1. Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia jest wyznaczenie strat na tarcie λ wzdłuż rurociągu po uprzednim wyliczeniu prędkości przepływów oraz wartości liczby Reynoldsa, a także zilustrowanie na wykresie przyrostów ciśnień z obliczeń i wyznaczonych eksperymentalnie.

2. Schemat stanowiska pomiarowego:

3. Przebieg ćwiczenia:

• odczytanie wartości długości poszczególnych odcinków na rurze,

• odczytanie średnic na kolejnych odcinkach przyrządu,

• włączenie aparatu pomiarowego,

• odczytanie wysokości słupa cieczy manometrycznej (wody) w u-rurkach oraz na manometrze Recknagla dla poszczególnych odcinków i średnic rurociągu,

• przyjęcie warunków atmosferycznych w jakich odbyło się doświadczenie ( T = 20°C, p = 1013hPa ),

• rozłączenie stanowiska pomiarowego.

4. Tabela pomiarów:

Średnice rur d [mm]	Długość odcinków rur l [mm]	Wysokość słupa cieczy manometrycznej h [mm]	Wysokość cieczy mano- metrycznej na manome- trze Recknagla h [mm]
d1 = 36	l1 = 865	h1 = 293	hRECK. = 120
					h2 = 244
		d2 = 60		l2 = 815	h3 = 92
					h4 = 90
		d3 = 76		l3 = 530	h5 = 76
					h6 = 74
Wysokość cieczy manom. h [mm] przy wylocie		h7 = 72

5. Obliczenia:

Współczynniki strat miejscowych:

- dla wlotu ze zbiornika do przewodu,

- zwężenie przekroju (d₂/d₃),

- zwężenie przekroju (d₁/d₂).

Obliczanie prędkości V₁ mierzonej przy pomocy manometru Recknagla:

Obliczanie λ:

Liczenie przyrostów ciśnień spowodowanych tarciem oraz strat lokalnych:

Obliczanie przyrostów ciśnień eksperymentalnie:

Liczenie błędów:

rozdzielczość manometru wynosi h = 1 [mm]

6. Wykresy:

7. Wnioski:

Na podstawie przeprowadzonych obliczeń i sporządzeniu wykresów można stwierdzić, że ciśnienia mierzone eksperymentalnie oraz z obliczeń mają podobny charakter. Różnice mogą wynikać z przewężeń występujących w rurociągu, które to zniekształcają nieco wyniki pomiarów oraz wykresy. W idealnych warunkach wykresy powinny być maksymalnie do siebie zbliżone.

---