienialność zewnętrzna z kolei umożliwia wymienianie waluty przez rezydentów zagranicznych.

Kompensata częściowa oznacza,

że dwa podmioty kupująu siebie nawzajem towary za tę samą kwotę, mogą to być barter (handel wymienny) lub transakcje równoległe.

Barter jest to wymiana towaru w jednej transakcji bez udziału pieniądza (towar za towar)

Transakcje równoległe to dwa oddzielne kontrakty - kupna i sprzedaży. Każdy jest oddzielnie wyceniony ale ich wartość jest identyczna. Kompensaty częściowe polegają na nierównomierności kontraktów kupna i sprzedaży, mogą więc wiązać się z zastosowaniem pieniądza i tylko częściowym rozliczeniu

za ich pomocą. Wyróżniamy trzy rodzaje:

- transakcje wzajemne - counterpurchase agreements kontrahent z braku waluty proponuje w zamian towary przynajmniej częściowo

- kontrdostawy (buy-back agreements) np.. Dostawa kompletnego obiektu i odkupienie dostaw z niego

- offset agreements - warunkiem transakcji jest zakup towarów i surowców z danego kraju

Wielostronne transakcje kompensacyjne (switch-trading) -kraj rozwinięty dostarcza dobra przetworzone w zamian za towary mniej zaawansowane, importer wysyła do kraju

rozwijającego się swoje mniej zaawansowane produkty a należnościami rozlicza swoje zobowiązania wobec eksportera

waluty o statucie międzynarodowym

Niektóre waluty uzyskały status walut międzynarodowych, czyli takich, które są powszechnie przez długi okres czasu używane we wzajemnych rozliczeniach przez kraje trzecie. Pełnia one wówczas również rolę miernika wartości, środka płatniczego, a zarazem rezerwę walutową.

I tak w przypadku 83% transakcji światowych przynajmniej jedną ich stroną jest dolar USA, marka niemiecka to 37% transakcji światowych, Jen 24%, a funt szterling 10%.

W takich warunkach waluty określane są również jako światowe i taką rolę pełni obecnie dolar USA.

Natomiast pieniądz narodowy lub międzynarodowy może również stać się walutą o zasięgu czy lepiej znaczeniu regionalnym. Przykładem takiego pieniądza jest EURO, które od 1 stycznia 2002 zastąpiło niektóre waluty narodowe krajów Unii.

Do charakterystycznych cech systemu waluty złotej należy zaliczyć:

- w krajach uczestniczących w systemie swobodę obiegu monet złotych i samego kruszcu obok banknotów oraz obowiązek banku kupna i sprzedaży złota według parytetu

- w obrocie zagranicznym złoto spełnia rolę jedynej waluty rezerwowej, swobodę wywozu i przywozu złota i banknotów oraz stałość wzajemnych kursów walut w wyniku parytetu.

Wzrost lub spadek zapasów złota w kraju powodował emisję

nowych banknotów lub braku pieniądza w obiegu, miał wpływ na ceny, powodował spadek lub wzrost konkurencyjności, wzrost lub spadek eksportu danego kraju. W okresie

obowiązywania systemu waluty złotej waluty były zatem w pełni wymienialne według stałych kursów.

Wysiłek gospodarek państw europejskich w czasie pierwszej wojny światowej spowodował zawieszenie przez nie wymienialności swoich walut na złoto. Znaczna część wydatków wojennych finansowana była poprzez dodruk pieniędzy. W Europie powstała ogromna nadwyżka pieniędzy, a straty wojenne spowodowały spadek potencjału siły roboczej i zdolności produkcyjnych. W rezultacie wiele krajów doświadczyło hiperinflacji. W Niemczech w okresie 1919 - 1923 indeks cen wzrósł o 481 miliardów. (Krugman, Obstfeld, 1997) W Polsce inflacja szalała aż do reformy monetarnej rządu Grabskiego

Podstawowymi celami systemu z Bretton Woods były

przywrócenie wymienialności walut, stabilizacja ich kursu oraz stworzenie podstaw szybkiego i swobodnego rozwoju wymiany międzynarodowej.

