EKWIPUNEK

SYSTEM MONETARNY

Na całym znanym świecie monety mają tę samą, albo zbliżoną wartość. Noszą różne nazwy: grosze, floreny, korony czy marki. Jednak wszystkie one mają tę samą cechę: są albo srebrne, albo złote, albo miedziane. Oto przeliczniki:

• 1 złota moneta (z.) = 60 srebrnych

• 1 srebrna moneta (s) = 200 miedzianych (m)

W niektórych miejscach rolę środka płatniczego pełnią inne przedmioty. Mogą to być np. sztabki żelaza, jak w niektórych plemionach Erinu, lub futra. Zdarza to się raczej w plemionach, które nie miały jeszcze szerszego kontaktu ze światem. Jednak wszędzie tam, gdzie dotarła cywilizacja, ludzie przekonują się do monety, poręcznej i łatwiejszej w wymianie.

MAJĄTEK POSTACI

Każda postać zaczyna grę z pewną ilością pieniędzy. Przeznacza ją na zakupienie początkowego ekwipunku, broni i opancerzenia, albo na późniejsze wydatki.

Wojownik

Najemnik, wojownik klanowy - ilość gotówki, jaką posiadają na starcie jest ściśle uzależniona od poziomu ich zdolności specjalnej Sztuka Walki. Aby obliczyć ilość pieniędzy, należy wykonać rzut 2+k10 i pomnożyć go przez poziom zdolności specjalnej. Wynik oznacza, ile srebrnych monet ma do dyspozycji postać.

Rycerz - ilość pieniędzy, jaką dysponuje rycerz, jest uzależniona od jego statusu majątkowego. Należy zauważyć, że nie wszyscy rycerze są bogaci. Wielu z nich, mających ziemskie majątki na pogranicznych ugorach, lub często najeżdżanych ziemiach, jest biedniejszych niż niektórzy mieszczanie. Czasami nie stać ich nawet na dobrego konia. Rycerz posiada na początku 5 x k10 złotych monet +1 na każdy poziom zdolności sztuka walki. Dodatkowo rycerz posiada majątek ziemski (zamek ew. wieżę, wioskę lub wioski) przynoszący rocznie połowę tego, ile rycerz na początku posiada +1k10 złota.

Łotr

Łotr posiada na początku 2k100 miedzianych monet na każdy poziom swojej zdolności specjalnej.

Kapłan

Zazwyczaj kapłan ma do dyspozycji niewielkie kwoty (rzędu 3k100 miedzianych monet na każdy poziom zdolności specjalnej Wiara). Kapłani, zajmujący wysoka pozycję w hierarchii (tacy zazwyczaj wywodzą się z jakiejś bogatej warstwy społecznej), mają o wiele więcej pieniędzy (czasem kilkakrotnie więcej), a najprawdopodobniej także majątki ziemskie.

Czarodziej

Mag, Demonolog - jeżeli jest mieszczaninem, na początku posiada k10 złotych monet +30 s. na każdy poziom zdolności specjalnej. Dodatkowo może posiadać (30%) źródło stałego dochodu (np. czynsz) w wysokości 1/3 poprzedniej kwoty (w skali roku). Jeśli pochodzi ze szlachty, dysponuje początkowo sumą 5 x k10 +1/ poziom zdolności specjalnej złotych monet i posiada majątek przynoszący w skali roku 1/2 tej sumy.

Warlock - jeżeli jest chłopem posiada początkowo 100 x k10 miedzianych monet. Szlachcic i mieszczanin jw. lecz bez dodatków z poziomu zdolności specjalnej.

Alchemik

Przy ustalaniu majątku należy posługiwać się zasadami dotyczącymi Maga/ Demonologa.

Wróżbita

Jeśli jest chłopem posiada początkowo 100 x 2k10 sztuk miedzi +100 na każdy poziom zdolności specjalnej. Jeżeli jest mieszczaninem, na początku posiada k10 złotych monet +30 s. na każdy poziom zdolności specjalnej. Dodatkowo może posiadać (30%) źródło stałego dochodu (np. czynsz) w wysokości 1/3 poprzedniej kwoty (w skali roku). Jeśli pochodzi ze szlachty, dysponuje początkowo sumą 5 x k10 +1/ poziom zdolności specjalnej złotych monet i posiada majątek przynoszący w skali roku 1/2 tej sumy.

Minstrel

Do określania majątku stosować zasady dotyczące wróżbity.

Łowca czarownic

Posiada startowo, niezależnie od statusu społecznego, k5+1 srebrnych monet na każdy poziom umiejętności specjalnej.

Kupiec

Do obliczania majątku kupca stosuje się zasady dotyczące wróżbity, z tym niewielkim wyjątkiem, że kupiec posiada o 50% więcej pieniędzy (zazwyczaj w towarze).

CENNIK

Poniżej przedstawiony jest cennik usług i przedmiotów. Należy zaznaczyć, że ceny w niektórych miejscach mogą się od siebie różnić. Ma to związek z odległością od szlaków handlowych itp. Ceny podane poniżej są charakterystyczne dla skupisk ludzkich średniej wielkości (małe miasto, zaludniona okolica). Symbol * przy cenie oznacza, że daną rzecz można kupić tylko w niektórych miejscach: na dużych targowiskach, w bogatych zajazdach i sklepach. Symbol ! oznacza towar rzadko spotykany. Można go kupić tylko w dużych miastach albo zamówić u rzemieślnika.

UTRZYMANIE
Kwaterunek	Żywność
Pokój duży - 20 m za noc	Posiłek tani (rzepa, kasza) - 2 m.
Pokój mały - 10 m za noc	Posiłek zwykły (chleb, ser, mięso, słonina) - 6 m.
Wspólna sala - 3m. za noc	Posiłek drogi (przyprawy, dziczyzna) - 20 m.
Nocleg w stajni - nic, ew. 1 m	Piwo - 1-2 m. za dzban (1l.)
Oporządzenie konia - 2m.	Wino (prawie każdy karczmarz wytwarza własne) - 4 -10 m za dzban.
	Wykwintne wino - od 50 m.* za dzban
		Okowita - 5-10 m. za dzban
		Woreczek soli, 0.25kg. - 50 m
		Racje żywnościowe (suszone mięso i chleb na jeden dzień), 0.5kg - 5 m.

Ekwipunek podróżny
Sakwa podróżna (mocne płótno, pojemność 20l.), 0.5 kg - 10m.	Krzesiwo i hubka - 4 m.
Sakwa podróżna (mocna, nieprzemakalna skóra, pojemność jw.), 1kg - 30 m.	Latarnia, daje 3-metrowy promień światła, może mieć przesłony. Oliwy starczy na 3 godziny, 2.5kg - 80 m.
Sakiewka (skórzana lub płócienna) - 3/2 m.	Mała latarnia, 1.5m.promienia, oliwy starczy na 0.5 godziny, 1kg - 60 m.
Bukłak (skórzany, 5l.),1kg - 10m.	Oliwa do latarni - 20 m./litr (starczy na 15 godzin)
Skórzana manierka (mieści 1l.płynu). 0.2kg - 4 m.	Rzemień (przerwanie wymaga Przeciętnego rzutu na BC), 0.2kg metr - 3 m.
Cynowy kufel (0.5l.) - 20 m.	Konopny sznurek (mocny, przerwanie wymaga Łatwego rzutu na BC), 0.1kg za metr - 1 m.
Róg (do picia) - 10-100 m	Konopna lina (przerwanie Trudnego, wytrzymuje ciężar do 200kg), 0.5kg. za metr - 5 m.
Gliniany dzban (2l.), 1.5kg - 4 m.	Hak lub kotwiczka, 2kg - 50 m.
Miedziany dzban (2l.), 2.5kg - 70 m.	Namiot mały-płócienny, nieprzemakalny, (mieści 3 osoby), 3kg - 150 m
Worek z płótna - 5 m.	Namiot duży (z impregnowanego płótna, mieści od 10 osób wzwyż przy zachowaniu względnej wygody), od 50kg., w tym maszt - od 7 s.
Pas płótna o dł.2 metrów (bandaże) - 2 m.

