Laboratorium metrologii elektrycznej
Temat: Wyznaczanie stratności blach magnetycznych i rozdział strat
Wykonał: Drzazga Jarosław Grochowski Grzegorz E.D.6.1	Data wyk: 25.02.97	Sprawdził:	Ocena:	Data:

Cel ćwiczenia:

Poznanie metody pomiaru stratności blach magnetycznych apartatem Epstaina w wykonaniu 50-centymetrowym.

1. Wyznaczanie stratności blach magnetycznych.

Spis przyrządów:

V₁---elektromag. klasa 0.5 PL-P3-255-E6

V₂---ferrodyn. klasa 0.2 PL-P3-655-E6

V₃---magnetoel. prostownikowy klasa 0.5 PL-P3-265-E6

A----elektromag. klasa 0.5 PL-P3-230-E6

W---elektrodyn. klasa 1 cosj=0.1 PL-P3-153-E6

Aparat E.---PL-P3-269-E6

f=50 Hz S=0.658*10^-3 m² N=600 zw R_wn=30 kΩ e=26.5 %

Bm	K2	U1	U2	U3	k	Pw	Pwn	d	pB
Wb/m^2	---	V	V	V	---	W	W	---	W/kG
0.5	1.015	44.0	44.5	40	1.11	7.0	0.132	0	0.686
0.75	1.0175	63.5	67.0	60	1.12	13.0	0.299	-0.48	1.26
1	1.02	90.0	89.5	80	1.12	23.0	0.267	-0.48	2.26
1.25	1.0225	112.0	112.0	101	1.11	33.0	0.418	0	3.26
1.5	1.025	135.0	135.0	120	1.12	46.2	0.607	-0.48	4.57

2. Rozdział strat metodą zmiany współczynnika kształtu.

U₃=90 V R_wn=30 kΩ

U1	U2	k	k^2	Pw	Pwn	(k/1.11)^2	pB
V	V	---	---	W	W	----	W/kG
104	100	1.11	1.23	25.6	0.333	1.00	2.53
110	102	1.13	1.28	26.0	0.347	1.04	2.56
118	102.5	1.16	1.35	26.4	0.350	1.09	2.61
120	104	1.19	1.43	27.0	0.360	1.16	2.66
141	106	1.25	1.56	27.	0.374	1.27	2.71

3. Wnioski

Stratnością blachy nazywamy straty mocy występujące w jednym kilogramie rdzenia przy okresowym jego przemagnesowywaniu. Jak wynika z teorii straty a co za tym idzie i stratność zależy od indukcji w kwadracie. Na naszych wykresach p=f(B) i p=f(B²) wykazaliśmy, że tak istotnie jest. Nasuwa się więc oczywisty wniosek, że w przypadku pracy transformatora jego strona wtórna musi być obciążona przy znamionowym napięciu pierwotnym. W przypadku podwyższonego napięcia bądź napięcia o kształcie odbiegającym od sinusoidy rośnie indukcja. Efektem tego jest nagrzewanie się rdzenia co prowadzi do uszkodzenia izolacji zarówno uzwojenia jak i samego rdzenia.
Za pomocą aparatu Epstaina można wyznaczyć rozdział tych strat na straty wiroprądowe i histerezowe. Przy pomocy dławika z odczepami zmienialiśmy wsp. kształtu dla danej indukcji obserwując wskazania bardzo czułego woltomierza. Na wykresie p=f(k²/1.11²) wyznaczyliśmy rozdział strat dla k²/1.11²=1, to znaczy dla napięcia sinusoidalnego. Miejsce przecięcia się wyznaczonej prostej z osią rzędnych wyznacza granicę między stratami na histerezę a prądy wirowe.

---