Zasady funkcjonowania systemu

były następujące: złoto jest głównym środkiem rezerwowym i płatniczym, parytety wymiany walut określone zostają w złocie lub w dolarach USA, które z kolei będą wymienialne na złoto przez banki Rezerwy Federalnej USA, natomiast USA utrzymują parytet 35 dolarów za uncje złota. Założono, że kursy walut mogą się wahać o +/- 1%, a większe zmiany wymagają uzgodnień z Międzynarodowym funduszem walutowym

Powstanie systemu z Bretton Woods umożliwiło

szybki rozwój wymiany międzynarodowej, rozwój gospodarczy i odbudowę Europy (słynny Plan Marshall'a) umożliwiło równocześnie powstanie deficytu USA oraz dodruk dolara w celu wsparcia wzrastających obrotów międzynarodowych. Jednakże na długą metę system pomyślany jako złoto-dewizowy (gold-exchange standard) nie wytrzymał utrzymywania stałej ceny złota. Poprzez inflację światową, która w dużej mierze pochodziła z USA, zmniejszał się udział złota w zasobach rezerw dewizowych. Makroekonomiczna polityka amerykańska z końca lat sześćdziesiątych stała się początkiem rozpadu systemu. Nieuchronna dewaluacja dolara, kryzys zaufania do niego spowodowały kolejno odejście od wymienialności dolara na złoto i 8% dewaluację (1971), a następnie jego 10% dewaluację

w 1972. Pozostałe kraje wprowadziły płynne kursy walut. Tym samym system z Bretton Woods przestał istnieć. Zanikła więż dolara ze złotem i stałe kursy walutowe.

Współczesny system walutowy

opiera się o powstały w 1972 roku Komitet Dwudziestu K20. W 1976 roku zniesiono zasadę

stałych kursów, zobowiązano kraje członkowskie jedynie do prowadzenia polityki zgodnej z celami MFW. Zniesiono zasadę ustalania parytetu złota, głównym składnikiem rezerw walutowych stały się Specjalne Prawa Ciągnienia (SDR - Special Drawing Rights).

Specjalne Prawa Ciągnienia są pieniądzem międzynarodowym kreowanym, przez MFW w celu udostępniania go krajom członkowskim dla pokrycia deficytu ich bilansów płatniczych

i służą jako waluta rezerwowa.

Międzynarodowy Fundusz Walutowy

MFW uznaje uzasadnione i nieuzasadnione zmiany kursu waluty. MFW pozwala zmieniać kursy (dewaluować walutę) z powodu:

- zjawisk czasowych takich jak klęsk nieurodzaju i żywiołowe,

- strajki i niepokoje społeczne,

- z przyczyn fundamentalnych,

- w obliczu deficytu, któremu kraj nie jest w stanie podołać,

- zawsze w uzgodnieniu z MFW.

Zasady przyjęte przez MSW doprowadziły w praktyce do wykształcenia się trzech systemów kursowych walut krajów członkowskich:

- kursu płynnego (flexible exchange rate),

- kierowanego (ograniczenie) płynnego (managed floating exchange rate),

- kursu centralnego (pegged exchange rate).

Europejski System Walutowy

powstał w 1978 z inicjatywy Niemiec i Francji. Podstawa systemu były trzy elementy: ECU (European Currency Unit) jednostka walutowa podobna do SDR. Waluty europejskie znajdowały się w jej koszyku służyła ona w pierwszym rzędzie jako wskażnik kształtowania kursów. W ECU wyrażane były własnie kursy walut krajów uczestniczących, mechanizm kursów walutowych ERM (Exchange Rate Mechanism) o dwóch progach interwencji fakultatywnym i obligatoryjnym oraz system kredytowania ESW służący wspieraniu interwencji na rynku walutowym. W 1989 Rada Europy przyjęła plan unii walutowej zatwierdzony w 1991 w traktacie z Maastricht. Traktat wszedł w życie w 1993 powołując do życia Unie Europejską której wspólna waluta EURO zastąpiła waluty narodowe od 1 stycznia 2002.

Kurs walutowy

jest to cena płacona w walucie krajowej za jednostkę waluty obcej lub cena jednostki waluty krajowej wyrażona w walucie obcej.

Kurs walutowy ustalany jest na rynku walutowym

Rynek walutowy jest to zespół wszystkich instytucji i osób wymieniających waluty obce oraz reguł zawierania transakcji walutowych tj. kupna i sprzedaży Dla bieżącego obrotu międzynarodowego w otoczeniu monetarnym transakcji najistotniejsze są kursy walutowe.

W praktyce handlowej wyróżniamy kurs aktualny (spot) czyli kurs po którym waluty są aktualnie wymieniane (OTC - over-the-counter), w jego ramach funkcjonuje różnica pomiędzy kursem zakupu i sprzedaży czyli tzw. spread.