Ubiór
Płócienna chusta - 2-4 m.	Płaszcz z grubej wełny (zimowy), 2.5kg - 30 m.
Ubranie płócienne, 1.5kg - 20 m.	Kapelusz - 6 m.
Ubranie z lekkiej, przewiewnej skóry, dosyć wytrzymałe (bez butów), 2kg - 120 m.	Onuce - 2 m.
Szata z atłasu, 1 kg- 3 s.	Sandały, 0.5kg - 4 m.
Szata z jedwabiu, bogato zdobiona, 1kg - 1-5 z.!	Buty skórzane, 0.5kg - 80 m.
Wełniana opończa (przewiewny płaszcz z kapturem, bez rękawów), 1.5kg - 20 m.	Buty futrzane, 1.5kg - 150 m.
Skórzana kamizelka bez rękawów, 1.5 kg - 50 m	Skórzane rękawice - 30 m.
Skórzany kaftan (kurta z grubej skóry), 1.5 kg - 90 m	Pas skórzany, 0.5 kg - 20 m.
Skórzany płaszcz, 2.5kg - 130 m.	Pas z metalowych płytek, 1.5kg - 100 m.
Futrzany płaszcz, 5kg - 1 s	Koc (ciepła wełna), 1kg - 20 m.

Jeżeli chodzi o kolory, są one dosyć ubogie: szare, zielone, niebieskie, czerwone, purpurowe ( ok. dwu-trzykrotnie droższe). Przeważają raczej barwy szarawe.

Zwierzęta	Ekwipunek koński
Koń rycerski. Prawdziwy olbrzym, mogący podźwignąć jeźdźca zakutego w zbroję płytową. Specjalnie tresowany, nie boi się ani zgiełku walki, ani zapachu krwi. - 20-40 z.! (zależnie od rasy)	Siodło rycerskie, daje modyfikator +3 do rzutu testującego utrzymanie się na koniu po trafieniu kopią itp., 15-18kg - 40 s.!
Wierzchowiec, wykorzystywany zarówno do podróży jak i walki, nie uniesie jednak, jak koń rycerski, ciężaru jeźdźca w zbroi płytowej - 40-100 s.	Worek na wodę (wkładany koniowi na głowę, aby mógł łatwiej pić) - 15 m.
		Obrok (dzienna porcja owsa, ziarna), ok.12 kg - 20 m.
Koń juczny, od biedy może posłużyć za wierzchowca. Powolny, ale wytrzymały - 10-20 s.	Uprząż na konia bojowego, zdobiona i mocna, 10kg - 20 s.!
Muł - 2-5 s.	Uprząż zwykła, 5kg - 2 s.
Wół (najpopularniejsze zwierzę zaprzęgowe) - 2-5 s.	Juk skórzany (pojemność różna, najczęściej 60l.), 4kg - 40 m.
Osioł - 1-2 s	Czaprak (ciepłe okrycie na grzbiet konia), 5kg - 80 m.
Sokół - 60 s.	Siodło 9-14kg - 4 s.

Inne
Wytrych - 30 m.!	Wyposażenie apteki (moździerze, tłuczki itp.) - 4 s
Karta pergaminu - 10 m.*	Aparatura alchemiczna - 15 s !
Czysta księga (50 pergaminowych stronic, drewniane okładki), 8kg - 4 s.*	Amfora (100l.) - 60 m.
Inkaust i pióro - 20 m.*	Beczka (400l.) - 30 m.
Świeca, starcza na 6-8 godzin - 2 m.	Łopata - 25 m
Świeca z miarą upływu czasu (te bardziej pomysłowe mają barwiony na różne kolory wosk i wydzielają co jakiś czas, najczęściej co godzinę, inny zapach), czas różny - 4-100 m.	Pociemnianie zbroi, lub ostrza. Celem oksydowania metalu rozżarza się stal pancerza lub broni, a następnie wciera się w nią rogową substancję z końskiego kopyta Po jakimś czasie stal nabiera koloru teczowo-hebanowego. Jest to proces długotrwały i uciążliwy ze względu na okropny swąd palonego kopyta. - 1-20 s.(zależnie od pancerza/ broni).
Róg do grania - 150 m.
Naprawa uszkodzonego pancerza, tarczy lub zbroi: ceny różne, proporcjonalnie do wartości sprzętu i uszkodzeń.
Szklany flakon 0.5l., 0.5kg - 30m.*	Szklany słój (1l.), 0.7kg -60 m.*
Szklany flakonik 0.25 l., 0.25kg - 15 m.*	Mandolina - 3 s.*
Klepsydra, 0,5 kg - 120 m.	Harfa - 5 s.*
Lustro (zależy od wielkości) - 4-10 s.	Fujarka - 10 m.

Pojazdy
Lektyka (używana gł. na południu) - 1- 5 s. Zależnie od zdobień i wykonania, te używane przez wielmożów mogą być nawet kilkakrotnie razy droższe.	Wóz dwukołowy (wielkie, pełne koła), zabiera do 4 osób lub 350 kg ładunku - 350 m.
Wóz drabiniasty, zabiera do 6 osób lub 500 kg ładunku - 450 m.	Bryczka, mieści 3 osoby - 2 s.
Rydwan. Ten pojazd, powszechny w czasach Imperium, obecnie jest używany jedynie w południowej części Erinu, w krajach Lewantu i tych położonych na południowym brzegu Morza Wewnętrznego. Mieści do 2 osób (woźnica i walczący), zaprzęgany w jednego lub dwa konie. Zbudowany z drewna okutego metalem. Waży 200 kg . - 10 s.

BROŃ I OPORZĄDZENIE

Handel bronią

Handel bronią rozwija się głownie w miastach (w krajach takich jak Erin, gdzie nie ma miast, w dużych osadach). Chodzi tu szczególnie o broń wymagającą dużej wprawy w wykonaniu, taka jak miecze czy kusze. Broń taka można kupić w bardzo dużych osadach i miastach. W praktyce mogą sobie na nią pozwolić bogaci. Biedni używają noży, toporów, tasaków. W koszt broni i jej wagę wliczona jest pochwa.

• TYP:

• J - broń jednoręczna. Bez problemów można nią walczyć jedna ręką.

• PT - broń półtoraręczna. Normalnie walczy się nią obiema rękami, ale silniejsi mogą władać nią tylko jedną ręką.

• DW- broń dwuręczna.

• WAGA: podana w kilogramach.

• BC: Budowa ciała potrzebna do swobodnego posługiwania się daną bronią. Brak podanej BC oznacza, że każdy może posługiwać się tą bronią, niezależnie od posiadanej siły.

• I: ujemny bądź dodatni modyfikator do Inicjatywy wynikający z wagi lub konstrukcji broni, oraz poręczności w jej operowaniu.

• OBRAŻENIA: c.- rany cięte, k.- kłute, o- rany od ciosów miażdżących, r- rąbane, cięcia miażdżące

• W: wytrzymałość na uszkodzenia.

• P: modyfikator do parowania. Symbol # oznacza, że daną bronią nie można parować ciosów.

