3.2 Skromne rozwiązanie trudnego problemu
Zatem wygląda na to, że agencje rządowe nie mają zamiaru zatrzymać zanieczyszczenia. Drugim problemem jest to, że wszystkie aspekty zanieczyszczenia żywności muszą być rozwiązane równocześnie. Problem nie może być rozwiązany przez ludzi, którzy zajmują się tym, czy innym aspektem sprawy.
Dopóki świadomość każdego nie będzie dogłębnie zmieniona, zanieczyszczenie nie zniknie. Przykładowo, rolnicy sądzą, że zanieczyszczenie Morza Wewnętrznego ich nie dotyczy. Sądzą, że jest to sprawa Departamentu Rybołówstwa, którego zadaniem jest kontrolowanie zdrowia ryb, a także że należy to do zadań Rady Środowiska, która powinna kontrolować zanieczyszczenie Morza. Właśnie w tego typu myśleniu znajduje się problem.
Najczęściej używane nawozy sztuczne: siarczan amonu, mocznik, super fosforat i wapno, są rozsiewane w dużych ilościach, z czego tylko drobna część jest absorbowana przez rośliny. Reszta spływa do strumieni i rzek dostając się ewentualnie do Morza Wewnętrznego. Nitrogeny stają się pożywieniem dla alg i planktonu, który rozwijając się w nadmiarze powoduje zaczerwienienie wód.
Oczywiście ścieki przemysłowe i inne zatrute odpady również przyczyniają się do zanieczyszczenia wód, ale podstawową przyczyną zatrucia wód w Japonii są nawozy chemiczne. Zatem właśnie rolnicy muszą wziąć podstawową odpowiedzialność za stan Morza Wewnętrznego.
Odpowiedzialni są zarówno rolnicy którzy wsiewają chemikalia na swoje pola, korporacje które je produkują, jak również lokalni urzędnicy, którzy wierzą w dobro chemii i oferują techniczną pomoc w jej stosowaniu. Jeśli ci ludzie razem wzięci nie dostrzegą problemu głębiej, nie będziemy mogli nic poradzić w kwestii zanieczyszczenia wód.
W tej chwili tylko ci, którzy zostali najbardziej dotknięci problemem starają się aktywnie działać przeciw niemu. Tak jak rybacy blisko wyspy Mizushima występują przeciwko wielkim firmom wydobywczym, które rozlewają ropę na morzu.
Jeden z profesorów proponuje rozwiązać problem przez przekopanie kanału pod wyspą Shikoku, aby w ten sposób przepuścić czystszą wodę z oceanu do Morza Wewnętrznego. Takich pomysłów i akcji jest wiele, ale prawdziwego rozwiązania nigdy się w ten sposób nie uzyska. Faktem jest, że cokolwiek robimy w kierunku usunięcia zanieczyszczeń, sytuacja staje się coraz gorsza. Im bardziej skomplikowane są badania, tym bardziej problem staje się skomplikowany.
Przyjmijmy, że rura przebiegałaby przez wyspę Shikoku i woda byłaby nią pompowana
z Pacyfiku do Morza Wewnętrznego. Możliwe, że to stopniowo oczyściłoby wody.
Lecz zastanówmy się, skąd bierze się elektryczność napędzająca fabrykę, która wyprodukuje stalowe rury i ile trzeba energii, aby przepompowywać wodę do góry? Potrzebna by była elektrownia atomowa. Aby ją skonstruować należałoby zgromadzić tysiące ton cementu
i wszelkich innych przemysłowych materiałów, a także wybudować niezwykle kosztowną wieżę rozpadu uranowego.
Kiedy stosujemy tego typu rozwiązania, tylko powiększamy problem tworząc drugą i trzecią generację zanieczyszczenia, które mogą być jeszcze bardziej trudne do rozwiązania niż problem wyjściowy, i jeszcze bardziej zagrażający środowisku.
To tak, jak z zachłannym farmerem, który otwiera coraz to nowe kanały wodne,
aby nawodniły jego pole. Ziemia wokół zaczyna pękać i krawędzie tarasów niszczeją. Z tego powodu trzeba zastosować specjalne umocnienia. Kiedy już powstaną umocnienia można powiększyć kanały wodne. Niestety wzrastający poziom wody powoduje potencjalne zagrożenie, także wtedy, kiedy znowu krawędzie tarasu się osłabią, potrzebny będzie jeszcze większy wysiłek na ich rekonstrukcję.
Kiedy zdefiniujemy symptomy problemu powszechnie uważamy, że tylko właściwe pomiary
i badania rozwiążą sam problem. Tak się często dzieje. Inżynierowie postępują rutynowo i nie chce im się zastanawiać nad prawdziwymi przyczynami.
Wszystkie badania bazują na zbyt wąskiej definicji tego, co źle funkcjonuje. Wszelkie ludzkie badania i analizy pochodzą z ograniczonych osądów i założeń naukowych.
Prawdziwe rozwiązanie nie może być w ten sposób odkryte.
Moje skromne rozwiązanie: ściółkowanie i uprawa koniczyny nie tworzy zanieczyszczeń. Jest również efektywne, ponieważ eliminuje źródło problemu.
Dopóki nie pozbędziemy się wiary w rozwiązania zaawansowane technologicznie, zanieczyszczenie będzie wzrastać.