Jest on automatycznie stosowany na rynku międzybankowym przy transakcjach natychmiastowych lub dokonywanych

w ciągu 48 godzin. Tak zwane kursy terminowe (forward) stosuje się do transakcji powyżej dwóch dni roboczych. Opust albo dyskont, (discount) powstaje gdy kurs terminowy przyszły jest niższy niż kurs spot. Natomiast premia (premium) powstaje gdy kurs terminowy przyszły jest wyższy niż kurs spot. Zawierając transakcje wieloletnie lub transakcje z odroczona płatnością przedsiębiorstwa muszą zatem antycypować tendencje kursowe może się bowiem okazać, że ryzyko wynikłe z wahań kursów walut jest większe niż można się spodziewać. Dotyczy to również korzystania z instrumentów finansowania transakcji o charakterze kredytów dewizowych. Przedsiębiorstwa musza zatem uważnie monitorować sytuacje na rynku walutowym gdyż ich decyzje mogą być w znacznej mierze zależne od kursu walutowego.

Podobnie decyzje produkcyjne o lokalizacja inwestycji w kraju o słabej walucie mogą być podejmowane z uwagi na koszt inwestycji i wytwarzania produktów. Kursy walutowe mogą również wpłynąć na decyzje finansowe dotyczące lokowania zamówień, jak również sprawozdawczości podatkowej i finansowej.

1.Teoria międzynarodowych stosunków gospodarczych

2. Podstawową cechą międzynarodowych stosunków gospodarczych

3.Podstawowymi podmiotami międzynarodowej wymiany gospodarczej

4.Kraje dzielimy w zależności od PNB per capita

5. Rozpowszechnienie gospodarki rynkowej6.Trzy modele współczesnego kapitalizmu

7.międzynarodowy rozwój ekonomiczny

8. Inne problemy krajów rozwijających się

9. Podstawowe definicje obrotu międzynarodowego

10. Co kieruje firmami w wyborze obrotu międzynarodowego?

11.

Dlaczego firmy angażują się międzynarodowo?

12. Formy obrotu międzynarodowego

13. Zewnętrzne siły otoczenia transakcji międzynarodowych

14. TEORIE KORZYŚCI Z HANDLU MIĘDZYNARODOWEGO

15. Merkantylizm

16. KLASYCZNE TEORIE WYMIANY MIĘDZYNARODOWEJ

17.

TEORIA KOSZTÓW ABSOLUTNYCH

18.TEORIA KOSZTÓW WZGLĘDNYCH

19. Przykład handlu międzynarodowego wg kosztów względnych

20. Konkluzja

21. Teorie neoklasyczne - model Hecksher - Ohlina a także Samuelsona

22. Teoria obfitości (proporcji) zasobów:

23. Współczesne teorie korzyści z handlu międzynarodowego

24. Teoria cyklu życia produktu

25. Inwestycje portfelowe

26. Zagraniczne inwestycje bezpośrednie

27. BEZPOŚREDNIE INWESTYCJE ZAGRANICZNE

28. Paradygmat OLI: Ownership - Location - Internalisation (własność, lokalizacja, internalizacja).

29. Teoria międzynarodowego cyklu życia produktu

30. Teoria przewagi monopolistycznej

31. Teoria niedoskonałości produktu i rynku

32. Teoria takie jak pójścia za przewodzącym w branży

33. Inwestycje krzyżowe

34. CENY MIEDZYNARODOWE

35. RODZAJE RYNKÓW MIĘDZYNARODOWYCH

36. MECHANIZMY KSZTAŁTOWANIA CEN

37. Główne przyczyny niestabilności cen artykułów standaryzowanych w krótkim okresie.

38. Główne przyczyny względnej stabilności cen towarów zindywidualizowanych w krótkim okresie

39. Międzynarodowe ceny towarów w długim okresie

40. Cenowe i ilościowe terms of trade nie budzą wątpliwości gdy:

41. Jednoczynnikowe terms of trade single factoral terms of trade

42. Dwuczynnikowe terms of trade double factoral terms of trade

43. Przyczyny pogarszania się terms of trade dla krajów eksportujących towary standardowe

44. Przyczyny poprawy terms of trade dla krajów eksportujących towary zindywidualizowane

45. MIĘDZYNARODOWE STOSUNKI WALUTOWE I FINANSOWE

- Różnica pomiędzy kursem kupna i sprzedaży waluty nazywa się z angielskiego “spread”.

• Kurs walutowy jest to inaczej cena płacona w jednej walucie za jednostkę innej waluty.

• Wymienialność

- Kompensata częściowa oznacza waluty o statucie międzynarodowym

- Do charakterystycznych cech systemu waluty złotej należy zaliczyć:

- Wzrost lub spadek zapasów złota w kraju powodował emisję

- Podstawowymi celami systemu z Bretton Woods były

- Zasady funkcjonowania systemu

- Powstanie systemu z Bretton Woods umożliwiło

- Współczesny system walutowy

- Międzynarodowy Fundusz Walutowy

- Europejski System Walutowy

- Kurs walutowy

---