• RZUT: zasięg rzutu/ strzału.

• Przezn. - przeznaczenie: W - ta broń może być używana zarówno przez piechotę, jak i przez jazdę.

• J - broń jazdy,

• P- broń piechoty, może być używana tylko przez nią.

• Inne:

• ! - broń niezwykle rzadko spotykana, do kupienia tylko w szczególnych miejscach, lub wykonywana na zamówienie.

• *- broń rzadko spotykana, można ją dostać tylko w zakładach płatnerskich pracujących w dużych miastach, lub w niektórych krajach. 

BROŃ SIECZNA
Nazwa	Typ	Cena	Waga	BC	I	Obrażenia	W	P	Rzut	Przezn.
Miecz krótki	J	25 s	4	-	0	3k6 c 3k6+1 k	20	0	-	W
Miecz długi	J	30 s	5	-	0	4k6+1 c 3k6+1 k	20	0	-	W
Nordling	J	4 z !	5	-	+1	4k6+2 c 3k6+2 k	25	+1	-	W
Bastard	PT	45 s*	7	5	-2	5k6 c 3k6+1 k	25	-1	-	W
Espadon	DW	60 s*	10	7	-4	6k6+2 c 2k6 k	27	-2	-	P.
Flamberg	DW	70 s*	10	7	-4	6k6+3 c 2k6+1 k	27	-2	-	P.
Tasak	J	5 s	4	-	0	3k6+1 c	15	0	-	W
Łamacz	J	6 s*	3	-	+1	2k6+1 k	17	+1	-	W
Shill	J	30 s!	5	-	0	3k6+1 c 4k6+1 k	20	0	-	W
Spatha	J	17 s*	4	-	+1	2k6+1 c 3k6 k	20	0	-	W
Puginał	J	2 s	1	-	+2	k6 c 2k6 k	10	-4	2	W
Sztylet	J	150 m.	0.5	-	+2	k3 c k6+3 k	10	#	2	W
Kordelas	J	490 m.	2	-	+1	2k6+1 c 2k6 k.	15	-1	-	W
Nóż	J	50 m.	0.3	-	+2	k6+2 c k6+1 k	10	#	2	W
Nożyk	J	25 m.	0.1	-	+3	k3 c k3 k	5	#	2	W
Daga	J	2 s	1	-	+1	k6+2 c 2k6+1 k	10	-3	-	W
Sejmitar	J	30 s !	4	-	0	4k6+1 c 3k6+1 k	20	0	-	W
Bułat	PT	65 s !	5	5	-1	5k6+2 c 3k6 k	25	0	-	W
Salamanka	J	5 z !	4	-	+2	4k6+3 c 3k6+2 k	25	+1	-	W
Jatagan	J	380m.!	2	-	+1	2k6+2 c 2k6+1 k	15	-1	-	W
Kindżał	J	30 m !	0.5	-	+2	k6+2 c k6+1 k	10	#	-	W

Miecz krótki - miecz o długości 80cm. przeznaczony do cieć i sztychów.

Miecz długi - miecz o długości 100-120 cm Jest przeznaczony zarówno do cięć jak i do sztychów

Nordling - miecz któremu nazwę dał ród Nordlingów, znakomity ród płatnerzy z miasta Augsburg, od 100 lat wytwarzających ten oręż. Nordling posiada wąską, elastyczną głownię, długą na metr, wspaniale wyprofilowaną rękojeść chronioną przez masywny jelec. Jest doskonale wyważony (+2 do TR) i niezwykle wytrzymały. Przystosowany tak do cięć, jak i do pchnięć. Jest warty swojej ceny.

Bastard - ciężki miecz o długiej (140 cm) i masywnej, szerokiej głowni. Bardzo dobry do pchnięć i do cięć.

Espadon - wielki dwuręczny miecz używany przez piechotę. Nie nosi go się w pochwie ale przewiesza przez ramię. Ma głownię o falistym (płomienistym) kształcie, długą na 180 cm Walka nim polega na zadawaniu ukośnych cięć znad głowy. W rękach wyszkolonego wojownika staje się wręcz straszny. Można zadawać nim sztychy, nie najlepiej się do tego jednak nadaje. Ciężar sprawia, że nie jest zbyt dobry do fechtowania. Atak specjalny: Straszliwe uderzenie.

Flamberg - dwuręczny miecz o prostej głowni, mierzącej 170 cm Głownia przy sztychu nieznacznie się rozszerza. Przed jelcem flamberg posiada obustronnie tępy fragment (ricasso), przystosowany do chwytania, chronione przez drugi, mniejszy jelec. Walczy nim się podobnie jak espadonem, ale można, chwyciwszy za rękojeść i ricasso zadawać pchnięcia. Jednak rolą tego miecza, podobnie jak i espadonu jest zadawanie szerokich, ukośnych cięć. Atak specjalny: Straszliwe uderzenie.

Tasak - broń o jednosiecznym ostrzu. Głownia rozszerza się ku końcowi, po czym ostro się kończy przy sztychu. Tasak nadaje wyłącznie się do cięcia. Dobrze wyważony i łatwy do manewrowania. Używany zarówno przez rycerzy, jak i plebejską piechotę.

Łamacz - krótki miecz o masywnej, szerokiej głowni, przeznaczony tylko do kłucia. Trzymany zwykle w lewej ręce służy do parowania ciosów. Posiada tuż za jelcem wcięcia do chwytania i łamania mieczy, drzewc itp. Atak specjalny: Łamanie, Wyłuskanie.

Shill - miecz obosieczny, o prostej, wąskiej głowni, pozbawiony jelca. Niespotykany w Avalonie, używany tylko przez wojowników plemion celtyckich zamieszkujących Erin i północny Albion. Posiada ostry sztych. Długość 1m.

Spatha - krótki celtycki miecz o głowni mierzącej 60 cm Pozbawiony jelca. Przystosowany do pchnięć. Używany przez plemiona Celtów z Erin i Gór Callach, a także w Aragonii, Iberii i północnej Akwitanii.

Kordelas- ciężki i długi nóż o głowni jednosiecznej, rozszerzającej się, a przy końcu przechodzącej w szpic. Przystosowany do cięć i pchnięć. Ulubiona broń piechoty. Długość 50 cm

Puginał - broń przypominająca długi sztylet o głowni dwusiecznej, mierzącej 30 cm Używany w starciu bezpośrednim, najczęściej do dobijania zakutego w pancerz, pokonanego wroga. Wąska klinga z łatwością wślizguje się w wąskie szczeliny pancerza. Uwaga: tą bronią można wykonać dwa ataki w ciągu rundy.

Sztylet - krótka broń o 20 cm ostrzu, łatwa do ukrycia w fałdach płaszcza czy tuniki. Oręż skrytobójców. Uwaga: tą bronią można wykonać dwa ataki w ciągu rundy.

Nóż - o głowni do 20 cm. Uwaga: tą bronią można wykonać dwa ataki w ciągu rundy.

Nożyk - o głowni do 10 cm. Uwaga: tą bronią można wykonać dwa ataki w ciągu rundy.

Daga - rodzaj sztyletu o szerokiej, zwężającej się ku końcowi głowni (dł. ok. 40-60 cm). Służy do rozdzierania kolczugi nieprzyjaciela (wyparowania kolczug w stosunku do tej broni mniejsze o dodatkowe 2) i zadawania ciosów w miejsca nie osłonięte. Używana zarówno przez piechotę jak i przez jazdę. Uwaga: tą bronią można wykonać dwa ataki w ciągu rundy.

