II rok W.T. zaoczne Szczecin 01.12.1999

Grup: III

Zespół: A

Janowski Krzysztof

Krobski Mikołaj

Konecki Artur

Kalinowski Robert

Sprawozdanie

Temat: Klejenie.

OBRÓBKA RĘCZNA DREWNA.

Temat: Klejenie

1. Klejenie.

Powierzchnie klejonych elementów powinny dobrze do siebie przylegać, aby

spoina mogła mieć tę samą, zwykle niewielką, grubość na całej płaszczyźnie styku. W zasadzie gładkość powierzchni uzyskana w wyniku strugania, frezowania lub dłutowania jest wystarczająca do uzyskania dobrej spoiny. Istniejące nierówności w postaci niewielkich ubytków drewna, pęknięć, rys itp. można wypełnić odpowiednią szpachlówką np. kredą pławioną z roztworem kleju. Po wyschnięciu szpachlówki miejsca szpachlowane należy przeszlifować grubym papierem P 60 - P 80 i oczyścić z pyłu.

Warunkiem uzyskania twardej spiny jest odpowiednia wilgotność łączenia elementów. Warunek ten dotyczy elementów z drewna litego, który intensywnie „pracuje” przy zmianie wilgotności.

Większość klejów stosowanych do klejenia drewna wymaga uprzedniego przygotowania. Przygotowanie roztworu klejowego polega na dodaniu do kleju w odpowiednich proporcjach różnych składników i na dokładnym ich wymieszaniu.

Warstwa roztworu klejowego naniesiona pędzlem jest przeważnie gruba i nierówno mierna. Bardzo przydatne do nanoszenia, zwłaszcza klejów syntetycznych, są przydatne łopatki drewniane lub szpachle gumowe ząbkowane. Na większe powierzchniach (np. przy okleinowaniu) klej możne nanosić wałkiem gumowym, rowkowanym ze zbiornikiem.

Rys. 1. Szpachla klejarska.

1. uchwyt drewniany

2. guma

Rys. 2. Wałek gumowy ze zbiornikiem kleju.

Do wywierania nacisku stosuje się m.in. różnego rodzaju ścisków stolarskich, zwornic lub ram z klinami. W ściskach stolarskich i w zowrnicach potrzebną siłę uzyskuje się przez dokręcenie śruby, aby równomiernie została rozłożony docisk. Wskazane jest umieszczenie podkładek drewnianych między końcami śruby a sklejanym elementem.

Rys. 3. Ściski stolarskie i zwornice
śrubowe.

W zależności od temperatury klejenia wyróżnia się:

• klejenie na zimno - temp. 10 - 30
  C

• klejenie na ciepło - temp. 30 -100
  C

• klejenie na gorąco - powyżej 100
  C

Przy klejeniu na zimno wskazane jest, aby temperatura drewna i otoczenia była możliwie wysoka, gdyż wtedy proces wiązania przebiega szybciej.

2. Przebieg ćwiczenia.

Zespół po spasowaniu elementów i usunięciu za dużych szczelin przystąpił do sklejenia ramki. Do sklejania był używany klej uniwersalny „Wikol”.

---