Sejmitar - broń w Avalonie prawie niespotykana, popularna za to w krajach Lewantu, który jest jej ojczyzną. Poza nimi przyjął się tylko w Lacji i Wyszechradzie z racji położenia tego kraju na granicy dwóch kultur. To zakrzywiona szabla rozszerzająca się przy sztychu.

Bułat - wschodnia szabla o szerokiej, długiej głowni i esowato wygiętym jelcu.

Salamanka - zakrzywiona szabla wyrabiana w mieście Salamanka. Głownia jest masywna, ale elastyczna, zrobiona z doskonałej stali. Dłoń ochrania finezyjnie wykonany kosz. Dzięki znakomitemu wyważeniu walczący tą bronią dodaje +2 do TR. Spotykana jedynie w krajach Lewantu.

Jatagan - długi, półmetrowy nóż używany w krajach Lewantu. Głownię ma esowato wygiętą, rękojeść jest bezjelcowa. Uwaga: tą bronią można wykonać dwa ataki w ciągu rundy.

Kindżał - krótki nóż o zakrzywionej głowni i bezjelcowej rękojeści używany na wschodzie. Uwaga: tą bronią można wykonać dwa ataki w ciągu rundy.

BROŃ DZREWCOWA
Nazwa	Typ	Cena	Waga	BC	I	Obrażenia	W	P.	Rzut	Przezn.
Oszczep	J	120 m.	1	-	0	3k6 k	10	-1	6	W
Hasta	J	150 m.	1	-	0	2k6+3 k	10	-2	6	W
Dziryt	J	150 m.	1	-	0	3k6+1 k	10	-1	5	W
Włócznia norm.	PT	4 s!	2,5	-	0	4k6+1 k	15	-1	4	W
Włócznia frank.	J	4 s	2	-	0	4k6 k	15	-1	5	W
Framea	DW	7 s	3	-	-2	3k6+2 k	20	-2	-	W
Spisa	J	8 s*	1,5	-	0	4k6+2 k	15	-2	5	W
Rohatyna	DW	5 s*	2,5	-	-2	3k6 k	15	-2	-	P
Gizarma	DW	5 s	3	-	-2	3k6+2 k	15	-2	-	P.
Glewia	DW	4 s	3	-	-2	2k6+2 c 3k6 k	15	-2	-	P.
Partyzana	DW	700m.	3	-	-2	3k6 c 4k6 k	15	-2	-	P.
Runka	DW	750 m.	3	-	-2	2k6 c 4k6+1 k	15	-2	-	P.
Halabarda	DW	9 s	5	-	-3	4k6+2 c 4k6+1 k	20	-2	-	P.
Halabarda krótka	DW	7 s	4	-	-2	3k6+1 c 3k6+1 k	15	-2	-	P.
Sierp bojowy	DW	50 m.	2	-	0	2k6+1 c	15	-1	-	P.
Kosa bojowa	DW	80 m.	3	-	-1	4k6+1 c 2k6 k	15	-2	-	P.
Kopia	J	2 s.	10	-	0	7k6+1 k	20	#	-	J
Kopia ciężka	J	4 s	8	-	0	7k6+4 k	20	#	-	J
Pika	PT	4 s	4	-	0	7k6+1k	15	#	-	P.

Oszczep- broń myśliwska, o krótkim i szerokim grocie, oraz grubym drzewcu. Posiada zadziory zapobiegające wyjęciu z rany. Wyszarpnięcie zadaje k6 ran (pomniejszonych o MBC).

Hasta - rodzaj krótkiego oszczepu. Posiada bardzo wąski i mały grot osadzony na cienkiej tulei. Kiedy grot wbije się w ciało, tuleja łamie się. Pozostawiony w ranie grot, powoduje przy dalszym poruszaniu się następne k6 ran, a sama rana goi się czterokrotnie wolniej.

Dziryt - krótka włócznia doskonale nadająca się do rzucania i do walki z grzbietu końskiego. Przywędrowała do Avalonu ze wschodnich stepów, i po niewielkich przeróbkach szybko się przyjęła. Używany głównie na wschodzie. Długość 160 cm

Włócznia normańska - broń przeznaczona zarówno do walki wręcz jak i miotania. Jest ciężka i masywna, posiada grot w kształcie liścia, długi na łokieć. Drzewce długie na 2-2.5 m Używana przez Nordyków, rzadko spotykana w krajach Franków, chyba że jako wojenny łup.

Włócznia frankońska - powszechnie używana broń piechoty i lekkiej konnicy. Poręczna, umożliwia zadawanie szybkich ciosów w dowolnie obranym kierunku. Drzewce długie na 2 m

Framea - ciężka, nieporęczna włócznia o obosiecznym, szerokim i płaskim grocie osadzonym na dwumetrowym drzewcu. Używana gł. do rozszczepiania tarcz przeciwnika. Niezdatna do rzucania. Atak specjalny: rozrąbanie tarczy.

Spisa - włócznia używana w Lewancie i wschodnim Avalonie Ma wąski, liściasty grot i długie, dwumetrowe drzewce. Świetnie wyważona, doskonale nadaje się do rzucania (+1 do TR przy rzucie).

Rohatyna - broń używana na wschodzie Avalonu To długa 2-metrowa włócznia, z zamocowanym przy podłużnym ostrzu hakiem służącym do wyłamywania drzewc, wyłuskiwania broni, lub spychania przeciwnika z konia. Atak specjalny: Wyłuskanie, Łamanie, Zrzucenie jeźdźca, Obalanie.

Gizarma - broń piechoty, składająca się z haka-grota, trzech kolców i drzewca o długości 2 m. Atak specjalny: Zrzucenie jeźdźca, Obalanie.

Glewia -broń drzewcowa piechoty, składająca się z grota w kształcie dużego jednosiecznego noża, bocznego pionowego kolca, i drzewca o długości ok. 2 m Najczęściej stosowana w krajach południowego zachodu takich jak Aragonia, Akwitania, Prowansja.

Partyzanta - broń z obosiecznym grotem zaopatrzonym w boczne rozgałęzienia w kształcie skrzydeł. Może posłużyć zarówno do cięcia jak i do kłucia. Długość do 2m.

Runka - broń o trójdzielnym żeleźcu w kształcie trójzębu. Środkowe ostrze, osadzone na 2,5 metrowym drzewcu jest dwa razy dłuższe od pozostałych i ma ostre krawędzie. Broń ta służy zarówno do cięcia, jak i do kłucia.

Halabarda - oręż piechoty złożony z 2 m drzewca i żelaza z ostrzem, grotem i hakiem. Doskonale nadaje się do kłucia i rąbania, bardzo dobrze sprawdza się przy ściąganiu jeźdźca z konia i obalaniu przeciwnika. Atak specjalny: Zrzucenie jeźdźca, Obalanie.

Halabarda krótka - jw. ale o krótszym drzewcu (170 cm).

Sierp bojowy - broń plebejska, zwykły sierp osadzony na długim drzewcu. Nieporęczna, lecz tania.

Kosa bojowa - broń plebejska, składająca się ze zwykłej kosy chłopskiej osadzonej na sztorc na długim drzewcu ok. 2-2.5 m Konstrukcja jest prosta, ale zabójcza. Biegły kmieć umie rozpłatać kosą człowieka od gardła do krocza. Przystosowana do cięcia i kłucia.

Kopia - broń ciężkiej konnicy, straszliwa w szarży, w innym przypadku praktycznie bezużyteczna. Zbyt długa i ciężka do manewrowania, można nią zadawać tylko uderzenia na wprost, spod pachy. O sile przebicia decyduje tu nie siła dzierżącego ją woja, ale rozpęd rumaka. Składający się do starcia kopijnik przekłada ją przez szyję konia tak, aby grot znajdował się na lewo od szyi wierzchowca. Długość 4 m Kopia ulega strzaskaniu po pierwszym skutecznym ciosie z najazdu (tzn. musi nastąpić trafienie niezależnie od tego czy zadało ono rany). Uwaga: do obrażeń zadanych przez kopie nie dolicza się tych wynikających z modyfikatora BC.

Kopia ciężka - kopia o nieco masywniejszym drzewcu i stalowym grocie.

Pika - broń piechoty, składająca się z grotu i długiego drzewca (4.5-5 m). Używana głównie przeciwko konnym szarżom, ewentualnie natarciom piechoty. Całkowicie nieefektywna w bezpośrednim starciu. Pikinierów formuje się w szereg, tylko wtedy ta broń da jakiś efekt. Pika wykorzystuje impet nacierającego przeciwnika (aby zadała rany przeciwnik musi nadziać się na nią z dużą prędkością).

Uwaga: do obrażeń zadanych przez piki nie dolicza się tych wynikających z modyfikatora BC.

BROŃ OBUCHOWA
Nazwa	Typ	Cena	Waga	BC	I	Obrażenia	W	P.	Rzut	Przezn.
Cep bojowy	PT	20 m.	4	-	-1	3k6+1 o	20	-2	-	P.
Korbacz	J	180 m.	4	-	0	4k6+2 o	20	-2	-	W
Korbacz potrójny	J	250 m.	6	-	-2	5k6+2 o	25	-2	-	W
Kiścień	J	100 m.	4	-	-1	4k6 o	20	-2	-	P.
Młot bojowy	DW	4 s.	12	8	-4	6k6+3 o	25	-2	-	P.
Nadziak	J	140 m.	2	-	+2	2k6+1 k 2k6+3 o	10	-4	2	W
Maczuga bojowa	J	150 m.	2	-	0	4k6 o	20	0	2	W
Morgenstern	DW	3 s	9	7	-4	6k6+1 o	25	-1	-	P.
Buława	J	190 m.	2	-	0	3k6 o	17	-2	2	W
Buzdygan	J	300 m.	2	-	0	3k6 o	17	-2	2	W
Wekiera	PT	70 m.	4	-	0	4k6+2 o	20	-2	-	W
Pałka	J	-	2	-	-1	3k6 o	15	0	-	W
Siekiera	J	4 s	3	-	0	3k6+2 r 2k6+3 o	15	-1	2	W
Topór lekki	J	5 s	5	-	-1	4k6+3 r 3k6+2 o	20	-1	1	W
Topór ciężki	PT	8 s	9	5	-3	6k6+2 r 4k6 o	24	-2	1	P.
Berdysz	DW	12 s	7	5	-3	5k6 r	27	-2	-	P.
Topór iberyjski	DW	18 s	12	8	-4	7k6+1 r 5k6 o	28	-2	-	P.

Cep bojowy -broń plebejska, używana głównie przez wolnych kmieci. Składa się z rękojeści i bijaka, połączonych najczęściej paskiem skóry lub konopnym sznurem. Długość 1.5 m. Atak specjalny: omijanie zastawy .

Korbacz - składa się z 60-80 cm rękojeści i żelaznej kuli umocowanej na łańcuchu. Niebezpieczna broń w ręku wyszkolonego wojownika. Atak specjalny: omijanie zastawy.

Korbacz potrójny - jw., ale zamiast jednej kuli ma trzy. Zwiększa to niepomiernie impet uderzenia, lecz wymaga większej siły. Atak specjalny: jw.

Kiścień - broń ta składa się z krótkiego drążka i przymocowanego do niego łańcucha, który rozdziela się na końcu na trzy części. Atak specjalny: jw.

Młot bojowy - broń piechoty, składająca się z drzewca o długości 1.5 m i osadzonego na nim trzonu, rozkutego na cztery kolce. Służy głównie do rozbijania pancerzy. Atak specjalny: Obalanie, Straszliwe uderzenie, Strzaskanie tarczy..

Nadziak - broń używana głównie przez zachodnie rycerstwo. Zbudowana z charakterystycznego żeleźca w formie wąskiego dzioba i płaskiego obucha. Całość osadzona na metalowej rękojeści o długości 50 cm

Maczuga bojowa - broń o krótkim, metrowym trzonku i żelaznej, wielościennej głowicy. Używana zarówno przez jazdę jak i piechotę.

Morgenstern - broń używana głównie przez piechotę. Jest to maczuga nabijana żelaznymi ćwiekami i wzmacniana pierścieniami. Dość nieporęczna, ale o ogromnej sile rażenia. Zadaje się nią ciosy znad ramienia lub znad głowy. Długość ok. 1.5 m. Atak specjalny: Obalanie, Straszliwe uderzenie.

Buława - broń ta wykształciła się z bojowej maczugi. Składa się z żelaznej głowicy osadzonej na półmetrowym trzonku. Łączy w sobie siłę uderzenia i poręczność.

Buzdygan - broń wojowników ze wschodu (szczególnie Lewantu). Składa się z 60 cm trzonka i głowicy z metalowymi piórami szerszymi u góry i zwężającymi się u dołu głowicy. Dodatkowo wewnątrz trzonka ukryty jest krótki sztylet.

Wekiera - broń plebejska. Typ maczugi, z żelaznymi guzami na obuchu. Długość 1,5 m.

Pałka - broń biednych. Kij, często nabijany kamieniami. Długość różna, od 1 do 2 mSiekiera - narzędzie pracy drwala, jednak może być z powodzeniem użyta w walce. Nie jest tak poręczna do walki jak topór bojowy, ale może wyrządzić sporą krzywdę. Atak specjalny: Rozrąbanie tarczy.

Topór lekki - uniwersalna broń obuchowa stosowana zarówno przez plebejów jak i rycerstwo. Żeleźce osadzone jest na trzonku długości 60 cm. Służy do rąbania, choć można nim rzucić. Atak specjalny: Rozrąbanie tarczy.

Topór ciężki - masywne żeleźce osadzone na drzewcu długości 120 cm. nadaje tej broni dużą siłę rażenia. Używany przez piechotę- toporników. W ich rękach jest straszliwą bronią. Wprawny topornik potrafi jednym ciosem rozrąbać mężczyznę w zbroi na pół. Atak specjalny: Rozrąbanie tarczy.

Berdysz - broń piechoty składająca się z wielkiego topora bojowego osadzonego na długim, półtorametrowym stylisku. Ostrze topora ma zazwyczaj kształt półksiężyca. Atak specjalny: Rozrąbanie tarczy, Straszliwe uderzenie, Obalenie.

Topór iberyjski - ciężki topór, osadzony na długim, półtorametrowym drzewcu. Walczy się nim, zadając ciosy znad głowy, ramienia, lub w płaszczyźnie poziomej. Atak specjalny: Rozrąbanie tarczy, Straszliwe uderzenie, Obalenie.

BROŃ DYSTANSOWA
Nazwa	Typ	Cena	Waga	BC	I	Obrażenia	W	P.	Strzał	Przezn.
Kusza	DW	30 s	4	5	-1	5k6+3 k	20	#	200 m	W
Kusza lekka	DW	20 s	2,5	-	0	4k6+3 k	15	#	100 m	W
Minikusza	DW	10 s	1,5	-	0	2k6+3 k	10	#	30 m	W
Kusza ciężka	DW	50 s*	7	5	-2	6k6+3 k	25	#	250 m	W
Kusza windowa	DW	70 s*	12	5	-4	7k6+2 k	30	#	300 m	P.
Łuk prosty	DW	5 s	2	-	0	4k6+1 k	10	#	100 m	W
Łuk prosty długi	DW	8 s	2,5	5	0	5k6+1 k	10	#	180 m	P.
Łuk prosty krótki	DW	4 s	1,5	-	+1	3k6+2 k	10	#	80 m	W
Łuk refleksyjny	DW	40 s!	2	6	0	4k6+3 k	15	#	250 m	W
Łuk refleksyjny mały	DW	30 s!	1,5	4	+1	3k6+3 k	15	#	200 m	W
Łuk refleksyjny duży	DW	60 s!	2,5	7	0	5k6+2 k	15	#	300 m	W
Proca	J	20 m.	0,5	-	-1	2k6+2 o	1	#	45 m	W
Proca drzewcowa	J	50 m.	1,5	-	-1	2k6+2 o	10	#	60 m	W

Do posługiwania się łukiem i kuszą wymagana jest umiejętność strzelanie, zaś do posługiwania się procą wysportowanie.

Kusza - broń, która wstrząsnęła całym światem. Choć używana była już w czasach Imperium, właśnie obecnie przeżywa swój rozkwit. Ze swoją ogromna siłą rażenia sprawiła, że niezaprzeczalny prymat rycerstwa został zachwiany. Kusza jest bronią niemal idealną: ma duży zasięg, wysoką celność i przebija nawet zbroje płytowe. Ma jednak i wady: jest droga, potrafi się zaciąć, a jej ładowanie jest powolne.

Żaden rycerz nie użyje kuszy w walce, uważając ją za niegodną, za to na polowaniu posługuje się nią nader chętnie. Ta broń jest za to często używane przez plebejską piechotę, wojska najemne i lekką konnicę. Kusza składa się z drewnianego łoża z kolbą, do którego przymocowane jest łuczysko z rogu, drewna i ścięgien zwierzęcych, spustu i strzemienia. Naciąga się ją za pomocą haka przymocowanego do pasa. Rozpowszechniona po całym Avalonie, a nawet poza nim. Używają jej Celtowie, znana jest nawet w krajach Lewantu. Uwaga: do obrażeń zadanych przez kusze nie dolicza się tych wynikających z modyfikatora BC. Przy każdym strzale jest 5% na zacięcie się mechanizmu spustowego (dwa razy więcej, jeżeli kusza nie była czyszczona). Wszystkie kusze mają zaletę w postaci wysokiej celności (+1 do TR). Uwaga: bonus do inicjatywy dotyczy sytuacji, gdy kusza jest już naładowana i chce się z niej wystrzelić. Jej naciąganie i przygotowanie do strzału trwa pełne 2 rundy.

Kusza lekka - mała kusza naciągana ręcznie. Używana głównie na polowaniach. Jej naciąganie trwa pełną rundę.

Minikusza - mała kusza o długości łoża i kolby zaledwie 30 cm. Jest poręczna, aczkolwiek jej zasięg jest niewielki. Jest naciągana ręcznie i szybkostrzelna - można z niej strzelać co rundę.

Kusza ciężka - kusza wymagająca włożenia dużej siły w napięcie cięciwy. Służy do tego tzw. kozia noga. Łuk zrobiony jest z metalowej listwy. Strzela raz na 3 rundy.

Kusza windowa - prawdziwy potwór o łuczysku z elastycznej stali, napinanym za pomocą systemu wielokrążków. Służy gł. do walki z ciężkozbrojnym rycerstwem. Ze 100 kroków bez problemów przebija zbroję płytową. Jest jednak bardzo powolna. Jej naciąganie trwa pełne 4 rundy

Łuk prosty - najlepsze są łuki cisowe, choć wykonuję się także łuki z klonu, jesionu bądź wiązu.

Łuk prosty długi - ulubiona broń mieszkańców Albionu. Jej długość wynosi 180 cm.

Łuk prosty krótki - długość łuczywa około metra.

Łuk refleksyjny - broń niespotykana w Avalonie, za to powszechnie używana na Wschodzie, w Lewancie i na stepach. Zbudowany jest z rogu, drewna i ścięgien. Posiada fenomenalny zasięg. Wykonanie takiego łuku zabiera kilka lat pracy, dlatego jest on zwykle drogi. Do jego napięcia niezbędna jest duża siła i drewniany pierścień; inaczej cięciwa potnie ciało do kości.

Proca - niezbyt skuteczna w walce z opancerzonym przeciwnikiem. Rzadko używana, głównie przez najuboższych. Można z niej wyrzucić pocisk raz na dwie rundy.

Proca drzewcowa - proca umocowana na długim na metr drzewcu. Można z niej wyrzucić pocisk raz na dwie rundy.

Strzały, bełty i inne.

Rodzaje strzał i bełtów: Uwaga: Specjalne strzały można kupić jedynie w większych miastach.

Zwykłe - posiadają ostrza w kształcie liścia. Zadają nominalną ilość ran. Koszt strzała/ bełt -20 m.

Wtórne - posiadają zadziory zapobiegające wyjęciu strzały z rany. Wyszarpnięcie zadaje k6 ran (pomniejszonych o MBC). Koszt +100%

Doskonale wyważone - dają modyfikator +1 do TR. Koszt +100%

Klinowe - ostrze ma kształt dłuta. Zadaje rany cięte. Zadawane obrażenia zwiększają się o 2 rany. Koszt +150 %

Gwiżdżące - posiadają małe otworki nawiercone na ostrzach. Używane w celu wystraszenia koni itp. Zadają nominalną ilość obrażeń. Koszt +30 %.

Lancetowate - ostrza są wąskie i spiczaste. Zadają o 3 rany więcej. Koszt +200 %

Graniaste - przeznaczone do rozrywania kolczug (ich wyparowania zmniejszają się względem tych strzał o 2). Zadają nominalną ilość obrażeń. Koszt +150%

Tępe - bełt jest zakończony niewielką kulą. Służy do ogłuszania. Zadaje 1 obrażenie, ale po trafieniu w głowę należy wykonać rzut na ogłuszenie z modyfikatorem -1\każde 5 ran (pełne), które by zadał. Koszt nominalny.

Kołczany - mieszczą 20 strzał - 30 m.

Skórzany mankiet - zakładany na lewe przedramię. Chroni je przed otarciem przez cięciwę. 10 m.

Rękawice - ochraniające palce przed pocięciem przez cięciwę. Zamiast nich często bywa używany drewniany pierścień.- 30 m.

Zapasowa cięciwa - 40 m.

BROŃ IMPROWIZOWANA
Nazwa	Typ	Cena	Waga	BC	I	Obrażenia	W	P.	Rzut
Kamień mały	J	-	1	-	0	2k6 o	-	#	4
Kamień średni	PT	-	5	5	-3	4k6 o	-	#	1,5
Kamień duży	DW	-	10	8	-5	6k6 o	-	#	1
Kufel, butelka	J	-	?	-	+1	1k6 +1 o	-	#	4
Stołek	PT	-	2	-	0	2k6+1 o	-	-4	1
Ława, kłoda drzewna	DW	-	8	6	-4	5k6+1o	-	-4	1
Kastet	J	-	0,5	-	0	+2 do ciosu ręką	-	#	-

Do walki tymi broniami służy umiejętność walka wręcz.

ZBROJE
Nazwa	Cena	Waga	WYP				WYT	OGR
						Głowa			Tułów	Ręce	Nogi
Wełniana opończa	20 m.	1,5	-	2	2	-	15	-
Skórzana kamizelka	50 m	1,5	-	4	-		25	-
Skórzany kaftan	90 m	1,5	-	6	6	-	30	-
Futro	200 m	5	5	8	8	-	40	-
Przeszywanica	70 m	2	-	5	5	-	25	-
Pikowana kurta	470 m	5	-	9	9	-	45	-/-1
Koszulka kolcza	25 s	5	-	10	-	-	50	-
Kolczuga lekka	35 s	8	10	12	12	-	55	-/-1
Kolczuga ciężka	65 s	14	10	14	14	12	65	-1/-2
Kolczuga warstwowa	2 z	18	12	16	16	14	80	-2/-3
Kolczuga walencka	x2 !	#	+2	+2	+2	+2	x1,5
Zbroja lamelkowa	35 s	12	-	16	16	6	20/ K20	-3/-3
Karacena	60 s	20	-	18	18	6	35/ N20	-3/-3
Napierśnik	7 z*	17	18	20/14	14	14	100/K80	-2/-3
Kirys	10 z*	20	18	20	14	14	100/ K80	-2/-4
Zbroja płytowa	20 z*	25	18	20	20	20	100	-4 / #

• Waga: podana w kilogramach

• WYP: współczynnik ochrony ciała przez pancerz

• WYT: wytrzymałość na uszkodzenia. Litera oznacza odrębną wytrzymałość elementów okrywających kończyny (N- nogi, K- kończyny)

• OGR: ograniczenie swobody ruchów. Pierwsza liczba oznacza pomniejszenie Refleksu, druga Szybkości. Współczynnik nie może spaść w wyniku modyfikacji do wartości 0 lub mniejszej. Symbol # oznacza, że w danej zbroi nie można biegać.

Ubranie podróżne - ubranie z grubej wełny lub cienkiej skóry. Od biedy może posłużyć za zbroję. W stosunku do sztychów wyparowania zmniejszają się o 1.

Skórzana kamizelka - skórzana kurta bez rękawów, osłania jedynie tułów.

Skórzany kaftan - kurta z grubej skóry, daje osłonę zarówno korpusowi jak i rękom. Włożenie pod nią przeszywanicy zwiększy wyparowania o 2.

Futrzany płaszcz, futro - grube futro osłaniające zarówno ręce, jak i korpus, większość z nich posiada kaptury stanowiące jednocześnie ochronę głowy. W stosunku do obrażeń kłutych wyparowania zmniejszają się o 1. Włożenie pod spód przeszywanicy zwiększy wyparowania o 2, ale zmniejszy Refleks o 1.

Przeszywanica - ta zbroja noszona jest przez najbiedniejszych wojowników. Bogatsi wkładają ja pod inne pancerze. Przeszywanica to gruby kaftan z wełny. Zapewnia dobrą ochronę przed ciosami obuchowymi, gorsza przed sztychami (wyparowania na rany kłute mniejsze o 1). Zwykle jest uzupełniana o skórzane nagolenniki i hełm: łebkę lub normański.

Ćwiekowana kurta - na te zbroję składa się sięgająca do połowy ud skórzana kurta nabijana gęsto metalowymi ćwiekami, wkładana pod nią przeszywanica, oraz hełm (łebka lub kapalin), zakupywany osobno. Dobrze zabezpiecza przed wszystkimi rodzajami ciosów, ponadto przy każdym trafieniu istnieje 10%- szansa (tylko rany cięte, rąbane i kłute), ze ostrze trafi na metalowy guz (WYP +1).

Koszula kolcza - lekka kolcza plecionka, pod którą wkłada się przeszywanicę, Chroni jedynie tors i przedramiona. Stalowa plecionka dobrze zabezpiecza przed cięciami i sztychami, a przeszywanica przed uderzeniami obucha. Ochronę głowy stanowi hełm: łebka, kapalin, kolczy kaptur lub normański (nie wliczone w parametry). Uwaga: wszystkie kolczugi, oprócz kolczugi warstwowej, mają w stosunku do obrażeń kłutych Wyparowania mniejsze o 1 punkt (wliczono już przeszywanicę).

Kolczuga lekka - ta kolczuga zabezpiecza tułów, ręce (wraz z dłońmi), oraz głowę (kaptur kolczy). Dodatkową ochronę stanowi wkładana pod spód przeszywanica.

Kolczuga ciężka - na tę zbroję składa się ciężki kaftan kolczy sięgający do kolan, i dający ochronę także rękom (wraz z dłońmi), kaptur kolczy stanowiący nieodłączną część kaftana, oraz wkładana pod spód przeszywanica. Nogi chronią nogawice z kolczej plecionki.

Kolczuga warstwowa - ta zbroja jest zbudowana z kilku warstw plecionek z gęstych oczek, co sprawia że jest trudniejsza do przebicia niż inne kolczugi. Konstrukcja jest taka sama jak w wypadku kolczugi ciężkiej, z tą różnicą, że na kolczy kaptur wkładany jest dodatkowo hełm (normański lub łebka) - nie jest on wliczony w parametry zbroi.

Kolczuga walencka - te zbroje wyrabiane są przez zakład płatnerski z iberyjskiego miasta Walencji. Zbudowana jest z bardzo drobnych i wytrzymałych oczek. Chroni przed sztychami tak samo jak przed innymi ciosami. Zakład wykonuje różne kolczugi (należy dodać dwa do wyparowań danej kolczugi i podwoić cenę).

Zbroja lamelkowa - pancerz zbudowany z płytek z kutego żelaza, naszytych na skórzany bądź płócienny podkład. Jej wadami są: słaba wytrzymałość (płytki odpadają często po pierwszych ciosach), oraz nieprzewiewność. Nogi chronione przez skórzane nagolenice i metalowe nakolanniki.

Karacena - zbroja ta przywędrowała do Avalonu ze wschodu, z krain Lewantu. Jest tam najcięższym z używanych pancerzy. Składająca się ze skórzanego kaftana sięgającego do kolan, z przynitowanymi doń metalowymi łuskami, zachodzącymi na siebie dachówkowo, ponadto wkładanej pod spód przeszywanicy, hełmu (najczęściej normańskiego). Ręce zabezpieczają naręczaki ze skóry z naszytymi nań łuskami. Nogi ochraniają skórzane nagolenice i metalowe miski - nakolanniki. Musi być wkładana przy pomocy innej osoby (jest sznurowana z tyłu na plecach). Jest lepsza od kolczugi, ale jej wadami są: niska odporność na ciosy (łuski szybko odpadają)

Napierśnik - to zbroja sztywna, stanowiąca pierwowzór płytowej. Pierś zabezpiecza solidna płyta napierśna, pod spodem znajduje się kolcza koszula osłaniająca plecy i ramiona i przeszywanica. Głowę zabezpiecza hełm - przyłbica. Nogi i ręce chronione są przez kolczą plecionkę. Uwaga: w wypadku ataku w plecy wyparowania wynoszą 14 punktów. Uwaga: ta zbroja, jak i inne zbroje zbudowane z płyt są charakterystyczne jedynie dla Avalonu Niespotykane na południu, północy czy Erine.

Kirys - stanowi rozwinięcie napierśnika Oprócz stalowej płyty chroniącej pierś dodano także żelazny naplecznik zabezpieczający skutecznie przed zdradzieckim ciosem z tyłu, żelazny fartuch chroniący brzuch i taszki okrywające podbrzusze. W jej wkładaniu niezbędna jest pomoc drugiej osoby.

Zbroja płytowa - zbudowana ze sztywnych stalowych płyt okrywających całe ciało. Doskonałe rozwiązanie wobec wzrastającej siły przebicia kusz. Zbroja ta jest dosyć ciężka, ale nie ogranicza swobody tak bardzo, jakby to mogło wynikać z jej masy. Zbroja płytowa składa się z kirysa, taszek, fartucha. Nogi ochraniane są przez nabioderniki, nakolanniki, nagolenice i żelazne trzewiki. Ręce okrywają: naramiennik, nałokietnik i metalowe rękawice. Zabezpieczenie głowy stanowi przyłbica. Pod spodem zbroja ta ma dodatkową osłonę w postaci kolczugi i przeszywanicy. Zastosowano tu przemyślne połączenia, dzięki czemu noszący tę zbroję może poruszać się w miarę swobodnie. Jej przywdziewanie wymaga pomocy drugiej osoby.

Pancerze z lepszej stali - niektórzy płatnerze posiedli sztukę wykuwania płyt z lepszej stali (dotyczy to tylko zbroi płytowych, kirysów i napierśników). Najbardziej znane zakłady płatnerskie to ten w Lozannie, Genui, Florencji i Wormacji, oraz w kilku innych dużych miastach. Takie pancerze mają Wyparowania większe o 2 punkty, wytrzymałość 1,5 razy większą i kosztują dwa razy drożej.

OCHRONA KOŃZYN
Nazwa	Cena	Waga	WYP	WYT	OGR
Ochrona ręki	70 m	1	6	20	-
Ochrona nogi	120 m	1,5	6	20	-

Przedstawione tu są opcjonalne zabezpieczenia kończyn, które można kupić osobno.

Ręka - ochronę stanowi zwykle naramiennik i nałokietnik, oba wykonane z utwardzanej skóry.

Noga - na ochronę nogi składa się nagolenica ze skóry i nakolannik z metalu

HEŁMY
Nazwa	Cena	Waga	WYP	WYT	OGR
Skórzana czapka	15 m.	0,5	2	10	-
Hełm normański	2 s	1,5	10	20	spec.
Kapalin	2 s	1,5	10	20	-
Kaptur kolczy	1,2 s	1,5	8	20	-
Misiurka	180 m.	1	6	15	-
Łebka	4,5 s	1,5	12	25	spec.
Przyłbica	70 s	3	18	40	spec.
Hełm garnczkowy	10 s	4	16	30	spec.
Turban	10 m.	0,5	3	20	-
Szyszak	1,5 s!	2	10	20	spec.

Skórzana czapka - może posłużyć za prowizoryczny hełm. Jest wyłożona od spodu miękka wełną.

Hełm normański - hełm otwarty o doskonałej konstrukcji, przejęty od ludów Nordheimu. Używany głównie w zachodnim Avalonie W części twarzowej zakończony nosalem. Daje modyfikator -1 przy testowaniu spostrzegawczości na słuch.

Kapalin - stalowy hełm otwarty w kształcie kapelusza z rondem opuszczonym lekko w dół.

Kaptur kolczy - kolcza plecionka osłaniająca głowę i kark wojownika. Wyparowania przeciw ciosom kłutym sa zmniejszone o 1.

Misiurka - hełm otwarty składający się z płaskiej miski z metalu, osłaniającej górną część głowy i kolczej plecionki ochraniającej uszy i kark. Używana na całym świecie.

Łebka - hełm otwarty, przylegający do głowy, policzków i szyi. Daje modyfikator -1 przy testowaniu spostrzegawczości na słuch. Używana jedynie w Avalonie

Przyłbica - hełm zamknięty z ruchoma zasłoną. Kiedy zasłona jest opuszczona, pole widzenia jest ograniczone (-3 do spostrzegawczości). Daje modyfikator -1 przy testowaniu spostrzegawczości na słuch.

Hełm garnczkowy - hełm zamknięty, wypierany przez przyłbicę, stosowany jeszcze na turniejach rycerskich Bywa wtedy zwykle przystrajany bogato zdobionymi klejnotami i labrami. Jak na warunki pola walki jest to konstrukcja wątpliwej doskonałości. Daje bardzo ograniczone pole widzenia (-3 do spostrzegawczości) i jest duszny. Daje modyfikator -1 przy testowaniu spostrzegawczości na słuch.

Turban - rodzaj ochrony głowy noszony przez ludy Południa (Lewant, kraje na południowym brzegu morza Wewnętrznego). Osłania głowę zarówno przed ciosami jak i palącym słońcem. To zwykły materiał owinięty kilkakrotnie wokół głowy.

Szyszak - hełm otwarty pochodzenia wschodniego, noszony przez wojowników z Lewantu i wschodniego Avalonu Zbudowany jest z dwóch blach połączonych na szczycie tuleją, ozdobioną grotem lub pióropuszem. Daje modyfikator -1 przy testowaniu spostrzegawczości na słuch.

Uwaga: pod niektóre hełmy można wkładać kaptur kolczy (normański, kapalin, łebka). Wyparowania takiej kombinacji oblicza się dodając 1 punkt do wyparowań danego hełmu.

TARCZE
Nazwa	Cena	Waga	PAR	WYT	OGR
Puklerz	50 m	1	0	12	-
Tarcza mała	80 m	2,5	+1	16	-
Tarcza normalna	110 m	3,5	+2	20	-/-1
Tarcza duża	150 m	5	+3	25	-1/-2
Pawęż	230 m	8	spec.(+5)	30	-3/-6

Puklerz - mała tarcza przymocowywana do ramienia. Dzięki temu druga ręka nadal pozostaje wolna.

Tarcze - mają różnorakie kształty: od okrągłych i owalnych, poprzez romboidalne i prostokątne, aż do trójkątnych. Kształt nie wpływa jednak na współczynnik Parowanie.

Pawęż - wielka, nieporęczna tarcza używana jedynie przez pikinierów i kuszników. Całkowicie kryje ciało ukrywającego się za nią wojownika. Ma z tyłu podpórkę. Rzadko nosi się ją w czasie walki (wtedy daje +5 do parowania).

ZBROJE KOŃSKIE
Nazwa	Cena	Waga	WYP	WYT	OGR
Kropierz	80 m	5	6	15	-
Futro	3 s	15	10	40	-
Kolczuga	85 s	20	14	55	-1
Zbroja łuskowa	80s	30	20	35	-2
Ladra	20 z	40	25	100	-3

• OGR - liczba oznacza, o ile zostaje zmniejszona SZYBKOŚĆ wierzchowca.

Kropierz - materiał z pikowanej wełny, okrywający całego konia. Często kropierze ochraniające rycerskie wierzchowce mają wyhaftowane znaki i herby.

Futro - grube futro nakładane na konia zwykle zimą. W stosunku do obrażeń kł. wyparowania zmniejszają się o 1.

Kolczuga - kolcza plecionka pokrywająca koński tułów i głowę. W stosunku do obrażeń kłutych wyparowania zmniejszają się o 1.

Zbroja łuskowa - zbroja zbudowana z metalowych, nachodzących na siebie dachówkowo łusek przynitowanych do skórzanego kaftana. Jej ujemną cechą jest niska wytrzymałość. Pokrywa cały tułów wierzchowca

Ladra - zbroja ta zbudowana jest ze stalowych płyt pokrywających wierzchowca. W swej koncepcji podobna jest do zbroi płytowej.

UWAGA: zbroje pokrywają zwykle tylko górną część tułowia wierzchowca (grzbiet, kark, szyję i boki) oraz łeb. Kończyny i brzuch są odsłonięte.

AVALON - Zasady - Ekwipunek

37

---